คนลึกไขปริศนาลับ กับ คดีฆาตกรรมปริศนา

 ณ คฤหาสน์ของท่านลุงอลัน

"เชิญ ขอรับคุณหนู" คนเปิดประตูของคฤหาสน์ของท่านลุงอลันพูดกับฉัน เเละฉันก็ลงจากรถม้าในตอนนั้น ท้องฟ้าได้มืดเเล้ว ฉันก็เข้าไปในคฤหาสน์กับเซบาสเตียน เเละฉันก็เห็นท่านลุงอลันเเละ ท่านลุงก็เดินมาหาฉัน

"ไวโอเล็ท!!!หลานรักของลุง มาแล้วเหรอชุดสวยจัง เหมาะมาก!" ท่างลุงพูดกับฉันอย่างท่าทางดีใจ

"ท่างลุงคะ สุขสันต์วันเกิดคะ" ฉันพูดพร้อมหยิบของขวัญให้ท่านลุงของฉันและพอฉันให้ท่านลุงก็ ท่านลุงก็ให้คนรับใช้ของท่านเอาของขวัญไปรวมกับของคนอื่น เพื่อจะได้มาเเกะตอนงานเลี้ยงจบ งานวันเกิดครั้งนี้ของท่านลุงหรูหรามากมีคนจากตะกลูชั้นสูงมากันเยอะ และมีโคมไฟที่ติดอยู่บนเพดานห้องโถง และมีวงดนตรีมาเล่นดนตรีให้ผู้คนฟัง

"ไวโอเล็ท ลุงมีคนอยากให้รู้จัก" พอท่านลุงพูดเสร็จก็จูงมือฉันไปหาคนนั้นโดยมีเซบาสเตียนอยู่ข้างหลัง

"โทม้ส" ท่านลุงเรียกชื่อของผู้ชายคนนั้น ฉันดูจากรูปลักษณ์ภายนอกแล้ว ตัวสูงเท่าๆกับเซบาสเตียน อายุก็น่าจะเป็น17-18 ปี และดูจากการแต่งตัวก็น่าจะเป็นขุนนางเหมือนกับฉัน ผมสีทอง สั้น ร่างกายสมส่วน หน้าตาดี

"ไวโอเล็ท นี้คือ โทมัส เฟรนลี่ เขาเป็นทายาทคนต่อไปของบริษัทเฟรนลี่ และเป็นคู่หมั้นของเธอด้วยนะ" หาาา ฉันตกใจกับคำพูดของท่านลุง ที่พูดว่าคู่หมั้น

"ส...สวัสดีคะ ฉันชื่อ ไวโอเล็ท แฟนธ่อมไฮฟ์คะ" ฉันพูดเสร็จ เเละเห็นรอยยิ้มของโทมัส ฉันอยากถามท่านลุงจังเลยว่าทำไมอยู่ดีๆถึงอยากให้หนูหมั้นกับคุณโทมัสเนี่ย แต่ถามไม่ได้ เพราะเรายังไม่อยากเสียมารยาท

"งั้นไว้คุยกันนะโทมัส" ท่านลุงอลันพูดเเล้วจูงมือฉันไปที่อื่น

"ท่านลุงคะ ทำไมไม่มาปรึกษาหนูก่อนว่าหนูว่าอยากจะหมั้นหรือเปล่าน่ะคะ" ฉันถามท่านลุงไปอย่างนั้น

"เพื่อให้เป็นหุ้นส่วนกันอ่ะนะ" ท่านลุงยิ้ม เหมือนเรื่องนี้เป็นเรื่องไม่ใหญ่เลยย

"ไม่เป็นไรคะ ถ้าพูดถึงอย่างนั้นหนูไม่คัดค้านหรอคะ งั้นหนูขอตัวไปชมงานหน่อยนะคะเซบาสเตียนนายไม่ต้องตามนะ" ฉันพูดเเล้วเดินออกมาจากตรงนั้น แล้วก็มาเจอกับเพื่อนสนิทของฉัน

"ไวโอเล็ท" เสียงของเพื่อนสนิท เอลิซาเบสเรียกฉัน

"สวัสดี เอลิซเบส ว่าแต่เธอรู้จัดคนที่ชื่อว่า โทมัส เฟรนลี่ ไหม" ฉันถามเอลิซาเบส

"ออ คุณโทมัส ถามทำไมหรอ"

"ก็ท่านลุงอลันของฉัน บอกว่า คุณโทมัสคนนี้เป็นคู่หมั้นของฉันน่ะสิ" ฉันอธิบายให้เอลิซาเบสฟัง

"หาาา!! อะไรนะ" เสียงชองเอลิซาเบสดูเหมือนจะเสียดาย เเล้วเธอก็พูดต่อว่า

"คุณโทมัส เค้าอายุ 18 ปี เเต่เก่งทุกด้าน เลยรู้ไหมเเถมยังหล่อ สุขุมจิตใจดีมากกก" เอลิซาเบสพูด

"ถ้าอายุ 18ปี ก็เป็นพี่เรา 2ปีนะสิ" เอลิซาเบส

"อืม ว่าแต่พ่อบ้านสุดหล่อของเธออยู่ไหนเเหละ" เอลิเซบาส ชอบเซบาสเตียน อยู่คะ

"ฉันมาเดินคนเดียวนะ" ฉันเห็นเซบาสเตียนกำลังเดินมาหาฉัน

"คุณหนู อยู่นี้นี้เองหรือขอรับ กระผมจะต้องคอยปกป้องคุณหนูนะขอรับ" เซบาสเตียนพูด เเละดูเหมือนว่า เอลิซาเบสจะหน้าเเดงจนเดิหนีไป

"นี้เซบาสเตียนไม่ต้องพูดคำที่เลียนอย่างนั้นจะได้ไหม" ฉันพูด

"คุณหนู ไม่ชอบหรือขอรับ" อยู่ดีๆเซบาสเตียนก็มาพูดข้างหู >////<

"ช..ใช่"

"ทุกคนครับ ฟังทางนี้หน่อยครับ" ท่านลุงอลันกำลังพูดอยู่กลางงานเเละกำลังพูดกล่าวคำขอบคุณเเขกที่มาในวันนี้เเล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น

ปัง!!!~กรี๊ดดดดด~ เสียงผู้คนที่อยู่ในงานเเตกตื่นเพราะเสียงปืน เเละคนที่โดนลูกปืนนั้นก็คือ

"ท่านลุงอลันนนน!!!!" ฉันตกใจจนสติไม่อยู่กับตัวและกำลังจะวิ่งไปหาท่านลุงที่กำลังจมกองเลือดอยู่ แต่ว่าเซบาสเตียนก็มาห้ามฉันไว้ โดยการจับมือ เเล้วพูดว่า

"ไม่ทันแล้ว ขอรับ ลูกกระสุนทะลุกลางหัว" เซบาสเตียนพูดกับฉัน

"แต่ว่า.." ฉันได้พูดกับเซบาสเตียน และสติของฉันก็กลับมาและก็คิดว่าจะต้องทำอะไรต่อ

"เซบาสเตียนเรียกรถพยาบาลกับสก๊อตแลนด์ยาร์ด" ฉันพูดอย่างเสียงเสียงแข็ง

"ขอรับ"

"ทุกคนคะ ขอให้ทุกคนอย่าพึ่งไปไหนจนกว่าตำรวจมานะคะ" ฉันพูดตามที่ฉันเคยอ่านมาจากนิยายสืบสวนทั่วไปแล้ว สก๊อตแลนด์ยาร์ดก็มา

"สาเหตุการ์ตายก็คือโดนกระสุนปืนทะลุกลางหัว แล้วเวลาการตายก็คือ..." นายตำรวจอเบอร์ลีน ได้พูดให้ฉันฟัง ฉันรู้จักกับนายตำรวจมาก่อนที่ที่ท่านแม่กับท่านพ่อเสียหลายครั้ง เค้าชอบมาที่คฤหาสน์เเล้วไปคุยกับท่านพ่อ อยู่เสมอ

"17.45นาที ขอรับ" เซบาสเตียนพูด

"ถ้ามีอะไรเพิ่มเดี๋ยวผมจะติดต่อไปนะครับคุณหนูไวโอเล็ท" นายตำรวจอเบอร์ลีนพูด

"ขอบคุณนะคะ" ฉันพูดด้วยน้ำใจ