My lovewer สะดุดรักนายอมยิ้ม

ผมลืมตาตื่นขึ้นมารุ้สึกมึนๆหัวอยุ่นิดหน่อยก่อนที่ผมจะพลิกตัวไปอีกฝั่งของเตียงแต่ผมป็ต้องสะดุ้งตื่นทันทีเมื่อเหมือนมีอะไรสักอย่างมารั้งที่เอวผมไว้และปรากฎว่ามันคือ....คือ...คนหล่อ อ๊ากกกกกนี่มันอาร๊ายยยยยทำไมผมถุงได้มาอยุ่ในสภาพแบบนี้ได้ฟ่ะผมกระเด้งตัวลุกขึ้นมานั่งบนเตียงแล้วผันหปมองคนที่นอนอยุ่ข้างๆ
"อื้อ..."
พี่ลูกอมครางออกมาก่อนที่จะพลิกตัวไปทางอื่น
"วะ...ว้ากกกกกกกกกกก!!!!!!"
ผมตะโกนลั้นห้องอย่างลิมตัวทำให้คนที่นอนอยุ่สะดุ้งตื่นขึ้นมา
"คอฟเป็นไร?"
พี่ลูกอมลุกขึ้นมาถามผม ทันทีที่ผมตั้งสติได้ผมก็รีบโกยเอาผ้าห่มใกล้ตัวมาคลุมให้มิดชิดแล้วทำสีหน้าเหยเกใส่พี่ลูกอมก่อนที่จะภามคำถามสุดแสนน่าอายออกไปว่า
"เมื่อคืนพี่คงจะ....เอ่อ...ไม่ได้ไอ้นี่ผมหรอกน้ะ"
ผมมองฟน้าพี่ลูกอมที่ทำสีหน้างงๅก่อนพี่เขาจะอ้าปากอ๋อออกมา "ไม่รู้สิครับก็เม่ีอคืนเราบอกทำได้เองๆไม่ใช่หรอ"
พี่ลูกอมว่าเสร็จก็ชี้นิ้วมาทางผม ทำเอาผมหน้าขึ้นสีทำอะไรไม่ถูกได้แต่เขวี้ยงหมอนใส่หน้าพี่ลูกอมไปอย่างนั้นก่อนพี่เขาจะโวยวาย
"โอ๊ย คอฟทำไรเนี่ยพี่เจ็บน้ะ โอ๊ย"
พี่รั่วทุบฟมอนข้างใส่ไม่ยั้งด้วยความที่อายและก็โมโหก็เมื่อคืนตูเมาเข้าใจป่ะคำว่าเมาอ่ะเมาาาาาา(เมาแบบสต้อยู่ครบอ่ะน่ะ)เงียบไปเลยแกอ่ะ เมาคือเมาดิว่ะ(เออ เมาก็เมา)เออ ดี
ก่อนที่ผมจะรัวหมอนข้างใส่เฮียแกอีกเฮียแกก็คว้าหมับเข้าที่มือของผมก่อนที่จะดุงหมอนข้างออกแล้วโยนออกไปให้ไกลจากมือผมผมก็ทำหน้ามุ่ยแล้วใช้มือตัวเองทุบหน้าอกพี่เขาอีก
"คอฟหยุด...คะ...คอฟ พี่บอกให้หยุดไง!!!"
อั้ยย่ะ พลังเอคโค่ระเบิดเสียงแปดหมื่นเดซิเบลมันดังขึ้นใส่หน้าผมทำวห้ผมตัองหยุดชะงักไปทันทีราวกับหุ่นยนต์ที่ถูกสั่งปิดโปรแกรมกีอนที่พี่แหจะทำฟน้ามุ่ยแล้วจับม่อผมล็อคไว้อีกข้าง
"เป็นอะไรเนี่ย"
พี่ลูกอมมองหน้าผมแล้วถาม ผมก็ได้แต่ก้มหน้างุดเพราะรู้สึกร้อนๆที่หน้า
"ป่าวนิครับ"
ผมบอกออกไปโดยที่ยังไม่ได้มองฟน้าพี่เขา
"ป่าวแล้วตีพี่ทำไม"
พี่แกถามก่อนมองมาที่หน้าผม อย่ามองตาได้มั้ย ถ้าเธอไม่แคร์ อย่ามาถามแบบนี้น่ะมึงเข้าใจป่ะไอ้คุณชายกูพึ่งเสียซิงค์ไปหมาดๆน่ะเว้ยเฮ้ยเข้าใจกูบ้างมั้ยยยยย
"ป่ะ..อาบน้ำไปเรียนกัน"
พูดเสร็จก็อุ้มผมขึ้นหวือจากเตียงเลยด้วยความตกใจผมเลยคว้าหมับไปที่คอของพี่เขาก่อนที่จะดิ้นขลุกขลัก
"ปล่อย!ผมเดินเองได้"
ผมมองหน้าพี่เขาแล้วพยายามจะลงพื้น
"เีราเดินเองไม่ไหวหรอกเชื่อพี่ดิ"
"ทำไมผมจะเดินเองไม่ไหวผมมีแขนมีขาน้ะเอ้ย"
ผมสวนกลับทันควันมองค้อนไปให้พี่ลํกอมก่อนที่พี่เขาจะวางผมลงพื้นแต่พอเท้าผทเหยียบกับพื้นเท่านั้นแหลเ อู้ยยย ระบบไปทั้งตัวเลยอ่ั
ะทำไมอยู่บนเตียงแล้วไม่รู้สึกอะไรว่ะผมทำท่าจะทรุดฮวบลงไ,กับพื้นถ้าหากมันไม่มีแขนแกร่งมารับตัวผมไว้ซะก่อน
"ไงล่ะคนครั้งแรกก็งี้กันหมดแหละ"
พี่เขาพูดก่อนจะอุ้มผมขึ้นอีกครั้งแล้วยักไหล่ทีหนึ่งเดี๊ยะๅะ่บยอดหน้า