My lovewer สะดุดรักนายอมยิ้ม

ผมลืมตาตื่นขึ้นมารุ้สึกมึนๆหัวอยุ่นิดหน่อยก่อนที่ผมจะพลิกตัวไปอีกฝั่งของเตียงแต่ผมป็ต้องสะดุ้งตื่นทันทีเมื่อเหมือนมีอะไรสักอย่างมารั้งที่เอวผมไว้และปรากฎว่ามันคือ....คือ...คนหล่อ อ๊ากกกกกนี่มันอาร๊ายยยยยทำไมผมถุงได้มาอยุ่ในสภาพแบบนี้ได้ฟ่ะผมกระเด้งตัวลุกขึ้นมานั่งบนเตียงแล้วผันหปมองคนที่นอนอยุ่ข้างๆ

"อื้อ..."

พี่ลูกอมครางออกมาก่อนที่จะพลิกตัวไปทางอื่น

"วะ...ว้ากกกกกกกกกกก!!!!!!"

ผมตะโกนลั้นห้องอย่างลิมตัวทำให้คนที่นอนอยุ่สะดุ้งตื่นขึ้นมา

"คอฟเป็นไร?"

พี่ลูกอมลุกขึ้นมาถามผม ทันทีที่ผมตั้งสติได้ผมก็รีบโกยเอาผ้าห่มใกล้ตัวมาคลุมให้มิดชิดแล้วทำสีหน้าเหยเกใส่พี่ลูกอมก่อนที่จะภามคำถามสุดแสนน่าอายออกไปว่า

"เมื่อคืนพี่คงจะ....เอ่อ...ไม่ได้ไอ้นี่ผมหรอกน้ะ"

ผมมองฟน้าพี่ลูกอมที่ทำสีหน้างงๅก่อนพี่เขาจะอ้าปากอ๋อออกมา "ไม่รู้สิครับก็เม่ีอคืนเราบอกทำได้เองๆไม่ใช่หรอ"

พี่ลูกอมว่าเสร็จก็ชี้นิ้วมาทางผม ทำเอาผมหน้าขึ้นสีทำอะไรไม่ถูกได้แต่เขวี้ยงหมอนใส่หน้าพี่ลูกอมไปอย่างนั้นก่อนพี่เขาจะโวยวาย

"โอ๊ย คอฟทำไรเนี่ยพี่เจ็บน้ะ โอ๊ย"

พี่รั่วทุบฟมอนข้างใส่ไม่ยั้งด้วยความที่อายและก็โมโหก็เมื่อคืนตูเมาเข้าใจป่ะคำว่าเมาอ่ะเมาาาาาา(เมาแบบสต้อยู่ครบอ่ะน่ะ)เงียบไปเลยแกอ่ะ เมาคือเมาดิว่ะ(เออ เมาก็เมา)เออ ดี

ก่อนที่ผมจะรัวหมอนข้างใส่เฮียแกอีกเฮียแกก็คว้าหมับเข้าที่มือของผมก่อนที่จะดุงหมอนข้างออกแล้วโยนออกไปให้ไกลจากมือผมผมก็ทำหน้ามุ่ยแล้วใช้มือตัวเองทุบหน้าอกพี่เขาอีก

"คอฟหยุด...คะ...คอฟ พี่บอกให้หยุดไง!!!"

อั้ยย่ะ พลังเอคโค่ระเบิดเสียงแปดหมื่นเดซิเบลมันดังขึ้นใส่หน้าผมทำวห้ผมตัองหยุดชะงักไปทันทีราวกับหุ่นยนต์ที่ถูกสั่งปิดโปรแกรมกีอนที่พี่แหจะทำฟน้ามุ่ยแล้วจับม่อผมล็อคไว้อีกข้าง

"เป็นอะไรเนี่ย"

พี่ลูกอมมองหน้าผมแล้วถาม ผมก็ได้แต่ก้มหน้างุดเพราะรู้สึกร้อนๆที่หน้า

"ป่าวนิครับ"

ผมบอกออกไปโดยที่ยังไม่ได้มองฟน้าพี่เขา

"ป่าวแล้วตีพี่ทำไม"

พี่แกถามก่อนมองมาที่หน้าผม อย่ามองตาได้มั้ย ถ้าเธอไม่แคร์ อย่ามาถามแบบนี้น่ะมึงเข้าใจป่ะไอ้คุณชายกูพึ่งเสียซิงค์ไปหมาดๆน่ะเว้ยเฮ้ยเข้าใจกูบ้างมั้ยยยยย

"ป่ะ..อาบน้ำไปเรียนกัน"

พูดเสร็จก็อุ้มผมขึ้นหวือจากเตียงเลยด้วยความตกใจผมเลยคว้าหมับไปที่คอของพี่เขาก่อนที่จะดิ้นขลุกขลัก

"ปล่อย!ผมเดินเองได้"

ผมมองหน้าพี่เขาแล้วพยายามจะลงพื้น

"เีราเดินเองไม่ไหวหรอกเชื่อพี่ดิ"

"ทำไมผมจะเดินเองไม่ไหวผมมีแขนมีขาน้ะเอ้ย"

ผมสวนกลับทันควันมองค้อนไปให้พี่ลํกอมก่อนที่พี่เขาจะวางผมลงพื้นแต่พอเท้าผทเหยียบกับพื้นเท่านั้นแหลเ อู้ยยย ระบบไปทั้งตัวเลยอ่ั

ะทำไมอยู่บนเตียงแล้วไม่รู้สึกอะไรว่ะผมทำท่าจะทรุดฮวบลงไ,กับพื้นถ้าหากมันไม่มีแขนแกร่งมารับตัวผมไว้ซะก่อน

"ไงล่ะคนครั้งแรกก็งี้กันหมดแหละ"

พี่เขาพูดก่อนจะอุ้มผมขึ้นอีกครั้งแล้วยักไหล่ทีหนึ่งเดี๊ยะๅะ่บยอดหน้า