My lovewer สะดุดรักนายอมยิ้ม
เขียนโดย 
lงาขoงlธo
วันที่ 26 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 13.41 น.
แก้ไขเมื่อ 26 มีนาคม พ.ศ. 2558 14.40 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) ซวยสิเพ่
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ว่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่า"
พอขึ้นห้องเรียนมาปึ๊บไอ้หมาที่มันสั่งให้ผมไปกระทำการบ้าๆมันก็ระเบิดหัวเราะออกมาทันที
"หุบขี้ปากมึงไปเลย ต่อไปกูจะไม่เชื่อคำมึงแล้ว"
ผมทำหน้ามุ่ยแล้วเบ้หน้าไปทางอื่น งอนเฟ้ยงอนง้อกูด้วย
"ห่ะๆ โทษๆแม่งมึงนี่โคตรกล้าอ่ะ ฮ่าๆ"
ยัง มันยังไม่ยอมหยุดเดี๊ยวพ่อปั๊ดเอาตีนเสยเลยนิ
"เออ มึงทำตามสัญญาด้วย เชื่อเลยว่าชาตินี้ทั้งชาติกูจะไม่ไปให้ไอ้พี่เชี่ยนั่นเห็นหน้าแน่"
ผมชี้หน้ามันแล้วโบ้ยไปถึงอีกคนทันที เคืองครับเคือง รู้ป่ะเมื่อตอนผมกำลังขึ้นห้องมาอ่ะ
มีแต่พวก ชะนีเอย กระเทยเอย เกย์เอย โอ๊ย มันจะมารุมกระทืบผมครับ ข้อหาไปทำมิดีมิร้าย
กับไอ้บ้าพี่ลูกอมนั้น นี่ถ้ากูบอกได้น่ักูจะประกาศไปให้ก้องเลยว่า กูไม่อยากทำเลยครับแต่ไอ้
เชี่ยหมาข้างตัวมันท้าแลกกับโน๊ตบุ๊คกับรถผมเลยยอม อยากจะตะโกนให้ก้องโลกเอาให้ไปถึง
ดาวอังคารเลยให้ตาย ในขนะที่ผมกำลังเสวนาภาษาพ่อขุนกับเพื่อนเลิฟก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นยัง
กะตึกจะถล่ม ทำให้ผมต้องหันไปตามเสียงเห็นพวกผู้หญิงในห้องพากันวิ่งกรู่ออกไปยืนเกาะ
ประตูอยู่จะกลายร่างเป็นตุ๊กแกหรือ??? - -?
"กรี๊ด พี่ลูกอมมาแหละแก"
"อร๊าย พี่ลูกอมขา"
ชัดเลยมึง ลูกอมมาสิน่ะ งั้นกูขอทำการจรลีก่อนล่ะกันผมทำท่าเหยียบหน้าต่างห้องเรียนและ
เอามือเกาะขอบไว้สายลมเบาๆพัดมาปะทะตัวผม เสี่ยวเหมือนกันน่ะเนี่ย
"เฮ้ยๆ ไอ้คอฟมึงจะไปใหน?"
มันบอกก่อนที่จะมาสะกิดหลังผม จากหน้าต่างห้องถึงพื้นมันก็แค่ 1 ชั้นกว่าๆเอง จิ๊บๆน่า
"จรลี หนีสิครับ"
ผมบอกก่อนที่จะกระโดลงไปข้างล่างใตตอนที่ไอ้คุณพี่ลูกอมเดินดุ่มๆเข้ามาหา
"เฮ้ย ไอ้น้องจะไปใหนครับ?"
จะว๊าย!!! ไม่ทันครับมันคว้าคอเสื้อผมไว้ซะก่อนทำให้ตัวผมชะงักกึกแล้วหันหน้าไปหามัน
ก่อนจะแสดงสีหน้าเหยเกออกมา จะมาขวางกูทำม๊ายยย กูกำลังจะบินนนน (T-T)
"จ...จะ บ...บิน ครับพี่"
ผมบอกออกไปแบบตะกุกตะกัก สาสสส มึงมาทำไม ไม่รักก็ไม่ต้องมา งือ....
"น้องมีปีกหรอครับ โดลงไปนี่คอหักตายเลยน่ะครับ"
พี่แกบอกก่อนจะก้มลงไปดูข้างล่าง เวอร์เกินเหตุพี่แกอย่างมากมันก็แค่ขาหักแหละ
"...งั้นมาเคลียร์กับพี่ก่อนมา"
พี่มันบอกก่อนจะดึงตัวผมแล้วลากออกไปข้างนอกห้อง ท่ามกลางสายตาประนามของทุก
คนภายในห้องที่เห็นเหตุการณ์อย่ามาทำหน้าเหมือนกูสมยอมมันจะได้มั้ย???!!!!
-----45%----
[หลัง รร.]
"พะ...พี่มีเหตุธุระอันใดกับผมหรือครับ แห่ๆ"
ผมเงยหน้าไปมองพี่เเกในขนะที่กำลังถูกลากอยู่ โอ๊ย เจ็บก้นครับพี่
"น้องครับ เมื่อเช้าทำไรไว้จำได้ป่าว?"
พี่มันมองมาที่หน้าผมแล้วยิ้มแบบสยองๆมาให้ อย่ามายิ้มแบบนี้เลยครับเพ่ผมรู้สึกขนลุกซู่ๆ
เลยครับ
"ทะ...ทำอะไรหรอครับ ฮี่ๆ"
"หืม...น้องเป็นอัลไซเมอร์หรอครับ เป็นคนเข้ามาหาพี่เองแท้ๆ"
พี่คร้าบผมไม่ใช่เป็นอัลไซเมอร์เเต่ผมกำลังเออเร่อเพราะพี่แหละครับ
"กะ...ก็คือแบบว่า พะ..เพื่อนผมมันบอกว่า หะ...ให้ทำอ่ะครับ"
"อ๋อ แล้วถ้าเพื่อนน้องสั่งให้น้องเอาโซ่คล้องคอแล้วผูกคอตายนี่น้องจะทำไมครับ?"
โห่ พี่เปรียบซะกูสยองเลย
"มะ...ไม่ครับ"
ผมตอบออกไป เริ่มทำหน้าตาจ๋อยๆ กูผิดครับกูรู้แต่พี่ช่วยปล่อยคอกูสักทีได้มั้ยครับกู
หายใจไม่ออกครับ ผมมองหน้าพี่มันแล้วกรอกตาไปที่มือพี่แกจนพี่แกสงสัยเลยมองตาม
แล้วก็ปล่อยผมให้หลุดเป็นอิสระ อ๊ากก หายใจไม่ออก แค่กๆ
"แล้วน้องชื่อไรอ่ะ?"
พี่มันถามแล้วเกาหัวตัวเองมึงมีเหาหรอ???
"คอฟฟี่ ครับ"
ผมเว้นระยะ คิดอยู่สักพักว่าควรสุภาพกะมันมั้ยเล่นซะกูเกือบตาย
"หรอ พี่ลูกอมน้ะ ชื่อเรานี่ความหมายเดียวกันเลยเนอะ"
"ผมก็ไม่ได้อยากได้ชื่อนี้นักหรอก"
ผมทำปากเบ้แล้วเสมองไปทางอื่น
"ตกลงพี่ลากผมมามีอะไรหรอครับ?"
ผมถามอีกครั้ง พี่แกก็ทำท่านึกขึ้นได้ทันที
"อ๋อ คืองี้พี่เสียหายน่ะครับกับเรื่องเมื่อเช้าฉะนัั้น น้องคงไม่หนีพี่ไปโดยที่ไม่รับผิดชอบ
หรอกน่ะครับ หึๆ"
พี่มันยิ้มแล้วมองมาทางผมถึงยิ้มนั้นคนอื่นจะเห็นมันน่าพิศวาสขนาดใหนก็ตามแต่ผมบอก
ได้คำเดียวเลยว่า สยองครับ
"ละ..แล้วพี่จะให้ผมทำไรครับ?"
ผมเริ่มพูดตะกุกตะกักอีกครั้งรู้สึกเสียวสันหลังวาบๆชอบกล
ก่อนที่พี่มันจะค่อยเดินมาหาผมผมก็เดินถอยหลังหนีจนหลังไปแนบติดกับกำแพง
แล้วเอาแขนมากั้นผมไว้ไม่ให้หนี ตากะตุกขวาถี่ยิบเลยมึง - -* แล้วพี่มันก็ค่อยๆก้มหน้าลง
มาแนบที่หูของผมจากนั้นก็กระซิบแผ่วเบาทำเอาผมสติแทบหลุดกับคำพูดพี่แก
"เป็น เมีย พี่ไงครับ"
พี่มันพูดเสร็จก็ถอยออกไปแล้วมามองหน้าผมผมก็แบบ อะไรน้ะ รีเพลย์ใหม่ดิ กูว่าหูฝาด
เดี๊ยวๆรีเพลย์ๆ ผมทำหน้าเหวอๆอ้าปากพะงาบๆ
"ดะ...เดี๊ยวครับพี่กะ..ก็แค่จูบเองไม่เห็นต้องถึงขนาดนั้นหรอกม๊างงง"
ผมว่าเสียงแปดหลอด อึ๊ย
"แต่พี่เดือดร้อนครับ"
พี่มันยิ้มมาให้ผม อย่ายิ้มเลยกูขอร้อง
"ตะ..แต่ว่าผมเป็นผู้ชายน่ะพี่"
ผมบอก ใช่ๆ เหตุผลนี่แหละกูเป็นผู้ชาย ผู้ชายผู้ชายมาเป็นแฟนกันมันดูไม่งาม
"พี่ไม่สนครับ"
พี่มันบอกแล้วยิ้ม ยิ้มอีกแล้วมึงยิ้มอีกแล้วกูเกลียดรอยยิ้มมึ๊งงงง
"ตะ..แต่ พะ...พี่ อุ๊บ"
ผมยังพูดไม่ทันที่จะจบประโยคดีพี่แกก็ทำการอนาจารล่วงเกินกูด้วยการฉกฉวยริมฝีปาก
ของผมไปแล้วพยายามสอดลิ้นเข้ามา แต่ว่า! มีหรือผมจะยอม 5555+ ฝันเถอะ
พอมันสอดลิ้นเข้ามาได้ปุ๊ปผมก็ กัดสิครับ!!! กัดแม่งเลย จนเลือดพี่มันออกมาแต่แม่งก็ไม่
ยอมถอนปากออก เอาออกปายยยยย ในขนะที่มคร่ำครวญอยู่นั้นพี่มันก็กระทำการต่อโดย
การต้อนลิ้นผมเล่นจนผมต้องจูบตอบ ไอ้เชี่ยยย กูเคลิ้มล่ะน้ะ สาสสสส
100%
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
