My lovewer สะดุดรักนายอมยิ้ม

"อ๊าคคคคคค!!!!"

"โอ๊ยยย ไอ้คอฟตะโกนหาพระแม่คงคามึงหรอห่าน?!"

โอเล่ปิดหูของตุวเองแล้วแหวใส่เพื่อนเเสนสนิทที่พอขึ้นมาบนห้องก็เปิดปากตะโกนออกมา

"เรื่องของกู มึงไม่ใช่กูมึงไม่เข้าใจหรอก มึงไม่เข้าใจ ฮือ"

ผมโหยหวนร้องไห้แล้วนั่งลงฟุบหน้าลงกับโต๊ะนึกถึงเรื่องเมื่อตอนกลางวันแล้วอยากเชือดคอ

ตัวเองตาย แม่มเอ๊ยยย

"แล้วมึงไปโดนอะไรมาล่ะ ถึงได้มาร้องโหยหวนเป็นผีตายซากเนี่ย"

โอเล่ถามผมแล้วส่ายหน้าอย่างระอา

"ก็ต้นเหตุมาจากมึงไง มึงเลยตัวดีอ่ะ"

"อ้าว???"

"มึงสั่งกูว่าไงเมื่อเช้าก็เรื่องนั้นน่ะแหละ ห่านนน"

"กูผิดว่างั้น?"

"เออ!!!"

ผมตโต๊ะดังปัง จนทำให้คนทั้งห้องหันมามองกันอยู่จุดเดียว ชม.นี่ว่างเลยไม่เป็นไรลองมี อ.

อยู่ดิกูตายแน่

"แล้วตกลงมีเรื่องอะไร???"

"มึงฟังกูน้ะ กูจะบอกแค่ครั้งเดียว"

ผมอกมันแล้วชี้มาที่ปากตัวเองมันก็พยักหน้าหงึกหงักเหมือนจะเข้าใจ

"มัน-ให้-กู-เป็น-แฟน"

ผมเน้นๆย้ำๆทุกถ้อยคำ ตอนแรกมันทำท่าค้างแล้วระเิดเสียงหัวเราะออกมา

"ห้ะ!!!อุ๊ะ กูว่าแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ"

"หุปาก หุปากมึงเดี๊ยวนี้ไม่งั้นกูเอาส้นตีนยัดปากมึงแน่"

ผมชี้หน้ามันตาเขียวปั๊ด มันก็เอามือมาอุดปากตัวเองไว้กลั้นขำ

"เออๆ โทษๆกูอกแล้วนี่เป็นโอกาศดีไงล่ะ"

มันยิ้มๆกลั้วขำแล้วมองหน้าผม

"โอกาศดีบ้านเตี่ยมึงหรอถ้าเป็นสาวน้อยน่ารักนี่กูอาจกราบตีนมึงเลยก็ได้"

"เอ้า อย่างน้อยก็ดีแหละน่ากูว่ามึงเหมาะกับผู้ชายมากกว่า"

ไม่ว่าปล่าวหัวเราะลั่นห้องอีกรอผมก็ได้แต่ทำเสียงจิจ๊ะแล้วหันหน้าออกไปทางหน้าต่างคิด

ถึงตัวเองในช่วงเวลาต่อจากนี้ว่าจะเป็นเช่นไรต่อไป

[เลิกเรียน]

"อ้าว เมียไอ้ลูกอมนี่หว่า???"

พอผมเดินออกมาจากรั้วโรงเรียนเพียงแค่เก้าเดียวก็จำเป็นที่ต้องชะงักทันที ทำไมข่าวมันเร็วยังงี้

ฟ่ะ??

"น้อง รอไอ้ลูกอมมันก่อนสิมันกำลังเดินมาเลย"

พี่โต้หนึ่งในกลุ่มไอ้คุณพี่ลูกอมสะกิดหลังผมไว้แล้วชี้ไปในโรงเรียนที่เจ้ากรรมนายเวรกำลังเดิน

มาทางผม ผมทำหน้าเอือมทันทีพอไอ้พี่นั่นเห็นผมแล้วก้าวขอยาวๆเร็วขึ้น

"รอพี่หรอ น้องคอฟฟี่"

ลูกอมถามผมก้มลงมาทางหน้าผมแล้วยิ้มจนเห็นเขี้ยวดีๆสวยๆเรียงกัน (เอ๊ย ไม่ใช่หมา:ลูกอม)

"ป่าวจะรอหรอกครับ แต่พี่เค้ารั้งไว้"

ผมพูดแล้วชี้ไปทางพี่โต้ พี่ลูกอมก็หุบยิ้มแล้วมองหน้าพี่โต้อย่างเคืองๆทำนองว่า มึงทำกูขาย

หน้ามึงตายแน่!!!

"อ้าว เฮ้ยอย่าน่ะมึงกูอุตส่าห์รั้งน้องเค้าไว้ให้ลองกระทืบกูดิกูจะไม่ทำอะไรให้มึงอีกแน่"

พี่โต้ชี้หน้าไอ้พี่ลูกอมก่อนที่จะปล่อยไหล่ผม

"เออ น้องคอฟฟี่ครับคืนนี้ไปเที่ยวกัพวกพี่มั้ย??"

พี่นนท์ถามขึ้นแล้วหันมายิ้มให้ผม เอ่อ คือในที่ๆผมยืนอยู่นี้นั่นได้มีเหล่าหนุ่มป็อปๆทั้งหลายที่

เป็นเพื่อนกัคุณลูกอมเรียงรายกันอยู่จึงไม่แปลกเลยที่จะมีคนมองมาทางนี้

"คือ...ผม....."

ผมอ้ำอึ้่งเอาไงดีว่ะ

"เดี๊ยวพี่ไปรับแล้วไม่ต้องเอาพ่อแม่มาอ้างน้ะพี่รู้ว่าเราอยู่คอนโดคนเดียว"

พี่ลูกอมพูดขึ้นแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผม รู้ทันกูอีกคงคิดผิดที่ขอพ่อแม่มาอยู่คนเดียวเนี่ย

"...ก็ได้ครับ"...

ผมบอกเอือมๆแล้วเดินกลั้านก็ถูกมือของพี่ลูกอมขว้าแขนไว้แล้วลากไปที่ิ๊กไบท์สีดำเข้มสุดเท่

"เดี๊ยวไปส่งขึ้นรถ"

พูดเสร็จก็โยนหมวกกันน็อคมาให้ผม

"ไม่เป็นไรครัผมกลับเองได้"

ผมบอกแล้วคืนหมวกกันน็อคให้พี่เค้าก็มองหน้าผมแต่ไม่ยอมรับคืนแถมยังดึงตัวผมให้ขึ้นซ้อน

ท้ายอีกต่างหาก บังคับกันนี่หว่า -3- ผมยู่ปากแล้วมองหลังพี่เขาก่อนที่จะออกรถ