My lovewer สะดุดรักนายอมยิ้ม

กราบสวัสดีพ่อแม่พี่น้องที่เคารพทุกท่านและท่านปู่ย่าตายายทวดเทิดเหลนโหลนจะอะไรก็ช่างหัว

แม่งมันก่อนเถอะกูยกโคตรแม่งมาจนจะหมดอยู่แล้วเนี่ย ผมมีชื่อว่า คอฟฟี่ ครับอายุ17ปีส่วน

สูง170พอดิบพอดีเป๊ะๆ ผิวขาวอมชมพูตาออกกลมๆโตๆแต๊วววแต๋วครับพ่อแม่พี่น้องทั้งหลายแต่

คุณท่านอย่าพึ่งคิดน่ะครับว่าผมเป็นอิกระทิง เอ๊ย!! กระเทยน่ะผมมีผมสีน้ำตาลที่แม่งจะนุ่มไปถึง

ใหนก็ไม่รู้ครับแถมขนตานี่แม่งก็จะยาวเป็นสะพานลอยแล้วด้วย(ประชดนะครับ) นิสัยของผมก็

คือ เกลียดลูกอมครับเพราะมันทำให้ฟันผุและก็หว๊านหวานผมละแม่งเกลี๊ยดเกลียดแต่แล๊วววว

วันหนึ่ง(กูจะดัดเสียงแหลมไปถึงใหนเนี่ย- -)เอาล่ะพอๆเลิกล่ะๆเจ็บคอครับ วันหนึ่งครับผมตื่น

นอนเก็บทีนอนแบบลวกๆแล้วทำธุระส่วนตัวมาโรงเรียนใช่มั้ยครับระหว่างทางครับผมเจอกับ

เพื่อนผมคนหนึ่งครับมันชื่อ โอเล่ นี่แหละครับจุดเริ่มของเรื่องไอ้โอเล่มันมาพูดกับผมว่าแบบนี้

ครับ

"มึงๆ กูมีไรจะบอก"

มันมาสะกิดไหล่ผมแล้วก็พูดออกมา

"อารายยคร้าบบบ?"

ผมถามมันกลับ

"กูเจอลูกอมแนวมึงว่ะ ไม่หวานไม่ทำให้ฟันผุแถมแม่งดูเหมือนจะแซ่บเวอร์ๆ"

มันพูดแล้วทำท่าเอฟเฟ็คคือกูอยากถามว่ามึงพูดเรื่องลูกอมหรือหมอรำแม่งรำซิ่งซะมันส์เลยน่ะมึง

เดี๊ยวๆมึงอ่ะเดี๊ยวกูเอามั้ง อิๆ

"ลูกอมเหี้ยอะไรของมึงว่ะ แซ่บเวอร์ๆเนี่ย"

ผมถามมันออกไป

"ถ้ากูบอกมึงมึงจะแดกป่ะล่ะ??"

มันพูดกับผมสายตามึงนี่แบบ...กูขอถีบทีเถอะ เจ้าเล่ห์เป็นหมาจิ้งจก เอ๊ย จิ้งจอกปากยาวเลย

มึง ผมก็มองหน้ามันแบบว่า กูไม่ฟังมึงและ และก็เดินหนีมันมาเลยครับพี่น้อง

"อ้าว เฮ้ยรอกูมุ้ง"

มันตะโกนบอกผมแล้ววิ่งมาเดินอยู่ข้างๆผมเหมือนเดิม

"อ่ะๆกูเอาดีๆล่ะเรื่องลูกอมอ่ะ"

มันบอกพอเห็นว่าสีหน้าของผมอยากกระทืบมันให้จมดินไปถึงยันนรกสักเพียงใด

"คือกูมีอะไรมาพนันกับมึง มึงบอกว่ามึงอยากได้โน็ตบุ๊คใช่ป่ะ?"

"เออ แล้วไงมึงจะซื้อให้กูหรา?"

"ใช่คร้าบบ คุณเพื่อนคนนี้จะซื้อให้คุณมึงแหละ"

ผมนี่ถึงกับตาเท่าลูกฟุตบอล สัสๆอยากโดหอมแก้มมึงว่ะโน๊ตบุ๊คเครื่องก่อนของผมมันเจ๋งกะบ้ง

เละเทะเละตะละตุ่มเป๊ะไปแล้วล่ะครับเลยอยากซื้อใหม่แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่า ตังค์กูม้ายยมี

"แต่กูมีข้อแม้น้ะ"

มันบอกแล้วชูนิ้วชี้มาคั้นความขอบคุณอันลึ้กซึ้งของผม

"ไรว่ะ?"

ผมทำหน้าฉงนและสงสัยกับข้อแม้ของคุณเพื่อนอันทรงพระคุณ

"มึงต้องแดกลูกอมที่กูพูดด้วย"

มันบอกแล้วยิ้มออกมาแบบสยองๆโอ้วว เรื่องง่ายๆปลอกกล้วยเข้าปากยังยากกว่า ฮ่าๆๆๆๆ

"เรื่องง่ายๆเอาลูกอมมาให้กูดิ"

ผมพูดแล้วแบมือขอมัน

"อ่ะๆกูบอกแล้วหรอว่าลูกอมเม็ด"

มันบอกแล้วทำท่าเจ้าเล่ห์

"แล้วลูกอมเหี้ยไรของมึง ลูกอมปั่นไงสัส"

ผมขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปม งงกะมันว่ะ

"นู่น......ลูกอมที่กูบอกอ่ะอยู่ตรงหน้าประตู รร.นู้น"

มันพูดแล้วชี้ไปทางหน้า รร. ผมก็ถึงกลับตาโตอีกครั้ง แม่งงสาสสสส ลูกอมจริงๆครับแต่ลูก

อมของมันช่างพิศดาร ลูกอมของมันก็คือ รุ่นพี่ ม.6 ที่มีชื่อว่า ลูกอม ครับแถมเจ้าหล่อนยัง

เป็นถึงหนุ่มที่สุดแสนจะป็อปปูล่าเสียเหลือเกินหน้าพี่แกแ่งนี่ก็เข๊มมมเข้มไม่เหมาะกับชื่อเลยย

"พ่องมึงหรอไอ้ห่าน กูชายแท้ทั้งแท่งเสือกให้กูไปแดกตัวผู้ ถุยเถอะ กูไม่เอาแล้วงั้นอ่ะ"

ผมตบหัวมันไปป้าปหนึ่งก่อนจะเดินหนีไป มันก็วิ่งตามมาอีกครั้ง

"เออน่า แค่จูบก็พอแล้วกูอยากเห็น"

"แล้วทำไมเป็นกูว่ะ?"

"ก็หน้ามึงแม่งให้กับหุ่นพี่เค้านี่หว่าแถมกูได้ยินมาว่าเฮียเค้ายังโสดกูเปิดโอกาสให้มึงมีผัว เอ๊ย

แฟนแล้วน่ะเว้ยเห็นว่ามึงแม่งไม่ค่อยจะสนใจผู้หญิงลองดูหน่อยก็ไม่เสียหายนี่หว่า"

มันพูดหว่านล้อมผมแต่ว่า...ฝันเถอะคร๊าบบคุรมึงงง

"กูแถมรถ BMW ให้"

"ตกลงคร้าบบบ คุณเพื่อน"

ผมรีบตกลงทันทีทันใดแม่เจ้าประคู้ณณณณ ได้ทั้งรถได้ทั้งโน๊ตบุ๊ค แหล่มโคตร

"งั้นมึงเดินไปจูบพี่เค้าเลย"

มันพูดแล้วชี้ไปทางอาเฮียที่โดนสาวๆแมลงวันลุ่มล้อมอยู่ คือ...มึงคิดมาได้เนอะให้กูไปจูบคนต่อ

หน้าประชาชีคนเก่งที่เป็นชะนีอย่างนั้น

"เอ้า ไปเลย"

มันพูดจบก็พลักหลังผมให้ไปทันที ผมก็สูดหายใจเข้าลึกๆจนเต็มปอด ครั้งนี้กูจะถือว่าตัวเอง

หน้าด้านแบบสุโค้ยยเลยน้ะ ผมเดินฝ่าฝูงชนคนหรือชะนีเข้าไปเผยให้เห็นกลุ่มหนุ่มสุดหล่อที่ยืน

แอ็คติ้งกระดิ่งห่าเหวเหี้ยไรเนี่ยแหละให้เขาได้ยลโฉมและถ่ายรูปกันได้เต็มที่ หมั่นไส้ว่า ขอ

เอาตีนถีบปากแทนปากถีบปากได้ป่ะ? ผมเดินเข้าไปในวงล้อมแล้วตอแหลยิ้มโทรศัพท์เข้า

กล้องออกมาขอถ่ายรูป

"เอ่อ...ผมขอถ่ายรูปหน่อยได้มั้ยครับ"

ผมยิ้มหวานที่สุดเท่าที่ชีวิตนี้เคยที่จะฝืนใจทำมา พี่เขาก็หันมามองทางผมแบบอึ้งๆสักแปปน่ะครับก่อนที่รุ่นพี่ในกลุ่มจะแห่มาทางผม ไม่รู้ทำไมผมขอถ่ายแค่คนเดียวครับเพ่

"ถ่ายพี่ก็ได้น่ะครับน้อง"

"พี่ดีกว่าครับ พี่หล่อกว่ามันตั้งเยอะ"

"ม่ายยด้ายยยครับ น้องต้องมาถ่ายพี่คร้าบบบ"

"อะ...เอ่อ ผมจะขอถ่ายแค่พี่ อมยิ้ม น่ะครับ"

ผมบอกก่อนยิ้มแหยๆไปให้ ขัดขวางการเงินกูจริ๊งงงงง

"พี่หรอครับ?"

พี่ลูกอมถามก่อนที่ผมจะพยักหน้าหงึกส่วนพวกพี่ที่ขอให้ผมถ่ายรูปก็หน้าหงอยแล้วทำเสียง จิจ๊ะ

ก่อนจะเดินจากไป กูก็ไม่เข้าใจน้ะคือมึงก็มีกล้องเป็นพันๆตัวทำไมต้องมาเอากล้องโทรศัพของกู

ด้วยว่ะผมส่ายหน้าอย่างระอาน้อยๆก่อนจะหันมายิ้มให้กับพี่ลูกอม

"ขอน่ะครับ"

ผมพูดทำนองเหมือนกับอยากจะขอขมามากมายเบยยย

"ครับ เชิญครับ"

พี่เขาพูดก่อนเก็กท่าให้ผมถ่าย ผมก็สักแต่จะกดชัตเตอร์ไปงั้นแหละครับแค่เรื่องตอแหลไม่ได้คิด

จริงจังพอผมถ่ายรูปเสร็จผมก็เดินไปหาพี่เขาและเริ่มปฎิบัติการ

"ผมขออะไรอีกอย่างได้มั้ยครับ?"

ผมถามทำหน้าแบ๋วๆ ในใจก็คิดแต่ว่ายอมกูเถอะ ยอมกูเถอะ และในที่สุดพี่มันก็ยอมกรู

"อ๋อ ได้ครับๆ"

พี่มันยิ้มก่อนที่ผมจะเริ่มขยับเข้าไปใกล้ๆกับหน้าพี่แกเรื่อยๆและกู จุ๊บบบบ!!!!

"กรี๊ดดดดดดดดด!!!!"

ผมหลับตาปี๋เอาปากกระแทกปากอย่างสุดชีวิตทำให้เสียงของเหล่าชะนีทั้งหลายดังขึ้นก่อนที่ผม

จะผละออกมา

"ขอบคุณมากครับ"

ผมโค้งให้พี่แกแล้วรีบโกยแน่บแบบตีนหมาออกมาทันที ขืนอยู่ต่อกูโดนกระทืบเละคาฝ่าตีนของอี

นางชะนีทั้งหลายแหลแน่ๆ ฮือๆ เฟริสคิสของข่อย....