รักร้ายๆ ... ฉบับแซ่บเว่อร์!!! [Yaoi]

Chapter 8

 

 

 

                วันนี้เป็นวันจันทร์วันที่ต้องตื่นแต่เช้าเพื่อไปเรียนหนังสือ คุณคงไม่ลืมว่าวันนี้ผมมีถ่ายปกนิตยสารมหาลัย ขอฉีดน้ำหอมเพิ่มความมั่นใจสักหน่อยก่อนเดินลงมาข้างล่าง

 

                “วันนี้แต่งตัวซะหล่อเลยมีอะไรรึป่าวครับ” พี่ไนส์แซวมือก็ตักข้าวให้ผมไปด้วย

 

                “วันนี้ซีนมีถ่ายปกพี่ไนส์สนใจจะไปดูไหมล่ะ เขาให้คนนอกเข้าได้นะ” ผมเอ่ยปากชวนเผื่อขากลับจะได้มีเจ้ามือเลี้ยงไอศกรีม

 

                “ช่วงเช้าพี่ว่างพอดีแล้วถ่ายตอนไหนล่ะ” ไนส์รินน้ำให้ตัวเล็กเมื่อเห็นยกดื่มจนหมด

 

                “ขอบคุณครับ ถ่ายหลังเลิกเรียนอ่า น่าจะบ่ายๆมั้ง” พี่เขาก็บอกเวลาไม่แน่นอนผมจึงบอกตามนั้น

 

                “บ่ายเหรอพี่ไม่ว่างน่ะสิ งั้นเช้านี้พี่ขับไปส่งนะตอนเย็นว่างจะมารับ”

 

                “เปลี่ยนอาชีพเป็นคนขับรถให้ผมตั้งแต่เมื่อไหร่ฮะ” ผมรวบช้อนเก็บจานทั้งหมดไปล้างเอง ต้องรีบครับเดี๋ยวไม่ได้ทำอีก

 

                “ดื้อจริงนะเราก็บอกเดี๋ยวพี่ทำให้” ยังไม่วายมีเสียงแทรกเข้ามาในครัว

 

 

 

                พอร์ชคันสวยแล่นเข้ามาจอดหน้าคณะนิเทศพร้อมร่างเล็กที่ก้าวลงมาจากรถตามมาด้วยหนุ่มหน้าหล่อที่เห็นตามนิตยสารว่าเป็นใคร นักศึกษาที่อยู่บริเวณนั้นถึงกับมองตาหยาดเยิ้มชื่นชมในความหล่อของไนส์ ชายทั้งแท้และไม่แท้ก็มองตาม

 

                “พี่ไนส์ไม่ต้องมาส่งก็ได้นะ ดูสิมีแต่คนมองกันใหญ่เลย” ซีนยู่ปากอายที่มีคนสนใจมากขนาดนี้ แค่ลำพังเขาก็เป็นที่สนใจพออยู่แล้ว

 

                “จะให้พี่ทำยังไงล่ะครับ จุ๊บ! ฟอด ฟอด” ไนส์จุ๊บปากเล็กก่อนหอมแก้มทั้งสองข้างเดินขึ้นรถขับออกไป ซีนยืนหน้าเหวอก้มหน้าหลบด้วยความอาย

 

                ก็บอกแล้วว่านี่เมืองไทยๆ โว๊ะ ดังอีกแล้วกู

 

                ผมเดินเข้าตึกเตรียมจะขึ้นเรียนแต่เหลือบไปเห็นเปเปอร์กับเลเวลที่นั่งรออยู่ใต้ตึกเลเวลน่ะไม่เท่าไรแต่ไอ้เปอร์แม่งแซวดังลั่นเลย กูอายมากนาทีนี้  >///<

 

                “แหมเพื่อนซีนให้ใครมาส่งครับหล่อเชียว ดีนะว่ากูอยู่ไกลเห็นไม่ถนัด เลยไม่ได้เห็นหน้าว่าที่แฟนเพื่อนเลย” ผมง้างมือจะตบปาก

 

                “แฟนบ้าอะไร! นั่นพี่ไนส์พี่ชายข้างบ้านกูเมื่อก่อนไง” ผมพูดให้มันนึกออก มันทำหน้าคิดอยู่สักพักก็นึกออก

 

                “อ่อออ พี่ไนส์หน้าใสข้างบ้านมึงอะนะ พี่เขามาเมืองไทยทำไมไม่มีใครบอกกูห๊ะ!”

 

                ป้าบ ผมตบมันไปที  “มึงมัวแต่นอนหลับอุตุโทรไปก็ไม่รับ กูจะเอาเวลาไหนบอกอีกครับเพื่อน แล้วพี่เขาเพิ่งมาเมื่อวานไอ้ควาย”

 

                “ทำโหดกลบเกลื่อนนะเพื่อน อ้ะๆ กูเห็นนะมีจูจุ๊บกันด้วยเว้ย!!” มันแซวเสียงดังลั่น

 

                >_<"  มึงจะตะโกนให้โลกรู้ทำไมเล่า หันไปเห็นเลเวลก็นึกออก

 

                “พี่เขาติดทักทายที่นู้นมาไอ้เลเวลก็โดนเหอะ” ผมขยิบตาให้มันเออออตาม

 

                “อืม ขึ้นเรียนเหอะสายแล้ว” เลเวลรู้งานเออออตามนั้นยกข้อมือดูเวลาที่เหลือไม่มากนัก

 

                โครม!!

 

                โซตัสที่นั่งอยู่ไม่ไกลมากนักถีบเก้าอี้ดังโครมตามองเลเวลน่ากลัวมาก ผมกลืนน้ำลายลงคอรู้ถึงความผิดปกติของสองคนนี้ จินดับบุหรี่ในมือลงพื้นใช้เท้าขยี้จนเป็นผุยผงดำแววตาหงุดหงิดเดินมาทางสามหนุ่มที่ยืนมองอยู่ โซตัสกับคิสเดินตามมาติดๆ

 

                “เมื่อกี้มึงว่าใครจูบใครนะ” โซตัสกระชากเสียงถามผม กูกลัวอ่าไม่ตอบได้มะ

 

                “มันไม่ใช่เรื่องของพี่นะครับ พี่จินได้พูดตามที่ผมบอกหรือเปล่า” เลเวลเป็นคนตอบแทนหันมาถามพี่จินที่ยืนหายใจฟึดฟัดจ้องหน้าผมนิ่ง

 

                “ไม่ใช่เชี้ยอะไร!!! มีผัวที่ไหนเขายอมให้ชายอื่นจูบปากเมียตัวเองวะ!!!!”โซตัสตะคอกกลับมา ทั้งผมและเปเปอร์ยืนตาค้างอึ้งไปตามๆ กัน มันไปได้กันตอนไหนวะ

 

                “ฮึ่ม หุบปากได้แล้ว!!ใครเมียพี่พูดให้ถูกคนหน่อย ผมไม่ได้ร่านแบบพี่นะ”เลเวลโมโหตะคอกกลับอย่างสุดจะทน

 

                -0- โอ้ววว พี่โซแม่งเจ๋งอะทำเลเวลโมโหได้ กูเพิ่งเห็นเจ้าชายน้ำแข็งเหวี่ยงก็วันนี้แหละ

 

                “กูก็ไม่ได้ร่านอย่างมึง!!! เป็นเมียกูเสือกให้คนอื่นดูดปากแม่งเอ๊ย!!!” โซตัสทนไม่ไหวกระชากเลเวลเข้ามาใกล้ตัวจับพาดบ่าเดินออกไป

 

                ผมยืนนิ่งยังเรียบเรียงสมองไม่ถูก ไอ้เปอร์ตบมือชอบใจหลังจากยืนนิ่งไปพัก กูไม่ขอมีแฟนโหดแบบนี้เด็ดขาดเสี่ยงตายมาก

 

                “มึงว่าไอ้เวลจะเสร็จพี่โซไหม” เปเปอร์หันมาถามผม

 

                “เหอะ กูไม่ชอบเสือกว่ะ”

 

                “เอ้า ไอ้ห่านี้กวนส้นตีน โว้ย อะไรวะพี่ สะกิดอยู่ได้” เปเปอร์โวยวายปัดมือคิสออก

 

                “ไหนค่ารักษาพยาบาลกูอ่ะ”

 

                “เท่าไหร่ว่ามา” เปเปอร์ทำท่าจะหยิบกระเป๋าเงินออกมา คิสรีบจับมือบางเอาไว้ “ไม่ต้องๆ เอาเบอร์มาก่อนแล้วจะบอกว่าเท่าไหร่”

 

                “เรื่องมาก เออๆ เอาไป” ผมเหล่มองมันกับพี่คิสสลับไปมา ไอ้เพื่อนควาย

 

 

“ทำไมกูรู้สึกเหมือนโดนไอ้พี่คิสหลอกขอเบอร์เลยวะ” เปอร์บ่นพึมพำคนเดียวขอโทษแต่กูได้ยินว่ะ เห้อ เพื่อนกูแม่งมีเวรกรรมอะไรถึงได้พัวพันกับไอ้พวกนี้จังวะดีนะที่กูทั้งฉลาดและหล่อโคตรไม่หลงกลง่ายๆ คนอะไรแม่งเพอร์เฟคอะ XD

 

 

แชะ แชะ

 

ผมเอียงคอเล็กน้อยให้ได้องศาตามองกล้องพร้อมยกยิ้มมุมปาก มือก็ถือหนังสือของมหาลัยเอาไว้หันตราให้กล้องซูมเพื่อถ่าย พี่ไฟซ์หน้าหวานย่อตัวลงจับกล้องซูมมาทางผมก่อนกดแชะถ่ายเป็นภาพสุดท้ายของวันนี้

 

“เอ้า ใครหาน้ำให้น้องกินหน่อยเร็ว” พี่ช่างแต่งหน้าเดินทาซับเหงื่อตามหน้าผากให้ผม ตามมาด้วยพี่คนสวยที่มานั่งรอใครสักเดินยื่นแก้วน้ำมาให้

 

สวยว่ะ *0* แต่ดูเข็มตรามหาลัยไม่น่าใช่คนที่นี่ แฟนพี่ไฟซ์อ่อวะ

 

“ขอบคุณครับ สวยจังเลยเนอะ” ผมยื่นมือไปรับแก้วแอบแต๊ะอั๋งแบบเนียนๆเธอส่งยิ้มหวานมาให้เล่นผมงี้ใจละลาย หนูจะเอาคนนี้! >0<

 

พี่เฟซเดินเข้ามาคุยกับแฝดตัวเองสายตาก็มองมาทางผมหน้าหงิก อ่อ พี่แฝดเขาไม่ได้ด้วยกันนะ พี่ไฟซ์เรียนถ่ายภาพส่วนพี่เฟซเรียนการแสดง วันนั้นพี่ไฟซ์แกว่างเลยไปช่วยเฉยๆ

 

“ไปร์มายืนทำอะไรตรงนี้คะ ถึงว่าเฟซโทรมาไม่รับ”เสียงนุ่มของเฟซหันมาคุยกับแฟนสาวคนสวย ไปร์ยิ้มขำที่เห็นคนตัวเล็กที่ม่อเธอทำหน้าเหวอ

 

“ไปร์ไม่อยากอยู่เฉยๆนี่คะ แค่เดินมาเอาน้ำให้น้องคนนี้เอง” ผมเงิบแดกเมื่อแฟนตัวจริงเธอมา ไอ้พี่เฟซมันมีแฟนสวยขนาดนี้เลยเหรอวะ

 

“ไม่เอาเดี๋ยวเหนื่อยนะคะ มานั่งรอตรงนี้ก่อนนะถ้าไฟซ์ถ่ายเสร็จเราไปหาอะไรทานกัน” เฟซกุมมือแฟนสาวมานั่งเก้าอี้ตัวเดิมก่อนทรุดตัวลงนั่งข้างๆ

 

“เป็นไงจ้ะน้องซีนนน พี่เห็นนะว่าเมื่อกี้ทำอะไรแฟนพี่เฟซน่ะ อิอิ” พี่ไฟซ์เดินมาหาผมพูดมาประโยคเดียวผมหน้าซีดเลย เกือบโดนยำตีนแล้วมั้ยล่ะ

 

“พี่ไฟซ์อยากบอกพี่เฟซนะ นะๆๆๆๆๆๆ” ผมขอร้อง ไฟซ์ยิ้มๆส่ายหน้าให้

 

“ไม่บอกหรอก แต่...” ผมใจเต้นตึกตักมองหน้าหวานไม่กระพริบตา

 

“แต่ซีนต้องมาเป็นนายแบบให้พี่ถ่ายต่อวันนี้เท่านั้นเอง น้องที่พี่จะถ่ายเขาไม่สบายงานพี่ก็เร่งส่งวันนี้ด้วย ตกลงนะ” ผมพยักหน้าจำยอม เล่นขู่ผมซะขนาดนี้ไม่ยอมไงพี่

 

 

ผมรีบกดรับเมื่อเห็นว่าใครโทรมามือก็วางตะเกียบไว้บนชามก๋วยเตี๋ยวค่อยกินต่อ “ครับพี่ไนส์ วันนี้ซีนมีถ่ายต่อคงกลับดึกเลยอะ...เอางั้นก็ได้...ครับๆ” ติ้ด

 

“มึงจะให้กูอยู่เป็นเพื่อนป่ะ วันนี้กูว่างงงงง...เอ๋ แปปนะ” เปเปอร์เดินออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอก ส่วนเลเวลป่านนี้ยังไม่โผล่หัวมาเลย ผมจะโทรดีมั้ย

 

“ไอ้พี่คิสแม่งเรื่องมาก มึง กูไม่ว่างแระต้องไปแดกเป็นเพื่อนมันที่ห้อง รู้ไหมว่ากูโคตรซวยเลยเสือกดันอยู่คอนโดเดียวกับแม่งอีก” เปเปอร์บ่นยาว

 

กูว่าแล้วทำไมมันคุ้นๆตั้งแต่เจอไอ้พี่จินแล้ว ก็ไอ้พี่สามตัวมันอยู่ที่นั่นไง

 

“เออๆไปเหอะ เดี๋ยวกูกลับกะพี่ไนส์ไม่ต้องห่วง” ตอนแรกผมจะกลับกะมันเพราะเมื่อเช้าไม่ได้ขับมาเองไง รู้สึกว่าตั้งแต่รู้จักพวกไอ้จินเพื่อนผมมันเริ่มหายไปทีละคนแล้ว

 

แชะ แชะ

 

ผมมายืนอยู่ริมแม่น้ำหลังมหาลัยเพื่อให้พี่ไนส์มันถ่ายเป็นค่าปิดปาก ผมเพิ่งรู้นะเนี่ยว่ามีแม่น้ำอยู่ด้วยอากาศตอนเย็นก็โคตรจะดี ไม่นานพี่ไฟซ์ก็ให้ผมไปพักเพื่อรอพระอาทิตย์กำลังตกดิน

 

“ว่าไงนะน้องพิสติดต่อไม่ได้อีก โว๊ยยย ไอ้เด็กบ้านี่น่าฆ่าให้ตาย เออๆเดี๋ยวไฟซ์หาเอง” พี่ไฟซเดินกลับเข้ามาหลังคุยโทรศัพท์เสร็จสีหน้าเครียดอย่างเห็นได้ชัด

 

“ฟอด คิดถึงซีนทั้งวันเลยนะครับ อะนี่อมยิ้มกับเครปหมูหยองของโปรด”ไนส์เดินเข้ามาหาตัวเล็กก่อนยื่นถุงขนมให้ “ส่วนนี่ของน้องๆนะพี่ซื้อมาฝาก”อีกถุงยื่นให้พี่คนหนึ่งที่ยืนใกล้สุด

 

“ขอบคุณค่ะพี่ เอ้าๆ พวกมึงพี่เขาซื้อมาฝาก” เรียกเพื่อนคนอื่นๆมาเอาของไปแบ่งกัน

 

“อืมมม นี่ใครน่ะซีน” พี่ไฟซ์ยืนใช้ความคิดก้มมาถามผมที่นั่งดูดอมยิ้มอยู่

 

“พี่ไนส์อะ เป็นพี่ชายคนสนิทซีนเองทำไมเหรอพี่” ไฟซ์ยิ้มกริ่มหาทางออกให้ตัวเองได้แล้ว ถ้าจำไม่ผิดเหมือนเขาเคยเห็นตามนิตยสารคนดังนะ

 

“พี่ครับ ช่วยมาถ่ายคู่ซีนได้มั้ย พอดีเด็กอีกคนมันไม่มาน่ะงานต้องส่งให้ทันคืนนี้ด้วย”ไฟซ์พูดหว่านล้อมไนส์ให้ช่วย ไนส์เองก็ชอบซีนอยู่แล้วได้ถ่ายคู่ยิ่งเข้าทาง

 

“ได้ครับผมไม่มีปัญหา” ไฟซ์ดีใจสั่งคนเครียร์สถานที่ให้พร้อมถ่าย

 

“พี่จะถ่ายกับผมจริงเหรอ คิดไงเนี่ย” ผมเลิกคิ้วถามหน้าตาจริงจัง พี่ไนส์ยิ้มขำ

 

“ก็ไม่ไง พี่อยากถ่ายกับซีนแค่นั้นเอง” แค่เนี้ย? ผมนั่งงงก่อนได่ยินเสียงเรียกเข้าฉากตลอดช่วงเวลาถ่ายพี่ไนส์ดูมีความสุขมากผมจึงไม่เกร็งเมื่อถ่ายคู่ด้วย ไม่นานก็เสร็จเราขอตัวกลับก่อนเมื่อเห็นว่าดึกแล้ว ตอนแรกพี่ไฟซ์จะเลี้ยงขอบคุณแต่ไม่ไหวง่วงมาก

 

ฮ้าวววววว

 

ผมเดินหาวมาตลอดทางมือควงกุญแจรถไปด้วย เหลือบเห็นคนมุงดูอะไรสักอย่างผมเดินแหวกทางเข้าไปดูบ้าง 0_0 เชี้ย! ทำไมมันมาโผล่อยู่นี่วะ

 

/คนนี้ไงน้องซีนที่อยู่ในรูปน่ะ ตัวจริงน่ารักเนอะ/

/คนข้างๆก็หล่อมากเลยเนอะแก แต่สู้พี่จินไม่ได้คนเนี้ยดุโหดฉันชอบ/

/ได้ข่าวว่ามีขับรถมาส่งด้วยนะ มีคนเห็นจูบกันด้วย/

/นั่นมันน้องซีนที่เป็นแฟนไอ้จินไม่ใช่เหรอวะ วันนั้นกูยังเห็นยืนจูบกันกลางโรงอาหารเลย/

 

ม่ายยยยยย ToT ผมวิ่งออกมาตั้งหลักใต้ตึกหนีความวุ่นวายตรงบอร์ดคณะ เพิ่งถ่ายเมื่อไม่นานนี้เองทำไมมันมาติดอยู่ที่บอร์ดได้อ่า ไม่ใช่แค่นั้นยังมีรูปผมกับไอ้จินแปะคู่กันด้วย มันเกิดอะไรขึ้น!

 

                “หึ มาแล้วเหรอมึง มานี่เลย!!!”ไอ้จินเดินหน้าเครียดมาฉุดผมลุกขึ้นลากเข้าไปในห้องเรียนว่างมืดๆที่ยังไม่เปิดไฟ ผมตกใจมากได้แต่มองมัน

 

“มึงเห็นมั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น! คนอื่นเขาคิดว่ากูถูกมึงทิ้งไปคบกับไอ้เชี้ยนั่น!!!เพราะความคิดบ้าบอของมึงเลยที่บอกว่าเป็นแฟนกูน่ะห๊ะ!!!”  มันตะคอกเหวี่ยงใส่ผม ไอ้เราก็ยืนเงียบ

 

"............"

 

“กูไม่ได้โดนมึงทิ้งเข้าใจมั้ย มึงต้องมาเป็นแฟนกู!!!”

 

พรึ่บ!!!

 

ไฟทั้งห้องกลับมาสว่างจ้าอีกครั้งเมื่อช่างไฟไปซ่อมแซม นักศึกษาเเละอาจารย์ในห้องอ้าปากค้างมองมายังทั้งคู่ ที่เปิดประตูเข้ามาก็ทะเลาะกันเสียงดัง

 

“เอ่อ....นี่เธอสองคน...เป็นแฟนกันจริงๆเหรอ” อาจารย์ที่นั่งสอนอยู่พูดขึ้น

 

>///< เชี้ยมาก ผมอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไว้ที่ไหนแล้ว

 

“ใช่!ซีนเป็นแฟนผม ผมขออนุญาตพาแฟนไปสั่งสอนที่มีชู้นะครับ”ไอ้จินตอบหน้านิ่งมึงด้านมากอะ ไอ้พี่จินลากผมออกมานั่งนอกห้องมือก็ยังไม่ปล่อยจากผมสักที

 

เมื่อกี้มันว่าอะไรนะ ชู้! กูไปมีตอนไหนแว้

 

“แฟนเชี้ยอะไร!ชู้บ้าอะไรของมึงห๊ะ!กูไม่มีแฟนเข้าใจม้ายยยย” ผมตะโกนใส่หน้ามันไอ้จินหน้าโหดยิ่งกว่าเดิมบีบข้อมือผมแน่น กูเจ็บ LoL

 

“กูไม่สน!” มันหันมาเน้นเสียงใส่ “มึงเป็นแฟนกูเข้าใจมั้ย!?”

 

“ไม่!” ผมเถียงกลับ

 

“เข้าใจมั้ย!”

 

“ไม่!!”

 

“เข้าใจมั้ย!!!”

 

“เออไอ้สัส!! กูเข้าใจแล้ว!!!” ผมตะโกนกลับดังลั่น มันยิ้มพอใจชี้ให้มองไปด้านหลังผมหันไปมองตามเห็นนักศึกษายืนมองกันหน้าสล่อน แม่งมีถ่ายคลิปด้วยอ่า

 

ไอ้สัสสสสจิน!!! แค่นี้กูยังดังไม่พอใช่ม้ายยยย  ToT โฮฮฮฮฮฮ

 

 

 

 TBC. 

 

 

 

เรื่องนี้ม่อนเอามาแต่งใหม่เน้อ แต่งสดคร้า มันเลยนานอย่างที่เห็น และม่อนก็แต่งสองเรื่อง 555 ถ้านานไปก็ต้องขอโทษล่วงหน้าก่อนเลย ขอบคุณที่รอค่ะ