The Prince ลุ้นรักพิชิตใจเจ้าชายสุดหล่อ

   "งื้มมม...งื้มมม" ฉันค่อยบิดตัวไปหาเค้า....กอดกันจนถึงเช้าเลยหรอเนี่ย-///-แถมนอนกับผู้ชาย
อีกต่างหาก แต่ดีที่เค้าไม่หน้ามืดทำอะไรบ้าๆหลงไป-///-
"อยู่นิ่งๆสิ" เค้าพูดเบาๆ ฉันบีบจมูกเค้าเบาๆ น่ารักดีแหะ
"ตื่นได้แล้ว!" ฉันยันตัวเองนั่งบนเตียง เห้~ฉันกับเค้านอนกอดทั้งคืนจริงๆหรอเนี่ยยยย-///-
"ง่าาา ตัวเธอนุ่มนิ่มดีน่ะ" เค้าขยิบตาให้ฉัน -////-? ขยิบตางั้นหรอ 
"-////- เอออ ฉันกลับบ้านล่ะน่ะ" ฉันกำลังลุกลงจากเตียง แต่มือหนาๆดึงฉันลงไปนอนทับบนตัว
ของเค้า...ถ..แถม ไม่ใส่เสื้อนี้น้ะ เจ้าบ้าาาา! -///- ทำไมต้องเขินด้วยวุ้ยยย
"อยากอยู่นานๆกว่านี้ มาอยู่บ้านฉันดีไหม^^" เค้าทำหน้ายิ้มระรื่น
"จะบ้าหรอ!-///- คิดอะไรอยู่" ฉันพยายามดิ้นออกจากอ้อมกอดเค้า แต่ยิ่งดิ้นยิ่งกอดแน่นขึ้น
สภาพตอนนี้ยังกับปาท่องโก๋=_=
"นี้? ฉันจะยกเลิกกันหมั้นกับจัสมินหน่ะ" ฉันนิ่งอึ้งแล้วมองหน้าเค้า ลืมเรื่องนี้ไปเลยแหะ
"จะดีหรอ ทั้งๆที่เค้าเคยช่วยนาย" เค้ายิ้มบางๆแล้วลูบหัวฉันอย่างเอ็นดู
"ก็ฉันไม่รักจัสมิน...แต่ฉันรักเธอต่างหาก" อ่ะ....พูดอะไรไม่ออกเลยแหะ-///-
"หลอกฉันอีกหรือเปล่านี้?" เค้ายิ้ม รอยยิ้มนี้สดใสจังเลยน่ะ ทั้งๆเมื่อก่อนชอบทำหน้าตายตลอด
"เปล่า รักน่ะยูริ" เค้ากดหัวฉันให้ประกบปากกับริมฝีปากเค้า! บังคับกันนี้หน่า-///-
"-////- " ไม่ทันไรเค้าก็รุกฉันเสียแล้ว แถมพลิกตัวฉันให้ไปอยู่ข้างล่างแทน ตอนนี้เค้าค่อมฉันอยู่
แถมจูบเร่าร้อน ลิ้นของเค้าแทรกมาทำให้รูสึกร้อนไปหมด ริมฝีปากเค้านุ่มจริงๆ ฉันเริ่มควบคุม
ไม่ได้แล้ว! สิ่งที่ทำคือ จูบตอบเค้าเช่นกัน ดูเหมือนเค้าจะตกใจเล็กน้อย แต่ก็ยังจูบต่ออย่าง
ร่าวร้อน แถมมือของเค้าเริ่มอยู่ไม่เป็นสุข มือหนาๆเริ่มสอดเค้ามาใต้เสื้อผ้าฉัน 
"...." ฉันค่อยๆตั้งสติ ถึงแม้สติจะแตกไปแล้วก็เหอะ-///- ฉันผลักหน้าเค้าออก ตัวของเค้าเหงื่อ
ออกเต็มไปหมด  ฉันเองก็ด้วยเหงื่อออกเต็มตัว-///-  รู้สึกจะขัดใจเค้าแหะ
"เห้ออ เกือบแล้วเชียว" เค้าลุกออกจากตัวฉันแล้วไปนั่งบนโซฟา แถมหยีหัวตัวเองอย่างหงุดหงิด
"-///- " พูดไม่ออกเลยแหะ ไม่คิดจะเป็นแบบนี้ แถมเค้าก็ดูหงุดหงิเด้วยแหะ แต่ก็ยังหันมามองฉัน
ผู้ชายก็ผู้ชายล่ะน้าาา แต่เค้าเองก็ดูสติจะกลับมาแล้วเดินมาหาฉัน
"เมื่อกี้...ขอโทษน่ะ มือมันซนไปหน่อย" เค้าทำหน้ารู้สึกผิด ชอบจังน่ะหน้าตาแบบนี้ ฮ่าๆ
"อื้มม^^ " ฉันยิ้มหวานให้เค้า ตัวเค้าเองก็ไม่ได้ล่วงเกินฉันนี้ ถ้าเค้าจะทำก็ทำเมื่อคืนแล้วล่ะ
"ไม่โกรธฉันหรอ"  เค้ายิ้มบางๆแล้วมากอดฉัน
"ง่าา อยากให้โกรธสิน่ะ" ฉันหัวเราะ 
"ไปอาบน้ำสิ จะพาไปชมสวนหลังวัง" ฉันทำท่าดีใจ ก่อนจจะจัดการธุระตัวเองให้เสร็จ
 
"เอ๊ะ??" ฉันออกมาจากห้องน้ำ แต่ไม่พบเจ้าตัว มีแต่กระดาษโน้ตแปะบนกระจก
"หาาาาา? รออยู่ห้องรับแขก" ฉันรีบเดินไปห้องรับแขก พอฉันไปถึงทำให้ฉันต้องหยุดเดิน
จัสมินนี้หน้าาา! แถมมากับผู้ชายวัยกลางคนอีก 
"ยูริเข้ามาสิ" ฉันเดินเข้าไปอย่างเกรงๆ จัสมินมองด้วยสายเขม็ง
"นี้ พ่อของจัสมินน่ะ" ฉันพยักหน้า
"แฟนหรอ เจ้าชาย ฮ่าๆๆๆ" พ่อของจัสมินหัวเราะ เอ๊ะ!? แต่ทำไมหัวเราะล่ะ หรือเยาะเย้ยเราอยู่
"ครับ^^ น่ารักใช่ไหมครับ" ฉันได้แต่นั่งเงียบๆ
"พ่อค้าา เข้าเรื่องสะที เบื่อขี้หน้าเจ้าชายล่ะ" อ๊ะ...ทำไมจัสมินพูดแบบนี้กันล่ะ ตอนนั้นยังบอกว่า
รักกันอยู่เลยนี้หน่าาา? แถมท่าทางก็ดูเปลี่ยนไปด้วย
"เอ๊-_- พูดจาอะไรของเธอห้ะ" เจ้าชายทำหน้าตายใส่
"เบื่อ -_- ที่มีคู่หมั้นห่วยๆแถมต้องมาเล่นละครหลอกว่ารักนายอีก!" ละคร!? ไม่ได้รักกันจริงๆสิน่ะ
"-_-ฉันก็เบื่อ " เจ้าชายทำหน้าตายอีกแล้ว
"เอาล่ะๆไม่ถูกกันตั้งแต่เด็กๆโตมาด้วยกันก็ยังไม่ถูกกันอีก เอาเป็นว่าสัญญาหมั้นหมายยกเลิก"
"ดีมากๆนั่นแหละ สิ่งที่ต้องการ" จัสมินตบมือแปะๆอย่างพอใจ
"เอ๊ะ? ละครงั้นหรอ" ฉันเผลอพูดออกไป จัสมินยิ้มหวานมาให้ฉัน รอยยิ้มนี้ดูจริงใจจัง
"ง่าา ขอโทษน่ะยูริจัง ที่ก่อนหน้านี้หน่ะ^^ ก็แค่ทำตามที่เจ้าชาบบอกเฉยๆ จริงๆไม่คิดจะพิสวาท
อะไรหมอนี้สะนิด ที่เค้าทำก็เพราะ ยูริจังหน้าาาา" จัสมินหัวเราะ
"เพราะฉันหรอ" ฉันทำหน้า งง
"เจ้าชายชอบเธอตั้งแต่แรกแล้ว ก็เลยเอาฉันมาเป็นตัวกระตุ้นว่าเธอรู้สึกกับเค้าจริงๆหรือเปล่า
แถมเธอดันชอบเค้าด้วยสิ นายต้องขอบใจฉันน่ะ" จัสมินหันไปจิกตาใส่เจ้าชาย
"-///- ทุกอย่างตามที่จัสมินบอก" เจ้าชายพูดอย่างเขินๆ แอบดีใจแหะ
"งั้นกลับล่ะ ดูแลตัวเองดีล่ะ เจ้าชาย" จัสมินกับพ่อของเธอเดินออกไป เหลือแค่เราสองคน
"รู้ทุกอย่างแล้วสิน่ะ^^" เค้ายิ้มอย่างเขินอาย
"บอกชอบแต่แรกก็จบ ไม่น่าทำร้ายกันแบบนี้เลย-3-" ฉันเบะปากใส่
"ไม่งั้นก็ไม่รู้สิเธอจริงใจเปล่า" ฉันยิ้มอ่อนให้เค้า
"รักน่ะ ยูริ" -///-ฟังกี่ทีก็ไม่เบื่อ
"ฉันก็รักนาน-//-" ฉันยิ้มหวานให้และกอดเค้าอย่างที่เคยทำ ไม่มีวันไหนที่ฉันจะไม่คิดถึงนายเลย
ความรู้สึกไม่เคยลดลง มีแต่มากขึ้นเรื่อยๆ ฉันรักนายย่ะ เจ้าชายของฉัน❤❤❤