The Prince ลุ้นรักพิชิตใจเจ้าชายสุดหล่อ
เขียนโดย 
นางฟ้าปีกขาว
วันที่ 23 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 17.53 น.
แก้ไขเมื่อ 28 เมษายน พ.ศ. 2558 09.31 น. โดย เจ้าของนิยาย
14)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความวันนี้....ฉันหยุดเรียนพร้อมเจ้าชาย เพื่อไปวังกับเค้าจริงๆแอบกลัวด้วยซ้ำ เค้าบอกว่าฉันมาวัง
ของเค้าบ่อยๆตอนนั้นฉันคิดว่าเป็นวังจิโร่ แต่จริงๆของเจ้าชาย แต่ฉันก็ถามว่าทำไมฉันไม่เคยเจอ
เค้าแม้สะครั้ง เค้าก็บอกว่าตอนนั้นเก็บตัวที่ต่างประเทศเพื่อไม่ให้กฎบตามเจอ แถมยังบอกอีกว่า
เรื่องมันเยอะแยะจนเล่าไม่หมดภายในวันเดียวหรอก
"เชิญครับ เจ้าหญิงของผม" เค้ายื่นมือมา ฉันทำเป็นเดินหนีไม่สนใจ
"ยังโกรธสิน่ะ" เค้าถอนหายใจ
"มีใครไม่โกรธบ้างล่ะ" ฉันหันไปพูดกับเค้า
"เจ้าชาย...มาแล้วหรือขอรับ" ฉันยืนเกรงข้างๆเค้า แถมคนที่ออกมารับหน้าตาดีสุดยอดดด
"อื้ม เตรียมอาหารและที่พักให้แขกด้วย" ฉันดึงแขนเสื้อเค้า
"ใครบอกจะค้างที่นี้ห้ะ!"เค้ากระตุกยิ้ม แล้วสอดมือหนาๆของเค้ามาจับมือฉัน
"ฉันบอกให้ค้างเอง" ฉันทำหน้ามุ่ยก่อนจะเดินตามเค้าไป ในวัง ยังคงเหมือนเดิม ตกแต่งแนวกรีก
ส่วนเรื่องทุนฉันตัดสินใจยกเลิกไป เจ้าชายก็ออกปากแล้วถ้าอยากไปเรียนจะหาทุนดีๆให้
"นายกับจิโร่มาแตกคอกันตอนไหนล่ะ" -_- ใช้คำว่าแตกคอดูหยาบคายไหมน่ะ!
"ตอนฉันรู้ว่าแม่ฉันตาย " เค้าเริ่มเข้าโหมดสีหน้าจริงจัง แถมพ่อบ้านก็ยืนขรึมอยู่ข้างๆเค้า
"อื้มม นายกลับมาจากตั้งประเทศเมื่อไหร่" ฉันไม่รู้จะเริ่มตรงไหนล่ะ-_-
"-_-ไม่มีอะไรจะถามแล้วหรือไง" เค้าขมวดคิ้ว
"-0-นายเล่าอะไรก็เล่ามาสิ" ฉันทำหน้าบูดใส่
"งั้น...เอาเรื่องเลวๆของจิโร่ดีกว่า" เรื่องเลวๆพูดเหมือนจิโร่เลวสุดๆ-..-
"ฉันไปๆมาที่วังบ่อยๆไม่ให้ใครรู้ มีแค่ เอลฟ์ พ่อบ้านฉัน ที่รู้แค่คนเดียว ลุงของจิโร่เป็นองค์รักษ์ของแม่กับพ่อฉันมานาน ท่านจึงไว้ใจและให้จิโร่มาอาศัยอยู่ในวัง" ฉันตั้งใจฟัง
"จิโร่เองก็ดูเหมือนคนไม่มีอะไร ฉันเลยไว้ใจก็เลยเป็นเพื่อนแต่นั้นมา แต่วันหนึ่งพ่อของฉันจะปลดลุงจิโร่ออกจากตำแหน่ง เพราะ ลุงจิโร่ได้วางแผนก่อกฎบ แต่จิโร่ยังอยู่ในวัง" เค้าทำหน้าจริงจัง
"นั่นทำให้จิโร่ไม่พอใจมาก ลุงของจิโร่เลยฆ่าแม่ของฉันทันที จากวันนั้นพ่อของฉันก็หายสาปสูญ
ไร้ร่องรอย ตอนนั้นฉันก็แค่อายุ8ขวบ ไม่มีอะไรไปสู้ได้ ช่วง3ปีแรก ลุงจิโร่ก็ขึ้นครองรายช์หน่ะ
ฉันเลยตัดสินใจจะยึดคืนด้วยตัวเอง ฉันวางแผนอยู่ปีนึง แล้วกลับมาที่วัง จิโร่เองก็ดูสะใจ คิดว่า
ฉันไม่มีสิทธิ์ในวังนี้อีกแล้ว แต่เปล่าเลย...ฉันมีไพ่ตายหน่ะ" ฉันทำสีหน้าจริงจัง ลุ้นสุดๆ
"ไพ่อะไรหรอ" เค้าหันมายิ่มบางๆ" เอลฟ์เป็นไส้ศึกมาตั้งแต่แรกแล้ว ฉันเป็นคนวางแผนตั้งแต่ที่รู้
ว่าลุงจิโร่คิดกฎบมันอาจจะเกินวัย8ขวบ ไปหน่อย ถ้าไม่มีเอลฟ์ค่อยช่วย ก็คงไม่ได้คืนมาหรอก"
"ขนาดนั้นเลยหรอ แต่ดูจิโร่ก็ไม่ได้ทำอะไรนี้?" เอลฟ์เติมชาให้ฉันเงียบๆ
"พอฉันเปิดโปร่งเรื่องทุกอย่าง ก็ทำให้ฉันได้ขึ้นครองราชย์แทนแค่อายุ15ปี แน่นอน ฉันเตรียม
พร้อมมาตลอด เพราะมีพ่อของจัสมินหนุนหลังให้อยู่ พวกเค้าเลยขอให้เรามั่นหมายกัน" อย่างงี้
นี้เอง พ่อจัสมินค่อยช่วยเหลือสิน่ะ
"จิโร่เองก็เลยต้องออกจากวังไปพร้อมกับลุง แต่จิโร่ดันหยิบดาบประจำตะกูลไปพร้อมวางยาพิษ
ให้พี่สาวฉันจนตาย ทั้งๆที่พี่สาวฉันรักจิโร่มากๆแต่จิโร่พยายามปิดกั้นตลอด" ฉันตกใจเล็กน้อย
ไม่คิดว่าจิโร่จะทำแบบนี้
"ฉันถึงอยู่ด้วยตัวเองมาตลอด" เค้าทำหน้าเศร้า ตลอด้วลาที่ผ่านมาเค้าฝ่าฝันด้วบลำแข้งตัวเอง
ฉันเอื้อมมือไปกุมมือเค้า แล้วยิ้มหวานให้เค้า
"^^ สู้ๆน่ะ" ฉันยิ่มหวานให้ เค้ายิ้มตอบแล้วลูบหัวฉันเบาๆ
"รอยยิ้มเธอมันดีจริงๆเลยน่ะ ยูริ" ฉันถึงกับหน้าร้อนผ่าวทันที-////-
"แล้ว?สิ่งที่นายต้องทำต่อจากนี้ล่ะ" เค้ากุมมือฉัน
"ไปเอาตะกูลของฉันกลับมา แต่ไม่ต้องห่วงเอามาได้แน่ๆ" เค้ายิ้มบางๆรู้สึกใจคอไม่ดีเลยแหะ
"ถึงเวลาทานอาหารเย็นแล้วขอรับ" เอลฟ์นำทางมายังห้องรับประทานอาหาร ฉันกับเค้าได้มา
ทานอาหารด้วยกันอีกครั้ง แถมเค้าเองก็ดูร่าเริงขึ้น
หลังจากทำธุระเสร็จรีบร้อยเจ้าตัวบอกให้ฉันค้างคืนนึง เพราะไม่ค่อยมีใครมาค้างที่วัง
ฝนห้องตกแต่งสวยงาม แถมเตียงก็ใหญ่มาก><
"เห้อออ เหนื่อยชะมัด" ฉันทิ้งตัวนอนลงบนเตียง
"เหนื่อยงั้นหรอ" ฉันสดุ้งแล้งหันไปหาเจ้าของเสียง
"ออกไปเลยน่ะ!" เค้ายังคนนอนบนเตียงแถมหลับตาไปแล้ว!
"ขอนอนคืนนึงล่ะกัน" เค้าดึงฉันไปกอดเหมือนหมอนข้าง เกิดมาไม่เคยนอนห้องเดียวกับผู้ชาย!
"ง่าาา นายจะไม่ทำอะไรฉันใช่ไหม" เค้ายิ้มอย่างอ่อนโยน
"ไม่ คืนนี้ขอกอดเธอทั้งคืนล่ะกัน" ฉันยิ้มบางๆแล้วกอดเค้า อบอุ่นจังเลยน่ะ อ้อมกอดนาย
มีความสุขจริงๆเลยน่ะ ถึงแม้จะเจออะไรมามากมายก็ตาม
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
