เพียง เพราะ รัก
7.4
เขียนโดย anime
วันที่ 20 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 11.47 น.
6 chapter
0 วิจารณ์
8,583 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 9 เมษายน พ.ศ. 2558 11.08 น. โดย เจ้าของนิยาย
3)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ" ตามผมมา คุณรวิกานต์ "
" นี่ ! คุณไม่ต้องเรียกฉัน ขนาดนั้นหรอก แค่เรียกว่า มีน ก็พอ " น่านนทีพารวิกานต์ไปลำธาร ข้างหลังบ้าน นั่นทำให้ รวิกานต์อารมณ์ดีขึ้น เพราะ ตอนพี่สาวของรวิกานต์ ไปเรียก และบอกว่า ' คุยกันดีๆ หรือพาเธอไปสถานที่อากาศดี '
" คุณรวิ..คุณมีนช่วยบอกได้มั้ย คำว่า ' แว่น ' มันกระทบกระเทือนอะไรคุณ " น่านนทีถามปัญหาแคลงใจ แต่รวิกานต์กลับเงียบ แล้วเดินไปหาเจ้าแว่น สุนัขตัวโปรดที่ถูกไว้กับต้นไม้ น่านนทีคว้าข้อมือรวิกานต์พามานั่งคุยใกล้ๆลำธาร
" คุณที อย่า ! มายุ่งกับฉัน ฉันขอร้อง ส่วนว่างๆ ฉันจะเล่าให้ฟังอีกที " รวิกานต์รีบสะบัดหนีทันที พร้อมกับผลักน่านนทีตกน้ำ
" ไปกันเถอะนะ เจ้าตูบ นี่ ! คุณอย่ามาอำฉันเล่น รีบขึ้นมาได้แล้ว อีกอย่าง คุณก็ผิด " รวิกานต์หันหลังเดินไป โดยไม่สนใจเขา แม้แต่น้อย ส่วน น่านนทีถูกหินบาดเท้า จึงพยายามเดินปกติไปให้ถึงบ้าน
บ้านไร่ เวทย์วิชา เวลา 02.45 p.m.
ภาคินขับรถ จนมาถึงบ้าน พร้อมกับเมธิตากับวันใหม่ น้องสาวตัวดีของเพื่อน ภาคินเดินเข้าไปในบ้าน
" อ้าว ! ภาคินเองหรอ อา นึกว่า เป็นเจ้าน่าน ซะอีก เห็นไปในไม่รู้กับรวิกานต์ " พ่อของน่านนทีตกใจ จึงถาม
" สวัสดีครับ สงสัย ผมจะรบกวน ไปรอข้างนอกก่อนนะครับ " ภาคินยกมือไหว้ ก่อนไปนั่งรอข้างนอกกับเมธิตา เมื่อ วันใหม่จัดของใส่กระเป๋าสะพายเสร็จแล้ว ก็นั่งรอพี่ชายตน 5 นาทีต่อมา~ เมธิตาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งอุ้มสุนัขมา รีบเรียกวันใหม่กับภาคินไปดู ว่า เธอเป็นใคร
" สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ รวิกานต์ เรียกสั้นๆว่า มีนคะ พวกคุณคงรู้จักเจ้าตูบ ตัวนี้สินะ " รวิกานต์ส่งไปเจ้าแว่น ให้วันใหม่
" หนูชื่อ วันใหม่ นี่ ! เพื่อนหนู ชื่อ หมิว และผู้ชายคนนี้ ก็พี่... " น่านนทีก็ขัดขึ้น
" ภาคิน หรือภาคย์ เพื่อนผมเอง " รวิกานต์ตกใจที่น่านนทีมาอยู่ข้างหลังตน จึงบอกพ่อแม่ ให้พากลับบ้าน
" ไอ้ที/พี่ที ไปทำอะไร มากลายเป็น ลูกหมาตกน้ำเชียว5555 " วันใหม่และภาคินถามน่านนที พร้อมกัน
" เพื่อนวันใหม่ คงเป็นน้องสาวของไอ้ เมฆ สินะ ไปละ เดี๋ยวทำอาหารด้วยละ " น่านนทีขยี้ผมเมธิตา ก่อนเดินเข้าบ้านไป
1 ชั่วโมงต่อมา~
หลังจากอาบน้ำ แต่งตัว และเก็บสัมภาระเสร็จแล้ว น่านนทีลงมาทำอาหาร
" อ้าว ! เสร็จแล้ว กินซะ จะได้รีบไป " วันใหม่สังเกตเห็นบาดแผล เลยเอ่ยถามน่านนที
" พี่ที มีแผลนิ ทำไม? ไม่ไปทำแผลล่ะ " น่านนทีไม่ได้ตอบคำถามอะไร เมื่อทุกคนทานอาหารเสร็จแล้ว และวันใหม่ทำแผลให้น่านนที ก่อนที่ทุกคนจะออกเดินทางไปเรือนไทย ซึ่งห่างจากที่นี่ก็ประมาณ 500 เมตร
ขอบคุณที่ติดตามนะครับ
Thank you ^^
" นี่ ! คุณไม่ต้องเรียกฉัน ขนาดนั้นหรอก แค่เรียกว่า มีน ก็พอ " น่านนทีพารวิกานต์ไปลำธาร ข้างหลังบ้าน นั่นทำให้ รวิกานต์อารมณ์ดีขึ้น เพราะ ตอนพี่สาวของรวิกานต์ ไปเรียก และบอกว่า ' คุยกันดีๆ หรือพาเธอไปสถานที่อากาศดี '
" คุณรวิ..คุณมีนช่วยบอกได้มั้ย คำว่า ' แว่น ' มันกระทบกระเทือนอะไรคุณ " น่านนทีถามปัญหาแคลงใจ แต่รวิกานต์กลับเงียบ แล้วเดินไปหาเจ้าแว่น สุนัขตัวโปรดที่ถูกไว้กับต้นไม้ น่านนทีคว้าข้อมือรวิกานต์พามานั่งคุยใกล้ๆลำธาร
" คุณที อย่า ! มายุ่งกับฉัน ฉันขอร้อง ส่วนว่างๆ ฉันจะเล่าให้ฟังอีกที " รวิกานต์รีบสะบัดหนีทันที พร้อมกับผลักน่านนทีตกน้ำ
" ไปกันเถอะนะ เจ้าตูบ นี่ ! คุณอย่ามาอำฉันเล่น รีบขึ้นมาได้แล้ว อีกอย่าง คุณก็ผิด " รวิกานต์หันหลังเดินไป โดยไม่สนใจเขา แม้แต่น้อย ส่วน น่านนทีถูกหินบาดเท้า จึงพยายามเดินปกติไปให้ถึงบ้าน
บ้านไร่ เวทย์วิชา เวลา 02.45 p.m.
ภาคินขับรถ จนมาถึงบ้าน พร้อมกับเมธิตากับวันใหม่ น้องสาวตัวดีของเพื่อน ภาคินเดินเข้าไปในบ้าน
" อ้าว ! ภาคินเองหรอ อา นึกว่า เป็นเจ้าน่าน ซะอีก เห็นไปในไม่รู้กับรวิกานต์ " พ่อของน่านนทีตกใจ จึงถาม
" สวัสดีครับ สงสัย ผมจะรบกวน ไปรอข้างนอกก่อนนะครับ " ภาคินยกมือไหว้ ก่อนไปนั่งรอข้างนอกกับเมธิตา เมื่อ วันใหม่จัดของใส่กระเป๋าสะพายเสร็จแล้ว ก็นั่งรอพี่ชายตน 5 นาทีต่อมา~ เมธิตาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งอุ้มสุนัขมา รีบเรียกวันใหม่กับภาคินไปดู ว่า เธอเป็นใคร
" สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ รวิกานต์ เรียกสั้นๆว่า มีนคะ พวกคุณคงรู้จักเจ้าตูบ ตัวนี้สินะ " รวิกานต์ส่งไปเจ้าแว่น ให้วันใหม่
" หนูชื่อ วันใหม่ นี่ ! เพื่อนหนู ชื่อ หมิว และผู้ชายคนนี้ ก็พี่... " น่านนทีก็ขัดขึ้น
" ภาคิน หรือภาคย์ เพื่อนผมเอง " รวิกานต์ตกใจที่น่านนทีมาอยู่ข้างหลังตน จึงบอกพ่อแม่ ให้พากลับบ้าน
" ไอ้ที/พี่ที ไปทำอะไร มากลายเป็น ลูกหมาตกน้ำเชียว5555 " วันใหม่และภาคินถามน่านนที พร้อมกัน
" เพื่อนวันใหม่ คงเป็นน้องสาวของไอ้ เมฆ สินะ ไปละ เดี๋ยวทำอาหารด้วยละ " น่านนทีขยี้ผมเมธิตา ก่อนเดินเข้าบ้านไป
1 ชั่วโมงต่อมา~
หลังจากอาบน้ำ แต่งตัว และเก็บสัมภาระเสร็จแล้ว น่านนทีลงมาทำอาหาร
" อ้าว ! เสร็จแล้ว กินซะ จะได้รีบไป " วันใหม่สังเกตเห็นบาดแผล เลยเอ่ยถามน่านนที
" พี่ที มีแผลนิ ทำไม? ไม่ไปทำแผลล่ะ " น่านนทีไม่ได้ตอบคำถามอะไร เมื่อทุกคนทานอาหารเสร็จแล้ว และวันใหม่ทำแผลให้น่านนที ก่อนที่ทุกคนจะออกเดินทางไปเรือนไทย ซึ่งห่างจากที่นี่ก็ประมาณ 500 เมตร
ขอบคุณที่ติดตามนะครับ
Thank you ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ