ยัยตัวแสบกับนายเย็นชา

     ฉันมองแผ่นหลังของชายที่ฉันรัก แต่เค้าไม่เคยคิดที่จะมองหรือพูดกับฉันสักนิดเดียว เพราะอะไรนายถึงเกลียดฉันขนาดนั้นน่ะเคน (มินจะไม่เรียกเคนว่าพี่ค่ะ เพราะตั้งแต่เจอกัน ไม่รู้ว่าเคนคือรุ่นพี่ ก้เลยเรียกจนชิน)
"นี่... อย่าคิดมากสิ สักวันเดียวพี่เคนก้คุยกับเธอเองและ"
มือของเพื่อนที่แสนดีของฉันอื้อมมาแตะที่ไหล่ฉันเบาห ราวจะปลอมโยน ฉันได้แต่ยิ้มให้มายุ เพื่อนสนิทของฉัน เพื่อนคนเดียวของฉัน ที่ไม่ว่าจะโดนผู้ชายร่มจีบแต่ก้ไม่เคยคิดว่าฉันแรดเหมือนผู้หญิงคนอืื่นคิด ก้ทำไงได้คนมันสวย -^- 
----- ที่อาคารเกษตร -----
"มายุ ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนน่ะ" ฉันบอกกับเพื่อนสนิทที่นั่งอยู่ข้างๆฉัน
"ให้ฉันไปเป็นเพื่อนไม" 
"ไม่เป็นไรหรอก รีบทำงานให้เสร็จเถอะ"
"จร้ ระวังตัวน่ะ"
ฉันเดินออกมาจากห้องเรียน แล้วตงไปสวนย่อม เวลาฉันไม่สบายใจฉันจะไปที่นั้นบ่อยๆ แล้วที่นั้นก้สงบ แล้วก้ไม่มีคนด้วย 
เมื่อฉันเดินไปถึงฉันเห็นผู้ชายที่แสนจะคุ้นเคยยื่นพิงต้นไม้ ใช่ เคน ผู้ชายร่าเริงแต่ไม่ใช่กับฉัน   กับฉันเขาชั่งเย็นชา ใจร้าย ไม่เคยมีจะทักทายฉันสักนิด แต่ไม่รู้ทำไมฉันถึงชอบเคนได้ก้ไม่รู้เหมือนกัน
"ทำไมไม่เข้าเรียนล่ะ" ฉํนเป็นคนพูดขึ้นก่อน เพราะรู้ว่ายังไง เคนก้ไม่มีวันที่จะพูดกับฉันก่อนอยู่แล้ว ถึงฉันจะเแ็นคนพูดก่อน แต่ก้มีไม่มากหรอกที่เค้าจะตอบฉัน
"ฉันตั้งหากที่ต้องถามเธอ" เค้าพูดแต่ไม่มองน่าฉันเลย แต่ก้ยังดีที่เค้ายังตอบฉัน
"ฉันออกมาเดินเล่น นายล่ะ" ฉันพูดพร้อมเดินไปยื่นพิงกับผนังตรงข้ามเค้า
"เรื่องของฉัน ฉันก้มาแบบนี้ของฉันแทบทุกวัน" เค้าพูดพร้อมหันหน้าหนีแสดงความไม่พอใจที่ฉันเข้ามาวุ่นวายในชีวิตของเขา
"นายพูดดีๆกับฉันสักครั้งบ้างไม่ได้รึไงอ่ะ" ฉันตะคอกใส่เค้า ระบายไปด้วยความโกรธ เคนจ้องหน้าฉันอย่างสายตาที่เย็นชา ที่ฉันไม่เคยเห็นเค้าทำใส่ใครเลย นอกจากฉัน หัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะ เมื่อเคนเดินเข้ามาใกล้ๆฉัน จนได้ไออุ่นจากลมหายใจซึ่งกันและกัน เคนไม่พูดอะไรนอกจากเดินเข้ามาหาฉันเรื่อยๆ ฉันคงคาดว่าตอนนี้หน้าฉันคงแงเป็นลูกตำลึงแล้ว ตัวฉันร้อยและสั้นไปหมด
"ฉ....ฉัน ต้..." ฉันกำลังจะหนีออกจากภาวะตรงนี้ แต่ฉันยังทันพูดไม่จบ ริมฝีปากอุ่นๆของฉันกับเคนก้มาประกบกัน ฉันจูบตอบเคน เพราะว่ามันคือความมรักที่ฉันโหยหา แต่.....
 
เดะเค้ามาแต่ต่อพรุ่งนี้น่ะ 
ฝากติดตามกันเยอะๆน่ะค่ะ ^^