ยัยตัวแสบกับนายเย็นชา

     เคนจูบฉัน แต่จูบนี้ฉันไม่ได้รู้สึกว่าเคนจะตั้งใจมอบให้ฉันเลย แต่ฉันก้จูบตอบเคน เพราะอะไรอ่ะหรอ เพราะฉันรักเคน คนเเย็นชา(เฉพาะกับฉัน)

เคนผลักฉันออกแรงๆ แล้วจ้องหน้าฉัน เคนทำหน้าเฉยๆ เหมือนไม่รู้สึกอะไรกับการจูบของเราครั้งนี้ พอเป็นแบบนี้ ได้เห็นสายตาของเคนที่เพิ่งจูบกับฉัน ฉันรู้สึกว่าขอบตาฉันร้อนๆ ฉันกระพริบตาถี่ๆเพื่อไม่ให้น้ำตาไหลออกมา

"เธอมัน.. ผู้หญิงใจง่ายจริงๆด้วย ฉัน'เกลียด'ผู้หญิงใจง่าย" เคนพูดพร้อมกับเน้นคำว่าเกลียด แล้วเคนก้เดินจากไป ฉันที่ยื่นอึ่งอยู่น้ำตาที่กันไว้ไหลออกมาเหมือนเขื่อนน้ำแตก 

ฉันได้แต่นั่งร้องไห้กับตัวเอง ฉันร้องจนสะอื้น "ฉันทำอะไรให้นายเคน" ฉันพรึมพรำออกมาด้วยความเสียใจ

"เธอไม่เป็นไรน่ะมิน" ผู้ชายร่างสูงคนนึงเดินมาข้างหน้าฉัน พร้อมกับยื่นมือให้ฉันจับ ฉันเงิยหน้ามองเขา เขาคนนั้นคือทาย เพื่อนผู้ชายของฉัน ปกติฉันรู้จักผู้ชายแทบทุกคน แต่ทายคือเพื่อนที่หวงฉัน ความรู้สึกของเขาอ่อนโยน ไม่เหมือนกับผู้ชายคนอื่น ฉันจึงได้เป็นเพื่อนของทาย

"ทาย..." ฉันจับมือทายแล้วพุ่งเข้าไปกอดทันที ทายกอดฉันกลับอย่างอ่อนโยนแล้วลูบหัวฉันเบาๆ การกระทำของทายนั้นชั่งอ่อนโยน ทำไมน่ะ ทำไมฉันไม่รักคนอย่างทาย ทำไมฉันต้องไปรักเคนด้วย ฉันร้องไห้ออกมาหนักกว่าเก่า

"นี่...มิน เธอมีเสน่เวลายิ้นน่ะ อย่าร้องไห้สิ" ทายพูดแต่ก้ยังไม่ผละตัวออกจากฉัน ไออุ่นของทาย ทำให้ฉันหายกังวล ฉันกอดทายนานพอสมควร จนฉันเลิกร้องไห้ ฉันผละออกจากตัวทาย  แล้วมองหน้าเขา

"เห้ย!! มิน ตาบวมแล้วอ่ะ เธอต้องหมดเสน่แน่เลย ฮ่าๆๆๆ" ทายพูดพร้อมหัวเราะดังทำให้ฉันยิ้มไปด้วย ฉันตีที่ไหล่ทายแรง ทายแสดงอาการเจ็บแสบนิดๆ 

"ฉันจะไปเรียนแล้ว ปานนี้ยัยมายุคงตามหาฉันแล้วแระ" ฉันบอกพร้อมเดินไปที่ก๊อกน้ำแล้วเอาน้ำลูบหน้าเพื่อไม่ให้ใครรู้ว่าฉันร้องไห้

จบบันทึกพิเศษของมิน

ออมนำเสนอรูปหนุ่มหวานน่าใส "ทาย"