สู้...อาชีวะลายคราม

     แม็กขับมอเตอร์ไซค์มาถึงบ้านของนุ้ย โดยนุ้ยยืนรออยู่หน้าบ้านแล้วด้วยความกระวนกระวาย เพราะแต้วโทรศัพท์มาเล่าเรื่องราวของแมนให้ฟังเมื่อสักครู่ และให้รีบตามมาดูหลักฐานในวิดิโอที่โทนได้บันทึกข้อมูลมา     ‘แม็ก นุ้ยขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำไปนะ’ นุ้ยพูดอย่างสำนึกผิดเมื่อเจอหน้าแม็ก     ‘ช่างเถอะ แค่นุ้ยปลอดภัยและเข้าใจทุกอย่างก็พอแล้ว รีบขึ้นรถสิ’ แม็กพูดอย่างร้อนรน     นุ้ยรีบก้าวขึ้นซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ สองมือโอบกอดเอวและซบลงบนแผ่นหลังของแม็กอย่างแนบสนิท แต่ภายในใจยังคงสับสนในเรื่องราวที่ได้รับรู้     แม็กพานุ้ยมาถึงร้านโทนโภชนา ทุกคนพากันดีใจที่ได้พบเจอนุ้ยอีกครั้งหนึ่ง ต่างทักทายกันด้วยความคิดถึงและเป็นห่วง          โทนเรียกทุกคนมารวมตัวกัน เพื่อเปิดวิดิโอให้ดูอีกครั้ง     ‘เหตุการณ์ในวิดิโอ พี่เป็นคนเข้าไปบันทึกภาพทั้งหมดเอาไว้เอง’ โทนชี้แจงให้นุ้ยฟัง     ‘คราวนี้ก็อยู่ที่นุ้ยแล้วนะ ว่าจะตัดสินใจแบบไหน ?’ นวลแสดงความคิดเห็น     นุ้ยนิ่งคิดด้วยความสับสนและกังวลใจกับเหตุการณ์ที่ผ่านมา น้ำตาค่อยๆ รินไหลออกมาจนกลั้นเอาไว้ไม่อยู่     ‘นุ้ยต้องขอโทษทุกคนด้วยนะ ที่ทำให้เป็นห่วงและเห็นแก่ตัว ทำตามใจจนเกือบเดือดร้อน’นุ้ยพูดเสียงสะอื้น     ‘ทุกอย่างยังไม่สายหรอกนุ้ย เริ่มใหม่กันได้’ มายให้กำลังใจ     ‘นุ้ยปลอดภัย ไม่ได้รับอันตราย ก็ดีที่สุดแล้ว’ แต้วเสริม     ‘ขอบคุณมากนะทุกคน ที่เป็นห่วงและไม่ทอดทิ้งกัน’ นุ้ยพูดอย่างซาบซึ้งใจ          แล้วทุกคนก็ตกอยู่ในอาการตะลึงงัน เมื่อกำลังตำรวจจำนวนห้านาย เดินเข้ามาในร้านพร้อมแมนกับโบ้     ที่น่าแปลกใจคือ โบ้ถูกพันธนาการด้วยกุญแจข้อมือ ส่วนแมนอยู่ในสภาพปรกติไร้พันธนาการ      โทนกับนวลเห็นเช่นนั้นถึงกับเกิดอาการตกใจทำท่าจะหนี แต่นายตำรวจเข้าควบคุมตัวไว้ในทันที ทั้งสองพยายามขัดขืน     ‘ขออนุญาตตรวจค้นสถานที่นะครับ’ สารวัตรเชน หัวหน้าชุดสืบสวนประจำท้องที่แสดงหมายค้นพร้อมสั่งให้ลูกน้องเข้าตรวจค้นภายในร้านโทนโภชนา     ‘ต้องขอโทษที่ทำให้ทุกคนเข้าใจผิดในการปฏิบัติงานครั้งนี้ ผมขอแนะนำให้ทุกท่านทราบว่า แมน ลูกชายคนโตของผม กำลังจะสอบเข้าเรียนนายร้อยตำรวจ เข้ามาศึกษาแนวทางในการปฏิบัติจริง ผมจึงส่งให้มาสืบข้อมูลเกี่ยวกับเอเย่นต์ยาเสพติดรายใหญ่ ที่แฝงตัวทำธุรกิจในย่านนี้ ทราบว่าที่นี่มีการซุกซ่อนยาเสพติดเอาไว้’ สารวัตรเชนชี้แจงรายละเอียด แล้วเดินตามลูกน้องเข้าไปภายในร้าน      ‘ผมก็ต้องขอโทษทุกคนเช่นกันที่ทำตัวลึกลับ’ แมนกล่าวด้วยความเสียใจ      กลุ่มอาชีวะทุกคนต่างมองหน้ากันอย่างสับสน ว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น ? ภายในร้านโทนโภชนาแห่งนี้      ‘แล้วพี่โทนกับพี่นวลเกี่ยวข้องอะไรด้วย ? ถึงต้องควบคุมตัวกันแบบนี้’ โอถามด้วยความข้องใจทุกคนมองโทนกับนวล ซึ่งกำลังก้มหน้าอย่างสลดใจ      ‘สารวัตรเชน พ่อของผมให้ข้อมูลเกี่ยวกับนายโทนว่า เดิมใช้ขื่อเคน ฉายาลมกรด เคยก่อคดียิงคู่อริต่างสถาบันเสียชีวิตเมื่อหลายปีที่แล้ว’ แมนท้าวความ      ทันใดนั้นนวลกรีดร้องอย่างคนเสียสติ ร้องไห้คร่ำครวญ มองหน้าโทนอย่างอาฆาตแค้น เมื่อรู้ว่าโทนกับเคน ลมกรดคือคนเดียวกัน พยายามจะเข้าทำร้ายแต่ก็ถูกควบคุมตัวเอาไว้      ‘ไอ้โทน ! ไอ้เคน ! มึงฆ่าน้องชายกู กูจะฆ่ามึง’ นวลตะโกนใส่หน้าโทน      สารวัตรเชนเดินออกมาจากหลังร้านพร้อมห่อกระดาษใบใหญ่ซึ่งบรรจุยาเสพติดไว้ภายใน      ‘นี่คงเพียงพอที่จะนำมาเป็นหลักฐานมัดตัวเอเย่นต์รายใหญ่ได้แล้วสินะ’ สารวัตรเชนพูดพร้อมสั่งให้ลูกน้องควบคุมตัวผู้ต้องหาทั้งหมดไปยังสถานีตำรวจ      ทุกคนมองโทนกับนวลอย่างเศร้าสลดใจ และไม่คาดคิดว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น      ‘ผมขออยู่ที่นี่ต่อสักครู่นะครับเพื่อชี้แจงความจริงทั้งหมดให้ทุกคนทราบ’ แมนขออนุญาตสารวัตรเชน      ‘เสร็จแล้วขอเชิญตัวแทนกลุ่มอาชีวะที่ ส.น.ด้วยนะครับ เพื่อให้การอันเป็นประโยชน์ต่อรูปคดี’ สารวัตรเชนกำชับ      แมนเล่าเรื่องราวของโทนกับนวลต่อเพื่อคลายความคับข้องใจของกลุ่มอาชีวะ      ‘นายโทนถูกดำเนินคดีและรับโทษอยู่หลายปี พอพ้นโทษก็ได้มาทำงานที่บาร์และได้คบหากับนวลซึ่งขายบริการอยู่ในบาร์แห่งนั้น ทั้งคู่คิดการใหญ่ ได้ลงทุนเปิดร้านอาหารเพื่อซุกซ่อนยาเสพติดแล้วทยอยขายให้แก่เอเย่นต์รายย่อย รวมทั้งนายโบ้ที่ถูกจับกุมจากการล่อซื้อและให้ปากคำซัดทอดความผิดมายังโทนกับนวล’ แมนเล่าเหตุการณ์อย่างละเอียด      กลุ่มอาชีวะยืนนิ่ง ฟังอย่างใจจดใจจ่อ      ‘แล้วทำไม ? ไม่บอกให้พวกเรารู้ตัวก่อน’ ก็อตถามอย่างคลางแคลงใจ      ‘ผมต้องการหากลักฐานให้แน่ชัด จึงทำความรู้จักกับนุ้ย เพื่อหาโอกาสใกล้ชิดกับสองสามีภรรยาให้มากที่สุด’ แมนตอบ      นุ้ยร้องไห้วิ่งออกจากร้าน ด้วยความโกรธเคืองและน้อยใจในคำตอบของแมน      แมนทำท่าจะตามนุ้ยออกไป แต่แม็กรั้งเอาไว้ทัน      ‘ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวทางนี้ผมจัดการให้ ถ้าตามออกไปตอนนี้คงไม่ดีแน่นอนเพราะนุ้ยกำลังโกรธ คุณกลับไปก่อนเถอะครับ’ แม็กแนะนำ แล้วตามนุ้ยออกไป เพื่อปลอบใจให้คลายจากความกังวลและเสียใจ