สู้...อาชีวะลายคราม

     โทนสอบถามข้อมูลเกี่ยวกับแมนจากเพื่อนฝูงที่ทำงานอยู่ตามบาร์ หลายแห่ง พอจะได้ข้อมูล
ว่าแมนมักจะเข้าไปใน Red Bar เพื่อติดต่อกับโบ้ เอเย่นต์ค้ายาเสพติดเป็นประจำ
     หลังจากได้ข้อมูลคร่าวๆแล้ว โทนรีบกลับร้านมาเตรียมกล้องวิดิโอตัวเล็ก เพื่อนำเข้าไป
แอบบันทึกความเคลื่อนไหวของแมนกับโบ้ ใน Red Bar ซึ่งอาจจะเป็นหลักฐานชิ้นสำคัญ
ในการกระชากหน้ากากของแมนได้
     
      ภายใน Red Bar บนเวทีกำลังมีการแสดงของจ๋าสาวสวยระดับต้นๆของ Red Bar  
ทั้งร้องทั้งเต้นด้วยลีลาอันเร่าร้อนอย่างถึงอกถึงใจ
      โทนเลือกที่นั่งตรงกลางด้านหลังของบาร์หลบมุมนิดหน่อย เพื่อสะดวกในการสังเกต
ความเคลื่อนไหวทั้งหมด
      เมื่อการแสดงบนเวทีจบลง จ๋า สาวสวยที่ทำการแสดงก็เดินลงจากเวทีแล้วมานั่งข้างๆโทน
ตามที่โทนได้เลือกเอาไว้ ให้มานั่งด้วยเพื่อป้องกันความสงสัยจากสายตาคนอื่น
      ‘สวัสดีค่ะเสี่ย’ จ๋ายกมือไหว้ทักทายโทน
      ‘ชื่ออะไรล่ะเราน่ะ ?’ โทนถาม
      ‘หนูชื่อจ๋าค่ะ ต้องการอะไรบอกได้เลยนะคะหนูจะบริการเต็มที่เลยค่ะ’ จ๋าตอบอย่างจัดเจน
      ‘นั่งเป็นเพื่อนพี่หน่อยนะ แล้วสั่งเครื่องดื่มให้พี่สักแก้ว เดี๋ยวมีทิปให้’ โทนพูดอย่างนุ่มนวล
ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
      จ๋าสั่งเครื่องดื่มสำหรับโทนและนั่งคุยเป็นเพื่อนโทนสักพัก ก็ถึงคิวที่จ๋าต้องขึ้นแสดงอีกครั้ง
      ‘หนูขึ้นไปร้องเพลงก่อนนะคะ เดี๋ยวลงมานั่งคุยด้วย’ จ๋าพูดแล้วเดินก้าวขึ้นบนเวทีไป
      ขณะนั้นเองแมนพร้อมกับโบ้เดินเข้ามาภายใน Red Bar แล้วหาที่นั่งหลบมุมด้านใน
แต่ก็ไม่พ้นจากสายตาโทนไปได้
      โทนหยิบกระเป๋าขึ้นมาวางบนโต๊ะ ภายในมีกล้องวิดิโอที่โทนเตรียมมาและเจาะรูกระเป๋า
ให้ตรงกับเลนส์พอดี
      โทนทำทีล้วงหยิบของในกระเป๋า แต่อันที่จริงกำลังกดปุ่มบันทึกเหตุการณ์ระหว่าง
แมนกับโบ้เพื่อนำมาใช้เป็นหลักฐาน
      แมนกับโบ้สั่งเครื่องดื่มคนละแก้วแล้วนั่งสนทนากัน
      ‘ค่าสินค้างวดนี้ผมโอนไปให้ครึ่งหนึ่งแล้วนะ’ แมนพูดชี้แจง
      ‘ไม่มีปัญหา ผมเช็คบัญชีเรียบร้อยแล้ว’ โบ้ตอบอย่างใจเย็น
      ‘ครั้งต่อไปผมมีเด็กจะแนะนำรับรองความสด’ แมนเสนอ
      ‘ก็ดีเหมือนกัน ช่วงนี้เจ้านายบ่นอยู่ว่ากำลังขาดแคลนเด็ก’ โบ้พูดพร้อมหยิบห่อพลาสติก
ขนาดเท่าซองบุหรี่ส่งให้กับแมน
      โทนกดปุ่มหยุดบันทึกวิดิโอ เพราะคิดว่าหลักฐานเพียงเท่านี้ก็สามารถกระชากหน้ากาก
ของแมนได้แล้ว
       เขาเรียกพนักงานบริการมาที่โต๊ะและควักเงินจำนวนหนึ่งยื่นให้กับพนักงาน แล้วพูดว่า
นี่คือค่าเครื่องดื่ม ที่เหลือคือทิปเอาไปแบ่งกับจ๋านะพี่ฝากด้วย
      โทนรีบออกจาก Red Bar แล้วกลับมาที่ร้านโทนโภชนาทันที ซึ่งนวลและกลุ่มอาชีวะ
กำลังนั่งรออย่างใจจดใจจ่อ
      ‘ได้เรื่องอะไรบ้าง ? ปลอดภัยดีหรือเปล่า ?’ นวลถามอย่างห่วงใย
      ‘ไม่มีปัญหาอะไร ทุกอย่างเรียบร้อย’ โทนตอบพร้อมหยิบกล้องวิดิโอขึ้นมาให้ทุกคนดู
      ‘พี่โทนเก่งจังเลยค่ะ’ แต้วชื่นชมในความสามารถ
      ‘ถ้าอย่างนั้นเรารีบเปิดดูกันเลยเถอะ’ แม็กพูดด้วยความร้อนรน
      โทนค่อยๆเปิดวิดิโอให้ทุกคนได้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดที่บันทึกไว้
      ‘อย่างนี้ก็สรุปได้แล้วสิว่าแมนพัวพันกับยาเสพติดและการค้ามนุษย์’ โอแสดงความคิดเห็น
      ‘เรารีบบอกให้นุ้ยรับรู้เรื่องนี้เถอะเดี๋ยวจะไม่ทันการ’ มายพูดอย่างเป็นห่วง
      ‘อย่างนั้นรีบพานุ้ยมาดูวิดิโอที่นี่เลย’ แต้วสนับสนุน
      แม็กรีบขับมอเตอร์ไซค์ไปรับนุ้ยที่บ้านเพื่อที่จะบอกให้นุ้ยรับรู้ความจริงเกี่ยวกับแมน และนั่น
ก็คือความหวังว่านุ้ยจะกลับมาคบกับตนเองอีกในไม่ช้า