สู้...อาชีวะลายคราม

     แม็กขับมอเตอร์ไซค์มาถึงบ้านของนุ้ย โดยนุ้ยยืนรออยู่หน้าบ้านแล้วด้วยความกระวนกระวาย
เพราะแต้วโทรศัพท์มาเล่าเรื่องราวของแมนให้ฟังเมื่อสักครู่ และให้รีบตามมาดูหลักฐานในวิดิโอ
ที่โทนได้บันทึกข้อมูลมา
     ‘แม็ก นุ้ยขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำไปนะ’ นุ้ยพูดอย่างสำนึกผิดเมื่อเจอหน้าแม็ก
     ‘ช่างเถอะ แค่นุ้ยปลอดภัยและเข้าใจทุกอย่างก็พอแล้ว รีบขึ้นรถสิ’ แม็กพูดอย่างร้อนรน
     นุ้ยรีบก้าวขึ้นซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ สองมือโอบกอดเอวและซบลงบนแผ่นหลังของแม็ก
อย่างแนบสนิท แต่ภายในใจยังคงสับสนในเรื่องราวที่ได้รับรู้
     แม็กพานุ้ยมาถึงร้านโทนโภชนา ทุกคนพากันดีใจที่ได้พบเจอนุ้ยอีกครั้งหนึ่ง ต่างทักทายกัน
ด้วยความคิดถึงและเป็นห่วง
     
     โทนเรียกทุกคนมารวมตัวกัน เพื่อเปิดวิดิโอให้ดูอีกครั้ง
     ‘เหตุการณ์ในวิดิโอ พี่เป็นคนเข้าไปบันทึกภาพทั้งหมดเอาไว้เอง’ โทนชี้แจงให้นุ้ยฟัง
     ‘คราวนี้ก็อยู่ที่นุ้ยแล้วนะ ว่าจะตัดสินใจแบบไหน ?’ นวลแสดงความคิดเห็น
     นุ้ยนิ่งคิดด้วยความสับสนและกังวลใจกับเหตุการณ์ที่ผ่านมา น้ำตาค่อยๆ รินไหลออกมา
จนกลั้นเอาไว้ไม่อยู่
     ‘นุ้ยต้องขอโทษทุกคนด้วยนะ ที่ทำให้เป็นห่วงและเห็นแก่ตัว ทำตามใจจนเกือบเดือดร้อน’
นุ้ยพูดเสียงสะอื้น
     ‘ทุกอย่างยังไม่สายหรอกนุ้ย เริ่มใหม่กันได้’ มายให้กำลังใจ
     ‘นุ้ยปลอดภัย ไม่ได้รับอันตราย ก็ดีที่สุดแล้ว’ แต้วเสริม
     ‘ขอบคุณมากนะทุกคน ที่เป็นห่วงและไม่ทอดทิ้งกัน’ นุ้ยพูดอย่างซาบซึ้งใจ
     
     แล้วทุกคนก็ตกอยู่ในอาการตะลึงงัน เมื่อกำลังตำรวจจำนวนห้านาย เดินเข้ามาในร้าน
พร้อมแมนกับโบ้
     ที่น่าแปลกใจคือ โบ้ถูกพันธนาการด้วยกุญแจข้อมือ ส่วนแมนอยู่ในสภาพปรกติไร้พันธนาการ
     โทนกับนวลเห็นเช่นนั้นถึงกับเกิดอาการตกใจทำท่าจะหนี แต่นายตำรวจเข้าควบคุมตัวไว้
ในทันที ทั้งสองพยายามขัดขืน
     ‘ขออนุญาตตรวจค้นสถานที่นะครับ’ สารวัตรเชน หัวหน้าชุดสืบสวนประจำท้องที่แสดงหมายค้น
พร้อมสั่งให้ลูกน้องเข้าตรวจค้นภายในร้านโทนโภชนา
     ‘ต้องขอโทษที่ทำให้ทุกคนเข้าใจผิดในการปฏิบัติงานครั้งนี้ ผมขอแนะนำให้ทุกท่านทราบว่า
แมน ลูกชายคนโตของผม กำลังจะสอบเข้าเรียนนายร้อยตำรวจ เข้ามาศึกษาแนวทางในการ
ปฏิบัติจริง ผมจึงส่งให้มาสืบข้อมูลเกี่ยวกับเอเย่นต์ยาเสพติดรายใหญ่ ที่แฝงตัวทำธุรกิจในย่านนี้
ทราบว่าที่นี่มีการซุกซ่อนยาเสพติดเอาไว้’ สารวัตรเชนชี้แจงรายละเอียด แล้วเดินตามลูกน้อง
เข้าไปภายในร้าน
      ‘ผมก็ต้องขอโทษทุกคนเช่นกันที่ทำตัวลึกลับ’ แมนกล่าวด้วยความเสียใจ
      กลุ่มอาชีวะทุกคนต่างมองหน้ากันอย่างสับสน ว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น ? ภายในร้าน
โทนโภชนาแห่งนี้
      ‘แล้วพี่โทนกับพี่นวลเกี่ยวข้องอะไรด้วย ? ถึงต้องควบคุมตัวกันแบบนี้’ โอถามด้วยความข้องใจ
ทุกคนมองโทนกับนวล ซึ่งกำลังก้มหน้าอย่างสลดใจ
      ‘สารวัตรเชน พ่อของผมให้ข้อมูลเกี่ยวกับนายโทนว่า เดิมใช้ขื่อเคน ฉายาลมกรด เคยก่อคดี
ยิงคู่อริต่างสถาบันเสียชีวิตเมื่อหลายปีที่แล้ว’ แมนท้าวความ
      ทันใดนั้นนวลกรีดร้องอย่างคนเสียสติ ร้องไห้คร่ำครวญ มองหน้าโทนอย่างอาฆาตแค้น เมื่อรู้ว่า
โทนกับเคน ลมกรดคือคนเดียวกัน พยายามจะเข้าทำร้ายแต่ก็ถูกควบคุมตัวเอาไว้
      ‘ไอ้โทน ! ไอ้เคน ! มึงฆ่าน้องชายกู กูจะฆ่ามึง’ นวลตะโกนใส่หน้าโทน
      สารวัตรเชนเดินออกมาจากหลังร้านพร้อมห่อกระดาษใบใหญ่ซึ่งบรรจุยาเสพติดไว้ภายใน
      ‘นี่คงเพียงพอที่จะนำมาเป็นหลักฐานมัดตัวเอเย่นต์รายใหญ่ได้แล้วสินะ’ สารวัตรเชนพูด
พร้อมสั่งให้ลูกน้องควบคุมตัวผู้ต้องหาทั้งหมดไปยังสถานีตำรวจ
      ทุกคนมองโทนกับนวลอย่างเศร้าสลดใจ และไม่คาดคิดว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น
      ‘ผมขออยู่ที่นี่ต่อสักครู่นะครับเพื่อชี้แจงความจริงทั้งหมดให้ทุกคนทราบ’ แมนขออนุญาต
สารวัตรเชน
      ‘เสร็จแล้วขอเชิญตัวแทนกลุ่มอาชีวะที่ ส.น.ด้วยนะครับ เพื่อให้การอันเป็นประโยชน์ต่อรูปคดี’
สารวัตรเชนกำชับ
      แมนเล่าเรื่องราวของโทนกับนวลต่อเพื่อคลายความคับข้องใจของกลุ่มอาชีวะ
      ‘นายโทนถูกดำเนินคดีและรับโทษอยู่หลายปี พอพ้นโทษก็ได้มาทำงานที่บาร์และได้คบหา
กับนวลซึ่งขายบริการอยู่ในบาร์แห่งนั้น ทั้งคู่คิดการใหญ่ ได้ลงทุนเปิดร้านอาหารเพื่อซุกซ่อน
ยาเสพติดแล้วทยอยขายให้แก่เอเย่นต์รายย่อย รวมทั้งนายโบ้ที่ถูกจับกุมจากการล่อซื้อและ
ให้ปากคำซัดทอดความผิดมายังโทนกับนวล’ แมนเล่าเหตุการณ์อย่างละเอียด
      กลุ่มอาชีวะยืนนิ่ง ฟังอย่างใจจดใจจ่อ
      ‘แล้วทำไม ? ไม่บอกให้พวกเรารู้ตัวก่อน’ ก็อตถามอย่างคลางแคลงใจ
      ‘ผมต้องการหากลักฐานให้แน่ชัด จึงทำความรู้จักกับนุ้ย เพื่อหาโอกาสใกล้ชิดกับสองสามี
ภรรยาให้มากที่สุด’ แมนตอบ
      นุ้ยร้องไห้วิ่งออกจากร้าน ด้วยความโกรธเคืองและน้อยใจในคำตอบของแมน
      แมนทำท่าจะตามนุ้ยออกไป แต่แม็กรั้งเอาไว้ทัน
      ‘ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวทางนี้ผมจัดการให้ ถ้าตามออกไปตอนนี้คงไม่ดีแน่นอนเพราะนุ้ยกำลังโกรธ
คุณกลับไปก่อนเถอะครับ’ แม็กแนะนำ แล้วตามนุ้ยออกไป เพื่อปลอบใจให้คลายจากความกังวล
และเสียใจ