สู้...อาชีวะลายคราม

     นุ้ยเกิดความลังเลใจว่าจะเลือกคบใคร ? ระหว่างแมนกับแม็ก จนสร้างความปั่นป่วนใจให้กับตนเองยิ่งนัก แต่นุ้ยได้ข้อสรุปให้กับตนเองว่า จะไม่ยอมเสียคนใดคนหนึ่งไปอย่างเด็ดขาด     นุ้ยชวนแม็กไปเที่ยวสวนสาธารณะด้วยกันอีกครั้งหนึ่ง เพื่อจะตอบรับรัก ทั้งคู่นั่งที่ซุ้มดอกไม้บริเวณเดิมข้างสระน้ำ     ‘บรรยากาศดีเหมือนเดิมเลยนะ’ แม็กเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเบิกบาน     นุ้ยนิ่งเงียบเหมือนคิดอะไรอยู่ภายในใจ     ‘นุ้ย เป็นอะไรหรือเปล่า ? นั่งเงียบเชียว’ แม็กแตะเบาๆที่ไหล่นุ้ย     ‘อ๋อ ! นุ้ยคิดอะไรเพลินๆน่ะ จะบอกว่านุ้ยก็รักแม็กเหมือนกัน’ นุ้ยพูดด้วยสีหน้าเป็นกังวล     ‘เรามีความสุขมากเลยนะที่ได้ยินคำว่ารักจากนุ้ย อย่างนี้เราไปฉลองที่ร้านพี่โทนกันนะ’ แม็กพูดด้วยความตื่นเต้น     นุ้ยนั่งยิ้มพร้อมกับพยักหน้าตอบรับ แล้วกลุ่มอาชีวะก็ได้รวมตัวกันอีกครั้งที่ร้านโทนโภชนาเนื่องจากแม็กและนุ้ยชวนมาร่วมฉลอง เพื่อแสดงให้ทุกคน เห็นถึงความรักที่ทั้งคู่มีให้กันและกัน     นวลจัดที่ประจำให้กลุ่มอาชีวะไว้แล้ว ทุกคนมาถึงต่างทักทายกันอย่างเป็นกันเอง     ‘ยินดีเป็นอย่างยิ่งกับความรักของน้องแม็กและน้องนุ้ย’ โทนพูดกระเซ้า     เพื่อนทุกคนต่างร่วมแสดงความยินดีด้วย แม็กและนุ้ยได้แต่ยืนยิ้มด้วยความเขินอาย     ‘วันนี้ลูกค้าค่อนข้างน้อย พี่กับพี่โทนคิดจะปิดร้านเร็วขึ้น’ นวลเกริ่นกับกลุ่มอาชีวะ     ‘อย่างนี้พวกเราก็กร่อยสิ’ ก็อตพูดอย่างหดหู่     ‘ปิดร้านเพื่อมาร่วมฉลองกับน้องๆ ทำให้งานกร่อยเลยเหรอ ? โทนถามพลางหัวเราะ     ‘เฮ ! ‘ ทุกคนเปล่งเสียงพร้อมกัน ‘ผมก็คิดว่าพี่ทั้งสองจะปิดร้านไล่พวกเราซะแล้ว' ก็อตพูด     ‘เอาล่ะ ! เดี๋ยวพี่สองคนขอตัวไปต้อนรับลูกค้าก่อน แล้วจะรีบปิดร้าน ตามมาสมทบ’ โทนพูดจบก็เดินเข้าไปในครัวพร้อมกับนวล     กลุ่มอาชีวะนั่งคุยกันรอเจ้าของร้านทั้งสองมาร่วมวงด้วยโดยที่ยังไม่ได้สั่งอาหารใดๆ     โทนและนวลรอจนกระทั่งลูกค้าโต๊ะสุดท้ายทยอยกันออกไป จึงปิดร้าน แล้วรีบเข้ามาร่วมวงกับกลุ่มอาชีวะ ตามที่สัญญาเอาไว้     ‘วันนี้พี่สองคนอยากมีส่วนร่วมสังสรรค์ในครั้งนี้ด้วยดังนั้นค่าอาหารทั้งหมด ฟรีจ้ะ !’ นวลเปล่งเสียงสดใส     ‘ไม่ได้ครับ ! คราวที่แล้วพวกผมก็มาใช้บริการฟรี !’ แม็กกล่าวปฏิเสธแทนเพื่อน     ‘ถ้าอย่างนั้น น้องๆ จ่ายเพียงค่าเครื่องดื่มก็พอ ส่วนอาหารก็ถือเสียว่า มากินกันที่บ้านญาติตามนี้นะ’ โทนพูดตัดบท     เมื่อทุกอย่างพร้อม ทุกคนก็ดื่มกินกันอย่างสนุกสนานและเฮฮาเต็มที่ แม็กและนุ้ยนั่งใกล้ชิดกันมากขึ้นกว่าแต่ก่อน โดยมีสายตาจากแต้วคอยจับจ้องอยู่ตลอดเวลา     ‘วันนี้ผมมีความสุขมาก ที่ได้เห็นทุกคนสนุกสนานเต็มที่ ผมกับนุ้ยก็ได้รักกัน ขอบคุณพี่โทนพี่นวล และเพื่อนทุกคนในวันนี้ครับ’ แม็กกล่าวอย่างจริงใจ     นุ้ยนั่งยิ้มด้วยความชื่นชม     ‘ทุกคนได้รับรู้ถึงความรักของผมกับนุ้ย แต่ยังติดค้างเรื่องความรักระหว่างพี่โทนกับพี่นวลอยู่ ต้องเล่าให้พวกเราฟัง ด้วยนะครับ’ แม็กย้ำความทรงจำของโทน     ‘จริงด้วยสินะ !’ แต้วอุทาน     ‘เรื่องราวมันไม่เหมาะกับบรรยากาศสักเท่าไร ขอเล่าเพียงตอนที่เจอกับพี่นวลก่อน เท่านั้นนะ’โทนเลี่ยงที่จะเล่าเรื่องตนเอง     ‘พี่ได้เข้าทำงานในบาร์ แห่งเดียวกับพี่นวล ซึ่งขายบริการอยู่โดยไม่เปิดเผยให้รู้อย่างโจ่งแจ้งมีเพียงลูกค้าวงในเท่านั้นที่มารับบริการ ครั้งแรกที่เราได้พบเจอกัน ก็เริ่มคุยแล้วรู้สึกเป็นกันเองสร้างความสนิทสนมอย่างรวดเร็ว ต่อจากนั้นไม่นาน แล้วเราก็รักกัน’ โทนเล่าด้วยความกระชับ     ‘แล้วพี่โทนรู้เหรอ ? ว่าพี่นวลขายบริการ’ ก็อตสงสัย     ‘ทีแรกไม่รู้หรอก แต่พอรักไปแล้วถึงได้มารู้ความจริง พี่นวลมีเงินเก็บก้อนหนึ่ง จึงได้ชวนกันมาเปิดร้านอาหารนี่ล่ะ’ โทนคลายข้อสงสัย     ‘เรื่องราวเป็นอย่างที่พี่โทนเล่านั่นล่ะจ้ะ’ นวลเสริม     ‘แต่เรื่องของพี่ขอติดไว้อีกครั้งหนึ่งนะ คราวหน้าจะไม่ปล่อยให้พลาดแน่นอน ส่วนวันนี้ไปฉลองกันต่อดีกว่า’ โทนให้สัญญา          ทุกคนสนุกสนานกันต่อตลอดจนกระทั่งงานเลี้ยงสิ้นสุดลง จึงได้ร่ำลา และแยกย้ายกันกลับบ้าน ระหว่างทางกลับบ้านแต้วมีโอกาสได้พูดคุยกับนุ้ยเป็นส่วนตัว     ‘นุ้ย แต้วขอเตือนด้วยความหวังดีนะ นุ้ยควรเลือกรักใครสักคน หากทำแบบที่ทำอยู่คนที่จะเสียใจที่สุด ก็คือตัวนุ้ยเอง’ แต้วพูดให้นุ้ยเก็บเอาไปคิด     สร้างความกังวลใจให้แก่นุ้ยเป็นอย่างยิ่ง