สู้...อาชีวะลายคราม

         

     หนึ่งปีกับความสับสนภายในใจของแม็ก เขามั่นใจแล้วว่านั่นคือความรักที่มีต่อนุ้ย
และมันยิ่งทวีคูณขึ้นทุกที จนไม่สามารถเก็บงำไว้ได้อีกต่อไป แม็กรีบไปหาแต้วเพื่อนสนิท
ของนุ้ยเพื่อขอคำปรึกษาถึงเรื่องความรู้สึกที่เอ่อล้นออกมา
     ‘แต้ว ! เราจะบอกกับนุ้ยดีไหม ?’ แม็กถามด้วยความอัดอั้นใจ
     ‘แต้วคิดว่าควรจะบอกให้รู้นะ เพราะถ้าไม่บอกนุ้ยก็คงไม่รู้ แล้วแม็กจะเก็บความรู้สึกแบบนี้
ได้อีกนานเท่าไร ?’ แต้วตอบแบบให้กำลังใจ
     แต้วรู้โดยตลอดว่านุ้ยคบกับแมน นักศึกษาปีหนึ่ง มหาวิทยาลัยในเมือง ซึ่งพักอยู่ใกล้ๆ
กับที่บ้านของนุ้ย แต่ไม่กล้าบอก เพราะเป็นห่วงความรู้สึกของแม็ก เกรงว่าจะเสียใจ
     
     แม็กชวนนุ้ยไปเที่ยวห้างสรรพสินค้าด้วยกันสองคน แม็กรู้ว่านุ้ยชอบแต่งตัว จึงพาเดิน
ไปดูเสื้อผ้า แม้ว่ามันจะขัดกับความรู้สึกของตนเองก็ตาม
     ‘ชุดนี้สวยหรือเปล่า ?’ นุ้ยถามอย่างตื่นเต้น
     ‘ก็สวยดีนะ มันดูเหมาะกับนุ้ยมาก’ แม็กตอบน้ำเสียงนุ่มนวล
     ‘นุ้ยอยากได้จังเลย แต่ราคามันแพงมาก เราไปดูร้านอื่นกันเถอะ’ นุ้ยพูดด้วยความเสียดาย
     ‘อย่างนั้นไปร้านรองเท้ากันดีไหม ? รองเท้าคู่เก่าจะพังแล้ว เราอยากเปลี่ยนบ้าง’ แม็กเอ่ยชวน
     ‘ดีเหมือนกัน นุ้ยก็เบื่อรองเท้าคู่เก่าเต็มที่แล้ว เผื่อถูกใจจะได้เปลี่ยนบ้าง’ นุ้ยตอบตกลง

     ที่ร้านรองเท้า แม็กเลือกรองเท้าผ้าใบคู่หนึ่ง แล้วนั่งลงลองสวมใส่
     ‘พี่ครับผมซื้อคู่นี้’ แม็กยื่นรองเท้าพร้อมชำระเงินให้กับพนักงานขาย
     พนักงานขายนำรองเท้าคู่นั้นไปใส่กล่องเรียบร้อยแล้วส่งให้แม็กพร้อมใบเสร็จรับเงิน
     ‘นุ้ยเลือกได้หรือยัง ? นี่ ! เราเลือกได้แล้วนะ’ แม็กพูดพร้อมยกกล่องรองเท้าขึ้น
     ‘นุ้ยก็เลือกได้เหมือนกัน คู่นี้ไงสวยดี แต่มันแพงมาก’ นุ้ยชี้ไปยังที่วางรองเท้า
     ‘ถ้านุ้ยอยากได้ เดี๋ยวเราช่วยจ่ายก็ได้ เอาไหม ?’ แม็กเสนอ
     ‘อย่าเลย แม็กจ่ายค่ารองเท้าของตัวเองแล้ว เดี๋ยวเงินจะไม่พอใช้เราไปที่อื่นกันต่อดีกว่า’ นุ้ยปฏิเสธ
     ทั้งคู่เดินออกจากร้านรองเท้า แล้วมาหยุดที่หน้าร้านอาหารภายในห้างสรรพสินค้า
     ‘หาอะไรกินกันก่อนดีกว่า’ แม็กเอ่ยชวนด้วยความหิว
     ‘หิวแล้วเหมือนกัน อย่างนั้นเรากินกันที่ร้านนี้เลยก็ได้’ นุ้ยเดินนำเข้าไปในร้าน
     
     ทั้งคู่สั่งข้าวผัดกุ้งคนละหนึ่งจาน เพื่อความสะดวกรวดเร็ว ระหว่างรออาหารก็นั่งคุยกันไปเบาๆ
     ‘วันนี้เราชวนนุ้ยมาเที่ยวดูเสื้อผ้า แต่นุ้ยไม่ได้สิ่งที่ต้องการเลย คงเบื่อสินะ ?’ แม็กพูดด้วยความเกรงใจ
     ‘ใครบอกล่ะ ? นุ้ยได้ดูเสื้อผ้าที่ชอบ ก็มีความสุขแล้วล่ะ’ นุ้ยพูดด้วยรอยยิ้ม
     แม็กนั่งยิ้มอย่างมีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับนุ้ย

     พนักงานเสิร์ฟนำอาหารมาวางบนโต๊ะของทั้งคู่
     ‘ข้าวผัดกุ้งมาแล้ว เรากินกันเลยเถอะ’ แม็กเอ่ยชวนด้วยความหิว
     
     ทั้งสองคนรับประทานอาหารกันเป็นที่เรียบร้อย จึงออกจากห้างสรรพสินค้า แม็กพานุ้ย
เข้าไปในสวนสาธารณะ เพื่อเดินเล่นปรับอุณหภูมิในร่างกาย หลังจากที่ตากแอร์เย็นเฉียบ
ในห้างสรรพสินค้าเสียนาน
     ทั้งคู่หยุดนั่งพักที่บริเวณซุ้มดอกไม้ข้างสระน้ำ ด้วยบรรยากาศอันร่มรื่น เย็นสบาย
     ‘ดอกไม้สวยดีจังเลยนะ’ นุ้ยพูดเบาๆอย่างผ่อนคลาย
     ‘ใช่สิ ยิ่งเมื่อได้อยู่ใกล้ๆสระน้ำ มันก็ยิ่งสดชื่นสวยงามมาก’ แม็กแสดงทีท่าคล้อยตาม
     ‘พานุ้ยมาที่นี่อีกนะ’ นุ้ยร้องขอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
     ‘ได้สิถ้านุ้ยต้องการ’ แม็กตอบตกลงด้วยความยินดี
     ‘ขอบใจมากเลยนะแม็ก’ นุ้ยพูดด้วยน้ำเสียงดีใจ
     ‘แต่เรามีบางอย่างอยากสารภาพ’ แม็กเอ่ย
     ‘มีอะไรเหรอ ? บอกสิ นุ้ยรอฟังอยู่’ นุ้ยทำสีหน้าประหลาดใจ
     แม็กรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี ตัดสินใจบอกความรู้สึกที่อัดอั้นอยู่ภายในใจของตนเอง
ที่มีต่อนุ้ย
     ‘เรารักนุ้ย’ แม็กตอบแค่เพียงสั้นๆ แต่เหมือนยกภูเขาออกจากอก
     ‘จริงเหรอแม็ก ?’ นุ้ยถามด้วยความตื่นเต้นและประทับใจ
     ‘จริงสินุ้ยเรารู้สึกแบบนี้เป็นปีแล้วล่ะแต่ไม่กล้าพูดนุ้ยรับรักเราได้ไหม ?’ แม็กพูดด้วยความหวัง
     ‘ขอเวลานุ้ยตัดสินใจก่อนนะ’ นุ้ยตอบด้วยความกระวนกระวายใจ
     
     นุ้ยรู้สึกว้าวุ่นใจทันที เมื่อคิดได้ว่าตนเองคบกับแมนอยู่ก่อนแล้ว แต่ในใจนุ้ยก็รักแม็กด้วย
เช่นกัน ความรักของแม็กและนุ้ยจะดำเนินต่อไปอย่างไร ? นั้น ขึ้นอยู่กับว่า แม็กจะมีความกล้า
พอที่จะเดินหน้าตามความรักต่อไปหรือไม่ ? และนุ้ยที่จะตัดสินใจแบบใด ?