สู้...อาชีวะลายคราม

     นุ้ยเกิดความลังเลใจว่าจะเลือกคบใคร ? ระหว่างแมนกับแม็ก จนสร้างความปั่นป่วนใจ
ให้กับตนเองยิ่งนัก แต่นุ้ยได้ข้อสรุปให้กับตนเองว่า จะไม่ยอมเสียคนใดคนหนึ่งไปอย่างเด็ดขาด

     นุ้ยชวนแม็กไปเที่ยวสวนสาธารณะด้วยกันอีกครั้งหนึ่ง เพื่อจะตอบรับรัก ทั้งคู่นั่งที่ซุ้มดอกไม้
บริเวณเดิมข้างสระน้ำ
     ‘บรรยากาศดีเหมือนเดิมเลยนะ’ แม็กเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเบิกบาน
     นุ้ยนิ่งเงียบเหมือนคิดอะไรอยู่ภายในใจ
     ‘นุ้ย เป็นอะไรหรือเปล่า ? นั่งเงียบเชียว’ แม็กแตะเบาๆที่ไหล่นุ้ย
     ‘อ๋อ ! นุ้ยคิดอะไรเพลินๆน่ะ จะบอกว่านุ้ยก็รักแม็กเหมือนกัน’ นุ้ยพูดด้วยสีหน้าเป็นกังวล
     ‘เรามีความสุขมากเลยนะที่ได้ยินคำว่ารักจากนุ้ย อย่างนี้เราไปฉลองที่ร้านพี่โทนกันนะ’ แม็กพูดด้วยความตื่นเต้น
     นุ้ยนั่งยิ้มพร้อมกับพยักหน้าตอบรับ แล้วกลุ่มอาชีวะก็ได้รวมตัวกันอีกครั้งที่ร้านโทนโภชนา
เนื่องจากแม็กและนุ้ยชวนมาร่วมฉลอง เพื่อแสดงให้ทุกคน เห็นถึงความรักที่ทั้งคู่มีให้กันและกัน
     นวลจัดที่ประจำให้กลุ่มอาชีวะไว้แล้ว ทุกคนมาถึงต่างทักทายกันอย่างเป็นกันเอง
     ‘ยินดีเป็นอย่างยิ่งกับความรักของน้องแม็กและน้องนุ้ย’ โทนพูดกระเซ้า
     เพื่อนทุกคนต่างร่วมแสดงความยินดีด้วย แม็กและนุ้ยได้แต่ยืนยิ้มด้วยความเขินอาย
     ‘วันนี้ลูกค้าค่อนข้างน้อย พี่กับพี่โทนคิดจะปิดร้านเร็วขึ้น’ นวลเกริ่นกับกลุ่มอาชีวะ
     ‘อย่างนี้พวกเราก็กร่อยสิ’ ก็อตพูดอย่างหดหู่
     ‘ปิดร้านเพื่อมาร่วมฉลองกับน้องๆ ทำให้งานกร่อยเลยเหรอ ? โทนถามพลางหัวเราะ
     ‘เฮ ! ‘ ทุกคนเปล่งเสียงพร้อมกัน ‘ผมก็คิดว่าพี่ทั้งสองจะปิดร้านไล่พวกเราซะแล้ว' ก็อตพูด
     ‘เอาล่ะ ! เดี๋ยวพี่สองคนขอตัวไปต้อนรับลูกค้าก่อน แล้วจะรีบปิดร้าน ตามมาสมทบ’ โทนพูดจบ
ก็เดินเข้าไปในครัวพร้อมกับนวล
     กลุ่มอาชีวะนั่งคุยกันรอเจ้าของร้านทั้งสองมาร่วมวงด้วยโดยที่ยังไม่ได้สั่งอาหารใดๆ
     โทนและนวลรอจนกระทั่งลูกค้าโต๊ะสุดท้ายทยอยกันออกไป จึงปิดร้าน แล้วรีบเข้ามาร่วมวง
กับกลุ่มอาชีวะ ตามที่สัญญาเอาไว้
     ‘วันนี้พี่สองคนอยากมีส่วนร่วมสังสรรค์ในครั้งนี้ด้วยดังนั้นค่าอาหารทั้งหมด ฟรีจ้ะ !’ นวลเปล่ง
เสียงสดใส
     ‘ไม่ได้ครับ ! คราวที่แล้วพวกผมก็มาใช้บริการฟรี !’ แม็กกล่าวปฏิเสธแทนเพื่อน
     ‘ถ้าอย่างนั้น น้องๆ จ่ายเพียงค่าเครื่องดื่มก็พอ ส่วนอาหารก็ถือเสียว่า มากินกันที่บ้านญาติ
ตามนี้นะ’ โทนพูดตัดบท
     เมื่อทุกอย่างพร้อม ทุกคนก็ดื่มกินกันอย่างสนุกสนานและเฮฮาเต็มที่ แม็กและนุ้ยนั่งใกล้ชิด
กันมากขึ้นกว่าแต่ก่อน โดยมีสายตาจากแต้วคอยจับจ้องอยู่ตลอดเวลา
     ‘วันนี้ผมมีความสุขมาก ที่ได้เห็นทุกคนสนุกสนานเต็มที่ ผมกับนุ้ยก็ได้รักกัน ขอบคุณพี่โทน
พี่นวล และเพื่อนทุกคนในวันนี้ครับ’ แม็กกล่าวอย่างจริงใจ
     นุ้ยนั่งยิ้มด้วยความชื่นชม
     ‘ทุกคนได้รับรู้ถึงความรักของผมกับนุ้ย แต่ยังติดค้างเรื่องความรักระหว่างพี่โทนกับพี่นวลอยู่
ต้องเล่าให้พวกเราฟัง ด้วยนะครับ’ แม็กย้ำความทรงจำของโทน
     ‘จริงด้วยสินะ !’ แต้วอุทาน
     ‘เรื่องราวมันไม่เหมาะกับบรรยากาศสักเท่าไร ขอเล่าเพียงตอนที่เจอกับพี่นวลก่อน เท่านั้นนะ’
โทนเลี่ยงที่จะเล่าเรื่องตนเอง
     ‘พี่ได้เข้าทำงานในบาร์ แห่งเดียวกับพี่นวล ซึ่งขายบริการอยู่โดยไม่เปิดเผยให้รู้อย่างโจ่งแจ้ง
มีเพียงลูกค้าวงในเท่านั้นที่มารับบริการ ครั้งแรกที่เราได้พบเจอกัน ก็เริ่มคุยแล้วรู้สึกเป็นกันเอง
สร้างความสนิทสนมอย่างรวดเร็ว ต่อจากนั้นไม่นาน แล้วเราก็รักกัน’ โทนเล่าด้วยความกระชับ
     ‘แล้วพี่โทนรู้เหรอ ? ว่าพี่นวลขายบริการ’ ก็อตสงสัย
     ‘ทีแรกไม่รู้หรอก แต่พอรักไปแล้วถึงได้มารู้ความจริง พี่นวลมีเงินเก็บก้อนหนึ่ง จึงได้ชวนกัน
มาเปิดร้านอาหารนี่ล่ะ’ โทนคลายข้อสงสัย
     ‘เรื่องราวเป็นอย่างที่พี่โทนเล่านั่นล่ะจ้ะ’ นวลเสริม
     ‘แต่เรื่องของพี่ขอติดไว้อีกครั้งหนึ่งนะ คราวหน้าจะไม่ปล่อยให้พลาดแน่นอน ส่วนวันนี้
ไปฉลองกันต่อดีกว่า’ โทนให้สัญญา
     
     ทุกคนสนุกสนานกันต่อตลอดจนกระทั่งงานเลี้ยงสิ้นสุดลง จึงได้ร่ำลา และแยกย้ายกัน
กลับบ้าน ระหว่างทางกลับบ้านแต้วมีโอกาสได้พูดคุยกับนุ้ยเป็นส่วนตัว
     ‘นุ้ย แต้วขอเตือนด้วยความหวังดีนะ นุ้ยควรเลือกรักใครสักคน หากทำแบบที่ทำอยู่
คนที่จะเสียใจที่สุด ก็คือตัวนุ้ยเอง’ แต้วพูดให้นุ้ยเก็บเอาไปคิด
     สร้างความกังวลใจให้แก่นุ้ยเป็นอย่างยิ่ง