สู้...อาชีวะลายคราม

 

     นวลเริ่มบรรยายเรื่องราวชีวิตของตนเอง     ‘ตอนรุ่นราวคราวเดียวกับพวกน้อง พี่เคยเรียนที่อาชีวะเดียวกับน้องนั่นล่ะ ตอนนั้นเริ่มคบกับนักศึกษาต่างแผนก ความรักในจินตนาการช่างหอมหวาน เราทั้งคู่สนิทสนมกันมาก รักกันจนหลายคนอิจฉา และมีความสัมพันธ์กันลึกซึ้ง ที่สุดพี่ก็ตั้งท้อง หลังจากนั้นเขาเปลี่ยนแปลงไป เริ่มเสพยา หาเรื่องทะเลาะกับพี่เป็นประจำ ความรักที่หอมหวานกลับขมขื่นทันที ทางสถาบันรู้เรื่องของเราสองคน มีคำสั่งให้พี่ทำเรื่องดร็อปเอาไว้ ส่วนเขาให้พ้นสภาพนักศึกษา ทางบ้านของเขามองว่าพี่เป็นสาเหตุให้ลูกชายเสพยา จึงกีดกันไม่ให้พบเจอกันอีก ทางบ้านของพี่ก็ยื่นคำขาดว่าจะไม่ส่งเสียให้เรียนต่อ เพราะเกรงจะทำเรื่องเสื่อมเสียขึ้นอีก'     'ตอนนั้นในหัวมีแต่ความสับสนและเสียใจ ปัญหาทุกอย่างถาโถมเข้ามาในชีวิต จึงตัดสินใจหนีออกจากบ้านมาอาศัยอยู่กับเพื่อนก่อนเพื่อตั้งหลัก แล้วจัดการทำแท้งกับคลินิคเถื่อนทั้งร่างกายและจิตใจตอนนั้นบอบช้ำมากเหมือนถูกทารุณ’ นวลเล่าด้วยความเจ็บปวดและทรมาน      ทุกคนตั้งใจฟังอย่างใจจดใจจ่อ      ‘มาอาศัยอยู่กับเพื่อนได้หนึ่งเดือน ก็เกรงใจที่ต้องเป็นภาระ จึงหางานทำ ได้แล้วก็ออกมาเช่าห้องอยู่ และตั้งใจว่าจะทำงานสักพักแล้วจะสมัครเรียนต่อ เพราะรู้ว่าการเรียนคือสิ่งสำคัญในอนาคต จนกระทั่งได้มาพบกับรักอีกครั้งหนึ่ง ครั้งนี้คิดเอาไว้ว่าจะทำทุกสิ่งให้ดีที่สุด เราทำงานที่เดียวกัน คบกันจนพี่มั่นใจแล้วก็ได้มาอยู่ด้วยกัน มีความหวังจะสร้างครอบครัวและมีลูกด้วยกันแต่มันไม่ได้ราบรื่นอย่างที่คิด'     'วันหนึ่งมีคนตามล่าตัวเขา จนหนีหัวซุกหัวซุน แล้วมาสารภาพว่า ติดหนี้พนันเป็นแสนแต่ไม่มีเงินจ่าย พี่คิดหาวิธีช่วยเหลือแต่ก็มืดแปดด้าน แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เขาบังคับให้พี่เข้าไปทำงานอยู่ในซ่อง หากไม่ยอมจะฆ่าให้ตาย ไม่คิดว่าคนรักจะทำกันได้ ตอนนั้นรู้สึกขยะแขยงและกลัวเขาที่สุดในชีวิต เหมือนตกอยู่ในนรก ทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยหวังดับวูบลง’      นวลเล่าด้วยเสียงสั่นเครือ น้ำตาพรั่งพรูออกมา ทุกคนพากันสลดหดหู่ใจยิ่งนัก      ‘เขารับเงินก้อนหนึ่งเพื่อนำไปชดใช้หนี้พนัน แต่ปล่อยให้พี่อยู่ในซ่องนั้น ไม่เคยเหลียวแลหรือคิดจะมารับออกไปแม้แต่น้อย เคยคิดจะหนีออกไปแต่ก็โดนจับได้ ถูกไอ้คนคุมซ่องมันทำร้ายจนไม่กล้าคิดหนีอีก’ นวลเล่าอย่างแค้นเคือง     ‘ไม่มีใครสามารถช่วยเหลือพี่นวลได้เลยเหรอครับ’ มายถาม     ‘มีสิ ชีวิตมีความหวังอีกครั้งเมื่อตำรวจกวาดล้างซ่องเถื่อน พี่และคนอื่นๆได้รับการช่วยเหลือให้ออกมาจากซ่องแห่งนั้น เหตุการณ์ทำท่าจะดี แต่ทางบ้านของพี่เกิดปัญหา พ่อที่ทำงานก่อสร้างเพื่อหาเลี้ยงทางบ้านก็พลัดตกจากที่สูงเสียชีวิต แม่ก็ไม่สบายนอนเจ็บอยู่ในโรงพยาบาลน้องชายต้องใช้เงินเรียนต่อสูง หนทางจะหาเงินไปช่วยเหลือก็ตีบตัน ทางเลือกเดียวที่ทำได้คือ กลับไปเป็นโสเภณี เพื่อแลกกับเงินที่จะสร้างอนาคตให้แก่น้องชาย'     'เมื่อแม่รู้ว่าลูกสาวเป็นโสเภณี ก็เสียใจมากอาการป่วยทรุดลงอย่างรวดเร็ว แล้วแม่ก็จากไป เหลือเพียงน้องชายคนเดียว ที่เป็นความหวังสุดท้ายของพี่ แล้ววันหนึ่ง ใจพี่แทบสลาย มีข่าวว่าน้องชายถูกยิงตาย ความหวังทุกสิ่งหมดสิ้น จิตใจกระเจิดกระเจิงไร้สติแทบจะฆ่าตัวตายตามแต่สุดท้ายก็ทำใจได้เพราะเคยผ่านเรื่องเลวร้ายมาแล้วมากมาย ทั้งหมดคือสาเหตุที่ต้องเป็นโสเภณี’ นวลจบเรื่องราว       ทุกคนได้ฟังต่างพากันให้กำลังใจเพื่อให้นวลรู้สึกเข้มแข็ง นวลซาบซึ้งใจมาก      ‘ภาระทุกอย่างดูเหมือนจะไม่มีแล้วทำไมพี่นวลไม่ออกมาหางานอื่นทำล่ะคะ’ แต้วถาม      ‘มันไม่ใช่เรื่องที่จะทำกันได้ง่าย เพราะสังคมยังมีความเหลื่อมล้ำอยู่มาก หลายคนยังรับไม่ได้ที่จะทำงานร่วมกับโสเภณี พี่จึงติดอยู่ในวงเวียนของมันตลอดมา’ นวลตอบ      ‘พี่คิดว่าพวกน้องๆคงจะเข้าใจพี่นวลดีขึ้นแล้วใช่ไหม ?’ โทนถามขึ้น      ‘พวกเราเข้าใจแบบไม่มีอะไรตะขิดตะขวงใจเลยครับ’ แม็กตอบ      ‘แต่พวกเรายังไม่รู้เลยว่าพี่โทนกับพี่นวลเจอกันตอนไหน ?’ ก็อตสงสัย      ‘ก็หลังจากพี่เล่าจบนั่นล่ะจ้ะ แต่อีกหลายปีนะกว่าจะได้เจอกันและเรื่องมันยาว คราวหน้าเจอกันค่อยให้พี่โทนเล่าให้ฟังบ้างดีกว่านะ วันนี้ดึกมากแล้ว รีบกลับบ้านกันเถอะ เดี๋ยวทางบ้านจะเป็นห่วง’นวลพูด      ‘อย่างนั้นพวกเราลาก่อนนะครับพี่แล้วจะมารบกวนบ่อยๆขอบคุณสำหรับอาหารและการต้อนรับที่เป็นกันเองด้วยครับ’ มายพูดพลางหัวเราะ      กลุ่มรุ่นน้องพากันยกมือไหว้เพื่อร่ำลาโทนและนวล แล้วพากันแยกย้ายกลับบ้าน