สู้...อาชีวะลายคราม

     บรรยากาศยามเย็นวันศุกร์ ในร้านโทนโภชนา สามีภรรยาช่วยกันบริการลูกค้าที่แน่นขนัด
โทนยืนเช็ดถ้วยชามพลางพูดกับผู้เป็นภรรยา
     ‘นวล เดี๋ยวค่ำๆ จะมีรุ่นน้องของผมมาที่ร้านนะ ช่วยจัดโต๊ะอาหารให้ด้วย’
     นวลจัดโต๊ะอาหารเอาไว้ด้านในเพื่อความสะดวก และเป็นส่วนตัว
     
     กลุ่มเด็กอาชีวะ เดินเข้ามาภายในร้านแล้วถามหาโทน นวลเดาว่าต้องเป็นรุ่นน้องของโทน
แน่นอน จึงเดินออกไปต้อนรับ แล้วถามว่า
     ‘รุ่นน้องของโทนใช่ไหมจ๊ะ ?’
     โทนเดินออกจากครัวมาสมทบ
     ‘อ้าว ! มากันแล้วเหรอ ? พอดีเลย จะได้แนะนำให้รู้จักกัน’
     ‘นี่นวล ภรรยาของพี่ เพิ่งมาเปิดร้านอยู่ด้วยกัน’ กลุ่มรุ่นน้องยกมือขึ้นไหว้นวล พร้อมกล่าวคำสวัสดี
     ‘นี่พวกรุ่นน้องของผม เพิ่งสอบเสร็จ เลยมาเลี้ยงฉลองกัน’ โทนแนะนำ
     ‘ผมแม็ก และนี่ โอ มาย ก็อต สามสหาย OMG ครับ’ แม็กชี้ไปยังสามสหาย
     ‘ส่วนสองสาวนี้คือ นุ้ย และแต้ว เพื่อนตอน ม.ต้น ของผม แล้วสอบเข้ามาเรียนที่เดียวกันครับ’
     มายแนะนำตัวแทนสองสาว นวลยิ้มรับแล้วพูดว่า
     ‘ตามสบายนะจ๊ะ เดี๋ยวขอตัวไปรับรองลูกค้าก่อน วันนี้คนเยอะมาก’ นวลกับโทนปล่อยให้
กลุ่มรุ่นน้องนั่งคุยกันไป
     
     สักพักโทนนำอาหารมาตั้งบนโต๊ะให้กลุ่มรุ่นน้อง
     ‘เต็มที่เลยนะวันนี้ พี่เลี้ยงเองทั้งหมด’ โทนพูด
     ‘ให้พวกหนูช่วยกันจ่ายค่าอาหารเถอะค่ะ ไม่อยากรบกวน’ แต้วปฏิเสธด้วยความเกรงใจ
     ‘อย่างนั้นถือเป็นการโปรโมทร้านก็แล้วกัน ยังไม่ต้องจ่ายเงินกันหรอก’ โทนยืนยัน
     ‘ครั้งนี้เท่านั้นนะครับ คราวต่อไปพวกผมจ่ายเอง’ แม็กพูด
     ‘ตามนั้นก็ได้ แต่จะคิดราคาส่วนลดพิเศษแล้วกัน คนกันเอง’ โทนแสดงน้ำใจ
     ‘ขอบคุณมากครับ พวกผมจะมาอุดหนุนกันบ่อยๆ’ ก็อตกล่าวแทนเพื่อนๆ
     ‘อย่างนั้นตามสบายนะ ขอตัวไปช่วยพี่นวลก่อน ว่างแล้วจะมานั่งคุยด้วย’ โทนเดินกลับ
เข้าไปในครัว
     
     เมื่อเวลาล่วงเลย ลูกค้าเริ่มทยอยกันออกจากร้าน เหลือกลุ่มอาชีวะรุ่นน้องเพียงโต๊ะเดียว
โทนเก็บร้านด้านหน้าจนเสร็จเรียบร้อย จึงปลีกตัวจากนวลมานั่งคุยกับกลุ่มรุ่นน้อง
     ‘อาหารอร่อยไหมล่ะน้องๆ ?’ โทนถามพร้อมเลื่อนเก้าอี้มานั่งร่วมวง
     ‘อร่อยสุดๆไปเลยค่ะพี่โทน ที่สำคัญ ฟรี !’ แต้วตอบแกมหยอก
     ‘ฮ่า ! ฮ่า ! ฮ่า !  สำคัญจริงเจ้าแต้ว’ โทนพูดด้วยน้ำเสียงเอ็นดู
     ‘แล้วพี่นวลไม่มานั่งคุยกับพวกเราเหรอคะ’ แต้วถาม
     ‘อ๋อ ! เดี๋ยวพี่นวลกำลังสรุปบัญชีอยู่ เสร็จแล้วจะตามมา’ โทนตอบ
     ‘พี่นวลยังสวยเช้งอยู่เลยนะ อายุเท่าไรแล้วคะ ?’ นุ้ยถามด้วยความสงสัย
     ‘พี่นวลอายุมากกว่าพี่ห้าปี ตอนนี้คงราวสี่สิบแล้วล่ะ’ โทนตอบ
     ‘โอ้โฮเฮะ ! เหมือนเพิ่งสามสิบเองนะพี่โทน’ โออุทาน
     ‘ฮ่า ! ฮ่า ! ฮ่า !  มื้อนี้พี่เลี้ยงอยู่แล้ว ไม่ต้องชมกันปานนั้นหรอก’ โทนปรามด้วยความเขินอาย
     ‘แล้วพี่โทนกับพี่นวลมารักกันได้อย่างไรครับ ?’ แม็กถาม
     โทนนิ่งคิด แล้วตอบว่า
     ‘เราเจอกันที่ทำงาน’
     ‘ที่ไหนครับ ?’ มายถาม
     โทนนิ่งคิดอีกครั้ง แล้วตอบว่า
     ‘พี่เป็นเด็กเสิร์ฟที่สถานบันเทิง’
     ‘พี่นวลก็เป็นเด็กเสิร์ฟด้วยเหรอคะ ?’ แต้วถาม
     ‘ไม่ใช่หรอก’ โทนกระอักระอ่วนที่จะตอบคำถาม
     ‘แล้วพี่นวลทำอะไรที่นั่นคะ ?’ แต้วถามต่อด้วยความสงสัย
     ‘พี่นวลเป็นสาวบริการ’ โทนตัดสินใจตอบ
     ทุกคนนิ่งอึ้งสักพัก
     ‘สาวบริการที่เรียกกันว่า โสเภณี หรือเปล่าครับ ?’ ก็อตถามโพล่งขึ้นมา
     เป็นจังหวะที่นวลเดินเข้ามาได้ยินพอดี ‘ถูกต้องแล้วแหละ โสเภณี’
     นวลพูดด้วยสีหน้าเย็นชา
     ‘นวลผมขอโทษนะที่เอาเรื่องนี้ขึ้นมาพูด’ โทนแสดงความเสียใจ
     ‘ช่างเถอะ นวลชินกับคำนี้แล้ว นวลไม่คิดมากหรอก แค่โทนเข้าใจและไม่รังเกียจกับสิ่งที่
นวลเคยผ่านมาก็พอแล้ว’ นวลพูด
     ‘ผมต้องขอโทษพี่นวลด้วยครับ ที่ผมพูดไม่ระวัง’ ก็อตกล่าวขอโทษ
     ‘พี่ก็อยากให้พวกน้องๆ เข้าใจด้วยว่าทำไม ? พี่จึงต้องเป็น โสเภณี อยากฟังกันไหมล่ะ ?’
นวลถาม
     ‘ถ้าพี่นวลไม่ลำบากใจ พวกผมก็ยินดีรับฟังครับ’ แม็กตอบ
     ‘ถ้าอย่างนั้นพี่จะเล่าให้ฟังทั้งหมด’
     นวลกำลังจะเล่าถึงสาเหตุ ก่อนที่ตนเองจะก้าวเข้าสู่วงการ โสเภณี ให้กลุ่มรุ่นน้องของโทน
ได้รับรู้และเข้าใจ