หนุ่มจอมมารกับสาวผู้กล้า

     เช้าวันอาทิตย์ที่แสนร้อนมีจดหมายถึงห้องแคบๆที่โฮโระอยู่ ซึ่งเคนจิเดินกำลังเดินไปรับจดหมายจากตู้ไปรษณีย์มาในห้อง ซึ่งหน้าซองเขียนถึงชิเคนชิน โฮโระ
          "ท่านจอมมาร จดหมายถึงท่านน่ะครับ"
          "จากใคร?"
          "อ่านเองดีกว่าน่ะครับ"     เคนจิยื่นจดหมายให้โฮโระที่นอนดูทีวีอยู่ โฮโระลุกขึ้นมาดูจดหมายที่เคนจิยื่นมาให้ซึ่งด้านจดหมายซึ่งมีชื่อมิคาสะ ยูมิจากที่พักของเธอเอง โฮโระเปิดจดหมายออกดูและในนั้นมีบัตรบางอย่างอยู่ข้างในซองซึ่งเป็นบัตรเข้าสวนน้ำ'ซันโตริฟโน่'ชื่อดังซึ่งอยู่ต่างจังหวัด
          "บัตรสวนน้ำ จากยัยยูมิ"
          "จากยูมิทาเทียงั้นเหรอครับ!?"
     เคนจิยืนขึ้นมองที่โฮโระที่นั่งทำหน้างงๆอยู่กลางห้อง จนเสียงดังออกไปด้านนอกห้องพักทำให้คนที่เดินผ่านสะดุ้งหยุดยืนมองไปยังเสียงที่ออกมา
          "หนวกหูจังน่ะ พวกนาย"
     ลุคหรือชื่อในโลกมนุษย์คือคิชิน อุซึการิที่นั่งเล่นโน๊ตบุ๊กตัวเองตรงมุมห้องซึ่งกำลังหาข้อมูลเกี่ยวกับการหาพลังมารจากธรรมชาติ
          "ท่านจอมมารจะไปหรือเปล่าครับ?"
          "ฉันจะไป"
          "ให้กะผมไปด้วย"
          "ไม่ต้องหรอ ฉันจะไปคนเดี่ยวฝากนายดูแลห้องด้วย"
     เคนจิที่ดูจะมั่นที่จะไปดูถึงกับช็อคและนั่งคุกเข่าลงกับพื้นห้อง ส่วนโฮโระเดินไปยังตู้เสื้อผ้าเพื่อจัดเสื้อผ้าไปเที่ยว ซึ่งเอากระเป๋าสะพายแล้วใส่เสื้อผ้าใส่กระเป๋า
          "เฮ้...ที่นั่นมีบ้านผีสิง นายอาจได้พลังมารจากที่นั้นก็ได้"
     โฮโระหันหน้าไปมองอุซึการิที่มัวแต่จ้องหน้าจอโน๊ตบุ๊กที่เปิดหน้าเว็บของสวนน้ำที่โฮโระจะไป ซึ่งเป็นข้อมูลที่หน้าสนใจมากก็จริงแต่โฮโระก็ไม่สนใจมัวแต่เอาเสื้อผ้าใส่กระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องไป เขาเดินไปจนถึงจุดนัดพบในกระดาษ
          "มาช้าจังน่ะ"
     ยูมิและเนโกะยืนรอที่รถเมย์สายหลักที่ไปถึงสวนน้ำที่พวกเขากำลังจะไป โฮโระเดินเขาไปรวมกับพวกเธอที่กำลังยืนโฮโระ
          "โทษที กำลังจัดกระเป๋าอยู่ ขอโทษจริงๆ"
          "ไม่เป็นไรหรอค่ะ"
     และพวกเขาขึ้นเมย์ที่จอดรอพวกเขา ซึ่งเมื่อพวกขึ้นต่างก็พากันนั่งหลับมีเพียงโฮโระที่ยังมองหน้าต่างรถไปเรื่อยๆจนถึงป้ายรถเมย์ที่ใกล้กับสวนน้ำที่พวกจะไปเที่ยวกัน
          "ถึงแล้ว"
     ยูมิและเนโกะเดินลงจากรถก่อนแล้วเข้าสวนน้ำส่วนโฮโระลงตามมาแล้วเข้าตามไป เมื่อเข้าไปทุกคนแยกทางกันเขาห้องเปลี่ยนชุดเพื่อไปเล่นน้ำ
          "อากาศดีจริง"
          "เฮ้! โฮโระ!"
     โฮโระหันกลับไปมองตามเสียงที่เรียกชื่อถึงกับจ้องตาไม่กระดิกตาแม้ว่าจะมีฝุ่นเข้าตาก็ตามที เพราะพวกเธอใส่ชุดบิกินี่ โดยเฉพาะยูมิที่ไม่เคยใส่ชุดแบบนี้มาก่อน
          "จ้องอะไรของนายกันย่ะ"
          "เปล่านี่ น่ารักดี"
     ยูมิเริ่มหน้าแดงออกมาจนเธอเดินลงสระไปพร้อมกับเนโกะ ส่วนโฮโระก็ยังงงกับตัวเองว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่กันแน่ จากนั้นเขาก็เดินลงไปยังสระว่ายน้ำเพื่อลงไปเล่นในตอนนั้นเองที่ทุกอย่างเปลี่ยนไปทุกอย่างรอบตัวถูกหยุดเวลาเหลือแต่ยูมิกับโฮโระที่ยังอยู่ได้และเคลื่อนไหวได้
          "เกิดอะไรขึ้น?"
          "ขนาดวันหยุดยังไม่เว้นเลย ให้ตายเถอะอยากจะบ้าตายจริงๆ"
     โฮโระลุกขึ้นมาบ่นเหมือนกับคนแก่เลย จากนั้นเวลาก็กลับมาเดินเหมือนเดิมแต่เนโกะหายไปจากสระน้ำในพริบตาเดียว
          "ยูมิ เนโกะไปใหน?"
          "เมื่อกี้ยังอยู่เลย หายไปใหนแล้ว"
          "แย่แล้วสิ อาจจะถ้าจับไปเมื้อกี้แน่เลย ต้องรีบหาแล้ว หรือว่า..."
          "หรือว่าอะไร? รีบบอกมาสิ"
     จู่ๆก็มีขนนกลอยลงมาทั่วสระน้ำ ทำให้คนที่กำลังอยู่ในสระตกใจตามกันแต่ยูมิมองไปรอบๆก็รู้ว่าใครที่ทำให้เกิดเหตุการณ์เมื่อกี้
          "ศัตรูของพวกเรา สเตฟานเรว"
 
...จบตอน...