หนุ่มจอมมารกับสาวผู้กล้า

     เช้าวันอาทิตย์ที่แสนร้อนมีจดหมายถึงห้องแคบๆที่โฮโระอยู่ ซึ่งเคนจิเดินกำลังเดินไปรับจดหมายจากตู้ไปรษณีย์มาในห้อง ซึ่งหน้าซองเขียนถึงชิเคนชิน โฮโระ

          "ท่านจอมมาร จดหมายถึงท่านน่ะครับ"

          "จากใคร?"

          "อ่านเองดีกว่าน่ะครับ"
     เคนจิยื่นจดหมายให้โฮโระที่นอนดูทีวีอยู่ โฮโระลุกขึ้นมาดูจดหมายที่เคนจิยื่นมาให้ซึ่งด้านจดหมายซึ่งมีชื่อมิคาสะ ยูมิจากที่พักของเธอเอง โฮโระเปิดจดหมายออกดูและในนั้นมีบัตรบางอย่างอยู่ข้างในซองซึ่งเป็นบัตรเข้าสวนน้ำ'ซันโตริฟโน่'ชื่อดังซึ่งอยู่ต่างจังหวัด

          "บัตรสวนน้ำ จากยัยยูมิ"

          "จากยูมิทาเทียงั้นเหรอครับ!?"

     เคนจิยืนขึ้นมองที่โฮโระที่นั่งทำหน้างงๆอยู่กลางห้อง จนเสียงดังออกไปด้านนอกห้องพักทำให้คนที่เดินผ่านสะดุ้งหยุดยืนมองไปยังเสียงที่ออกมา

          "หนวกหูจังน่ะ พวกนาย"

     ลุคหรือชื่อในโลกมนุษย์คือคิชิน อุซึการิที่นั่งเล่นโน๊ตบุ๊กตัวเองตรงมุมห้องซึ่งกำลังหาข้อมูลเกี่ยวกับการหาพลังมารจากธรรมชาติ

          "ท่านจอมมารจะไปหรือเปล่าครับ?"

          "ฉันจะไป"

          "ให้กะผมไปด้วย"

          "ไม่ต้องหรอ ฉันจะไปคนเดี่ยวฝากนายดูแลห้องด้วย"

     เคนจิที่ดูจะมั่นที่จะไปดูถึงกับช็อคและนั่งคุกเข่าลงกับพื้นห้อง ส่วนโฮโระเดินไปยังตู้เสื้อผ้าเพื่อจัดเสื้อผ้าไปเที่ยว ซึ่งเอากระเป๋าสะพายแล้วใส่เสื้อผ้าใส่กระเป๋า

          "เฮ้...ที่นั่นมีบ้านผีสิง นายอาจได้พลังมารจากที่นั้นก็ได้"

     โฮโระหันหน้าไปมองอุซึการิที่มัวแต่จ้องหน้าจอโน๊ตบุ๊กที่เปิดหน้าเว็บของสวนน้ำที่โฮโระจะไป ซึ่งเป็นข้อมูลที่หน้าสนใจมากก็จริงแต่โฮโระก็ไม่สนใจมัวแต่เอาเสื้อผ้าใส่กระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องไป เขาเดินไปจนถึงจุดนัดพบในกระดาษ

          "มาช้าจังน่ะ"

     ยูมิและเนโกะยืนรอที่รถเมย์สายหลักที่ไปถึงสวนน้ำที่พวกเขากำลังจะไป โฮโระเดินเขาไปรวมกับพวกเธอที่กำลังยืนโฮโระ

          "โทษที กำลังจัดกระเป๋าอยู่ ขอโทษจริงๆ"

          "ไม่เป็นไรหรอค่ะ"

     และพวกเขาขึ้นเมย์ที่จอดรอพวกเขา ซึ่งเมื่อพวกขึ้นต่างก็พากันนั่งหลับมีเพียงโฮโระที่ยังมองหน้าต่างรถไปเรื่อยๆจนถึงป้ายรถเมย์ที่ใกล้กับสวนน้ำที่พวกจะไปเที่ยวกัน

          "ถึงแล้ว"

     ยูมิและเนโกะเดินลงจากรถก่อนแล้วเข้าสวนน้ำส่วนโฮโระลงตามมาแล้วเข้าตามไป เมื่อเข้าไปทุกคนแยกทางกันเขาห้องเปลี่ยนชุดเพื่อไปเล่นน้ำ

          "อากาศดีจริง"

          "เฮ้! โฮโระ!"

     โฮโระหันกลับไปมองตามเสียงที่เรียกชื่อถึงกับจ้องตาไม่กระดิกตาแม้ว่าจะมีฝุ่นเข้าตาก็ตามที เพราะพวกเธอใส่ชุดบิกินี่ โดยเฉพาะยูมิที่ไม่เคยใส่ชุดแบบนี้มาก่อน

          "จ้องอะไรของนายกันย่ะ"

          "เปล่านี่ น่ารักดี"

     ยูมิเริ่มหน้าแดงออกมาจนเธอเดินลงสระไปพร้อมกับเนโกะ ส่วนโฮโระก็ยังงงกับตัวเองว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่กันแน่ จากนั้นเขาก็เดินลงไปยังสระว่ายน้ำเพื่อลงไปเล่น
ในตอนนั้นเองที่ทุกอย่างเปลี่ยนไปทุกอย่างรอบตัวถูกหยุดเวลาเหลือแต่ยูมิกับโฮโระที่ยังอยู่ได้และเคลื่อนไหวได้

          "เกิดอะไรขึ้น?"

          "ขนาดวันหยุดยังไม่เว้นเลย ให้ตายเถอะอยากจะบ้าตายจริงๆ"

     โฮโระลุกขึ้นมาบ่นเหมือนกับคนแก่เลย จากนั้นเวลาก็กลับมาเดินเหมือนเดิมแต่เนโกะหายไปจากสระน้ำในพริบตาเดียว

          "ยูมิ เนโกะไปใหน?"

          "เมื่อกี้ยังอยู่เลย หายไปใหนแล้ว"

          "แย่แล้วสิ อาจจะถ้าจับไปเมื้อกี้แน่เลย ต้องรีบหาแล้ว หรือว่า..."

          "หรือว่าอะไร? รีบบอกมาสิ"

     จู่ๆก็มีขนนกลอยลงมาทั่วสระน้ำ ทำให้คนที่กำลังอยู่ในสระตกใจตามกันแต่ยูมิมองไปรอบๆก็รู้ว่าใครที่ทำให้เกิดเหตุการณ์เมื่อกี้

          "ศัตรูของพวกเรา สเตฟานเรว"

...จบตอน...