หนุ่มจอมมารกับสาวผู้กล้า

     ท่ามกลางโลกสีเทาที่เกิดจากพลังของมารที่นามว่าลุค ซึ่งเป็นมารที่โจมตีใส่รถเมย์ที่ยูมิกำลังจะขึ้นแต่ว่าโฮโระดึงได้ทันเวลา ตอนนี้พวกเขากำลังเผชิญกับลุคที่มีพลังเต็มเปี่ยมโดยไม่รู้ว่าเอามาจากใหนหรือจากอะไร

          "สวัสดีตอนเช้าครับ ท่านจอมมาร"

          "คนรู้จักนายเหรอ?"

     แน่นอนว่าโฮโระรู้จักเป็นอย่างดี เพราะลุคคือหนึ่งในแม่ทัพของเขาซึ่งเป็นหนึ่งในมารทั้งสี่ทิศที่เขาเป็นคนก่อตั้งเพื่อทำลายมนุษย์

          "ใช่แล้ว นั้นคือลุคหนึ่งในมารทั้งสี่ทิศที่ฉันเป็นคนก่อตั้งมา และหมอนั้นคือแม่ทัพที่แข็งแกร่งที่สุดของฉันเอง"

     โฮโระมองไปรอบๆตัวเองก็เห็นตึกบ้านเรือนเป็นสีเทาทั้งนั้น จู่ๆเขาก็หัวเราะออกมาเล็กน้อยเหมือนกับตัวเองลืมสิ่งบางอย่างที่สำคัญมากเกี่ยวกับตัวเขาเอง ซึ่งยูมิมองโฮโระด้วยความสงสัยที่จู่ๆโฮโระก็หัวเราะออกมา

          "หัวเราะอะไรหรอ?"

          "ฉันลืมไปได้ไงเนี่ย"

          "ลืมอะไร?"

          "ไม่เข้าใจเหรอยูมิ สิ่งที่เห็นอยู่นี้คืออาณาเขตพลังมาร"

          "อาณาเขตพลังมาร"

     โฮโระเดินไปด้านหน้าของยูมิเพื่อเผชิญหน้ากับลุคแบบตัวต่อตัว ซึ่งเขารู้สึกถึงพลังที่ได้รับจากอาณาเขตสีเทาที่เขาเรียกว่า'อาณาเขตพลังมาร' เขายื่นมือไปด้านตัวเองให้ขนานกับหน้าอก

          "จงมาตามคำขอของข้า ปลดผนึกโซ่แห่งการทำลายล้าง"

     ลมพัดจากตรงบริเวณที่โฮโระยืนและมีบางอย่างออกมาจากพื้น ซึ่งออกมายาวจนถึงมือเขาที่ยืนหลับตาอยู่ท่องบทของการปลดปล่อยพลัง

          "จะทำอะไรหรอ? ท่ามจอมมาร"

     โฮโระลืมตาขึ้นอย่างช้าๆและเงยหน้าขึ้นไปมองลุคอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เขามองด้วยความมั่นใจอย่างมากที่จะต่อสู้กับอดีตแม่ทัพมาร

          "เดี๋ยวได้รู้ ออกมา..."

     เกิดการระเบิดของพลังที่ออกจากโฮโระจนควันฟุ้งออกมาเป็นจำหน่วยมาก ทำให้ยูมิเอาแขนมาบังตาตัวเองจากควันที่ฟุ้งกระจาย

          "ฮิทเทอร์เฟต เอล โฮโลว์(Hitterfate L.Hollow)"

     โฮโระปัดควันที่ลอยออกไปด้วยความเร็วจนควันหายไปในพริบตา ยูมิค่อยๆลืมตาก็พบโฮโระที่ใส่เสื้อคลุมสีดำสนิทและโลงศพขนาดใหญ่ที่พันด้วยโซ่เหล็กอย่างแน่นหนา

          "นาย...นี้มัน...?"

          "ชุดของฉันเอง"

          "คิดจะทำอะไรหรอท่านจอมมาร? แล้วโลงศพนั้นเอาไว้ฝังศพท่านเหรอ?"

          "เดี๋ยวก็รู้ว่าจะเอาไว้ใส่ศพใครกันแน่"

     ในช่วงพริบนั้นโฮโระไปอยู่ด้านหลังลุคแล้ว ลุคได้แต่ตกใจและลอยหนีออกห่างไปจากโฮโระที่ลอยเกาะอกด้วยความสบายใจ

          "จะหนีไปใหนเหรอ"

          "เอาไปกิน"

     ลุคปล่อยพลังเลเซอร์สีเทาใส่โฮโระจนเกิดระเบิดแต่โฮโระวาร์ปไปด้านหลังลุคอีครั้งหนึ่งและปล่อยแรงดันอย่างแรงใส่ลุคจนกระเด็นออกไปไกลมาก แต่ลุคตั้งตัวทันพุ่งใส่โฮโระด้วยความเร็วสูงแต่โฮโระหลบได้ พริบตานั้นจับลุคโยกลงไปที่พื้นด้วยความแรง

          "ไงล่ะลุค ฉันรู้ว่ายังสบายดีอยู่ใช่ไหม"

          "หุบปากซะ!!! ฉันจะจัดการแก!!"

     มีแสงเกิดขึ้นในฟุ้งควันที่ลุคโดนโยนลงไป และปล่อยออกมาจากควันพุ่งเข้าใส่โฮโระด้วยความเร็วเหนือแสง

          "แค่นี้...ทำอะไรฉันไม่ได้หรอ"

     โฮโระปัดทิ้งไปแบบสบายๆและวาร์ปไปตรงหน้าของลุคที่ยืนอึ้งที่โฮโระปัดพลังของตนออกไปอย่างง่ายดาย โฮโระหักนิ้วตัวเองและยิ้มแบบร้ายๆ

          "แล้วทีนี้จะทำยัง ลุค~"

     โฮโระสร้างลูกไฟที่กำปั้นซึ่งมีความร้อนเทียบเท่าลาวาจากภูเขาเพื่อจะต่อยแต่ยูมิเดินมาแตะไหล่โฮโระ โฮโระจึงหันไปมองและหยุดพลังตัวเอง

          "ร่วงลงไป!!"

     ยูมิต่อยไปยังใบหน้าของลุคที่ยืนจ้องหน้าโฮโระจนล้มทั้งยืนไป ยูมิเป่ามือตัวเองที่ต่อยออกไปที่แดงจนแทบจะหัก

          "แล้วจะเอาไงต่อ?"

          "ก่อนอื่นต้องซ่อม เมืองให้ดูเหมือนเดิมก่อน"

          "แล้วเจ้าลุคล่ะ"

          "เดี๋ยว...ฉันจัดการเอง ไม่ต้องห่วงหรอ"

...จบตอน...