หนุ่มจอมมารกับสาวผู้กล้า

     ในเช้าที่ไม่มีอะไรเหมือนทุกๆวัน ยูมิอยู่ในร้านที่โฮโระทำงานซึ่งเธอมองที่หน้าของโฮโระซึ่งกำลังมองเธอด้วยความสงสัยแบบสุดๆ
          "นายน่ะ วันนี้ว่างไหม?"
          "แล้วเธอมาทำอะไรที่นี้เนี่ย? แล้วมาได้ไงเนี่ย?"
          "ง่ายมากเลยเพราะฉันเห็นนายพอดี แล้วอีกอย่างฉันถามนายอยู่น่ะ"
     ยูมิยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆหน้าโฮโระที่ทำหน้าเอ๋ออยู่ที่เคาน์เตอร์ของร้าน ซึ่งเขาชักหน้าไปข้างหลังแล้วมองไปทางอื่นจนคนในร้านต่างก็มองมายังตรงนั้นด้วยความสงสัย
          "ก็...ก็ว่างอยู่...น่ะ"
          "งั้นไปเจอฉันที่หน้าร้านหนังสือด้วย ถ้าว่างแล้วน่ะ"
     ยูมิเดินออกนอกร้านไป ส่วนโฮโระก็หายใจเสียงดังจนเนโกะเดินออกมาจากหลังร้าน ซึ่งเธอเป็นห่วงโฮโระนิดๆ
          "เป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ?"
          "ไม่เป็นไรหรอ คิดว่าน่ะ"
     โฮโระก็พยายามทำให้เนโกะไม่เป็นห่วงเขามาก จนถึงเวลาเลิกงานของโฮโระก็เดินไปยังร้านหนังสือที่อยู่ใกล้กับที่ทำงานเขาซึ่งอยู่ตรงหัวมุมถนนนิดเดียวพอไปถึงโฮโระเห็นยูมิยืนรอเขาที่หน้าร้านหนังสือตามที่นัดเอาไว้และเธอกำลังมองนาฬิกาข้อมือเธออยู่ โฮโระเดินเข้าไปหาเธอที่กำลังรอเขา
          "ไง มีอะไรถึงอยากเจอฉัน"
          "คือเรื่องเมื่อวานน่ะ ที่จู่ๆก็เกิดแผ่นดินไหวขึ้นน่ะ"
     แล้วทั้งคู่ก็เดินเข้าไปในร้านหนังสือและตรงไปยังในสุดของร้านเพื่อหามุมที่จะคุยกันโดยไม่มีใครได้ยินนอกจากพวกเขา
          "เรื่องแผ่นดินไหวงั้นเหรอ?"
          "ใช่แล้ว แผ่นดินไหวเมื่อวานมันไม่ได้เกิดขึ้นตามธรรมชาติอย่างแน่นอน"
          "เธอรู้งั้นเหรอ"
          "แน่นอน เพราะฉันเป็นผู้กล้าไงเล่า"
          "แล้วเธอเอาความมั่นใจแบบนั้นมาจากใหนกันฟ่ะ"
          "เมื่อวานฉันลองเปิดอินเทอร์เน็ต ดูเหมือนว่านอกจากที่ที่นายกับฉันอยู่ก็ไม่มีการเกิดแผนดินไหวเลย"
          "งั้นหมายความว่า?"
          "ถ้าเป็นอย่างที่ฉันคิดไว้ ก็อาจจะเป็นผลกระทบจากการข้ามมิติก็เป็นได้"
     ในขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกันก็มีบุคคลปริศนาโผล่ออกมาแล้วก็หายไปในฝุ่นคน จากนั้นก็เกิดแผ่นดินไหวขึ้นแต่ครั้งนี้ร้านหนังสือที่พวกเขาอยู่เกิดพังลง และมีเศษเพดานล้นลงมาที่ยูมิโฮโระกระโดดไปรับ
          "ยูมิระวัง!"แล้วร้านหนังสือก็พังลงมาทับพวกเขาไว้ในกองซากร้าน จากนั้นก็มีบุคคลปริศนาโผล่ออกอีกครั้งพร้อมกับยิ้มออกมาเล็กน้อยบนตึกตรงข้ามร้านหนังสือแล้วจากไป
          "ตายซะ...เจ้าพวกมนุษย์"
 
...จบตอน...