เพื่อนนะ

          การเรียนภาคบ่ายเริ่มขึ้นอาจารย์
ที่เข้ามาสอนก็ยังคงถามไถ่เรื่องอามะตะ
เหมือนเดิมเรียวก็ยังคงหันไปหันมา
ถามไถ่สารพัดเรื่องราวของอามะตะ
เหมือนเดิมและไคก็ยังบ่นให้เรียวเหมือนเดิม
สรุปการเรียนในวันนี้ไม่ได้ซึมซับเข้าสมอง
อามะตะเลยแม้แต่น้อยเข้าคิดว่ายังไงพรุ่งนี้
คงไม่มีอะไรที่เรียวจะถามอีกแล้ว
ก็แหม...ก็ถามจ้อซะหมดเปลือกเลยนิ จนเวลาเลิกเรียน
          " อัมนายจะเข้าชมรมอะไร ".  ไคเป็นพูด
          " เอ่อ...ใช่นายอยู่ชมรมอะไร ".    เรียวเสริม
          " นั่นสิ...ฉันชอบเล่นดนตรีน่ะ "
          " แล้วไม่สนใจอยู่ชมรมเดียวกันหรอ ".    เรียวถาม
          " แล้วนายอยู่ชมรมอะไรกัน "
          " บาส...เป็นทีมที่สาวๆกรี๊ดทั้งนั้นเลยน้าไม่สนหรอ "
          " แล้วนายเล่นเครื่องดนตรีอะไรเป็นบ้าง ".    ไคถามเพื่อเป็นการดูว่าเหมาะกับด้านไหน
         " ก็...กีต้าร์ เบส เปียโน ไวโอลีนแต่ถ้าชอบที่สุดก็ไวโอลีน "
        " ออ...งั้นอยู่ชมรมบาสแล้วกัน ".    'แล้วจะถามเพื่อ? '
 ความคิดของอามะตะในตอนนี้และแล้วไคก็หิ้ว?
อามะตะไปยังชมรมบาสโดยมีเรียวยิ้มหน้าบานเดินตามไป
          " เอ่อ...ไคคุงฉันเล่นบาสไม่เป็น! ".  และแล้วอามะตะ
ก็ถูถหิ้ว? มาสู่ชมรมบาสที่สาวๆกรี็ดแบบระเบิดเทิดเทิง
ชมรมบาสแห่งนี้เต็มไปด้วยชายฉกรรจ์สูงโปร่งร่างยักษ์
ไควางอามะตะลงเหมือนวางลูกหมายังไงยังงั้น
          " นายนี่เหมือนคนแคระเลยเนอะ ".    ไคพูดเมื่อมอง
เพื่อนร่วมทีมสลับกับมองอามะตะ
          " ไม่ได้แคระนะ!...แค่นี้แหละมาตรฐานลูกผู้ชาย
จะเอาอะไรมากมาย "
          " แหม เตี้ยแล้วยังไม่ยอมรับอีก ".   ไคยิ้มเยาะ
          " ไค อัมจังก็แค่กระทัดรัดนะ น่ารักดีพกพาสะดวก "
เอ่อ...ไม่ทราบว่าพวกนายเห็นอามะตะเป็นตัวอะไร
ไคเดินเข้าไปหากัปตันทีม
            " คุณไทะกะผมขอให้หมอนั่นเข้าชมรม
ได้มั้ยครับ ".   ไคพูดกับกัปตันทีมชายหนุ่ม
ผู้มีร่างการสูงโปร่ง. ไคชี้ไปทางอาทะตะ
          " เจ้าเตี้ยนั่นอ่ะนะ แล้วเล่นได้
ในระดับไหน " 
          " ก็...เล่นไม่เป็นเลย ".  ไคตอบไป
ตามความจริงที่รู้เมื่อกี้
        " นายก็รู้ว่าชมรมเรารับแต่นักกีฬา "
        " เดี๋ยวผมฝึกหมอนั่นเอง หรือไม่ก็
ให้ทำอะไรก็ได้ "
         " ปกตินายไม่เคยขออะไรแบบนี้หมอนั่น
มันเป็นใคร "
        " ก็แค่คนแคระที่บอกว่าจริงใจ
ก็เป็นเพื่อนกันได้ แล้วมาเป็นเพื่อนผม "
          " ออ เจ้าเตี้ยนั่นไม่เกรงกลัว
รังสีอัมหิตของนายว่างั้น โอเค
เดี๋ยวค่อยว่ากันพรุ่งนี้แล้ววันนี้จะซ้อมมั้ย "
        " วันนี้ขอลาครับ "
        " ออ งั้นเจอกันพรุ่งนี้ "