เพื่อนนะ

5.0

เขียนโดย nongfin

วันที่ 9 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 23.00 น.

  23 ตอน
  6 วิจารณ์
  24.58K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 มีนาคม พ.ศ. 2558 06.51 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

4)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

          " งั้นฉันกลับก่อนนะ "    เรียวบอกลาไคและอามะตะพร้อมก้าวขาขึ้นรถสปอตคันหรูที่จอดอยู่หน้าโรงเรียนอามะตะยิ้มลาให้เรียวหนึ่งครั้งส่วนไคน่ะหรอโบกมือ( ไล่ ) ให้เรียว

          " แล้วบ้านนายอยู่แถวไหน "    ไคถามอมะตะขณะที่ทั้งคู่กำลังเดินไปหน้าโีรงเรียน

          " อยู่แถวสถานี "    

          " งั้นก็ไปทางเดียวกันสินะบ้านฉันถัดจากสถานีไปอีก 300 เมตร งั้นเดี๋ยวกลับด้วยกันเลย "     ไคเดินไปยังโรงรถที่อยูตรงรั้วโรงเรียนเขาเดินมาพร้อมกับมอเตอร์ไซด์คันใหญ่คู่ใจ

          " สงสัยล่ะสิว่าทำไมฉันถึงจูง กฎของที่นี่ให้จูงรถมาสตาทข้างนอกส่วนรถยนต์ที่พวกอวดรวยขับมาโรงเรียนก็จอดตรงโรงรถที่อยู่เยื้องๆกับโรงเรียนเสียตังค่าจอดอีก "

ไม่ได้สงสัยสักหน่อย

          " ออ...ดูเหมือนไคคุงจะเป็นเด็กดีจังเลยนะ "

          " อย่าพูดเหมือนฉันเป็นเด็กอนุบาลจะได้มั้ย...ยังไงฉันก็เป็นคณะกรรมการคุมกฎนี่ "

ไคพูดอย่างเต็มภาคภูมิมีออร่าวิ๊งๆจนอามะตะแสบตา(?)

          " แล้วนานอยู่กับครอบครัวอุปถัมภ์แบบไหนหรอ "

          " เอ๋? "

          " ไม่ต้องมาเอ๋...นักเรียนแลกเปลี่ยนต้องอยู่กับครอบครับอุปถัมภ์ไม่ใช่รึไง "

          " ิออ...ฉันอยู่บ้านพักคนเดียวเพราะคิดว่าอยู่คนเดียวไม่เดือดร้อนใครดี "

          " นายนี่มันโลกสวยจริงนะ...ถ้าถึงแล้วบอกด้วยล่ะ "

รถมอเตอร์ไ.ด์คันใหญ่ที่แล่นมาด้วยความเร็วค่อยๆชะลอเมื่อถึงหน้าสถาน.        " เอ่อ...จอดตรงนี้ก็ได้ "

ไคเบรกรถอามะตะคืนหมวกกันน็อคให้ไคแล้วเอ่ยขอบคุณ

อามะตะเดินข้ามไปอีกฝากของถนนซึ่งมีบ้านพักเล็กๆอยู่

          " สวัสดีครับคุณป้าคานาเอะ ".   อามะตะกล่าวทักทายหญิงใจดีวัยกลางคนผู้ดูแลบ้านพักแห่งนี้

           " อ้าวจะไปทำงานแล้วหรอไปโรงเรียนวันแรกเป็นไงบ้าง "

           " ครับ ก็ดีครับผมมีเพื่อนแล้วด้วย...งั้นผมไปทำงาน

ก่อนนะครับ ".       อามะตะเดินไปยังร้านกาแฟแบบสไตล์ยุโรปที่ไคจอดรถส่งเขา อามะตะเปิดประตู

          " สวัสดีครับคุณชุน "  อามะตะทักทายเจ้าของร้าน

          " หวัดดีวันนี้มาเร็วนะ ".  ชายหนุ่มผมยาวราวซามูไร(?)

อายุยี่สิบปลายๆแต่( หล่อมาก ) ใบหน้ายังอ่อนเยาว์

          " วันนี้เพื่อนขับรถมาส่งน่ะครับ "

ก่อนที่จะเข้าโรงเรียนอามะตะอยู่ที่ญี่ปุ่นเดือนเศษๆเห็นจะได้ทุกๆวันเขาจะไปช่วยอาจารย์สอนเด็กที่โรงเรียนอนุบาลกลับจากโรงเรียนเขาก็มาทำงานที่ร้านกาแฟแห่งนี้

เวลาทำงาน จันทร์-ศุกร์ 17.00 น. - 21.00. น.

เนื่องจากเจ้าของร้านเป็นโปรแกรมเมอร์ของบริษัทชื่อดัง

เวลาเปิดร้านจึงเป็นหลังเลิกงานส่วนเสาร์-อาทิตย์

12.00 น. - 19.00 น.

          " รับอะไรดีครับ ".  อามะตะใส่ผ้ากันเปื้อนแล้วเดินไปรับออเดอร์จากลูกค้าร้านสไตล์ยุโรปแห่งนี้ถูกตกแต่งอย่างสวยงามและดูคลาสสิคเป็นร้านขนาดกลางหน้าร้านเป็น

กระจกใสตั้งอยู่หน้าสถานีถือว่าเป็นที่ทำเลที่ดีพอเปิดร้านปุ๊ปก็มีลูกค้าปั๊ปในแต่ละวันก็จะมีลูกค้าแบบไม่ขาดสายลูกค้าส่วนใหญ่จะเป็นชายอายุประมาณ15-25ปีไม่รู้ว่ากาแฟอร่อยหรือคนเสิร์ฟน่าอร่อย(?) กันแน่

 

---------------------------------------------------------------------------------------

อัพมา4 ตอนแล้วมือใหม่หัดแต่งเม้นบ้างจะได้ปรับปรุง

และขอกำลังใจคะ ^•^...

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา