เพื่อนนะ
เขียนโดย nongfin
วันที่ 9 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 23.00 น.
แก้ไขเมื่อ 24 มีนาคม พ.ศ. 2558 06.51 น. โดย เจ้าของนิยาย
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
" นี่..." อามะตะรู้สึกว่ามีใครกำลังเรียกเขาอยู่จึงหันไปมองต้นเสียง
" มีอะไรหรอ " อามะตะพูดกับคนตรงหน้าของตนเอง
" ฉันชื่อเรียว หมอนี่เพื่อนฉันชื่อไค " ไคมองอามะตะดด้วยหางตา อามะตะยิ้มกลับไปอย่างกล้าๆกลัวๆ
" ไคก็ชอบทำหน้าตาหน้ากลัวแบบนี้แหละ "
เพื่อนๆในห้องหันมามองบทสนทนาระหว่างเด็กใหม่กับ
คณะกรรมการคุมกฎ
" นายอยากเป็นเพื่อนกับฉันมั้ย " เจ้าของประโยคนี้ไม่ใช่เรียวแต่กลับเป็นไค
" กับไคคุงแล้วเรียวคุงน่ะหรอ "
" ไม่อยากก็ไม่เป็นไรเพราะปกติก็ไม่มีใครคบเราอยู่แล้ว "
ไคพูดขึ้นอีกครั้ง
" หน่าไคบางครั้งเราก็ต้องมีพื่อนเยอะๆหน่อย อยากให้นายมาเป็นเพื่อนนิ ได้มั้ยอัมจัง " สมาชิก5/3 พร้อมใจมามองที่อามะตะอารมณ์ประมาณว่ากระต่ายน้อยในกำมือหมาป่า
" อัมจัง? " ผู้ถูกยัดเยียดชื่อชี้หน้าตัวเองแบบงงๆ
" อื้ม...เรียกอัมจังไม่ได้หรอ "
" พูดมากจริงเรียวหมอนั่นอยากเป็นเพื่อนกันเรารึเปล่าก็ยังไม่รู้ยังจะทำตัวสนิทสนมเกินกว่าเหตุ ". ไคที่เงียบอยู่นานพูดขึ้น
" เอ่อ...ฉันยังไม่ได้พูดว่าจะไม่เป็นเพื่อนกับนายเลยนะ "
อามะตะพูดกับไค
" นายแน่ใจนะว่าจะมาเป็นเพื่อนกับพวกเรา "
ไคเลิกคิ้วถามอามะตะ
" แล้วทำไมการที่เราจะเป็นเพื่อนกับใครสักคนจะต้องถามเพื่อความแน่ใจด้วยล่ะ แค่เราจริงใจกับใครก็เป็นเพื่อนกันได้
ทั้งนั้น "
" อัมจังเท่มาก เป็นเพื่อนกันล่ะนะ ". เรียวชูนิ้วโป้งให้
อามะตะ
" หึ พูดเองนะ ". ส่วนไคกระตุกยิ้มหนึ่งทีแล้วหันกลับไปเพื่อเตรียมตัวเรียน รู้สึกว่าเรียวจะพูดจ้ออีกนิดก็ไปหาอามะตอีกสักแปปก็หันไปคุยกับอามะตะมีอาการเห่อเพื่อนใหม่ไม่น้อยเลย
" เรียวรู้สึกว่านายจะรบกวนอัมมากไปมั้งตั้งใจเรียน
หน่อย " ไคหันไปดุคนข้างๆเมื่อสมาธิของเขาค่อยๆขาดผึ่ง!
" ก็แหม..." แล้วเรียวก็ต้องหันมานั่งฟังอาจารย์ที่ยืนสอนอยู่หน้าห้อง ในการเรียนภาษาไม่เป็นอุปสรรคแก่อามะตะเพราะคนทางบ้านของเขาเป็นคนญี่ปุ่นภาษาเลยพอได้บ้าง
การเรียนในแต่ละวิชาก่อนอาจารย์จะเริ่มสอนก็ไม่วายที่จะให้
อามะตะลุกขึ้นยืนแนะนำตัวแก่ตน
" อัมจัง ลุกตั้งหลายรอบเหนื่อยมั้ย ". เรียวยังคงหันมาคุยกับอามะตะ
" ก็...ไม่เท่าไหร่ที่นี่อาจารย์อัธยาศัยดีนะ"
" เป็นพวกพูดมากอยากรู้อยากเห็นมากกว่า "
ไคหันมาตอบอามะตะ ตอนนี้เป็นช่วงพักกลางวัน
" อัมจังไปกินข้าวกัน "
" ฉันว่ารอให้คนมันน้อยๆก่อนคนเยอะแล้วมันน่ารำคาญ" "ปกติแล้วไคคุงกับเรียวคุงนั่งกินข้าวกันตรงไหนหรอ"
" ก็...ตามโต๊ะมานั่งใต้ต้นไม้ตรงไหนก็ได้แล้วแต่อารมณ์ "
ไคตอบส่งผลให้เรียวที่กำลังอ้าปากต้องหุบลง ในเวลาต่อมาพวกเขาก็รับประทานอาหารกลางวันโดยมีเสียงของเรียวดังเจื้อยแจ้วตลอดพักกลางวัน
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ