จอมซาดิส(คิด)มีรัก

 
วันพุธ 8:00 น. 
เย้ ใกล้จะถึงวันงานดินเนอร์เข้าไปทุกที ^0^ ฉันรู้สึกตื่นเต้นมากๆฉันจะทำตัวยังไงดีจะได้เจอพ่อกับแม่แล้ว 
 
ปิ๊งป่องงงง
เสียงกดกริ่งหน้าบ้านดังขึ้น ฉันตรงดิ่งจากห้องนอนลงไปชั้นล่างและออกไปหน้าบ้านเพื่อรับสิ่งของบางอย่างเป็นกล่องพัสดุส่งตรงมาจากอเมริกา รู้สึกว่าจะเป็น รัฐแคลิฟอร์เนีย เอ๊ะ..รัฐที่พ่อกับแม่อยู่นี่นา -3-
ฉันเซ็นชื่อแล้วรับของเข้ามาในบ้าน ด้วยความตื่นเต้นเอากล่องหอบไว้แนบกับอกวิ่งขึ้นมาบนห้อง จากนั้นก็แกะกล่องเปิดดูทันที ภายในมีกล่องอีกกล่องนึงห่อด้วยกระดาษของขวัญสีทองระดีบพรีเมี่ยม ว้าวหรู แต่พอเปิดออกมาเท่านั้นแหละ
 
กรี๊ดดดดดดดดดดดด OoO
นี่มันชุดสำหรับคืนดินเนอร์ค่ะ สวย สวยมาก T^T  งื้ออออ
ชุดเดรสยาวสีแดงแสนสวยด้านหน้าแสนเรียบร้อยมีลายลูกไม้ขับให้ชุดดูเซ็กซี่นิดนึงมีโบว์ปลอกคอแลดูน่ารักอาหมวยๆ แต่ด้านหลังนั้น เฮือกกกกกกกก O_O คว้านลึกถึงบั้นเอว =_='
แถมผ่าข้างถึงโคนขาอ่อนทั้งซ้ายและขวายามก้าวเดิน =[]= 
ฉันกำชุดในมือแน่น โอละพ่อเอ๋ย อยากจะฟ้อนรำ ฉันเหลือบมองการ์ดที่แนบมากับชุดแล้วหยิบมันขึ้นมาอ่าน 
 
 
ถึง :ลูกเซียร์ที่แสนสวยของพ่อและแม่ 
      แม่ตัดสินใจเลือกชุดให้ลูกอยู่นานมาก จนม๊ามิ บังเอิ๊ญ บังเอิญ ไปเตะตาเตะใจกับชุดนี้เข้า ม๊าเลยไม่ลังเลที่จะเลือกชุดนี้ให้ลูกใส่ ลูกต้องสวยมากแน่ๆในคืนวันงาน เซียร์อายุ 20 แล้ว อีกไม่นานก็ต้องทดอีก1 เป็น 21 แล้วนะจ้ะ ลูกของแม่เป็นสาวแล้ว แม่อยากให้ลูกเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดให้ม่ามิ๊กับปะป๋าภูมิใจที่มีลูกสาวหน้าตาดี ^3^ บายฮันนี่ เจอกันวันงานนะจ้ะ 
 
                                                            ด้วยรักจาก ม่ามิ๊&ปะป๋า
                                                   ป.ล. เก้าผมขึ้นด้วยนะลูก จะได้เซ็กซี่ -3-
 
โห!! ม๊ากับป๊าไม่เห็นจะต้องเลือกชุดที่แหวกขนาดนั้นเลยนี่นา T^T หนูรู้ค่ะว่าหนูสวยแต่หนูก็ไม่อยากโชว์ ถามว่ามั่นไหม หนูมั่นมากกกกกกก -..- เซียร์ใส่ได้ค่ะเพื่่อม๊ากับป๊า ในเมื่อม๊ากับป๊าเลือก เซียร์จะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง *0*  รับลองงงงง 
 
ก๊อกก ก๊อกก 
"ว่า?"
ฉันส่งเสียงทันทีที่ได้ยินเสียงเคาะประตู ฉันจึงรีบเก็บชุดเข้าลิ้นชักไปอย่างด่วนๆ ทำไมต้องรีบ ก็เพราะว่า ไม่อยากให้ซันดูหรอก หวง -^- 
 
"ได้ของหรือยัง พี่ได้แล้วนะ" 
อ้ะ ซันก็ได้ของแล้ว ได้ตอนไหนหว่าาา
 
ฟึ่บบ
ฉันรีบเปิดประตูออกไป
"ขอดูหน่อย *0*" ฉันรีบเสือกทันที 
 
"ม่ายยยยย -3-" 
 
"ก็ได้ ไม่ดูก็ได้ -_-"  ชิชิ
 
"เดี๋ยวคืนวันงานก็เห็นเองแหละ จะดูทำไม ^^"  
ซันยืนยิ้มร่า 
 
"ว่าแต่ของเซียร์เป็นยังไง แต่งเรียบร้อยหน่อยนะ ได้ยินมาว่าเสือในงานเยอะ-_-" 
แล้วซันก็ทำสีหน้าขรึมขึ้นมาทันที ถ้าให้เรียบร้อยคงต้องเครียร์ที่ม๊ากับป๊าเอาเองละกัน ส่วน...
 
"เสือนี่คืออะไรอ่ะซัน ?" ฉันถามด้วยความสงสัย 
 
"พวกลูกท่านหลานเธออ่ะ มันกระล่อนทั้งนั้น" 
ช่างมันเถอะนะซัน จะให้เรียบร้อยก็คงไม่ทันแล้ว -O-
 
"อื้อ ไม่เป็นไรหรอก เซียร์ไม่ได้ยุ่งกับใครซะหน่อย"
"แต่พี่หว!" 
 
"ห้ะ -O-" 
 
"ไม่มีอะไร -_-'" 
 
แล้วซันก็เดินออกไป อะไรของซันอ่ะ ยังพูดไม่จบก็ตัดบทเดินหนีไปซะงั้น ไม่เข้าใจอีนังพี่ชายตัวดีเลยจริงๆ ซันชอบพูดแปลกๆช่วงนี้ เพราะอากาศร้อนหรือเปล่า เอ๊ะ หรือซันจะมีไข้ =[]= 
"ซันนนนนนน" 
ตึ่ก ตึ่ก โครมม!! 
 
"เฮ้ยยยย =[]="  
ซันตกใจ อยู่ดีไม่ว่าดีฉันก็วิ่งเข้าใส่ โดยไม่ทันระวังฉันล้มใส่ซันมันเลยทำให้เราทั้งคู่ลงไปนอนกองกับพื้นโดยที่ฉันนอนทับซันอยู่แล้วซันก็อยู่ข้างล่าง -O-  ฉันเงยหน้าขึ้นมา เรามองหน้ากัน สบสายตาปิ้งๆ @_@ 
 
"เค้าขอโทษซันนน T^T" 
"มะ ไม่เป็นไร - -" ซันตอบแล้วมองไปทางอื่น 
 
ฟึ่บบบ 
ฉันเอามือไปแตะที่หน้าผากของซันแล้วอีกมือก็แตะที่หน้าผากของตัวเอง 
"อ่าว ก็ไม่มีไข้นี่นา -^-"
"O_O" 
 
"ซันนน"
"O_O"
 
"ซันนนนนน!"
 
"ห้ะๆ =[]="
 
"เป็นอะไรทำไมเงียบละ"
 

 
"นึกว่าจะมีอะไรซะอีก โธ่แค่กลัวว่าพี่จะเป็นไข้- - "
พูดจบก็เหมือนเคย ซันหันมองไปทางอื่น แล้วก็หันมาพูดต่ออีก
 
"พี่ว่า เซียร์ลุกออกจากตัวพี่ก่อนได้ป้ะ -O-" 
 
"หาา"
 
"หนัก -O-"  
ว้ายยยยยย ลืมไปเลยว่าตัวเองทับซันอยู่ น่าอายชะมัด ทำเป็นเด็กปัญยาอ่อนไปได้เรา -//-
งื้อออ T^T ฉันรีบลุกออกจากซันทันที พร้อมกับที่ซันก็ลุกขึ้นแล้วก็มองไปทางอื่น ดูจากหน้าซันแล้วไม่มองหน้าเราเลย เป็นอะไรอ่ะ หรือว่าซันจะโกรธ O_O
 
"ซันนนนนน -O-" 
"พี่ขอตัวก่อนนะ -_-" เย็นชา 
จากนั้นซันก็หายหัวเข้าห้องไปเลย T^T นี่ฉันทำอะไรไม่ดีหรือเปล่า ฉันล้มใส่ซัน ซันบอกว่าหนัก หรือเขาจะเจ็บหรือเขาเป็นแผล ซันไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย ซันเป็นอะไรไปเนี่ยะ T^T 
 
 
(ทางด้านของซันชาย)
แฮ่กก แฮ่กก 
     ผมยืนพิงประตูห้องด้วยอาการใจเต้นรัวผิดปกติ ราวกับสาร อะดรีนาลีน กำลังทำงานอย่างบ้าคลั่ง จังหวะที่น้องสาวของผมพุ่งเข้ามา เธอล้มลงมาทับบนตัวของผม ตอนนั้นตัวผมเองไม่สามารถหยุดอาการใจเต้นแรงของผมได้เลย ผมกลัวว่าเธอจะรู้ว่าผมใจเต้นแรงแค่ไหนตื่นเต้นขนาดไหนที่เธอเข้ามาใกล้ชิดผมขนาดนั้น ให้ตายสิ่ผมเกร็ง ผมระแวงไปหมด กลัวว่าเธอจะมองว่าผมไม่ดี นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมใจเต้นแรงเมื่ออยู่กับเธอ ผมใจเต้นแรงทุกครั้งที่เจอหน้าเธอทุกวันต่างหาก การเป็นพี่ชายของผม ต้องลำบากขนาดไหน ต้องอดทนอดกลั้น ไม่มีใครรู้ ผมพยายามทำความเข้าใจกับสิ่งที่ผมกำลังรู้สึก ผมต่อต้านกับมันทุกครั้งว่ามันจะต้องไม่เป็นแบบนี้แต่ ไม่เลย มันกลับเพิ่มขึ้นทุกวันๆ จนผมจะอดมันไม่ไหวเสียแล้ว 
 
พี่ขอโทษนะเซียร์.....