ลั้นลา...อาชีวะ

     คืนวันศุกร์แรกของเดือนมิถุนายน  ณ ลานจอดรถข้างวิทยาลัย รสบัสจอดเรียงกันอยู่สามคัน
     บริเวณแห่งนี้คือจุดรวมพลของกลุ่มนักศึกษาและศิษย์เก่าช่างไฟฟ้า ซึ่งกำลังจะเดินทาง
ไปยัง จ.ประจวบคีรีขันธ์ เพื่อจัดกิจกรรมต้อนรับน้องใหม่
     รุ่นพี่ ระดับป.วช.2  ป.วช.3 และศิษย์เก่าอีกหลายรุ่น คอยต้อนรับนักศึกษาใหม่อยู่บ้างแล้ว

     แม็กและสามสหาย OMG เดินทางมาถึงก่อนเพื่อนๆ ที่จะร่วมรุ่น เสียงร้องเพลงอันฮึกเหิม
เริ่มดังขึ้นจากกลุ่มรุ่นพี่ เมื่อแม็กและสามสหายกำลังใกล้เข้ามา
     ‘เสร็จล่ะมึง ! คราวนี้เสร็จล่ะมึง !  เฮ้ย ! เสร็จล่ะมึง ! คราวนี้เสร็จล่ะมึง ! อยู่บ้านดีๆ ไม่ชอบ !
เจ็บตัวแน่นอน ! เสร็จล่ะมึง ! เสร็จล่ะมึง !’
     แม็กและสามสหายเริ่มประหวั่นกับเนื้อเพลงที่รุ่นพี่ร้อง จะเป็นเช่นนั้นจริงหรือ ? แต่ทั้งสี่
ก็ยังทำใจดีสู้เสือ เดินเข้าไปหากลุ่มรุ่นพี่เหล่านั้น
     สิ้นเสียงเพลง พี่หนุ่ย ประธานรุ่นระดับ ป.วช.2 ตะคอกเสียงดัง
     ‘เฮ้ย ! เร็วๆสิวะ  พวกกูรออยู่ตั้งนานแล้ว’ เพื่อเร่งให้แม็กและสามสหายรีบเข้ามา
     ‘แนะนำตัวด้วย’ พี่หนุ่ยทำเสียงขู่
     ก็อตถึงกับสะดุ้งถามว่า ‘ต้องทำอย่างไรครับ ?’
     พี่หนุ่ยจึงแสดงวิธีการแนะนำตัวหนึ่งรอบแล้วบอกให้ทั้งสี่คอยดู
     ‘ผมนายทศวรรษ นโมมร ชื่อเล่นหนุ่ย ประธานรุ่น ป.วช.2 พี่ชื่ออไรครับ ?’
     แม็กและสามสหายทำตามที่พี่หนุ่ยแนะนำ
     ‘เสร็จแล้วพวกมึงนั่งรออยู่ตรงนี้ ห้ามไปที่อื่น จนกว่าจะได้รับอนุญาต’ พี่หนุ่ยสั่งด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
     ทั้งสี่คนรีบนั่งลงด้วยความรนราน สักพักพี่หนุ่ยตะโกนขึ้นอีกครั้งด้วยความฉุนเฉียว
     ‘เฮ้ย ! ใครเทน้ำมาวะ ? รองเท้ากูเปียกหมดแล้ว !’
     ก็อตยืนขึ้นสารภาพหน้าตาซื่อ ‘เยี่ยวของผมเองครับอั้นไว้ตั้งแต่ก่อนออกจากบ้าน แล้วพี่หนุ่ย
สั่งว่าห้ามไปที่อื่น ผมจึงไม่กล้าลุกไปเยี่ยวครับ’
     ทุกคนพากันหัวเราะชอบใจ ขณะนี้ผู้ที่จะร่วมเดินทางมารวมตัวกันครบแล้ว
     พี่เก่งพูดขึ้นว่า’เราจะแบ่งกันไปตามระดับชั้น เพื่อจะได้ทำความรู้จัก ให้สนิทกันก่อนภายในรุ่น
ของตนเอง โดย ป.วช.1 ให้ขึ้นรถคันแรก ป.วช.2 ให้ขึ้นคันที่สอง ตามลำดับ
     แต่ละคัน จะมีรุ่นพี่ ป.วช.3 ร่วมเดินทางด้วยสามคนต่อหนึ่งคัน เพื่อดูแลและทำความรู้จัก
กับรุ่นน้อง ส่วนคันสุดท้าย จัดไว้สำหรับศิษย์เก่าเดินทางร่วมกับ รุ่นพี่ ป.วช.3 เพื่อปรึกษาหารือกันเรื่องดำเนินกิจกรรม ให้ทุกคนทยอยขึ้นรถได้ครับ’

    รถเริ่มเคลื่อนขบวนเมื่อทุกคนพร้อม เสียงเพลงบนรถดังกระหึ่มเร้าใจราวอยู่ในสถานบันเทิงชั้นนำ
ทุกคนลุกขึ้นร้องและเต้นตามจังหวะของเพลงบนรถอย่างสนุกเฮฮาบนรถบัส หฤหรรษ์ขบวนนนีี้
ตลอดกาลเดินทาง
     เมื่อขบวนรถจอดสนิท หมายถึงการเดินทางสิ้นสุดลงทุกคนนำสัมภาระของตนเอง
เข้าเก็บในที่พัก แล้วรีบรับประทานอาหารเช้ากันด้วยความหิวโหย
     บริเวณชายหาดติดที่พัก ได้จัดซุ้มเอาไว้หลายจุด แต่ละซุ้มมีรุ่นพี่ประจำซุ้ม 5คน พี่เก่งเรียกให้
ทุกคนมารวมตัวกันที่ชายหาด แล้วแบ่งหน้าที่กับเพื่อนๆ นำรุ่นน้องเข้าซุ้ม เพื่อเริ่มกิจกรรมทันที
     ภายในซุ้ม รุ่นพี่จะพูดคุยกับรุ่นน้อง ทำความรู้จักกันและแนะแนวทางการใช้ชีวิตในแบบอาชีวะ
จะกลั่นแกล้งบ้าง ตามความเหมาะสม ด้วยอุปกรณ์ที่จัดเตรียมมา ผลัดเปลี่ยนกันจนครบทุกซุ้ม

     ‘จากนี้จะเป็นการแต่งตั้งประธานและรองประธานรุ่น เพื่อรับหน้าที่ประสานงานกับเพื่อนๆและรุ่นพี่-รุ่นน้อง แล้วพวกเราก็ได้คัดเลือกเอาไว้แล้วตามคุณสมบัติ ใจกล้า หน้าด้าน บริการเพื่อนฝูง’พี่เก่งประกาศ
     ทุกคนปรบมือและลุ้นว่าผู้ใดจะได้รับตำแหน่งทั้งสองนี้ พี่เก่งประกาศขึ้น
     ‘ไอ้ก็อต! ยืนขึ้น เนื่องจากมึงกล้าที่จะยอมรับว่าเยี่ยวรดรองเท้าไอ้หนุ่ย ดังนั้นตำแหน่ง
ประธานรุ่น ของป.วช.1 ปีนี้คือมึง’ ก็อตยืนขึ้นอย่างตกใจกับตำแหน่งที่ได้รับ
     พี่เก่งประกาศต่อ
     ‘ไอ้โอ! ยืนขึ้น เนื่องจากมึงเป็นเพื่อนสนิทกับไอ้ก็อต การประสานงานกันจะง่ายขึ้น ดังนั้น
ตำแหน่งรองประธานรุ่น ของป.วช.1 ปีนี้คือมึง’ โอยืนขึ้นด้วยอาการเช่นเดียวกับก็อต
     ทุกคนปรบมือแสดงความยินดีกับตำแหน่งประธานและรองประธาน
     ก็อตกับโอยืนมองหน้ากันอย่างงุนงง แต่ไม่ลืมที่จะกล่าวคำขอบคุณก่อนจะนั่งลง
     แม็กหันไปแซวไอ้มายเพื่อนรักอีกคนในกลุ่ม OMG
     ‘มายมึงเป็นกรรมการนะ ฮ่า ! ฮ่า! ฮ่า !’

     กิจกรรมช่วงเช้าเป็นอันเสร็จสิ้น ทุกคนกลับไปพักผ่อนด้วยความเหนื่อยล้าจากการเดินทางและกิจกรรมช่วงเช้า
     หลังการร่วมรับประทานอาหารมื้อเย็น ทุกคนมารวมกันที่ซุ้มรับรอง บรรยากาศภายใต้แสงเทียน
อันเงียบสงบ ได้ยินเพียงเสียงคลื่นกระทบฝั่ง
     พี่โทน ตัวแทนศิษย์เก่าทั้งหมด จุดธูป เทียนเพื่อนมัสการพระรัตนตรัย และเริ่มพิธีบวงสรวง
องค์วิษณุกรรม พี่โทนพนมมือขึ้นแล้วบอกให้ทุกคนทำตาม
     ‘ขอให้น้องๆทุกคนหลับตาทำจิตให้สงบ แล้วระลึกถึง ครูบา อาจารย์ รวมถึงบิดามารดา ที่สอนสั่งอบรมในวัยเยาว์’ พี่โทนลดมือลงแล้วแล้วกล่าวว่า
     ‘บัดนี้น้องใหม่ทั้งหลาย ได้เป็นศิษย์อาชีวะโดยสมบูรณ์แล้ว จงตั้งใจศึกษาเล่าเรียน
และนำวิชาความรู้ไปใช้ให้เกิดประโยชน์ต่อตนเองและบ้านเมือง จงรักในเกียรติ์แห่งความเป็นช่าง ซื่อสัตย์ อดทน และสามัคคี ซึ่งน้องๆผ่านมาทั้งหมดแล้วในกิจกรรมช่วงเช้า ทั้งคำพูดที่เสียดสี
จากพวกพี่ ความรุนแรงจากการกลั่นแกล้งที่อาจเกินเลย นั่นคือข้อพิสูจน์ที่ทำให้เห็นว่าพวกน้อง
มีความพร้อมสามัคคีกัน ขอให้เป็นเช่นนี้ตลอดไป ครับ’
   
      จากนั้นรุ่นพี่ทั้งหมดนำสายสิญจน์ที่ได้เตรียมไว้ ผูกข้อมือให้กับน้องใหม่ทุกคน เพื่อรับขวัญน้องใหม่ เป็นบรรยากาศอันน่าประทับใจอย่างยิ่ง