ลั้นลา...อาชีวะ

     เปิดเทอมวันแรกกับสถานศึกษาแห่งใหม่ เส้นทางสายช่างอุตสาหกรรม แม็กในเครื่องแบบนักศึกษาอาชีวะ สวมทับด้วยเสื้อช็อป ที่พี่โก้ฝากเอาไว้ให้ สร้างความมั่นใจให้กับตัวเขาเองในระดับหนึ่ง เมื่อก้าวสู่รั้ววิทยาลัย
     แม็กทำความเคารพสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ด้านหน้าวิทยาลัย เพื่อความเป็นศิริมงคล ในการเข้ามาเป็นนักศึกษาในสถาบันแห่งนี้ อาจารย์ท่านแรกที่แม็กพบเจอในวันนี้คืออาจารย์ฝ่ายปกครอง
     แม็กยกมือไหว้แสดงการเคารพพร้อมกล่าวคำสวัสดี
     ‘พบกันอีกจนได้นะเรา ยินดีด้วยที่ผ่านการสอบคัดเลือก ชื่อเสียงเรียงนามอะไร ?' อาจารย์ฝ่ายปกครองถาม
     ‘ผมนายปัญจพล  กิจสมุทร แผนกช่างไฟฟ้ากำลัง รอบบ่ายครับ’
     ‘อ๋อ ! ช่างไฟฟ้ากำลัง ขอให้ตั้งใจเรียน อย่าเกเรล่ะ ไม่เช่นนั้น เราจะได้คุยกัน ด้วยไม้เรียว’ อาจารย์ฝ่ายปกครองกำชับ ก่อนขี่จักรยานจากไป

     เพื่อนร่วมชั้นเรียนเริ่มทยอยกันเดินทางมาถึงวิทยาลัย แม็กทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่สามคน
ได้แก่ โอ-ผู้คลั่งกีฬาปิงปอง  มาย-รักในเสียงดนตรี  และก็อต-ชายหนุ่มหน้าตาซื่อ(บื้อ)
แม็กตั้งฉายาให้ทั้งสามคนว่า สามสหาย OMG ซึ่งนำชื่อของทั้งสาม โอ มาย ก็อต มาเรียงกัน
สร้างความพอใจให้แก่เพื่อนทั้งสามคนเป็นอย่างยิ่ง
     เวลา 13.00 น.นักศึกษาแผนกช่างไฟฟ้ากำลัง ป.วช.1 จำนวนทั้งหมด 40 คนนั่งประจำ
ตำแหน่ง ในห้องเรียน ตามการจัดสถานที่ของทางวิทยาลัยที่ได้เตรียมการไว้
     อาจารย์ที่ปรึกษามาดเข้มเดินเข้ามาในห้องเรียน พร้อมพูดขึ้นว่า
     ’ยินดีกับนักศึกษาทุกคน ที่ได้ผ่านการสอบคัดเลือกเข้ามาศึกษาต่อที่นี่’ นักศึกษาทุกคนยืนขึ้น
ทำความเคารพ แล้วนั่งลงอย่างเป็นระเบียบ
     อาจารย์ที่ปรึกษาชี้นิ้วไปที่กระดานไวท์บอร์ด ซึ่งมีชื่ออาจารย์ธำรงค์ เฟืองมงคล เขียนไว้
     ‘นั่นคือชื่อของผม’ พร้อมเล่าประวัตส่วนตัวพอสังเขป
     ‘วันนี้ผมเปิดโอกาสให้ทุกคนทำความรู้จักกันภายในชั้นเรียน และกลุ่มรุ่นพี่ ศิษย์เก่าและศิษย์ปัจจุบันที่รออยู่ด้านนอกชั้นเรียน เชิญนักศึกษาตามอัธยาศัย’ อาจารยธำรงค์ กล่าวทิ้งท้าย

     นักศึกษาทั้งหมดยืนขึ้นทำความเคารพแล้วทยอยออกมาข้างนอก ที่ซุ้มแผนก มีการแนะนำตัวกันเป็นที่เรียบร้อยระหว่างรุ่นพี่และรุ่นน้อง
     พี่เก่ง ตำแหน่งประธานรุ่น ระดับ ป.วช.3 พูดขึ้นว่า
     ‘ขณะนี้ยังไม่ถึงเวลาอันสมควรที่นักศึกษาใหม่ จะนำเสื้อช็อปสกรีนลาย หรือแบบพีเศษใดๆ
มาส่วมใส่ พี่ขอความร่วมมือจากทุกคนให้เก็บเอาไว้ หากมีอยู่’ พร้อมเรียกแม็กให้ยืนขึ้นเป็นตัวอย่าง
     แม็กยืนขึ้นพร้อมถอดเสื้อช็อปออกทันทีด้วยความตกใจ พี่เก่งพูดต่อ ‘ภายหลังจากได้เข้าร่วมพิธีอันศักดิ์สิทธิ์แล้วเท่านั้น จึงสามารถนำมาสวมใส่ได้ เข้าใจตรงกันนะ’
     ‘พิธีกรรมอะไรครับ ?’ แม็กถามต่อด้วยความสงสัย
     ‘พิธีกรรมจะจัดขึ้นควบคู่กับประเพณีต้อนรับน้องใหม่ที่พวกเราปฏิบัติสืบทอดกันมา หากไม่ได้เข้าร่วมกิจกรรม จะไม่สามารถล่วงรู้ถึงพิธีกรรมได้’ พี่เก่งตอบ
     ‘หากไม่เข้าร่วมกิจกรรม จะเกิดอะไรขึ้น’ มายถาม
     ‘พวกพี่ไม่มี่สิทธิ์บังคับให้นักศึกษาเข้าร่วมกิจกรรมใดๆ ขึ้นอยู่กับความสมัครใจของแต่ละบุคคล แม้ไม่เข้าร่วมกิจกรรม ก็สามารถเรียนในแผนกได้ตามปรกติ’
     ‘ทำไมถึงต้องห้ามสวมใส่เสื้อช็อป ?’ มายถามอีกครั้ง
     ‘พี่ห้ามสวมใส่เฉพาะเสื้อช็อปแบบพิเศษ แต่ไม่รวมเสื้อช็อปปรกติของทางสถาบัน เสื้อช็อปพิเศษ ที่จัดทำขึ้นมาแต่ละแบบนั้น วัตถุประสงค์คือ นำมาสวมใส่เพื่อยึดเหนี่ยวจิตใจให้ระลึกถึงองค์วิษณุกรรม แต่ก็ไม่เข้าใจอยู่ว่า ทำไม ? หลายคนนำมาสวมใส่เพื่อโอ้อวดกัน จนบางครั้งเป็นชนวนให้ทะเลาะวิวาทกัน แล้วคนอื่นได้รับเคราะห์โดยไม่ทันระวังตัว ดังตัวอย่างโก้ ที่เพิ่งจากพวกเราไปไม่นาน ดังนั้นพวกพี่จึงต้องห้ามเพื่อป้องกันความคึกคะนองของนักศึกษาใหม่เอาไว้ในตอนนี้’ พี่เก่งตอบอย่างมีเหตุผล
     ‘แล้วถ้าเข้าร่วมกิจกรรมจะได้อะไร ?’ ก็อตถามด้วยหน้าตาซื่อๆ
     ‘น้องจะได้ทราบเมื่อเข้าร่วมกิจกรรม’ พี่เก่งตอบเป็นปริศนา
     ‘กิจกรรมจัดขึ้นวันไหนครับ’ ก็อตถามต่อ
     ‘พวกพี่และศิษย์เก่าวางกำหนดการไว้ต้นเดือนหน้า น้องๆคนใดต้องการร่วมกิจกรรมให้ติดต่อที่พี่โดยตรง’ พี่เก่งตอบ
     
     พี่โทน ตัวแทนศิษย์เก่าอาวุโสยืนขึ้น แล้วพูดทิ้งท้ายเอาไว้ว่า
     ‘หวังว่าเราคงได้พบกันอีกครั้งในประเพณีต้อนรับน้องใหม่นะครับ แล้วจะได้รู้จักกันด้วยความลึกซึ้งในคำว่ารุ่นพี่และรุ่นน้อง สวัสดีครับ’