ลั้นลา...อาชีวะ

     วันพฤหัสบดีหลังเลิกเรียน แม็กและสามสหายกำลังจะกลับบ้าน เขามองหน้ากัน
ด้วยความภาคภูมิใจในความเป็นนักศึกษาอาชีวะมากกว่าแต่ก่อน หลังจากที่ได้เข้าร่วมกิจกรรม
ต้อนรับน้องใหม่ที่เพิ่งผ่านมาไม่นาน
     ทำให้พวกเขารู้จักคำว่าสามัคคีและการเป็นรุ่นพี่รุ่นน้อง ที่ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน
     ‘สองเดือนแล้วที่พวกเราได้เข้ามาเรียนที่นี่ มีความรู้สึกอย่างไรกันบ้าง ?’ แม็กเปิดประเด็น
     ‘พวกกูรู้สึกสบายใจดีนะ’ สามสหายตอบเป็นเสียงเดียว
     ‘แล้วเรื่องการเรียนล่ะ ?’ แม็กถาม
     ‘พวกกูรู้สึกว่ามันเริ่มยากว่ะ’ สามสหายตอบเช่นเดียวกันอีก
     ‘กูก็รู้สึกว่ามันยากเหมือนกัน แต่เราจะปล่อยไว้แบบนี้ไม่ดีแน่’ แม็กแสดงคามคิดเห็น
     ‘ช่วงเวลาสอบ พวกเรารวบรวมเงินกัน แล้วหาซื้อสุ่ราดีๆสักขวด มอบให้อาจารย์ดีหรือเปล่า ?’
มายให้ข้อเสนอ
     ‘ติดสินบนอาจารย์ ไม่ดีนะไอ้มาย’ โอแย้ง
     ‘แล้วพวกเราจะทำอย่างไร ? การเรียนจึงจะง่ายขึ้น ?’ ก็อตถาม
     'อย่างนั้นพวกเราต้องหาตัวช่วยแล้วว่ะ คนที่มีความรู้มากกว่าย่อมช่วยพวกเราได้’ มายแสดงความคิดเห็น
     ‘นอกจากอาจารย์แล้ว กูยังมองไม่เห็นใครเลย ‘ โอพูดอย่างไร้ความหวัง
     ‘พวกมึงลืมรุ่นพี่ของพวกเราไปได้อย่างไร ? พวกเขาเล่าเรียนมาก่อนพวกเรา ย่อมมีความรู้
มากกว่าแน่นอน’ แม็กให้เหตุผล
     ‘เออว่ะ ! จริงด้วย’ ก็อตอุทาน
     ‘พวกเราต้องหา Tutor’ ทั้งสี่คนพูด เป็นเสียงเดียวกัน
     ‘และคุณสมบัติของผู้ที่จะเป็น Tutor ของพวกเรา ณ ตอนนี้คือ ?’ แม็กถามหยั่งเชิง
     ‘พี่เก่งประธานรุ่น !’ สามสหายตอบอย่างรู้ใจกัน

     ทั้งสี่คนรีบเดินทางไปหาพี่เก่งยังบ้าน
     ‘พี่เก่งอยู่ไหมครับ !?’ แม็กตะโกนเรียกพี่เก่งทันทีที่พวกเขามาถึงหน้าบ้านของพี่เก่ง
     ทันใดนั้น ! มีเสียงตะโกนจากด้านใน
     ‘เอะอะโวยวายอะไรกันวะ !?’ พร้อมกับชายสูงวัยร่างกำยำน่าเกรงขามเดินออกมา
     ทั้งสี่คนต่างยกมือขึ้นไหว้เพราะทราบดีว่าคือพ่อของพี่เก่งนั่นเอง
     ‘สวัสดีครับ’
     ‘เออ ! ไหว้พระเถอะ ! ไอ้เก่งมันไปบ้านไอ้หนุ่ยได้สักพักแล้ว’ พ่อของพี่เก่งบอกกับสี่สหาย
     ‘อย่างนั้นพวกผมไม่รบกวนแล้วครับ สวัสดี’ ทั้งสีคนกล่าวคำอำลา
     แล้วรีบตามไปสมทบที่บ้านของพี่หนุ่ยทันที
     ‘พวกผมมีเรื่องรบกวนครับพี่’ แม็กเอ่ยขึ้นเมื่อพบกับรุ่นพี่ทั้งสองคน
     ‘รีบร้อนปานนี้ มีเรื่องอะไรกันวะ ?’ พี่หนุ่ยถาม
     ‘พวกผมต้องการให้พี่เก่งช่วย Tutor ให้ครับ’ มายเสริม
     ‘อ๋อเรื่องแค่นี้เอง ตอนนี้ พี่สองคนก็กำลัง Tutor กันอยู่’ พี่หนุ่ยคลายข้อสงสัย
     ‘แต่หลังจากนี้พี่คงมีเวลาน้อยเพราะต้องเตรียมตัวสอบคัดเลือกเพื่อเข้าศึกษาต่อยังสถาบันอื่น
ขอมอบหน้าที่ให้ Tutor หนุ่ย ช่วยเหลือแทนแล้วกันพี่มั่นใจว่าหนุ่ยต้องเป็น Tutor ที่ดี
ให้รุ่นน้องได้แน่นอน’ พี่เก่งสละตำแหน่งให้พี่หนุ่ย
     ‘พวกผมก็คิดเช่นเดียวกันครับ’ สี่สหายแสดงความเชื่อมั่น
     ‘อย่างนั้นทุกวันศุกร์ หลังเลิกเรียน มารวมกันที่นี่ กูจะเป็น Tutor ให้กับพวกมึงเอง
เริ่มพรุ่งนี้เลยนะ’ พี่หนุ่ยตอบรับด้วยความยินดี

     วันรุ่งขึ้น หลังเลิกเรียนแม็กและสามสหายเตรียมตัวไป Tutor ตามที่นัดกันไว้
     อีกมุมหนึ่งของวิทยาลัยยังมีนักศึกษาสาวแผนกคหกรรม การบัญชี  การตลาด เป็นแผนก
ซึ่งรวมอยู่ในอาชีวศึกษาแห่งนี้ด้วย
     นุ้ยและแต้วเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่ตอนเรียนมัธยมต้น แล้วได้สอบคัดเลือกเข้ามา
ศึกษาต่อด้วยกัน ทั้งคู่เพิ่งแยกจากกลุ่มเพื่อน เพื่อเดินทางกลับบ้าน ระหว่างทางได้พบ
กับแม็กและสามสหายซึ่งมุ่งหน้าทางเดียวกัน
     ‘อ้าว ! นุ้ย แต้ว แกเรียนที่เดียวกับฉันเหรอเนี่ย ? เพิ่งรู้’ มายทักทายอย่างคุ้นเคย
     ‘เออ ! ฉันก็เพิ่งรู้เหมือนกัน กลับทางนี้เหรอ ?’ นุ้ยพูดด้วยความตื่นเต้นเมื่อได้พบเพื่อนเก่า
     ‘พอดีทุกวันศุกร์หลังเลิกเรียน ฉันกับเพื่อนๆ นัดกันไป Tutor ที่บ้านรุ่นพี่ ทางนี้พอดี’ มายตอบ
     พร้อมแนะนำให้เพื่อนทั้งสองฝ่าย ทำความรู้จักกัน
     ‘นุ้ยกับแต้ว เป็นเพื่อนในชั้นเรียนด้วยกันตอนมัธยมต้น ส่วน โอ ก็อต และแม็ก เป็นเพื่อนใหม่
ที่เทคนิค’ ทุกคนยิ้มให้กันแสดงความเป็นมิตร
     ‘อย่างนั้นทุกวันศุกร์ พวกเรากลับบ้านพร้อมกันดีไหมล่ะ ?’ แต้วเสนอ
     ทุกคนยิ้มแล้วตอบตกลง พร้อมแสดงความยินดีที่ได้พบกับเพื่อนใหม่
     เมื่อเดินทางมาถึงหน้าบ้านพี่หนุ่ย สี่สหายกล่าวคำร่ำลา นุ้ยกับแต้ว ซึ่งต้องเดินถัดไปจากบ้านของพี่หนุ่ยเพียงสองหลัง
     Tutor หนุ่ยพร้อมหนังสือวงจรไฟฟ้า นั่งรออยู่ในบ้าน เตรียมยัดสมองให้สี่สหาย
ด้วยความมุ่งมั่น ทั้งสี่เข้ารับการ Tutor ก็เริ่มเข้าใจในเนื้อหาของวิชาขึ้นมาบ้าง
     ได้เวลาอันสมควร สี่สหายจึงแยกย้ายกันกลับบ้าน พร้อมกล่าวขอบคุณพี่หนุ่ย
     เหตุการณ์ดำเนินไปเช่นนี้ตลอดทั้งเดือนเพื่อนใหม่ทั้งสองกลุ่มของมายก็เริ่มสนิทกัน
แม็กเริ่มมีความรู้สึกพิเศษกับนุ้ย แต่แม็กก็ยังไม่เข้าใจว่าความรู้สึกแบบนั้นคืออะไร ?
หรือที่หลายคนเรียกว่า ความรัก
     แม็กจะสามารถหาคำตอบให้กับตัวเองได้หรือไม่ ? นั้นคืออนาคต
     แต่ก้าวแรกบนเส้นทางสายอาชีวะของแม็กและกลุ่มเพื่อน เป็นบทพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่า
บนเส้นทางสายอาชีวะนั้นสร้างความสามัคคี มีวินัย ซื่อสัตย์ ไม่โหดร้ายและน่ากลัว อย่างทีใครๆคิด 
     แล้วก้าวต่อไปของพวกเขาจะเป็นเช่นนี้อีกนานแค่ไหน ?...