The chess war มหาสงครามเกมหมากรุก

          ทั้งสองคนวิ่งไปที่จุดเกิดเหตุอย่างรวดเร็ว ภาพที่เห็นทำให้แอนคอร่าแทบกรีดร้องออกมา เด็กๆ
สามสี่คนปีนขึ้นไปแออัดอยู่บนต้นไม้ เด็กชายคนหนึ่งนอนบาดเจ็บอยู่ที่โคนต้น หมีสีน้ำตาลตัวหนึ่งกำลัง
กระโจนเข้าใส่!
     ‘เคร้ง!’เสียงใบดาบในมือของชายหนุ่มวาดปะทะเข้ากับกรงเล็บของสัตว์ร้ายอย่างถนัดถนี่ นั่นทำให้
แอนคอร่ารีบใช้ช่องว่างเข้าไปดูอาการของเด็กน้อย แขนขวาของเขาปรากฏรอยจากอุ้งตีนของสัตว์ร้าย
สร้างแอ่งโลหิตขนาดย่อมใต้โคนต้นไม้ ทันใดนั้นศีรษะของสิ่งมีชีวิตที่โผล่ออกมาจากอ้อมกอดของเด็กชาย
ก็สร้างความกระจ่างให้กับนักเดินหมากทันที
          “ระวัง! มันเป็นหมีแม่ลูกอ่อน”เธอตะโกนบอกแกลเดียสเสียงดัง ราชาขาวพยักหน้ารับแล้วหันไป
ต่อกรกับหมีต่อ จนตอนนี้ร่างสูงยังไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน ตรงข้ามกับหมียักษ์ที่มีเลือดซึมชุมตามขน แต่ทั่ง
นี้รอยแผลทั้งหมดก็เป็นเพียงรอยถากๆที่เกิดจากการป้องกันตัวเท่านั้น
    ‘โฮก!’เสียงคำรามกึกก้องของหมีสีน้ำตาลดังขึ้นพร้องกับกรงเล็บที่ฟาดเข้าเต็มร่างขององค์ราชาใน
ช่วงที่เขาเสียสมาธิมาคุยกับหญิงสาว ร่างสูงลอยละลิ่วไปปะทะกับต้นไม้เสียงดังสนั่น
          “คุณแกลเดียส!”ผู้มีศักดิ์เป็นนักเดินหมากฝ่ายขาวหันไปร้องเรียกอาการของอีกฝ่ายด้วยความ
เป็นห่วง แต่เธอก็ต้องห่อตัวลีบลงเมื่อร่างใหญ่มหึมาของสัตว์ร้ายเดินเข้ามาใกล้ กรงเล็บแหลมกะซวกเข้า
มาหมายจะฆ่าทำให้เธอเกิดแรงฮึดขึ้นมา เธอยังไม่อยากตายในตอนนี้!
     ‘แก๊ง!’เสียงมีดหมอที่แอนคอร่าล้วงเอาไว้ถูกยกกันเล็บของสัตว์ป่าได้ทันท่วงที แขนทั้งสองข้างสั่น
ระริกจากการรับแรงของหมีแม่ลูกอ่อน ลมหายใจเหม็นสาบที่เป่ารดลงมาทำให้หญิงสาวตัวสั่นด้วยความ
กลัว เธอรับรู้ได้ถึงเด็กชายที่ตัวสั่นและกอดลูกหมีในอ้อมกอดไว้แน่น แต่ในที่สุดกำลังของเธอก็หมดลง มีด
ผ่าตัดถูกกระแทกกระเด็นไปเสียบบนพื้นดิน แอนคอร่าหลับตาปี๋เตรียมรับความเจ็บปวดทันที
     ‘เคร้ง!’เสียงของโลหะที่กระทบกับกรงเล็กทำให้นักเดินหมากขาวลืมตาขึ้น ภาพที่เธอเห็นคือร่างสูง
ของผู้มีศักดิ์เป็นราชาขาวใช้ดาบผลักเล็บแหลมของอีกฝ่ายออกไปอย่างเอาเป็นเอาตาย หยดเหงื่อที่ไหล
อาบใบหน้าคมสันบ่งบอกถึงแรงอันมหาศาลของสัตว์ร้าย
          “ปล่อยลูกหมีไปเร็ว ข้าจะต้านมันไม่ไหวแล้ว”เขาบอกแล้วผลักดันจนหมีร้ายเซไปด้านหลัง มือ
หนารวมรวมไอเวทเรืองๆก่อนจะเริ่มท่องบ่นเวทเบาๆ หญิงสาวพยักหน้าแล้วเอื้อมหมายจะส่งลูกหมีคืนสู่แม่
แต่มือของเด็กชายที่บาดเจ็บก็ยื้อมันเอาไว้เสียก่อน
          “ไม่ได้นะ ข้าไม่ยกมันให้ท่านหรอก”เขาเอ่ย “มันเป็นข้องข้า ท่านไม่สิทธิ์เอามันไป”
          “ที่เห็นนี่ยังไม่พออีกเหรอ จะต้องรอให้แม่หมีฆ่าคนก่อนถึงจะรู้สึกหรือไง!”นักเดินหมากเผลอ
ตวาดด้วยความโมโหและกังวลใจออกไปโดยไม่รู้ตัว “ที่ต้องทำก็แค่ส่งลูกหมีตัวนั้นกลับบ้าน ลองคิดดูสิ
ว่าถ้าเป็นเธอที่ถูกพรากจากแม่แล้วจะรู้สึกยังไง เธอไม่คิดถึงแม่เหรอ”
          ราวกับจะแสดงความเห็น ลูกหมีขนสีน้ำตาลเทาในอ้อมแขนเล็กๆของเขาก็ส่งเสียงร้องเบาๆและ
ดิ้นดุ๊กดิ๊กไปมา เด็กน้อยหันไปมองมันทั้งน้ำตาก่อนจะกลายอ้อมกอดออกช้าๆ
          “ดีมาก”แอนคอร่ากล่าวและลุกขึ้นคุกเข่า เธอประคองหมีตัวน้อยแล้วร้องเรียกชายหนุ่มด้วยเสียง
ดังกังวาน “แกลเดียส!”
          เสียงเรียกทำให้ราชาแห่งไวท์คิงดอมเหลือบตามองร่างบางเล็กน้อย ดูเหมือนเขาจะเข้าใจสิ่งที่ดวง
ตาสีเขียวใสถ่ายทอดออกมา ร่างสูงจึงดีดตัวออกจากหมียักษ์ทันที
          หญิงสาวคลานเข่าพร้อมกับดันร่างของสัตว์ตัวน้อยเบาๆ มันหันมามองด้วยความลังเลใจเล็กน้อย
ก่อนจะวิ่งกลับไปหาแม่ แม่หมีเลียตามเนื้อตัวของลูกเล็กน้อยแล้วสองร่างก็วิ่งแผล็วเข้าป่าไป เธอยิ้มเล็ก
น้อยก่อนจะลุกขึ้นวิ่งกลับมาหาเด็กชายที่นอนหมอบอยู่ใต้ต้นไม้ มือบางก็ล้วงเอาอุปกรณ์ทำแผลออกมา
          “ขอยืมสถานที่ใช้หน่อยจะได้ไหม?”แอนคอร่าถามขึ้น เด็กคนหนึ่งที่ลงมาจากต้นไม้แล้วจึงวิ่งนำ
ไปที่บ้านใกล้ๆหลังหนึ่ง ผู้มีศักดิ์เป็นนักเดินหมากช้อนเข้าใต้ลำตัวของเด็กชาวบ้านเพื่อจะอุ้มขึ้น แต่มือ
หนาของแกลเดียสก็คว้าร่างเล็กไปหน้าตาเฉย
          “นี่!”นักเดินหมากร้องขึ้นแล้วรีบวิ่งตามร่างสูงที่ก้าวฉับๆไปโดยไม่รู้สึกรู้สากับการที่เขาแย่งหน้าที่
เธอไปหน้าตาเฉย ร่างบางเดินไปดักหน้าร่างสูงแต่เขาไม่มีท่าทีจะหยุดเดิน ปากก็พร่ำบ่นชายหนุ่มด้วย
ความหงุดหงิดพร้อมกับเดินถอยหลังไปเรื่อยๆ ราชาขาวเลิกคิ้วขึ้น แต่ก็ที่เขาจะได้ถามว่าหายใจได้ไงก็มีอัน
ต้องเตือนหญิงสาวเสียก่อน
          “ระวังเท้า”องค์ราชาพูดขึ้นพร้อมกับหลับตาเตรียมรับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้น ผู้มีศักดิ์เป็นนักเดิน
หมากฝ่ายขาวจึงเลิกคิ้วกลับไปด้วยความงุนงง
          “ระวังเท้า?”เธอทวนก่อนจะสะดุดบันไดล้มลงเสียงดัง
     ‘โครม!’“โอ๊ย!”เสียงร่างโปร่งล้มลงกระแทกบันไดและเสียงร้องโอดโอยทำให้แกลเดียสส่ายหน้าขำๆ
          “เป็นอะไรไหม?”เขาขำๆถามหลังจากนักเดินหมากลุกขึ้นยืนแล้ว แอนคอร่าส่ายหน้ารับ เธอ
ค้อนกลับไปเล็กน้อยแล้วเดินกระแทกส้นตามผู้นำทางไปอย่างหงุดหงิด..
          หลังจากหญิงสาวได้ทำการห้ามเลือดและเย็บแผลให้เด็กชายแล้ว เธอก็เดินลงมาหาล้างมือที่หลัง
บ้าน มือบางพยายามดึงเชือกที่ผูกติดกับถังบรรจุน้ำขึ้นจากบ่ออย่างยากลำบาก ทันใดนั้นมือหนาของใคร
คนหนึ่งก็เอื้อมมาสาวมันขึ้นมาจากบ่อแล้วเทใส่ถังเหล็กที่ใส่น้ำร้อนอย่างง่ายดาย
          “แย่งงานฉันแล้วมันสนุกมากไหมคะ”แอนคอร่าพูดแกมประชดใส่ราชาผู้มีนัยน์ตาสีไพลิน เธอ
ส่ายหน้าเบาๆแล้วเริ่มล้างมือในถัง อุณหภูมิของน้ำที่ร้อนกว่าที่คาดทำให้ผู้มีศักดิ์เป็นนักเดินหมากสะดุ้ง
เล็กน้อย แต่เธอก็หยิบสบู่ขึ้นมาถูจนเกิดฟองฟอด
          “ก็ไม่เชิง”ชายหนุ่มตอบแล้วหยิบผ้าเช็ดหน้ามาชุบน้ำแล้วบรรจงเช็ดฝุ่นออกจากพวงแก้มที่ตอน
นี้ระบายไปด้วยสีระเรื่อราวกับท้องฟ้าในยามเช้า แอนคอร่ามองนัยน์ตาสีเขียวกระจ่างดุจมรกตของตนเองที่
สะท้อนบนผิวน้ำแล้วจุ่มมือลงไปล้างสบู่ออกเงียบๆ ผิวน้ำที่มีฟองลอยเป็นกระจุกสะท้อนใบหน้าของเธอ ร่าง
สูงของแกลเดียสที่กำลังยืดตัวด้วยอาการยอกเล็กน้อย และภาพใบหน้าของหญิงสาวผมสีน้ำตาลไหม้ ดวง
ตาสีฟ้าหม่นจ้องมาที่นักเดินหมากฝ่ายขาวด้วยความเกลียดชัง
          “คุณไมร่า!”