The chess war มหาสงครามเกมหมากรุก

          “อดีต..ของคุณ?”แอนคอร่าทวนอย่างไม่เชื่อหู“เอามาเล่าให้ฉันฟังอย่างนี้จะดีเหรอคะ?”เธอถาม

ขึ้น แกลเดียสส่ายหน้าแล้วเบือนหน้ากลับไปมองท้องฟ้าสีคราม แล้วเขาจึงกระซิบออกมาอย่างแผ่วเบาว่า

          “เพราะเป็นเจ้า ข้าถึงเล่าเรื่องแบบนี้ให้ฟัง”เมื่อได้ฟังดังนั้นแล้วหญิงสาวจึงนั่งลงเคียงข้างร่างสูง

ดวงตาสีเขียวดุจมรกตสบกับดวงตาสีน้ำเงินของอีกฝ่าย ชายหนุ่มหรุบตาลงมองพื้นเล็กน้อยก่อนจะเอนลง

หนุนตักของนักเดินหมากต่างหมอน เขาหลับตาลงประหนึ่งจะรำลึกอดีต แล้วเรื่องเล่าก็ค่อยๆพรั่งพรูออก

มาออกมาจากปากของราชาขาวที่ละอย่าง

          “เดิมทีข้าก็เหมือนครอบครัวปกตินั่นแหละ มีพ่อ มีแม่ แต่พอข้าอายุได้ซัก 7 ปี ท่านแม่ก็ตาย

แล้วท่านพ่อก็แต่งงานใหม่กับท่านน้า..2 ปีต่อมากาเร็ตก็เกิด...”เขาถอนหายใจออกมาแล้วเล่าต่อ “หลัง

จากนั้นตอนข้าอายุได้ 21 ส่วนกาเร็ตคงอายุได้ 12 ขุนนางฝ่ายในก็ก่อกบฏร่วมกับฝ่ายดำ ท่านพ่อแพ้

สงคราม ทั้งท่านพ่อ ทั้งท่านน้า ทั้งข้า ทั้งกาเร็ต ถูกจับไปเป็นเชลยที่เมืองหลวงของฝ่ายดำ”

          “ไหวไหมคะ?”แอนคอร่าถามแล้วบีบมือที่เธอกุมอยู่เบาๆ เพื่อย่างน้อย..เขาจะได้ยังรู้สึกว่ามีใคร

นั่งอยู่เคียงข้าง องค์ราชาบีบมือบางตอบแล้วกล่าวต่อทันที

          "หลังจากนั้น คีอาร์ดา..ราชาดำคิดจะเอากาเร็ตไปไปเป็นเหยื่อตัณหา แต่ข้าไม่ยอม มันจึงยื่น

ข้อเสนอให้ข้าไปเป็นอยู่ในคุก แลกกับอิสระของกาเร็ตจนถึงอายุ 16 มันคิดว่าข้าคงไม่ทำ..แต่ว่า ข้ายอม

ไม่ได้จริงๆ ข้าก็เลยเลือกข้อเสนอนั้นแทน จนทุกวันนี้ถ้าไม่ได้เวทรักษาของโซฮาร์ที่ข้าบังเอิญเจอและได้

เป็นสหายในตอนนั้นแล้ว ข้าคงจะไม่มีชีวิตรอดมาถึงปัจจุบันหรอก”

          “กาเร็ต..ฉันหมายถึงน้องสาวของคุณ..คงจะมีความสำคัญกับคุณมากสินะคะ”ผู้มีศักดิ์เป็นนัก

เดินหมากขาวขัดเพื่อลดความปวดร้าวของชายหนุ่มลง ซึ่งมันได้ผล เพราะดวงตาของเขาดูมีประกายสดใส

ขึ้น

          “ก็นะ..เธอเป็นครอบครัวของฉัน แล้วก็เป็นเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ในตอนนี้นี่นา”แกลเดียสพูด

ขึ้นแต่ลดเสียงลงตอนประโยคสุดท้าย ดวงตาสีไพลินหม่นหมองลงเล็กน้อย แอนคอร่าจึงครางออกมาเบาๆ

ว่า

          “ขอโทษค่ะ”ผู้มีศักดิ์เป็นราชาขาวเลิกคิ้ว เขาส่ายหน้าเป็นเชิงว่าไม่เป็นไรแล้วเล่าเรื่องต่อ

          “แต่ก่อนที่กาเร็ตจะอายุครบ 16 เพียงอาทิตย์เดียว ท่านพ่อก็ตัดสินใจส่งทอดตำแหน่ง ‘คิง’มา

ให้ข้า และท่านน้าก็ตัดสินใจส่งทอดตำแหน่ง ‘ควีน’ไปให้กาเร็ตเช่นกัน หลังจากนั้น ท่านพ่อจึงประกาศก่อ

กบฏขึ้นทันที”ว่าแล้วชายหนุ่มก็ถอนใจ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้างุนงงของนักเดินหมากที่จ้องมองมา เขาจึง

ถามขึ้นว่า

          “สงสัยอะไรอย่างงั้นเหรอ?”เมื่อชายหนุ่มถาม หญิงสาวจึงออกอาการเลิ่กลั่กขึ้น

          “คือ พวกตำแหน่งคิงควีนอะไรพวกนี้มันส่งทอดได้ด้วยเหรอคะ?”เธอกลั้นใจถามไปในที่สุด

          “ได้สิ แต่ต้องเกิดจากความยินยอมของทั้งสองฝ่ายน่ะ”องค์ราชาตอบ “สงสัยอะไรอีกไหม?”

          “ไม่แล้วค่ะ”แอนคอร่ารีบกล่าวรัว เมื่อไม่มีข้อติดใจอะไรอีก ราชาขาวจึงเล่าเรื่องทันที

          “โชคร้ายที่การกบฏถูกจับได้เสียก่อน ท่านพ่อกับท่านน้าก็เลย..”ถึงตรงนี้แกลเดียสก็เงียบเสียง

ลงทำให้นักเดินหมากใจหายวาบ

          “ถ้าไม่ไหวก็ไม่ต้องเล่าต่อก็ได้นะคะ”เธอเอ่ย แต่ชายหนุ่มก็ส่ายหน้าเป็นเชิงปฏิเสธก่อนจะพูดต่อ

          “ท่านทั้งสองถูกประหาร ไม่สิ..ต้องเรียกว่าถูกฆ่าอย่างโหดเหี้ยมต่างหาก”องค์ราชากล่าว แววตา

เศร้าสร้อยพลันเปลี่ยนเป็นโกรธเกรี้ยว

          “ระหว่างที่ฉันกับกาเร็ตถูกสั่งให้หนีไป มัน..เจ้าคีอาร์ดาโจมตีข้าด้วยลิ่มน้ำแข็งที่จะค่อยๆทำให้

ร่างกายกลายเป็นน้ำแข็งช้าๆ มันโยนกระสอบน้ำแข็งที่เคยเป็นท่านพ่อกับท่านน้าลงกับพื้น พร่ำพรรณนา

ว่าท่านพ่อน่าสมเพชแค่ไหน แล้วก็เกลี้ยกล่อมข้าให้กลับไปกับมัน แต่ข้าไม่ตกลง สุดท้ายมันก็เลยทิ้งข้าไว้

กลางทุ่ง กาเร็ตที่ไปซ่อนหลังพุ่มไม้จึงได้ลากข้าไปที่ค่าย”

          “ฟังดูสาหัสเลยนะคะ”หญิงสาวผู้มีศักดิ์เป็นนักเดินหมากเอ่ยพลางมองเขาด้วยสายตาเป็นห่วง

          “อืม แต่ข้าก็รอดมาได้เพราะฝีมือของโซฮาร์ ถึงจะไม่ครบทุกส่วนก็เถอะ”ราชาขาวพูดขึ้น ส่งผล

ให้แอนคอร่ากวาดมองด้วยความสงสัย เพราะเท่าที่ดูชายหนุ่มก็มีอวัยวะครบทุกส่วย แกลเดียสถอนหายใจ

มือหนาคว้ามือบางมาทาบแนบหัวใจแล้วกล่าวว่า

          “เจ้าอาจจะไม่เชื่อ แต่สิ่งที่หายไปจากร่างกายของข้า..คือหัวใจ ที่ข้ามีชีวิตอยู่ได้ก็เพราะเวทธาตุ

น้ำทำหน้าที่หมุนเวียนโลหิตแทน”

          “พูดจริงใช่ไหมคะ?”หญิงสาวครางออกมา ส่งผลให้ร่างสูงพยักหน้ารับอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้

         เรื่องราวที่ถูกเล่าออกมาทำให้นักเดินหมากรับรู้ได้ว่าภายใต้ดวงตาอันเย็นชา องค์ราชาได้ผ่าน

อะไรมากมายอย่างที่ไม่คาดคิดมาก่อน แต่ก่อนที่เรียวปากบางจะได้ขยับพูดอะไรออกมานั้น เสียงร้อง

ตะโกนของเด็กน้อยชาวบ้านผู้ก็ดังขึ้น เรียกความสนใจจากคนทั้งสองได้อย่างฉับพลัน

          “เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?”แอนคอร่าถามขึ้นแบบไม่มีจุดหมาย ชายผู้มีศักดิ์เป็นราชาผุดลุกขึ้นทันที

          “มีทางเดียวที่เราจะรู้ได้ คือต้องไปดูที่เกิดเหตุเท่านั้น”