The chess war มหาสงครามเกมหมากรุก

แกลเดียสครุ่นคิดเกี่ยวกับคำพูดที่แอนคอร่าให้เอาไว้แบบครึ่งๆกลางๆด้วยความสงสัย
          “นี่เจ้าต้องการจะบอกอะไรกับข้ากันล่ะเนี่ย?”เขาพึมพำพลางสั่นศีรษะเพื่อไล่ภาพตอนที่หญิงสาว
ร้องไห้ราวกับใจสลายก่อนที่เขามาออกจากหัว
          “มีอะไรล่ะ แกลเดียส?”เสียงถามพร้อมกับร่างของโซฮาร์ที่เดินเข้ามาในกระโจม
          “มีสาสน์จากไอริส เจ้าลองเดาสิว่ามาจากใคร”เขาเอ่ยพร้อมกับส่งเสียงเบาๆในลำคอเหมือนกำลัง
หัวเราะ บิชอปฝ่ายขวาเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ
          “ให้ตายสิ ตั้งแต่เหตุกบฏเมื่อปีก่อน..ที่เกิดเรื่องขึ้นกับเจ้าน่ะ ข้าไม่นึกฝันเลยว่าจะเห็นเจ้า
หัวเราะแบบนี้อีก”เขาทักพลางยิ้มออกมาอย่างพอใจเมื่อเห็นว่าสีหน้าเพื่อนสนิทดูสดใสขึ้นมาก
          “ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน หมู่นี้ข้ารู้สึกเหมือนกับช่วงเวลาเก่าๆย้อนกลับมา แต่มันสดใสแล้วก็มีความ
สุขมากว่าตอนที่อยู่ในที่ที่เหมือนคุกบ้าๆนั่นจมเลย”ราชาขาวพูดพร้อมกับยักไหล่ โซฮาร์ส่ายหน้าเบาๆกับ
เพื่อนสนิทแล้วดีดนิ้วเสียงดัง จู่ๆดินก็ผุดขึ้นมามีรูปร่างคล้ายเก้าอี้ อันที่จริงมันคือเก้าอี้จริงๆเลยต่างหาก
นักบวชหนุ่มทรุดตัวลงนั่งบนนั้นแล้วเริ่มใช้ปากกาขนนกจุ่มหมึกสีครั่งแล้ววงไปรอบๆ
          “ตรงนี้ นี่ แล้วก็นี่ มีอาณาเขตเวทกางอยู่ เทเลพอร์ท*เข้าไปไม่ได้แน่ เขาชี้ไปที่ทางเข้าคุก
คลังแสง และประตูระบายน้ำ
          “ประตูระบายน้ำเนี่ยนะ? คีอาร์ดาคิดอะไรของมัน”แกลเดียสขมวดคิ้ว“หรือว่า..”
          “โซฮารรร์~ ข้ารู้แล้วว่าที่ประตูระบายน้ำมีอะไร”ลูกัสตะโกนขึ้นพร้อมกับวิ่งพรวดเข้ามาใน
ห้อง“พวกเจ้าต้องไม่เชื่อข้าแน่ว่าข้าเจออะไร”เขาพูดปนหอบแล้วโยนกองกระดาษลงบนโต๊ะ แผนที่ของฝ่าย
ดำนั่นเอง
          “เจ้าไปขโมยมาจากไหนอีกล่ะเนี่ย?”องค์ราชาถาม “ให้ตายสิ ข้าไม่อยากจะไว้ใจให้เจ้ายืมของ
อีกพักใหญ่เลยนะ ลูกัส แถมคราวนี้เจ้าทำลายสถิติเก่าอีกต่างหาก”
          “พอดีว่าออราช่วยยืนคุยกับมันให้น่ะ ข้าเลยฉกแผนที่มาโดยไม่ต้องกังวลเท่าไหร่ จริงๆต่อให้ ออ
ราไม่ต้องยืนคุยเรียกความสนใจจากมัน ไอ้หมีควายนั่นก็ไม่รู้สึกตัวหรอก”รูคขาวบ่นพึมพำแล้วเดาะลิ้น
ด้วยความไม่สบอารมณ์อย่างที่สุด ดวงตาสีทองทอประกายร้อนรนและหงุดหงิด
          “สมน้ำหน้า ผิดหวังได้บ้างซะก็ดี”บิชอปขาวซ้ำเติมหน้าตาเฉย
          “เจ้าเป็นเพื่อนข้านะ! ทำไมถึงซ้ำเติมกันแบบนี้เล่า!”ทูตจอมกวนหันไปตัดพ้อเพื่อนด้วยน้ำเสียงที่
ชวนให้น่าสมเพชมากกว่าน่าสงสาร
          “ก็เจ้าทำตัวงี่เง่าเอง”โซฮาร์ตอบพลางยักไหล่ “สรุปคือ ประตูระบายน้ำมันมีอะไรอยู่กันแน่?เลิก
ออกทะเลแล้วอธิบายซักที”
          “มันคือ..ไว..”พูดไม่ทันจบบทสนทนาก็ถูกขัดขึ้น เพราะร่างของออโรร่าก็เดินเข้ามาในกระโจม
          “ข้าเจอวิธีเข้าไปชิงตัวเชลยแล้ว”
         “อะไรนะ!”ลูกัสอุทาน ดวงตาสีทองเบิกขึ้นด้วยความตกใจ ก่อนที่มันจะหรี่เรียวลงด้วยสมมุติฐานที่
ลอดเข้ามาในหัวของเขา“อย่าบอกว่าเจ้าไปล้วงข้อมูลมาจากไอ้หมีความตัวนั้นมา”
          “ก็ไม่เชิง ข้าแค่ยอมเข้าปราสาทดำไปกับมัน พอสบโอกาสก็โป๊ะสมุนไพรให้มันหลับแล้วเผ่นออก
มาทางคูรอบปราสาทเท่านั้นเอง”หญิงสาวเอ่ยพลางยักไหล่“เราจะเข้าไปแบบตรงๆนี่แหละ”
          “ข้าว่าข้าเข้าใจแผนของเจ้าแล้วล่ะ แต่มันจะไม่อันตรายไปหน่อยเหรอ?”ราชาขาวถามขึ้น
          “อย่างที่ท่านแกลเดียสพูดนั่นแหละ อีกอย่าง คุกชายกับหญิงมันแยกออกจากกัน หากเกิด
ปัญหาขึ้นพวกเราอาจจะช่วยเจ้าไม่ได้นะ”รูคฝ่ายซ้ายพูดขึ้นด้วยความเป็นห่วง รูคฝ่ายขวาจึงแย้งกลับไป
ว่า
          “คุกห้องแรกของผู้หญิงมีซี่กรงที่ตื้นมาก ด้วยอุปกรณ์เล็กน้อยอย่างมีดซักเล่ม ข้าสามารถหนี
ออกมาได้ไม่ยาก แล้วตอนที่ข้าไปสำรวจ..พึ่งมีเหยื่อสนองตัณหาของคีอาร์ดาไปอีกราย ห้องขังห้องแรก
สุดจึงว่าพอดี”
          “ทักษะการแทรกซึมของเจ้ายังดีเยี่ยมไม่เปลี่ยนเลยนะ”บิชอปขาวชมด้วยท่าทียำเกรง ออโรร่าไม่
ว่าอะไร เธอดีดนิ้วแล้วสีผม สีตา และ โครงหน้าของเธอก็เปลี่ยนแปรไปทันที
          ดวงตาสีเทาพายุแปรเปลี่ยนเป็นสีช็อกโกแลตมีเสน่ห์ เรือนผมสีขาวบริสุทธิ์ที่ตรงเหมือนทิ้งตัวลง
มาจากหน้าผากลายเป็นเรือนผมหยักศกสีดำสนิท หดจากบริเวณต้นขามาอยู่ที่กลางหลัง ผิวขาวสะอาดดู
สุขภาพดีกลายเป็นผิวที่ขาวแบบผู้ใช้เครื่องประทินโฉมเป็นประจำ ดวงหน้าสงบนิ่งกลายเป็นใบหน้าที่เย้า
ยวน ยิ่งบวกกับกระโปรงยาวสีดำ แขนยาวบาน คอปาดแล้ว มันยิ่งส่งผลให้ไม่เหลือเค้าเดิมในตัวของเธอ
เลย
          “เอาล่ะ ตอนนี้ไอ้หมีควายของเจ้าคงจะตื่นแล้วกำลังวิ่งวุ่นตามหาข้าอยู่ ข้าจะไปเดินวนไปวนมา
ในเมืองให้มันจับตัวแล้วกัน”เธอลุกขึ้น แต่ก่อนที่ร่างบางจะเดินออกจากกระโจม ลูกัสก็เอื้อมมือไปแตะลำคอ
ระหงเสียก่อน ไอเวทที่ถูกถ่ายทอดเข้าไปในลำคอบางทำให้หญิงสาวรู้สึกแปลกๆ
          “เวทสื่อสารน่ะ เผื่อเกิดเหตุฉุกเฉิน ก้มลงกระซิบตรงนี้ได้เลย”เขาบอกแล้วยิ้มให้ รูคขาวพยัก
หน้าให้ผู้ร่วมตำแหน่งแล้วเดินเข้าไปเมืองทันที
          เดินไปไม่นานเธอก็ไปเจอกับทหารคนเดิมกำลังเดินงุ่นง่านอยู่ ออโรร่าจงใจทำเป็นซื้อของอยู่ที่แผง
ข้างๆ เมื่อชายคนนั้นเห็นเธอเข้าก็กระชากผมของหญิงสาวทันใด เขาสบถด่าไปตลอดทางในขณะที่รูคฝ่าย
ขวาแสร้งกรีดร้องและโวยวายอย่างเจ็บปวด แม้จะแอบยิ้มอยู่ในใจเมื่อถูกโยนเข้าไปในคุกของฝ่ายดำ
          การแทรกซึม : สำเร็จลุล่วง