The chess war มหาสงครามเกมหมากรุก

          ในฝัน เธอเห็นร่างสูงของพี่ชายของเธอกำลังโรมรันอยู่กับมังกรสีดำสนิท เขาใช้ปืนยิงเข้าที่ดวง

ตาซ้ายของสิ่งมีชีวิตในตำนานจนบอด มันคำรณลั่น แต่แล้วพายุแสงก็กลืนมังกรตัวนั้นเข้าไป เสียงคำราม

ดังกึกก้องด้วยความเจ็บปวด สิ่งสุดท้ายที่เธอเห็นคือกองขี้เถ้าที่ร่วงหล่นและรอยยิ้มของพี่ชายนั่นเอง

     ‘เฮือก!’ แอนคอร่าสะดุ้งตื่นพร้อมกับไอริสที่เดินเข้ามาในห้อง เธอผงะจนทำของเหลวในถ้วยชา

กระฉอกเล็กน้อย แต่ก็วางถ้วยชากับอาหารเช้าลงที่โต๊ะข้างเตียงอย่างสงบ

          “ตื่นแล้วเหรอเจ้าคะ?”แม่ชีสาวทักทายแล้ววางถ้วยข้าวโอ๊ตต้มกับถ้วยชาไว้ที่โต๊ะข้างเตียง

          “อรุณสวัสดิ์ค่ะ วันนี้คุณไอริสดูไม่ดีเลยนะคะ”นักเดินหมากเอ่ยเมื่อเห็นดวงตาสีครามดูวิตกกังวล

และเคร่งเครียดผิดปกติ“เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ?”

          “ไม่มีอะไรหรอกเจ้าค่ะ”บิชอปฝ่ายซ้ายบอกปัด แต่แอนคอร่าเดาได้ว่าเธอกำลังปิดบังอะไรบางอยู่

          “คุณไอริสคะ ช่วยบอกความจริงด้วยคะ”เธอสั่งขึ้นด้วยสีหน้าจริงจัง ส่วนหนึ่งก็เพื่อทดสอบว่า

อำนาจของนักเดินหมากจะครอบคลุมแค่ไหน เด็กสาวตาเหลือกค้าง ก่อนจะตอบขึ้นแบบอ้อมแอ้มว่า

          “กองทัพยกออกไป..ตั้งแต่เช้า เพื่อจะไปชิงตัว..พี่ชายของคุณ..กลับมาเจ้าค่ะ”

          “อะไรนะ!”ผู้มีศักดิ์เป็นนักเดินหมากลุกพรวดขึ้นมา แต่แล้วก็ต้องทรุดตัวลงไปกองบนพื้นเพราะ

อาการหน้ามืดที่เข้าจู่โจมกะทันหัน“ฉันบอกให้เลือกทางเลือกที่เป็นเอกฉันท์ไม่ใช่เหรอ! ทำไมถึงเป็นอย่าง

นี้ไปได้ล่ะ!”

          “ก็นี่แหละเจ้าค่ะ..ทางเลือกที่ได้รับคะแนนเสียงเอกฉันท์ล่ะเจ้าค่ะ”แม่ชีน้อยเอ่ยเบาๆขณะประคอง

หญิงสาวขึ้นมา คำพูดนั้นทำให้เธอทรุดลงไปนั่งที่พื้นอีกรอบ

          “..มีทางติดต่อกับกองทัพในตอนนี้ไหมคะ?”

          “เอ๋?”เด็กสาวอุทานเบาๆ“มันก็มีทางอยู่นะเจ้าคะ แต่จะถามไปทำไมหรือเจ้าคะ?”

แอนคอร่าส่งเสียงฮึขึ้นจมูกแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ขุ่นเคืองเล็กน้อยว่า

          “ฉันว่าคงมีเรื่องต้องคุยกับคุณราชาขาวอีกนานเลยล่ะค่ะ”

          หลังจากจัดการกับอาหารเช้าแล้ว หญิงสาวผู้มีศักดิ์เป็นนักเดินหมากก็ถ่อสังขารตามแม่ชีสาวมา

ที่โบสถ์ที่ตั้งตระหง่านอยู่ในส่วนเช่นเดิม เธอเดินเข้าไปในอาคาร แสงหลากสีจากกระจกสเตนกลาสและ

ความเย็นจากพื้นหินอ่อนก่อบรรยากาศที่สงบ น่าเลื่อมใสอย่างน่าประหลาด บิชอปฝ่ายซ้ายพาแอนคอร่า

เดินผ่านรูปปั้นพระแม่มารีและห้องสารภาพบาปไปจนถึงเรือนกระจกที่ทำจากแก้ว ที่นั่นมีสมุนไพรหลาย

ชนิด ทั้งที่หญิงสาวรู้จักและไม่รู้จัก อ่างน้ำทรงกลมเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 1 ฟุตครึ่งตั้งเด่นเป็นสง่า

อยู่ตรงกลาง แต่ที่หน้าประหลาดใจก็คือ อ่างใบนั้นทำมาจาก..น้ำแข็ง

          “ข้าจะพยายามเท่าที่ทำได้นะเจ้าคะ แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะได้ผลรึเปล่า เพราะว่าใกล้จะเที่ยง

แล้วแสงแดดคงจะไม่เป็นใจนัก”ไอริสพูดแล้ววาดมือออกแล้วรายเวทขึ้นว่า“โอ้ พระผู้เป็นเจ้าแห่งเรา พระ

บิดาแห่งสรวงสวรรค์ โปรดประทานพรแห่งการเชื่อมต่อให้แก่ข้าด้วยเถิด”

          แสงแดดที่ส่องเข้ามาในเรือนกระจกสะท้อนกลับมารวมที่อ่างน้ำแข็ง ลำแสงสะท้อนไปมาจนเกิด

ประกายสุกใสเหมือนเพชรน้ำงามที่ผ่านการเจียระไนมาอย่างดี ลำแสงที่มารวมตัวกันสว่างมาขึ้นและมี

จำนวนเพิ่มขึ้น แม่ชีสาวยังคงท่องบ่นเวทไปอีกซักพักจนเรือนผมสีน้ำตาลทองเปียกชื้นด้วยเหงื่อ และแล้ว

ดวงตาสีครามสดใสจึงลืมขึ้น

          “จุ่มหน้าลงในอ่างนั้นแล้วนึกถึงคนที่จะคุยด้วยเลยนะเจ้าคะ ข้าคงจะคงสภาพเวทได้อีกไม่

นาน”เธอกล่าว นักเดินหมากจึงจุ่มใบหน้าลงในอ่างน้ำอย่างไม่รีรอทันที

          ความอบอุ่นจากอ่างน้ำเป็นสิ่งที่หญิงสาวไม่ได้คาดเอาไว้ตังแต่แรก เธอผงะเล็กน้อยก่อนจะเพ่ง

มองแถบสายรุ้งที่ทอดตัวอยู่ตรงก้นอ่าง

          นึกถึงคนที่จะพูดด้วย แอนคอร่าฉุกคิดถึงคำพูดของไอริส เธอจีงนึกถึงใบหน้าของชายหนุ่มผู้มี

ศักดิ์เป็นคิงแห่งฝ่ายขาว

          แกลเดียส ไวท์คิง

แสงสเปคตรัมในอ่างค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นม่านแสงสีทอง แล้วมันค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าของราชาขาว

ในเวลานี้เขากำลังนั่งมองแผนที่แล้วเอาปากกาขนนกวงบริเวณต่างๆด้วยหมึกสีแดงครั่ง

          “คุณแกลเดียส”นักเดินหมากร้องเรียก น่าแปลกที่เธอไม่สำลักน้ำเลย ไม่เพียงแค่นั้น เธอยังรู้สึก

เหมือนกำลังหายใจอยู่บกไม่มีผิด องค์ราชาสะดุ้ง เงยหน้าจากแผนที่แล้วมองเธอด้วยสายตาฉงน

          “แอนคอร่า!”เขาอุทาน

          “คุณคิดว่ากำลังทำอะไรอยู่แกลเดียสไวท์คิงเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายออกมาเพื่อชิงตัวคนคนเดียวเนี่ยนะ

ยังมีสติดีอยู่รึเปล่าถ้าคิงตายเกมก็จบสิคะ!”หญิงสาวรัวคำพูดก่อนจะหอบหายใจ

          “ก็..เจ้าเป็นคนบอกเองว่าเป็นมติ”เขาตอบพลางยักไหล่“อีกอย่าง ฉันรู้ว่ายังไงเจ้าก็ต้องอยากให้

พี่ชายของเจ้านั่นแหละรอดอยู่ดี จริงรึเปล่าล่ะ?”

          “อึก"แอนคอร่าสะอึก จนใจกับคำพูดของชายหนุ่ม เพราะที่จริงความรู้สึกของเธอก็เหมือนอย่างที่

เขาพูดเอาไว้ไม่ผิดเพี้ยน

          “ท่านแอนคอร่าคะ ฉันจะคงสภาพเวทเอาไว้ไม่ได้แล้วนะเจ้าคะ รีบออกมาด่วนเลย”เสียงแว่วๆ

ของบิชอปทำให้หญิงสาวรีบพูดทันที

          “งั้นฟังให้ดีนะคะ ช่วยกลับมาแบบครบชิ้นพร้อมด้วยวิญญาณด้วยนะคะ แล้วก็ ไม่รู้จะเกี่ยวไหม

แต่ฉันฝันเห็นพี่อเล็กซ์สู้กับมัง..”พูดถึงเท่านี้ภาพใบหน้าของแกลเดียสก็เลือนหายไป และใบหน้าของ

แอนคอร่าก็พรวดขึ้นจากอ่างน้ำ...