The chess war มหาสงครามเกมหมากรุก

          อเล็กซานเดอร์นั่งกอดเข่าอยู่ภายใต้เงาอันน่าสะพรึงของห้องลูกกรง แผ่นหลังกว้างมีเลือดซึม

ออกมาจนเป็นรอยด่างดวงที่เสื้อจากรอยแส้โบย ร่างสูงสั่นสะท้านเพราะความหนาวและแสบระบมจากการ

โดนน้ำเกลือราดแผล ดวงตาสีเขียวสดใสในเวลานี้ดูหม่นหมองเพราะความสิ้นหวังและสับสน

          “..แอน..”ชายหนุ่มครางชื่อน้องสาวฝาแฝดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นครือ อเล็กซ์ซุกใบหน้าลงที่

เข่าเพื่อให้ตนเองรู้สึกอุ่นขึ้นแม้เพียงเล็กน้อย ด้วยความเหนื่อยอ่อน เขาจึงผล็อยหลับไปโดยไม่รู้ตัว

          “เฮ้! ตื่นสิ”เสียงหนึ่งดังขึ้น อเล็กซานเดอร์สะดุ้งตื่นแล้วเงยหน้าขึ้นมอง เขาเห็นหญิงสาวผมสีดำ

ผู้หนึ่งมองเขาจากทางลูกกรง ใบหน้านวลซีดเผือด

          “คุณคือ?”เขาถาม แต่หญิงสาวจุ๊ปากแล้วรีบใช้หินสีแดงเพลิงก้อนหนึ่งวางที่ลูกกรง มันหลอม

ละลายอย่างรวดเร็ว จนเป็นช่องพอที่อเล็กซ์จะแหวกออกมาได้ แม้จะยังคงงุนงงอยู่เล็กน้อย แต่ชายหนุ่มก็

รีบออกมาจากลูกกรงแล้ววิ่งตามหญิงสาวปริศนาไปทันที

          “เร็วเข้า! สมุนไพรคงใกล้หมดฤทธิ์แล้ว”ว่าพลางหญิงสาวก็กดลำคอของตนเองไปด้วย “ลูกัส

ผิดความคาดหมาย ทางออกถูกปิดไปแล้ว ทำยังไงดี?”เธอพูดคุยโต้ตอบอยู่คนเดียวซักพัก คงจะเป็น

สัญญาณสื่อสารกระมัง เมื่อการตระเตรียมแผนจบลง หญิงสาวก็ละมือออกจากลำคอ

          “เป็นแผนที่บ้าชะมัด แต่ก็มักจะได้ผลแฮะ”เธอพึมพำกับตนเองเบาๆ

          “เดี๋ยวๆ สรุปคุณคือใครกันแน่ แล้วมาช่วยผมทำไม?”อเล็กซานเดอร์รัวคำถาม

          “เอาเป็นว่าข้าเป็นคนรู้จักกับน้องสาวของคุณแล้วกัน”สตรีแปลกหน้าตอบ

          “แอนยังสบายดีใช่ไหม?”ชายหนุ่มถามขึ้นอีก ส่งผลให้หญิงสาวรีบตอบปัดๆไปว่า

          “เอาเป็นว่ายังมีชีวิตอยู่แล้วกัน ตอนนี้เจ้าต้องไปที่จัตุรัสด่วน จะมีคนมารับ”ว่าแล้วเธอก็รีบฉุดกระ

ฉากลากดึงชายหนุ่มไปที่จัตุรัส แต่เสียงเย็นๆเสียงหนึ่งก็ทำให้หญิงสาวสะดุ้งขึ้นทันที

          “จะไปไหนเหรอ ออโรร่า..ไม่สิ ต้องเรียกว่ารูคขาวฝ่ายขวาต่างหากล่ะ”เสียงนั้นทำให้ออโรร่าขบ

ริมฝีปากแล้วหันไปเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย เขาเป็นชายหนุ่มผมสีเทาเข้ม ดวงตาสีเทาดูนิ่ง ไร้ความรู้สึก

          “แก!!”รูคขาวก่นด่าเมื่อเห็นอีกฝ่าย “คนทรยศ อย่าบอกนะว่าการปิดทางออกก็เป็นฝีมือของแก

น่ะ”หญิงสาวดีดนิ้วดังเป๊าะ ผิวขาวซีดก็แลดูมีเลือดมีฝาดขึ้น เรือนผมสีดำสนิทก็แปรเปลี่ยนเป็นสีขาว ดวง

ตาสีช็อกโกแลตก็กลายเป็นสีเทาพายุเช่นเดียวกับศัตรู ท่ามกลางความอึ้งของอเล็กซ์ มือบางก็ชักมีดเล่ม

หนึ่งที่ยาวเกือบศอกออกมาฟาดฟันใส่อีกฝ่าย แต่เขาดึงเอามีดแบบเดียวกันมากันเอาไว้ได้ด้วยท่าทีสบายๆ

          “ลืมไปหรือไงว่าข้าเป็นคนสอนวิชาให้กับเจ้าน่ะ ข้าละแปลกใจจริงๆที่ฝ่ายขาวเลือกให้เจ้าเป็นคน

วางแผนให้”เขาพูดกลั้วหัวเราะ มือหนาฟันสวนกลับไปบ้าง ก่อให้เกิดบาดแผลเป็นทางยาวที่ใบหน้านวล

          “อุ๊บ!”ออโรร่าร้องออกมาเบาๆเมื่อรู้สึกถึงความเจ็บที่แล่นขึ้นมาบริเวณแก้ม มือข้างที่ไม่ได้ถือมีด

เอื้อมไปกุมใบหน้าด้วยสีหน้าเคียดแค้น

          “จำไว้นะ อาร์คตัส เจ้าก็เป็นได้แค่สุนัขรับใช้ของคีอาร์ดาเท่านั้นแหละ”

          “ได้ข่าวว่าเจ้าก็เป็นสุนัขรับใช้ของราชาขาวเหมือนกันนี่นา อ้อ เพิ่มนักเดินหมากมาอีกคนด้วย”

อาร์คตัสยอกย้อนด้วยสีหน้าเรียบๆ

     ‘โป๊ก!’เสียงของแข็งดังขึ้นพร้อมกับร่างของชายหนุ่มตราสีเทาก็ล้มลงกับพื้น ด้านหลังเขามี

อเล็กซานเดอร์ที่ถือท่อแป๊ปอยู่ในมือด้วยสีหน้าอึ้งเล็กน้อย เขาก้มลงปลดอาวุธมาจากศัตรูทันที

          “ออรา~!”เสียงลากยาวดังขึ้นพร้อมกับร่างของชายหนุ่มผมทองที่วิ่งเข้ามากอดออโรร่าเอาไว้

แน่นโดยไม่สนใจร่างของอาร์คตัสที่กองอยู่บนพื้น“เจ้าไม่เป็นไรใช่ไหม ข้าเป็นห่วงแทบแย่”

          “เจ้าบ้า! ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้นะ”รูคฝ่ายขวาพูด ทั้งที่ความจริงเธอสวมกอดอีกฝ่ายเอาไว้แน่น ดวง

ตาสีเทามีน้ำตาซึม แล้วร่างบางก็ล้มพับลงไปในอ้อมกอดของผู้มาใหม่

          “ซวยล่ะ! นี่มันพิษนี่นา”เขาร้องขึ้นเมื่อเห็นบาดแผลบนแก้มของหญิงสาว ชายหนุ่มหันมามอง

อเล็กซ์ “รีบตามข้ามาเร็ว”เขาพูดแล้วออกวิ่ง ส่งผลให้ชายหนุ่มผู้งุนงงต้องออกวิ่งตามไปทันที

          ที่จัตุรัส ม้าปีกสี่ตัวยืนอยู่ มีชายหนุ่มสองคนและเด็กสาวหนี่งคนยืนรอด้วยความกระวนกระวาย

          “ออโรร่า!”เสียงร้องเรียกดังจากปากของเด็กสาวผมบลอนด์ เธอวิ่งเข้าไปดูอาการของหญิงสาวที่

ชายผมทองอุ้มมา นั่นทำให้อเล็กซานเดอร์เห็นว่าดวงตาของเธอเป็นสีแดงราวกับเปลวเพลิง “ใครทำกัน!

ออโรร่าเป็นคนที่ใช้มีดได้เก่งที่สุดในกองทัพเลยนะ”

          “แต่นางไม่ได้เก่งที่สุดในกองทัพดำด้วยนะ กาเร็ต”ชายหนุ่มที่มีผมสีเดียวกันกับเด็กสาวพูดขึ้น

เขาลืมตาขึ้น เผยให้เห็นดวงตาสีน้ำเงินสดใส “คิดว่ามีทางรักษาไหม โซฮาร์?”เขาหันไปถามชายหนุ่มผม

เงินที่ยืนอยู่ด้านข้าง ชายในชุดนักบวชพยักหน้ารับ มือหนาโบกเหนือบาดแผล ไอเวทสีทองที่แผ่กระจาย

ออกก็ค่อยๆดึงหยดน้ำสีใสออกมาและสมานแผลช้าๆ เขาดึงของเหลวมาใส่ขวดแก้วแล้วเก็บใส่ชุดบาท

หลวง

          “ข้าดึงพิษออกได้เพียงเท่านี้ แต่ถ้ากลับถึงกองทัพเมื่อไหร่ข้าจะวิเคราะห์แล้วปรุงยารักษาให้แล้วกัน”

โซฮาร์พูดขึ้นด้วยสีหน้าที่ดูกังวลใจไม่น้อย ดวงตาสีแดงสดทอประกายเคร่งเครียด

          “เรารีบไปกันดีกว่า เดี๋ยวฝ่ายดำจะตามมาทัน”ชายหนุ่มผมทองเอ่ยในที่สุด

ปัญหาที่ตามมาคือ จะแบ่งม้ากันอย่างไร?

ชายผมทองกับออโรร่าไปม้าตัวที่หนึ่ง โซฮาร์ไปม้าตัวที่สองแน่นอน ประเด็นตกไปอยู่ที่ม้าตัวที่สามกับสี่

          คือ กระผมขี่ม้าบินไม่เป็นนะครับ

แต่ก่อนที่จะทันได้ตกลงกัน...

     ‘ตู้ม!’ ‘ก๊าซซ!’เสียงระเบิดก็ดังขึ้นพร้อมกับเสียงคำรามกึกก้อง ชายหนุ่มผู้มีดวงตาสีไพลินก็ตะโกนขึ้นว่า

          “ไปขึ้นม้าเร็ว! ตัวไหนก็ได้!”ทุกคนทำตามคำพูดของเขาโดยไม่คิดอะไรทั้งสิ้น อเล็กซานเดอร์ได้

นั่งกับเด็กสาวตัวเล็กที่ดูเหมือนจะเป็นน้องสาวของชายผมบลอนด์ ม้าบินโฉบพาทั้งหมดขึ้นไปบนท้องฟ้า

ร่างของมังกรสีดำสนิทก็โฉบขึ้นมาบนท้องฟ้า ดวงตาสีแดงก่ำ หางที่มีลักษณะคล้ายลูกศรของมันทำให้

ชายผมทองร้องตะโกนเตือนขึ้นว่า

          “ระวัง! มันคือไวเวิร์น*!”

*ไวเวิร์น (wyvern) คือ มังกรชนิดหนึ่ง แต่มีลำตัวขนาดเล็กว่ามังกรทั่วไป มีปีกเป็นค้างคาว ปลายหางเป็นรูปหัวหอก (สามเหลี่ยม) มีขาเพียง 2 ขา และไม่สามารถพ่นไฟได้