Secret Doll

 
          นี่ก็ผ่านมาได้สามวันแล้วตั้งแต่ที่ฉันได้ไปที่ร้านประหลาดนั่น และตั้งแต่ที่ฉันได้อ่านจดหมายที่คุณลุงคนนั้นฝากไว้ ฉันก็วิ่งหน้าตั้งกลับมาที่บ้าน โดยที่ไม่หันหลังกลับไปมองร้านประหลาดนั้นอีกเลย 
 
          " ตุ๊กตาทุกตัว มันมีชีวิตงั้นเหรอ" 
 
          แล้วมันมีชีวิตยังไงหล่ะแบบแอนนาเบลรึเปล่าหรือว่าตกดึกมันจะถือมีดไล่แทงคน อ้ากกก น่ากลัวหว่ะทำไงดีมาม่ากระป๋องนี่ก็กระป๋องสุดท้ายแล้วด้วยเงินก็จะหมด ยัยบอม เอ๋ยย ตายแน่ๆเลย
 
~~ ก๊อก ก๊อก ก๊อก~~
 
          "ขอโทษครับ มีคนอยู่ไหมครับ"
 
          หืมม ไม่มีมั้งค่ะคนอ่ะ ถามมาได้ แล้วใครมาหล่ะ เจ้าหนี้เปล่ารึเปล่า คงไม่ซวยซ้ำซวยซ้อนขนาดนั้นหรอกมั้งฉัน เปิดดีเปล่าวะ เคาะไม่หยุดเลยน่าสงสัย เอาหล่ะ เปิดก็เปิดเป็นไงเป็นกัน เจ้าหนี้ก็เจ้าหนี้ เงินไม่มีไม่จ่ายนะเว้ย
          แต่พอเปิดประตูออกมา อ้าววว ไม่ใช่เจ้าหนี้นิหว่า แต่กลับเป็นเด็กผู้ชายหน้าาน่ารักเชียว นี่มันไม่ใช่เจ้าหนี้แต่เป็นเจ้าของหัวใจต่างหาก เฮ้ยย ไม่ใช่ละ คิดไปถึงไหนละฉัน แล้วตกลงเขาเป็นใครกันละนี่
          "เอ่อ คือว่า ผมมาตามให้คุณไปทำงานอะครับ..."
          เด็กน้อยคนนั้นบอกฉันด้วยสีหน้า เซ็งจิตอย่างมากมาย มันเป็นไรของมัน แล้วจะให้ฉันไปทำงานอะไรอย่าง งงอ่ะ
          "นาย หมายถึงอะไร งานอะไรอ่ะ ฉันไม่เข้าใจ"
          ฉันตอบกลับไปอย่าง งงๆ เพราะไม่เข้าใจจริงๆ แล้วอีตาคนนี้ฉันก็ไม่เคยเห็นไม่เคยรู้จัก แล้วมันรู้จักบ้านฉันได้ไง หล่ะเนี่ยเป็นพวกโรคจิต รึเปล่าแต่สิ่งที่ฉันได้กลับมากลับเป็นใบหน้าเรียบเฉย พร้อมกับยื่นซองสีดำมาให้ฉันแทน เอ๊ะ ซองมันคุ้นๆ ยังไงก็ไม่รู้ และพอฉันเปิดดูก็รู้ได้ในทันที เป็นของตาลุงคนนั้นนี่เอง 
 
ถึง สาวน้อย คนเดิม
ฉันว่าตอนนี้เธอคงทำใจ มาได้สักพักแล้วหล่ะ
ได้เวลาเริ่มงานกันแล้ว
แล้วเรื่องที่ตุ๊กตานั่นมีชีวิตนั่นหน่ะ มันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิดแน่นอน
ตุ๊กตาทุกตัว ของฉันถูกสร้างขึ้นมาเพื่อให้ความสุขกับคนที่
ได้ ครอบครองมัน ไม่ได้มีไว้เพื่อสานต่อเรื่องอาถรรพ์ 
อย่างที่เธอคิดแน่นอน
*กลับมาทำงานเถอะก่อนที่เธอจะอดตาย*
จาก  secret doll 
 
          ฉันอ่านจดหมายนั่นจบอย่างมึนๆ ตาลุงนั่นเหมือนจะรู้ไปซะทุกอย่างเลยนะ ตกลงลุงนั่นเป็นใครมาจากไหนกันแน่นะ
          "ถ้าอ่านจดหมายจบแล้ว เราไปทำงานกันเถอะครับ ผมปิดร้านมาครึ่งวันแล้ว"
          เด็กคนนั้นตอบฉันด้วยน้ำเสียง ที่แสดงว่ากำลังเบื่อฉันสุดๆ ฮึ่ย ทำท่าทำทางได้น่าหมั่นไส้มาก นี่ถ้าไม่เห็นว่าน่ารัก ฉันโดดตบกระบาลไปแล้ว 
          "รู้ แล้ว ขอเวลาแป๊ปนึง ตั้งแต่เช้าหน้ายังไม่ล้าง ฟันยังไม่ได้แปลงเลย นายไปก่อนเลย เดี๋ยวฉันตามไป "
          สงบนิ่ง เด็กนั่นยืนนิ่งไม่ไหวติงอยู่กับที่  นี่จะมายืนนิ่งหาพระแสงอะไรวะ บอกเดี๋ยวตามไปไม่เข้าใจรึไง
          "เดี๋ยวผมจะรอไป พร้อมคุณครับ เพื่อให้แน่ใจว่าคุณจะกลับไปแน่ๆ"
          พอเด็กนั่นพูดจบ ก็ถือวิสาสะเดินแทรกเข้าไปในห้องฉันทันที โดยที่ฉันยังไม่ได้อนุญาติเลย อะไรของเค้าเนี่ย เฮ้ยยยย เดี๋ยววว
          " นี่นาย!! จะไปไหนอ่ะ เข้ามาทำไม!!! "  เด็กนั่นก็ยังคงเงียบ แล้วก็นั่งแหมะลงบนเก้าอี้อย่างหน้าตาเฉย
          "ผมจะรอ แล้วเราจะได้ไปพร้อมกันครับ ลุงผมบอกว่าต้องพาคุณกลับไปให้ได้อย่าให้คลาดสายตา"
          อะไรกันวะ เห็นฉันเป็นคนกลับกลอกขนาดนั้นเลยเหรอ ถึงต้องมานั่งคุมประพฤติกันอย่างนี้ แล้ว ตาลุงนั่นกับเจ้าเด็กนี่เป็นญาติกันรึเนี่ย มิน่าหล่ะ ถึงได้ชอบทำอะไรพละการเหมือนกันอย่างนี้ เคมีเหมือนกันจริงๆเลย เฮ้ออ คนสวยเซ็ง
 "ตามใจละกัน"