The Power Dead แค้นพลังจิต

9.2

วันที่ 23 มกราคม พ.ศ. 2558 เวลา 15.01 น.

  13 บท
  3 วิจารณ์
  15.06K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 15.51 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

4) ครอบครัว2

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เมื่อฉันลงไปก็พบกับ...

เครื่องทรมาณร่างกาย!! มันวางเรียงกันเป็นแถบ แถมยังมีภาพวาดการทรมาณอีกเยอะเลยด้วย

มีภาพนึงที่ถูกคลุมด้วยผ้าสีขาวเครอะฝุ่น ด้วยความสงสัยฉันจึงเปิดมันออก

"แคกๆๆ แคกๆๆ" ฉันไออกมาเพราะฝุ่นที่ฝุ้งกระจาย

"อะ..อะไรกันเนี่ย?"

ภาพตรงหน้านั่นก็คือรูปเด็กผู้หญิงในความฝันคนที่มีหน้าตาคล้ายกับฉันเพียงแต่รูปของเธอแสดงถึงความโศรกเศร้าและเสียใจอย่างหนัก

"ทริสซี่.." มีคำว่าทริสซี่อยู่ตรงมุมขวาของภาพวาดทำไมมันดูเศร้าและผูกพันกับภาพนี้จังนะ?

ฉันเดินออกไปจากภาพนั้นก่อนที่จะพบกับประตูบานหนึ่งซึ่งมีรูปไม้กางเขน

"แกรกๆๆ" ฉันเปิดประตูก็แล้วดันก็แล้วแต่มันก็ไม่เปิดให้ แต่ทำไงได้! คนมันอยากรู้นี่นา~

ฉันถอยหลังออกมาและรวบรวมแรงเอาไว้พร้อมที่จะวิ่งเข้าไป

"เปิด!!!"

"ปั้ง!!!" ประตูถูกเปิดออกโดยที่ฉันยังไม่ทันวิ่งเข้าไป ฉันเริ่มหลอนแล้วนะ

ฉันส่องไฟฉายเข้าไปแล้วพบกับ ตุ๊กตาตัวหนึ่งซึ่งคล้ายตุ๊กตายางทั่วไปเพียงแต่มันมีขนาดเท่าแมวแถมตัวตุ๊กตายังถูกตึงกับไม้กางเขนและเลือดไหลอาบเต็มตัวตุ๊กตา ดูเหมือนมันสดๆด้วยสิ

ฉันรีบออกมาจากห้องนั้นทันทีและวิ่งกลับเข้าไปในบ้านทันที

"ไปไหนมานังทีเซียร์!!" แม่ฉันตะโกนมาจากด้านหลัง

"ปะ..ไปเข้าห้องน้ำค่ะแม่" ฉันโกหกแม่กลับไป

"ตอแหล!!" แม่เข้ามาดึงหัวฉันแล้วก็ตบหน้าฉันทันที

"ปล่อยนะแม่!!"

อยู้ดีๆพี่สาวฉันน้องชายฉันและพ่อก็ออกมาสวดมนต์กัน ไม่นะฉันคิดว่าแม่จะไม่ทำอย่างงั้นนะ!!

"โอ้พระเจ้าพวกเราได้เอานิ้วมาสังเวยแก่ท่านแล้วได้โปรดรับไปด้วยเถิด.."

"แม่!! หยุดได้มั้ยตาสว่างสักที!!" ฉันตะโกนออกไปด้วยน้ำตา

"ทีเซอร์! ไปเอามีดมา!" แม่บอกให้น้องฉันไปเอามีดมา ทุกๆคนบ้าไปแล้วรึไง

น้องของฉันยื่นมีดให้แก่แม่จากนั้นทุกๆคนก็ต่างพากันสวดมนต์อ้อนวอนพระเจ้า

แม่ง้างมีดขึ้นเพื่อจะหั่นนิ้วของฉันออก

"หยุดนะหยุด!!!!!"

"ฉึกๆๆๆ!!!"

มีดที่แม่ง้างถูกแทงไปที่หัวของแม่แจกันและสิ่งของต่างๆ ถูกขว้างกระจายกันไปหมดและดูเหมือนทุกๆคนจะเสียชีวิตพ่อของฉันถูกทีวีเขวี้ยงจนคอหักพี่สาวฉันโดนเศษแจกันทะลุเข้าไปที่หัวส่วนน้องของฉันกระเด็นใส่กำแพงอย่างหนักจนหลังหัก

"พระเจ้า..." ฉันมองศพของทุกคนก่อนที่น้ำตามันจะไหลออกมา

"กรี๊ดดดดด!!"

ฉันกรีดร้องอย่างสุดเสียงจนอยู่ดีทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างมันพังกระจายกันไปหมด

ฉันจะทำยังไงดี? ฉัน..จะทำอย่างไรต่อไปดีล่ะ!

โปรดติดตามตอนต่อไป...

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา