The Power Dead แค้นพลังจิต

เลิกเรียน...

ฉันรอให้แม่มารับตามเคยระหว่างที่ฉันเดินออกมาจากอาคารก็โดนพวกรุ่นพี่มันพลักฉันเข้าห้องน้ำชายอีกด้วยไม่รู้ว่าพวกเขาจะทำอย่างนี้กับฉันไปเพื่ออะไร

"เอี๊ยดดดดด" เสียงรถยนต์ราคาถูกๆสภาพเก่าๆจอดตรงหน้าโรงเรียนฉันเดินขึ้นไปและนั่งลงอย่างเบาๆ

"เป็นไง! เรียนเป็นไงมั่ง!!" แม่ถามกับฉัน

"ก็ดีค่ะ.." ฉันตอบกับไปอย่างเนือยๆ

"หรอ!! งั้นวันนี้ฉันจะพาแกไปเที่ยวสักวันก็แล้วกันนะ" 

"จริงหรอค๊ะ? ที่ไหนหรอค๊ะแม่??" ฉันตอบกลับไปด้วยความดีใจอย่างสุขล้น

"โบส์ถฟริงเก้น.."

"อะไรนะแม่!!!" 

ที่นั่นมันเหมือนนรกด้วยซ้ำมันเปิดเพื่อบังหน้ากับการทำพิธีกรรมปะหลาดนั่นโดยการตัดนิ้วคนมาเป็นเครื่องสังเวยต่อพระเจ้า

"ดีใจขนาดนั้นเลยรึไงห๊ะ" 

"ไม่นะแม่..แม่ตาสว่างสักทีเถอะที่นั่นมันนรกชัดๆไม่มีที่ไหนเขาสังเวยด้วยนิ้วคนหรอกนะแม่"

"โอ้พระเจ้าได้โปรดเมตตาเด็กสาวคนนี้ทีเธออาจไม่ได้รู้เรื่องดีเท่าไหร่..ได้โปรด..ได้โปรด" แม่ของฉันเอามือประกบกันและกำไว้และกล่าวคำบ้าบอนั่น

"เพี๊ย!!!" ฉันตบหน้าแม่อย่างจังเพื่อให้แม่ได้สติ

"แกตบฉันหรอห๊ะ!!!!" 

พูดจบแม่ฉันก็ลุกขึ้นมาบีบคอฉันฟิล์มกันแดดรถที่มือทึบทำให้ไม่มีคนเห็น 

"ฟืดดดด!" สายเซฟตี้เบลทำการรัดตัวแม่ของฉันไว้ทำให้แม่ไม่มีทางสู้กับฉัน

"นังลูกปีศาจ!!" 

"แม่!! มันไร้สาระจะตายปีศาจมันไม่มีจริง!!" จากนั้นสายเซฟตี้เบลก็รัดแม่ฉันมากขึ้น

"กลับบ้านกันเถอะค่ะแม่..." ฉันตัดบทพูดทุกอย่างเพื่อให้แม่พาฉันกลับบ้าน

ระหว่างทางกลับบ้าน...

คนในหมู่บ้านมองรถของพวกฉันเป็นตาเดียวและแน่นอนฉันรู้ว่าพวกเขาคิดอะไรอยู่

แม่ฉันจอดรถทันทีเมื่อถึงบ้านฉันหยิบกระเป๋าและเดินลงจากรถทันที

"แกจะรีบไปไหน?!" แม่ตะคอกใส่ฉัน

"รีบเข้าไปทำงานไงค๊ะแม่" ฉันตอกกลับไป

"เดี๋ยวนี้แกกล้าเถียงฉันมากขึ้นทุกวันแล้วนะ!!" 

"แม่ก็ควรหุบปากได้แล้วนะคะ!!" ฉันตะโกนใส่แม่

แม่นิ่งไปพักนึงก่อนที่ฉันจะเดินกลับเข้าไปในบ้าน ฉันล้มลงนอนบนเตียงอย่างสบายก่อนที่จะหลับตาลง

อยู่ดีๆ ฉันก็ลอยขึ้นมาจากใต้พื้นดินสู่ถนนที่มีไฟลุกท่วม

"ใครน่ะ?!!" มีผู้หญิงรุ่นคราวเดียวกับฉันใส่ชุดโบราณและเดินต่อไปเรื่อยๆๆ

"นี่!! ฉันถามว่าใคร!!" ฉันตะโกนออกไปก่อนที่เธอคนนั้นจะหันมา

ภาพที่ปรากฎคือ เธอคือตัวฉันเอง... และเลือดยังคงเต็มตัวของเธอ

"เฮือก!!!!"

ฉันตื่นขึ้นมาอย่างตื่นตระหนกทำไมฝันนี้มันไม่เหมือนครั้งก่อนๆนะ

อยู่ดีๆก็ไปลูกไฟสีขาวสะอาดลอยเข้ามาและทะลุไปจากประตูห้องของฉันฉันเดินออกไปจากห้องอย่างเงียบๆและแน่นอนฉันไม่ลืมที่จะเอาไฟฉายไปด้วยเพราะถ้าเดินไปโดยเปิดไฟล่ะก็มีเฮ

ลูกไฟพาฉันไปทางข้างนอกบ้านในสวนหย่อมและทะลูหายไปบนเศษไม้ผุๆที่กองกันไว้ฉันเอาเหล่าไม้พวกนั้นออกก็พบกับประตูบานเล็กและมีบันไดอยู่

ฉันเดินลงไปและพบกับว่า...

โปรดติดตามตอนต่อไป