ภพรักหิมวันต์

  "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!"

  (ต่อจากบทที่ 46 )

  วรินนาราในร่างของวงศ์สุมาลีกำลังตกใจในสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า สิ่งที่เธอไม่เคยได้คาดคิดว่าจะได้เห็น และมันก็เป็นสิ่งที่เธอไม่อยากเห็นด้วย!! ToT

  ผะ...ผะ...ผู้ชายเปลือย =[]=!!

  ธีรสุวัฒน์!! ทำไมเจ้าต้องมาแก้ผ้าอาบน้ำตอนนี้ด้วย! ให้ตายสิ! เธอเห็นส่วนนั้นชัดมากกกกก!! แม้จะไม่ได้ตังใจดูก็ตามที T^T

  พรวดดดดดดดดดดดดด!!

  "เฮ้ยยยยยยยยยย!!"

  เลือดเป็นสายพุ่งกระจายออกจากร่างของวงศ์สุมาลี ท่ามกลางความตกตะลึงของนาคาหนุ่ม! ก่อนที่จะนึกขึ้นได้ว่าเขากำลังเปลื้องผ้าต่อหน้าของอีกฝ่าย!!

  ไม่ได้มีคนคิดร้าย...

  ไม่ได้มีคนตาย...

  แต่มันคือ...เลือดกำเดา...

  "..."ธีรสุวัฒน์

  ...(กรุณารอสักครู่ ขณะนี้กำลังเลือดพุ่ง)...

  'ใจเย็นไว้...ตั้งสติสิยัยริน!...ยุบหนอ...พองหนอ...ปลงหนอ...คิดซะว่ามันเป็นแค่ฝันร้ายหนอ มันเป็นแค่ฝันร้ายยยยยยยยยยยย!! T__T'

  หญิงสาวค่อยๆปลอบใจตัวเอง ก่อนจะค่อยเผชิญหน้ากับความจริงอันแสนข่มขื่น

  'ฮู่วววววววว...ค่อยยังชั่ว -3-'

  วรินนาราค่อยๆโล่งใจเมื่อเห็นบุรุษตรงหน้าลงไปแช่ในสระน้ำแล้ว ถึงแม้เขาจะเปลือยอยู่ก็เถอะ แต่มันก็ยังดีกว่าหน่อย ที่ไม่ต้องเห็นส่วนนั้นของเขา

  -//-

  'ให้ตายสิ! ทำไมฉันต้องหน้าแดงด้วยนะ?'

  หญิงสาวถามตัวเอง ก่อนที่จะรีบออกไปจากห้องสรงน้ำนี้โดยเร็ว เพื่อป้องกันเหตุการณ์เลือดพุ่งอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อครู่

  "นั่นเจ้าจะไปไหน?"

  เสียงทุ้มต่ำของบุรุษที่กำลังลงแช่ในสายนทีอย่างสบายใจเอ่ยถาม ถึงแม้จะเพิ่งหายจากอาการตกใจก็เถอะ แต่ธีรสุวัฒน์ก็ยังอดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมวงศ์สุมาลีถึงต้องอุทานเป็นหญิง แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นของเขา เพราะความจริงที่ชายหนุ่มจะถามคือ...

  'เจ้าเข้ามาหาข้าตอนนี้ทำไม?'

  แต่สุดท้ายคำที่เขาเอ่ยพูดไปก็คือ...

  "หวังว่าเจ้าจะไม่เห็นอะไรนะ-_-^"

  พับผ่าสิ!!

  คำพูดนี้น่ะ...แทงใจดำวรินนาราอย่างแรง!!

  ก็จะไม่ให้เห็นได้อย่างไรล่ะ! ก็สายตาของเธอดันไปเห็นเข้ากับจุดนั้นเต็มๆนะสิ ToT จุดที่เธอกำลังจะลืมมันไป แต่ถึงแม้ตอนนี้เธอจะอยู่ในร่างของบุรุษ แต่พอถึงเวลาต้องอาบน้ำ เธอก็จะแค่หลับตาแล้วลงไปแช่น้ำ ก่อนจะกลับมาแต่งตัว

  ถึงแม้จะเป็นของวงศ์สุมาลี แต่เธอก็ไม่เคยเห็นนะ!!

  "ไม่เห็นนะสิ! ใครจะไปหน้าด้านเปลื้องผ้าต่อหน้าคนอื่นเล่า!!"

  วรินนาราในร่างของวงศ์สุมาลีเอ่ย ก่อนจะได้รับคำตอบที่ยั่วอารมณ์กลับมาจากอีกฝ่าย

  "ใครกันแน่ที่น่าไม่อาย รู้ทั้งรู้ว่าข้ากำลังอยู่ในห้องสรง เจ้าก็เข้ามา ข้าว่าเจ้าควรไตร่ตรองให้ดีก่อนจะว่าข้านะ :)"

  ธีรสุวัฒน์ยิ้มราวกับผู้ถือไพ่เหนือกว่า เพราะคำพูดที่เขาพูดออกมาเป็นความจริงทั้งหมด เธอเป็นคนเข้าไปหาเขาเอง T^T

  "เจ้าจะโทษว่าเป็นความผิดของข้างั้นสิ!!"

  หญิงสาวเอ่ยวาจาใส่อีกฝ่าย ก่อนจะรีบเดินออกจากที่นั่นโดยเร็ว เพราะถ้าขืนอยู่ต่อไปเธอคงต้องเปิดสงครามวาทีกับธีรสุวัฒน์เป็นแน่!!

  'ให้ตายสิ! สงสัยคราวนี้เจ้าคงจะไม่ใช่งูเขียวแล้วล่ะมั้ง'

  หญิงสาวกล่าวในใจ ก่อนจะเดินออกไปด้วยสีหน้าที่แดงระเรื่อด้วยความเขินอาย โดยมิทันสังเกตเลยว่ามีสายตาของนาคาหนุ่มจ้องมองอย่างครุ่นคิด

  'เหมือนมาก เจ้าช่างเหมือนนางมาก วงศ์สุมาลี! เจ้าเหมือนแก้วกุสุมามาก!!'

  ร่างสูงคิดในใจ ก่อนจะสลัดความคิดที่เขาคิดออกจากโสตประสาท ก่อนที่ชายหนุมจะเอ่ยคำพูดพึมพำกับตัวเองเบาๆ

  "จะเหมือนไปได้อย่างไรกัน ก็วงศ์สุมาลีเป็นบุรุษนี่นา..."

  ติดตามต่อตอนต่อไป

  อัพแระนะ หลังจากดองเค็มอยู่นาน-_-^

  อาจสั้นหน่อยน้าาาาา