ภพรักหิมวันต์

  ทางด้านของนารีผลน้อยกับพิทยาธรหนุ่มผู้ที่มากไปด้วยเล่ห์ดูจะไม่ค่อยราบรื่นเท่าใด เมื่อฝ่ายของคนตัวเล็กอย่างสุพรรณิการ์กำลังตกเป็นนักโทษของเพทายอยู่ แต่ดูเหมือนวิธีการลงโทษของชายหนุ่มอาจจะทำให้เธอหวั่นใจบ้างในบางที

  "นี่ท่านจะทำอะไรน่ะ!!"

  ร่างบางเอ่ยถามอย่างหวั่นใจ ทั้งที่เธอก็รู้อยู่แล้วว่าวิธีการลงโทษของเขานั้นคือสิ่งใด

  "ก็ลงโทษเจ้าไง :)"

  ร่างสูงกล่าว ก่อนจะอุ้มนางวางลงบนแท่นบรรทม โดยมีร่างสูงของชายหนุ่มทาบทับลงมาติดๆ

  "ท่านอย่าทำอะไรบ้าๆนะ!"

  สุพรรณิการ์เริ่มตกใจกับการกระทำของชายหนุ่ม จะไม่ให้ตกใจได้เช่นไร ก็ในเมื่อการจู่โจมของเขาทำให้เธอแทบจะคาดไม่ถึง!!

  "ข้ามิได้ทำเรื่องบ้าๆ ซะหน่อย แต่ข้ากำลังจะทำให้เจ้าได้รับบทลงโทษต่างหาก :)"

  คำพูดของพิทยาธรหนุ่มแทบจะทำให้ร่างอรชรของนารีผลน้อยสุพรรณิการ์สั่นเล็กน้อยด้วยความตกใจในท่าทีของอีกฝ่าย ซึ่งเธอหวังว่าสิ่งที่เขาจะทำต้องเป็นเรื่องที่ดีแน่นอน ถึงแม้สถานการณ์ตรงหน้ามันจะไม่ใช่ก็ตามที...

  "บทลงโทษอะไรของท่าน ท่านต่างหากที่เป็นฝ่ายผิด!!"

  สุพรรณิการ์กำลังทำใจดีสู้เสือ แม้ตอนนี้เธอจะถูกเสือตัวนั้นทาบทับร่างก็ตามที แต่มันก็จริงนี่! เขาต่างหากที่เป็นคนทำให้เธองอนเอง เพราะฉะนั้นเขาคือคนผิด! 

  "เจ้าช่างเป็นเชลยปากแข็งเสียจริง"

  ร่างสูงของบุรุษที่กำลังทาบทับเธออยู่กล่าว ก่อนจะจ้องมายังนัยน์ตาคู่สวยของหญิงสาว ราวกับต้องการค้นหาอะไรบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในแววตาคู่สวยนั้น

  แต่จ้องนานไปมันก็เขินนะเพคะ!

  สุพรรณิการ์ได้แต่จ้องมองเจ้าของดวงตาเฉียบคมที่แฝงไปด้วยความมุ่งมั่นและขี้เล่นของอีกฝ่าย ราวกับต้องมนต์ของบุรุษผู้เป็นเจ้าของดวงเนตรที่กำลังจ้องเธออยู่ สายตาที่เขามองมาคล้ายกับกำลังค้นหาบางสิ่งที่เขาต้องการจากเธอ

  "ท่านช่วยลุกออกจากตัวข้าได้มั้ย?"

  สุพรรณิการ์กล่าว ก็แน่สิ! เธอเริ่มจะหวั่นไหวต่อดวงตาที่เขาจ้องมาซะแล้วสิ

  "เชลยมิมีสิทธิ์ต่อรอง :)"

  แต่คำตอบที่ได้มาทำให้นารีผลน้อยอย่างสุพรรณิการ์อยากจะบ้าตาย คำก็เชลย สองคำก็เชลย นี่เขาเห็นเธอเป็นเชลยจริงๆเหรอเนี่ย?

  "..."

  ความเงียบของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มเริ่มจะรู้สึกตัว ก่อนที่จะพยุงร่างกายแกร่งอย่างบุรุษ เพื่อให้เธอหายจากการตกใจ จากการกระทำของเขาเมื่อครู่

  สุพรรณิการ์เริ่มแปลกใจในท่าทีของชายหนุ่มว่าทำไมช่างเข้าใจยากเช่นนี้ แต่พอนึกถึงการกระทำเมื่อครู่ก็ทำให้หทัยดวงน้อยเต้นแรงอย่างประหลาด 

  'นี่เราเป็นอะไรไป?'

  ร่างบางถามตัวเองในใจ ก่อนจะมองไปยังพิทยาธรหนุ่มผู้ที่จะกระทำการลงโทษเธอเมื่อครู่ แต่ดูเหมือนเมื่อพบพระพักตร์ของอีกฝ่าย หทัยดวงน้อยก็เริ่มเต้นไม่เป็นส่ำ แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะรู้ถึงในท่าทีของเธอ เพทายจึงพูดว่า

  "เรารู้ว่าเจ้าคิดเช่นเดียวกับเรา"

  เพทายกล่าวอย่างมีเลศนัย ก่อนจะเยื้องกรายเข้ามาใกล้ร่างอรชรของสุพรรณิการ์ ก่อนจะโน้มพระพักตร์เข้าใกล้ดวงหน้าเรียวงามได้รูป ก่อนจะโน้มริมฝีปากงดงามได้รูปเพื่อสัมผัสริมฝีปากบางแดงระเรื่อ ก่อนจะมอบจุมพิตหวานซึ้งที่เต็มไปด้วยความสิเน่หาให้กับสุพรรณิการ์

  ร่างบางของสุพรรณิการ์ดูเหมือนจะตกใจในการกระทำของชายหนุ่ม ก่อนจะตอบรับจุมพิตจากชายหนุ่ม จุมพิตที่เต็มไปด้วยความรักของทั้งสองฝ่าย เพทายเริ่มโน้มร่างบางลงสู่แท่นบรรทมอีกครั้ง ก่อนจะทาบทับร่างอรชรของอีกฝ่าย พร้อมกับค่อยๆเปลื้องอาภรณ์ของนารีผลน้อยเมื่อรู้ว่านางยินยอมพร้อมใจแล้ว...

โปรดติดตามตอนต่อไป

อาจแต่งไม่ลื่นนะค่ะ ToT อาจจะสั้นหน่อยน้าาาาาาาาาา