ภพรักหิมวันต์

 เฮ้ออออออออออออออออออออออออ!!
 จะอะไรกันนักกันหนา ฉันไม่ใช่นักโทษซะหน่อย! (แค่โดนข้อหาว่าเป็นขโมย-_-^) ทำไมต้องพาฉันมาขังที่คุกใต้ดินด้วยเนี่ย TT___TT
 วรินนารากล่าวในใจ รอให้เจอองค์เหนือหัวของพวกเจ้าก่อนเถอะ!! 
ปัง!...แกร๊ก...
เสียงเปิดประตูห้องขังของผู้คุมเรียกความสนใจจากวรินนาราได้ไม่น้อย ผู้คุมเดินเข้ามาหาหญิงสาว ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า
"องค์เหนือหัวทรงเรียกพบเจ้า"
ร่างบางได้ฟังดังนั้น ก็ยิ้มอย่างมีเลสนัย
'ถึงเวลาของข้าแล้วสินะ' เธอจะทำให้เมืองแห่งนี้พังไปข้างหนึ่งเลย!!
  และแล้วเวลาที่รอคอยก็มาถึง เมื่อทหารผู้คุมนำตัวธิดายักษาวรินนาราเข้ามาพบ 'สีหสุบรรณ' กินรหนุ่มผู้มีวัยสามสิบชันษากว่าๆ ผู้เป็นถึงเจ้าครองนครเทพกินรา ที่เสด็จประทับคู่กับพระมเหสีมินตรา คู่บุญแห่งองค์สีหสุบรรณ!!
 กินรหนุ่มพิศดูร่างเล็กอย่างไตร่ตรอง เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายมีรูปโฉมที่น่าหลงใหล แต่ต้องยกเว้นสีหสุบรรณไว้คนหนึ่งที่หามิได้หลงใหลกับรูปโฉมที่ตราตรึงใจบุรุษเพศของวรินนารา แต่กลับสงสัยในแววตาของหญิงสาวตรงหน้า ทำไมดวงตาสีนิลนั้นช่างคล้ายกับพระขนิษฐาสุวรรณรัศมีเสียเหลือเกิน...
 "ปล่อยนางก่อน"
 กินรหนุ่มออกคำสั่งแก่ผู้คุมที่นำตัวนางมา ทำให้หญิงสาวเป็นอิสระ ก่อนจะเริ่มแผนการที่วางไว้!!
 ทันทีที่พ้นจากการจับกุม วรินนาราเริ่มร่ายมนต์ก่อนที่ร่างกายของหญิงสาวจะเปลี่ยนแปลงไป ร่างกายของเธอค่อยๆขยายใหญ่ขึ้น จนเต็มท้องพระโรง บริเวณมุมปากสีชมพูระเรื่อมีเขี้ยวค่อยๆงอกออกมา จนวัดความยาวของเขี้ยวได้ 10 เซนติเมตร
 ใช่!! เธอเป็นยักษ์
 แต่หาใช่ยักษ์ธรรมดาไม่ วรินนาราเป็นถึงธิดายักษากับนางกินรี ย่อมที่จะมีสายเลือดแห่งยักษาและกินรีไหลเวียนอยู่ในร่างกาย จึงไม่แปลกที่เธอจะกลายร่างเป็นยักษ์ตามสายเลือดแห่งองค์จิตราสูรผู้เป็นบิดาได้
 เมื่อกินรหนุ่มได้เห็นร่างยักขินีตรงหน้าก็หาได้หวาดหวั่นไม่!! เขาจึงเริ่มร่ายคาถาพร้อมกับถอดสังวาลแล้วขว้างสังวาลเส้นนั้นใส่ยักขินีตรงหน้า
 พลันสายสังวาลเส้นนั้นกลายเป็นเชือกขนาดใหญ่ที่เข้ารัดเธอไว้ วรินนาราพยายามที่จะแก้เชือกอาคมที่ลงไว้ แต่หาได้สำเร็จไม่ ก่อนที่ยักขินีน้อยจะสิ้นฤทธิ์คืนสภาพกลายเป็นหญิงสาวเหมือนเดิม!!
 "เจ้าเป็นใคร สาวน้อย"
 เจ้านครเทพกินราเอ่ยถามร่างบางที่ตอนนี้กำลังอยู่ใต้การพันธนาการของบ่วงอาคมอยู่ 
"..."
 ไม่มีเสียงตอบกลับของวรินนารา ทำให้องค์เหนือหัวสีหสุบรรณต้องใช้ไม้ตาย พระองค์ทรงบริกรรมคาถา ทำให้บ่วงอาคมยิ่งรัดนางเข้าไปอีก
"โอ๊ยยยยยยย!! ท่านเป็นผู้ใหญ่ ใช้กำลังบังคับขู่เข็ญข้ามันไม่ใช่เรื่องที่ถูกที่ควรเลย!"
 วรินนาราตอบกลับ ทั้งที่สีหน้าของเธอยังคงแสดงไปด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่สีหสุบรรณจะทรงตัสถามยักขินีผู้นี้อีกครั้ง
"เจ้าเป็นใครกัน!"
 คำถามนี้ทำให้หญิงสาวหันมาสบพระพักตร์ชายตรงหน้าด้วยแววตามาดมั่น ก่อนจะเอ่ยวาจาตอบชายหนุ่มตรงหน้าด้วยท่าทางที่ดูองอาจสมชายชาตรีมากกว่าสตรีเช่นเธอ
"ข้าชื่อวรินนารา ราชบุตรีแห่งองค์จิตราสูรพญายักษ์แห่งอสุรานครและพระชายาสุวรรณรัศมีราชธิดาแห่งท้าวธฐชัย!!"
 คำตอบที่ได้จากสตรีตรงหน้า ทำให้กินรหนุ่มสีหสุบรรณและพระมเหสีมินตราสบพระพักตร์กันอย่างไม่ได้นัดหมาย
'บุตรีแห่งสุวรรณรัศมี ขนิษฐาแห่งเรา หรือว่าสตรีผู้นี้คือราชนัดดาแห่งเรา!!'
 สีหสุบรรณค่อยๆคลี่รอยยิ้ม พร้อมร่ายมนต์คลายบ่วงเชือก ทำให้วรินนาราเป็นอิสระอีกครั้ง ก่อนที่เจ้าแห่งนครเทพกินราอย่างสีหสุบรรณจะเข้าสวมกอด 'หลานรัก' ด้วยความเปรมปรีดิ์ ก่อนจะค่อยๆ กล่าวความจริงออกมาทั้งหมด เพื่อให้ร่างเล็กที่ตอนนี้กำลังสับสนได้เข้าใจจนกระจ่าง
"ที่นี่คือนครเทพกินรา เราคือสีหสุบรรณ เจ้าคือพระราชนัดดาผู้เป็นธิดาแห่งสุวรรณรัศมี พระขนิษฐาแห่งเรา!"
 วรินนาราหันไปมองกินรหนุ่มอย่างไม่เชื่อสายตา เขาคือพี่ชายของพระมารดาสุวรรณรัศมี งั้นแสดงว่าชายผู้นี้คือลุงของเรา พระมาตุลาแห่งเรา!!
 หญิงสาวค่อยๆ คลี่รอยยิ้มแสดงความยินดี ก่อนจะเข้าสวมกอดพระมาตุลาแห่งเธอ สีหสุบรรณก็สวมกอดหลานรักด้วยความยินดี ก่อนจะพาพระราชนัดดาเข้าสู่ท้องพระโรงเพื่อถามข่าวพระขนิษฐาสุวรรณรัศมีด้วยความห่วงใย...

อัพเสร็จแระนะ อาจจะสั้นไปหน่อย ไรเตอร์ก็ขออภัยมา ณ ที่นี่ด้วย