ภพรักหิมวันต์

9.1

เขียนโดย Brownies_PK

วันที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2558 เวลา 19.41 น.

  52 บท
  129 วิจารณ์
  78.36K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 26 มีนาคม พ.ศ. 2558 20.56 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

22) จับกุม

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 หลังจากที่ท้องเจ้ากรรมส่งเสียงร้องเป็นเชิงบอกให้หญิงสาวหาอะไรมาร้องท้องก่อน นี่ก็เข้าสู่วันที่2แล้ว ที่เธอมาถึงป่าหิมพานต์แห่งนี้โดยที่เธอยังไม่ได้กินอะไรมาก่อนเลย

'เหอะ! เป็นเพราะเจ้างูเขียวบ้านั่นเชียว'

 วรินนารากล่าวโทษนาคาหนุ่ม ก่อนที่จะออกเดินดูบริเวณรอบๆ ว่ามีสิ่งใดพอประทังชีวิตได้บ้าง เพราะโบราณได้กล่าวไว้ว่ากองทัพต้องเดินด้วยท้อง!!

 ดูเหมือนโชคชะตาจะเข้าข้าง เมื่อถัดจากที่แห่งนี้ไปอีก300เมตร มีสวนผลไม้อยู่ หญิงสาวไม่รอช้า รีบเดินทางไปยังสวนผลไม้แห่งนั้นโดยเร็ว

 โชคดีของวรินนาราเมื่อสวนผลไม้แห่งนั้นเต็มไปด้วยผลไม้นานาชนิด ซ้ำรอบๆสวนแห่งนี้ยังเต็มไปด้วยมวลบุปผานานาพรรณที่ส่งกลิ่นหอมอบอวลไปทั่วทั้งสวน

'ว่าแต่สวนแห่งนี้เป็นของใครกันนะ?? ทำไมช่างดูยิ่งใหญ่เสียเหลือเกิน'

 วรินนาราคิด แต่ตอนนี้เธอไม่สนใจอะไรแล้วล่ะ หญิงสาวสนใจแค่สวนผลไม้อย่างเดียว! 

"หยุดนะ! เจ้าหัวขโมย!! "

 เสียงของบุรุษหนุ่มผู้หนึ่งดังขึ้น ทำให้หญิงสาวที่กำลังเอื้อมมือเก็บผลไม้ต้องชะงักลงทันใด! ก่อนจะหันไปยังต้นเสียง แล้วพบว่าเจ้าของเสียงเป็นชายวัยกลางคนที่แต่งกายคล้ายทหารของพระเจ้าแผ่นดินในละครจักรๆวงศ์ๆ ที่เธอเคยดูอยู่4-5ครั้งในวัยเด็ก

"เจ้ากล้าดียังไง ถึงบังอาจขโมยผลไม้ในอุทยานหลวงแห่งนี้!!" ผู้มาเยือนคนใหม่เอ่ยถามด้วยความน่าเกรงขาม

'อุทยานหลวงงั้นรึ??'

 หญิงสาวคิดในใจ ถึงว่าทำไมสวนผลไม้แห่งนี้ช่างใหญ่โตโอ่อ่าเสียเหลือเกิน

"ข้าถาม ทำไมเจ้าไม่ตอบ หรือว่าเจ้าจะมาขโมยสิ่งของในอุทยานแห่งนี้ ทหารจับตัวนางไว้!!"

 ชายวัยกลางคน ออกคำสั่งให้เหล่าทหารทุกนายมาจับกุมเธอไว้!!

 วรินนาราไม่สนใจเหล่านายทหารที่ห้อมล้อมเธออยู่ หญิงสาวกางปีกคู่ใจ ก่อนจะบินขึ้นสู่ท้องฟ้า

 พรึ่บ!!

 ดูเหมือนโชคชะตาจะเล่นตลก เมื่อมีตาข่ายสีขาวหนาร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้าเข้าคลุมร่างเธอไว้!! วรินนาราพยายามที่จะใช้พละกำลังทั้งหมดเพื่อที่จะทำลายตาข่าย แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ง่ายอย่างที่คิด เมื่อตาข่ายแห่งนี้เป็นตาข่ายอาคม!!

"ไกรสร เจ้าจงนำเรื่องที่นางผู้นี้บังอาจลักลอบเข้ามาในอุทยานหลวง เข้ากราบทูลองค์เหนือหัวสีหสุบรรณเป็นการด่วน!!"

 ชายวัยกลางคนเอ่ยคำสั่ง สั่งให้นายทหารนายหนึ่งนำคำสั่งของชายผู้นั้นไปกราบทูลแด่องค์เหนือหัวอะไรสักอย่างนี้แหละ ชายผู้นั้นหันมากล่าวแก่หญิงสาวที่ถูกพันธนาการด้วยตาข่ายอาคมด้วยสีหน้าที่เข้มงวด ที่ทำให้หญิงสาวเริ่มรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี

"หน้าที่ของข้าคงหมดลงแค่นี้ ต่อไปองค์เหนือหัวสีหสุบรรณจะสำเร็จโทษเจ้าเอง!!"

นั่นไง!! คิดแล้วไม่มีผิด รอให้เจอองค์เหนือหัวของพวกเจ้าก่อนเถอะ ข้าจะอาละวาดให้องค์เหนือหัวของพวกเจ้าไมเกรนขึ้นเลย คอยดู!!

 อีกด้านหนึ่งของนายทหารผู้แจ้งข่าว

"ขอเดชะพระอาญามิพ้นเกล้า บัดนี้ได้มีผู้บังอาจลักลอบเข้ามาในอุทยานหลวงพระเจ้าข้า แต่โชคดีที่ผู้เฝ้าอุทยานจับกุมนางไว้ได้พระเจ้าข้า"

 นายทหารชั้นผู้น้อยกล่าวตามที่ได้รับคำสั่งจากนายของตนเองอีกที เพื่อรับความดีความชอบ ทำให้องค์เหนือหัว 'สีหสุบรรณ' เกิดความสงสัย

 ซึ่งอุทยานหลวงเป็นสถานที่ที่มิอาจมีการลักลอบเข้ามาโดยง่าย เพราะมีธารน้ำตกล้อมรอบอุทยาน และถ้าหากมีผู้ลักลอบเข้าไป ก็แสดงว่าเป็นความประมาทของผู้คุม แต่สีหสุบรรณมั่นใจว่าผู้คุมที่เขาได้ทรงแต่งตั้งให้ไปเฝ้าอุทยานหลวงนั้น เป็นคนที่มีความรับผิดชอบ งั้นแสดงว่าบุคคลที่ลักลอบเข้ามานั้นต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน!!

"จงนำนางมาพบเรา!!"

 กินรหนุ่มตรัสวาจาแก่นายทหารนายนั้นด้วยท่าทีที่สง่างาม สมกับเป็นองค์เหนือหัวแห่งนครเทพกินรา!!...

 

 


 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา