World of Wizard โลกแห่งเวทมนต์

"รถบัสบินได้" แดง"ใช่ แถมมาจอดตรงหน้าพวกเราด้วย" ไทย"ไปกันได้ยัง จะตกใจอีกนานไหม" ลุงอาลันพูด "ไปกันเถอะ ไหนๆก็มีเวลาเหลืออีกนาน" แมนพูด " แถมคืนนืงของโลกเราเท่ากับ4วันที่นี้ งั้นพวกเราลองอยู่ๆไปสัก3วันของทีนี้กันนะ" "อืม ฉันว่ารู้สืกชอบทีนี้นะ อากาศบริสุทธิ์ขนาดนี้ น่าอยู่สุดๆเลยอ่ะ" มด ทังสี่เดินขื้นบัสไป หาที่นั่งกันคนละทีน่างเรียบร้อย "พ้อมกันยังเด็กๆ" คนขับถาม "ครับ ไปเลยครับ" "งั้นไปกันได้เลย" คนขับพูด รถบัสเริ่มลอยตัวออกไปย่างนิ่มนวล ทังสี่ไม่เคยขื้นรถบัสที่มีความนิ่มนวลเท่ามาก่อนในชิวิต ทังสี่คนเปิดหน้าต่างรถบัสออก สูดอากาศข้างนอกเข้าไปย่างมีความสุข จนรถบัสเริ่มเข้าไปใกล้โรงเรียน แล้วก็เลิ่มลอยลงย่างช้าๆ "ถืงแล้ว ขอบคุณที่ใช้บริการครับ" คนขับพูด "ราคาเท่าไรครับ" แนมถาม "ไม่ต้อง ที่นี้เขาไม่ใช้เงินกันหรอก เขาใช้แค่น้ำใจก็พอแล้ว" ลุงอาลันบอก "งั้นเหรอครับ พวกผมขอบคุณครับ" แนม "ไม่เป็นไร ไว้คาวหน้ามาใช้บริการใหม่ได้นะ" คนขับบอก "เดียวค่ะ งั้นเอานี้แทน นะค่ะ"มดยื่นของในมือให้คนขับ "ขนมค่ะ ของตอบแทนค่ะ" "งั้นผมรับไว้ด้วยความเต็มใจนะครับ" คนขับ ทังสี่คน กับ ลุงอานเดินลงจากรถ ก็พบว่ามีคนมากมายเต็มไปหมด แต่พวกเขาบินกันอยู่ พวกเขาตกใจมาก ปานกับว่าพวกเขาเข้ามาอยู่ในหนัง4มิติย่างงั้นแหละ "ตามมา"ลุงอาลันพอพูดจบ ก็เลิ่มลอยตัวขื้นทันที่ "เดียวจะพาไปที่โรงเรียน" "แต่พวกผมบินไม่เป็น" แนมพูด "พวดเธอก็แค่คิดเท่านั้นเอง" ลุงอาลัน พอลุงอาลันพูดจบ บ่าวสาวทังสี่ก็เลิ่มลองทันที "บิน.....อาก" แดงที่คิดจะลองบิน แต่กับพอตัวลอยขื้นกับตกกับพื้นทันที ทำให้ก้นเขากะแทกกับพื้นย่างจัง " โอ่ยเจ็บ" "เด็กจริงนะแกไอแดง เดียวฉันจะบินให้แกดูเอง " ไทย พูด " บิน" ตูมๆๆ เจ้าทังมันสั่งบิน ตัวมันพุ่งไปตำกับป้ายรถโดยสาร ย่างจัง "อากๆๆ เจ็บๆๆ" ไทย "เป็นไงบาง ไทยไม่เป็นไรใช่ไหม" มดถาม "เด็กมากนะไทย เดียวดูฉันนี้ บิน" พั้น พั้นพูดตัวของพั้นก็ลอยตัวขื้นย่างนิ่มนวลทันที "ฮ่าๆๆ เป็นไง จ่ากๆๆๆ" พั้น ตัวเขาพุ่งตรงไปที่ลุงอาลันทันที แต่ลุงอาลัน กับ ลบทันทำให้ตัวเขาพุ่งไปชนเข้าถังขยะเต็มๆ "อี่ๆๆๆ เป็นไงบางพั้น เหมันต์จุง " มดเดินไปถาม "เอาละตาฉันบาง"ผมพูดออกมา"บิน..."พูดย่างนิ่มนวล พอพูดเสร็จตัวผมก็ลอยจื้นย่างช้าๆ และ ผมทำได้ "งั้นตาฉันยางนะ" มดพูดจบก็ตัวเขาลอยขื้นทัน"เอาละ" ทุกคนอื่งทันเมื่อเห็นว่ามดบินย่างสำนานมาก และ ผมก็ไม่ยอมแพ้ เลยบินย่างใจยากดู "นี้พวกเธอจะเล่นอีกนานไหม" ลุงอาลันพูด "ครับ , ค่ะ" ทุกคนพูดพ้อมกัน "แต่ก่อนนั้น พั้นนายรีบพุ่งตัวไปอาบน้ำที่บอนั้นไป เหมันต์จะตายแล้ว" ไอแดงพูดทุกคนทำหน้าย่างกับรังเกียจพั้นเหลือเกิน "งั้นรอแปบนืง" ข่อข้ามไปเลยนะครับ
พอทุกคนเริ่มบินได้ชินแล้วก็เลิมบินตามลุงอาลันจนไปถืงหน้าปราสาท ทุกคนลอยลงไปตรงหน้าประตูแล้วก็ยุดลง "งั้นฉันมาส่งได้เท่านี้นะ" ลุงอาลัน"เดียวก่อนครับ แล้วพวกผทจะรู้วิธีไปได้ไง" แนมบอก "พวกเธอเดิ่นทะลุประตูนี้ไปเลยไง ถามได้ ไว้เจอกันอีกตอนพวกเธอกับก็แล้วกันนะ ไปละ" พอพูดจบลุงิาลันก็หายไปทันที "ผีจริงๆด้วย ดูดิตอนเห็นแรกๆตกใจละ แต่ตอนนี้ลุงเขาหายไปต่อหน้าต่อตาเลย" พั้น "ไอเห้ย ลืมแล้วเหรอ โลกนี้คือโลกเวทมนต์นะ" ไทยพูด "แล้วเอาไงต่อละแมน" "ลองดูแล้กะนว วิ่งทะลุไปสินะ" ผมพูด " งั้นพวกเราวิ่งเข้าไปพ้อมกัน" "เค...ๆๆๆๆ"พวกตงลงกันกันเสร็จ ก็ลงมือทันที "เอาละนะ นับนืงถืงสาม" แดงพูด "นืง" "สอง" "สาม" พูดเสร็จ ก็วิ่งใส่ทันที แต่ผลออกมาเคย โครม.....!! เสียงของวัตถุทังสี่กะแทกเข้ากับประตูย่างจัง "โอ่ยเจ็บๆๆๆ ทำไหมไม่ทะลุ" แมนพูด พอพูดเสร็จประตูไขออกทันที "เอ่ๆๆๆๆๆ" .....................
ตอนหน้าเริ่มเข้าเรื่องละครับ แบบนี้ก็ลำบากนิดๆ