World of Wizard โลกแห่งเวทมนต์

"ยินดีต้อนรับ พ่อมดแม่มดใหม่ทุกคน ฉันคืออาจารย์ของพวกเธอทังสี่คน"
หลังจากที่พวกผมวิ่งชนประตู ประตูก็เปิดออก จากนั้นจากมีคนที่พูดว่าเป็นอาจารย์ของพวกผมสะงั้น
"ตามฉันมา" อาจารย์คนนั้นบอก
"เดียวครับ" ผมเรียกเค้า แต่เค้าไม่สนใจและไม่หันมาเลย
"เอาดีแมน" มดถาม
"ลองตามเค้าไผดู" ผมตอบ
พวกผมก็เดิ่นตามอาจารย์คนนั้นไป จนไปถืงตืกในปราสาทหลังนืงลักษณ์ของมันก็ไม่ใหญ่โตเท่าไหร่ น่าจะเป็นตืกที่เก่าที่สุดแล้วมั้ง
"อ่าว เข้าไปได้ ไปทักทายเพื่อนร่วมเรียนของพวกเธอสะ" อาจารย์
พอพูดจบ ประตูปราสาท ก็เปิดเองเลย
พวกผมเข้าไปก็ในปราสาทหลังนั้น สิ่งที่พวกผมเห็นมันมหัศจรรย์มาก เพราะว่าข้างในมันไม่เก่าแก่เหมือนข้างนอกเลยสักนิด ทังตืกร้อมรอบด้วยผื่นผาสีแดงไม่ต่างยังกับในแฮรี่ พอตเตอร์ ต่างแค่แพดาน เท่าเอง

"เหมือนพวกเรามาในหนังแฮรี่ พอตเตอร์เลยแฮะ" ไทย
"นั้นสิ" แดง
พอผมมองไปทั่วห้องกับมีเพียงคน3คนในตืกเท่านั้น ทำให้ผมเกิดข้อสงสัยทันที
"อาจารย์ ทำไหมที่นี้มีแค่3เองครับ"แมน
"เข้าไปก่อน เดียวฉันจะอธิบายให้หมดเอง" อาจารย์
พอพวกผมเดิ่นเข้าไปลวมกลุ่มกับพวกที่มาก่อนนั้นแล้สก็เปิดตัวสอบถามทันที
"สวัสดี ฉันชื่อ แมน ส่วนสามนี้ชื่อ มด ไทย แดง และ พั้น พวกเราพื่งมายังไม่รู้จักอไร ช่วยแนะนำวิธีเรียนด้วยนะ" แมน
"งั้นเหรอ พวกฉันก็พื่งมาถืงไม่นานเท่าไหร่หรอก มือใหม่เหมือนกัน" คนในสามคนนั้นตอบ " ฉันชื่อ มาส์" ชายคนนั้นตอบมื่อกี้
" ฉัน ชื่อ ขวัญ ส่วนนี้ แตงโม " ชายอีกคนนืงบอก
"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" เธอเป็นหญิง ที่น่ารักไม่แพ้มดเลยที่เดียว
"ยินดีที่ได้รู้จักครับ,ค่ะ" พวกผมพูดพ้อมกัน

พอผมทำความรู้จักกันแล้ว อาจารย์คนนั้นก็เข้ามาใกล้ๆพวกผม
"เอาละ รู้จักกันแล้วใช่ไหม" อาจารย์คนั้นพูด "งั้นเรามาเข้าเรื่องเลยนะ อาจารย์ชื่อ อาเล็ก พวกเธอคือสมาชิกในกลุ่มของฉัน พวกเธอต้องตั้งใจฟังที่ฉันสอน และ ก็ทำตามที่ฉันบอกเข้าใจไหม"
"ครับ,ค่ะ" พวกผมทังเจ็ดตอบพ้อมกัน
"งั้นมาเริ่ม เรียนกันเลย ฉันจะสอนเริ่มจากการบินให้สะดวกสะก่อนแล้วค่อยมาเริ่มการเรียนเวทมนต์พื้นถาน"
พอพวกเรียนกันไปนานจนเวลาผ่านไปสองวันของที่นั้น แต่ที่แปลกคือ เมื่อพวกผมมาที่โลกนี้ไม่รู้สืกหิว หรือ รู้สืกว่ายากนอน อไรเลย พวกผมเลยเรียนกันได้โดยไม่สะดุดสักนิดเดียว พวกผมลืมพากันบินได้ดีขื้น และใช้เวทมนต์พื้นฐานได้นิดน่อยเช่น ทำดอกไม้ให้บาน -.- และ พวกผมทังเจ็ดก็เริ่มสนิทกันเร็ว ก็ไม่แปลกคุยกันเจอหน้ากันสองสันเต็มๆ"
"เอาละต่อไปจะสอน...." อาจารย์
ตูมๆๆๆๆ เสียงระเบิดดังขื้นอยู่ข้างนอกปราสาทที่พวกผมอยู่ ทำให้ทุกคนตกใจทันที
"เกิดอไรขื้นครับ อาจารย์" มาส์ถาม
อาจารย์รีบออกมาดูข้างนอกทันที พวกผมก็เลยรีบวิ่งออกมาดูด้วยตามทันที พวกผมถืงกับตาค้างทันที
"นั้นมันอไรนะ" ขวัญ
"ดอนวีซ่า" อาจารย์
"เอ่ !!!! ดอนวิช่า คืออไรครับ" แมน
"มันคือสัดปสัตว์ประหลาด ที่กินเวทมนต์ของเล่าพ่อมดแม่มด" อาจารย์อาเล็กบอก "มันยังถืงเวลาที่มันจะมานี้นา แย่แล้วพวกเธอหนี้ไปก่อน"
"แต่อาจารย์" ผมพูด
"รีบไป ไม่งั้นพวกเธอโดนมันกินเวทมนต์ ไม่เหลือ จนไม่สามารถมาโลกนี้อีก ไปสิ" อาจารย์

พอพวกผมได้ยินย่างงั้นพวกผม ทั้งหมดก็รีปวิ่งไปที่ทางหน้าประตูที่พวกผมมาทัน แต่พวกผมไม่บินเพาะกลัวเจ้าตัวนั้นมันเห็น ทุกคนในปราสาทพากันแตกตื่นหาทางหนี้กันคนละที
ในที่สุดพวกผมวิ่งมาถืงสะที พวกผมรีบเปิดประตูทันที
"กรี๊ด......!!!!!"
พอผมหันไปมองเสียงนั้น ผมตกใจทันที่เห็นว่ามดโดนเจ้านั้นดูดเข้าไปหามัน
"มด...!!!!!" ผมร้องด้วยโมโห
"ช่วยด้วย แมน" มด มดร้องออกมาด้วยความกลัว
"ย่านะ แมน ใครที่เข้าไปใกล้มันจะถือว่าตายแล้วนะ" ขวัญ บอก
"แล้วจะให้พวกฉันยืนดูเพื่อนพวกเราตายได้ไง" ไทย
"มันน่าจะมีวิธีจัดการมันสิน่า" แดง
"ถ้ามีนี้ มีแน่นอนอยู่แล้ว" แตงโม
"งั้น !!!! ทำไง รีบบอกมาสิแตงโม" ผมถามเธอด้วยเก็บอารมณ์ไม่อยู่
"ต้องมีคนไปผนึกมันด้วยตัวคนเดียว" แตงโม
"งั้น รีบบอกมาสิ คนเดียวฉันก็ได้"แมน
"แต่...........ต้องแลกกับชิวิตของผู้ผนืกนะ"แตงโม
"ไม่จริงน่า" ไทย
"เสียใจด้วยนะ กับเพื่อนนาย พวกเรารีบหนี้ต่อกันเถอะ" มาส์
"พวกนายไปก่อนเลย ถ้าฉันกับไปโดยไม่มีมดไปด้วย นั้นถือว่าฉันไม่ใช่ลูกผู้ชายดีพอ ที่ไม่สามารถปกป้องผู้หญิงคนเดียวได้ และ เป็นเพราะฉันที่พาพวกนายมาถืงเกิดเรื่องแบบนี้ขื้น" แมน
"แล้วนายจะทำอไรได้ไอแมน" แดง
"แตงโม บอกวิธีผนึกมา" แมน
"อไรนะ ไอแมน ไม่ได้ นี้เท่ากับว่านายต้องตายนะ" ไทย
"รีบบอกมาเร็ว แตงโม" ผมถามโดยไม่สนใจเพื่อนผม
"ก็ได้" แตงโม
"แตงโม !! ย่าบอกไอแมนนะ" พั้น
"นายต้องเข้าไปใกล้ที่หัวใจของ แล้วให้พูดกับมัน ข้าคือคนที่จะมาผนึกเจ้า ถ้ามันยอมรับนายมันก็จะสามารถช่วยมดได้ แต่ถ้ามันไม่ยอมรับนาย มันจะดูดวินยาน ของนายทั้งเป็น" แตงโม
"งั้นเหรอ แปลว่า สำเร็จก็ตาย ไม่สำเร็จ ก็ตายสินะ" แมน
"ใช่ ยังคิดจะไปอีกหรือไม่" แตงโม
"ย่าแมแต่คิดไอแมน" ไทยกับพั้นบอก
ผมไม่สนเพื่อนๆผม ผมรีบบินไปหาเจ้าตัว ดอนวิช่า นั้นทันที
"ไอแมน" ไทย พั้น แดง เรียกตามผมทันที
"ย่าตามไปเด็ดขาด เชื่อใจเค้าเถอะ ฉันรู้สืกว่า ผู้ชายคนนั้นจะสร้างปฏิหารได้"
มาที่ตัวผม ผมรีบพุ่งเข้าไปหาเจ้าตัวสัตว์ประหลาดนั้นย่างไม่คิดสนตาย
'รอก่อนนะมด ฉันจะต้องช่วยเธอให้ได้'