[Yaoi] ~ หลงเข้าแล้ว !! ไอ้คุณชายตัวแสบ ~

ตอนที่ 3 ความรู้สึกใหม่ ..... ที่ไม่ชัดเจน
 
 
 
 
               กูรู้นะว่ามึงตื่นเช้า แต่เช้าไปมันก็ไม่ไหวนะเว้ย !!!
 
 
               ในห้องนอนขนาดใหญ่ เด็กชายกำลังเดินงัวเงียไปหยิบผ้าเช็ดตันผืนสีขาว ที่ตากไว้อยู่บนราวแขวนเสื้อ ตาของเขานั้นยังหลับอยู่ตลอดเวลาเดิน หากแต่ใช้ความเคยชิลล์ที่อยู่มาหลายปีเดินไปบริเวณต่างๆของห้องอย่างไม่ชนอะไรเลย
 
 
               "เจ๋งวะ เดินหลับตาได้ด้วย ทีหลังสอนบ้างดิ"  เสียงของเด็กหนุ่มทำให้คนที่กำลังเดินเข้าห้องน้ำหยุดฝีเท้า แล้วหันกลับไปมองเขาด้วยสายตาที่ใครๆเห็นก็ต้องตะโกนด่า  กวนตีน  
 
 
               "มันเป็นความ สา-มา-รถ คนเทพเท่านั้นถึงจะทำได้โว้ย" หนุ่มหน้าหวานที่นั่งรออยู่บนเตียงได้แต่ทำท่าจะอ๊วกแตก เพราะพูดออกไปไอ้ตัวแสบใันก็ไม่ได้ยินอยู่ดี 
 
 
              ก็มันเดินเข้าห้องน้ำไปแล้วอะ ถึงพูดไปมันก็ไม่ได้ยินอยู่ดีแหละครับ หึๆ คิดไปคิดมามันทำให้ผมนึกถึง ตอนเปิดเทอมใหม่ๆได้ครับ คนที่ผมจะอ๊วกแตกเพราะไอ้คำหลงตัวเอง จากคนที่ไม่สนใจโลก
 
 
                            ..................................................... 
 
 
                 "มึงๆ นอนกับไอ้เด็กใหม่เป็นไงบ้างวะ" หนุ่มผมฟ้าถามเพื่อนที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขาด้วยความเป็นห่วง และกลัวไอ้ตัวแสบมันจะโกรธที่เขาไม่รอมันในวันเลือกคู่นอน 
 
                 "ก็ดี แต่แม่งปลุกกูแต่เช้าเลย .... กูง่วง" 
 
                 "เออ กูนอนกับมึงมาหลายปีละ มึงก็แบบนี้ทุกทีนี่หว่า กูปลุกก็ไม่ตื่น แล้วทำไมมันปลุกมึงถึงตื่นได้วะ" หนุ่มผมฟ้าทำหน้างงๆใส่เด็กชายที่กำลังใช้มีดตัดใส้กรอกแบ่งครึ่ง
 
                 "อะ กูให้ กูอิ่มละ เจอกันบนห้อง" มาร์คไม่เลือกที่จะตอบคำถามของเขา ทิ้งให้อยู่กับเจ้าใส้กรอกที่ตนเองกินไม่หมด 
 
                 "โอ้ยยยย" 
 
                 "อะไรแกล้งแค่นี้ถึงกับร้อง โอ้ยยยส์ เลยหรอครับคุณมาริสา"  เสียงโอ้ยที่ทำเอาคนแกล้งหัวเราะไม่หยุด หาแต่สายตาก็เหลือบไปเห็น ไอ้หน้าหวาน นั่งอยู่กับเพื่อนสนิทของเขา
 
                 "อยู่นี่เองเหรอ ทำธุระเสร็จละไง" 
 
                 "ก็นี่ไงธุระ" คนตอบหันหน้าไปทางสาวลูกครึ่ง ทำสัญญาณเหมือนว่า ผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆเขานี่แหละคือ ธุระสำคัญ
 
                 "อืม งั้นกูไม่กวนละ ตามบาย"  เด็กชายก้าวเท้าอย่างรวดเร็ว มือล้วงลงไปในกระเป๋ากางเกงหยิบโทรศัพท์เสียบหูฟัง เปิดเพลงดังๆ 
 
 
                                ...................................................
 
 
                 นี่กูเป็นไรวะ ทำไมก้อนเนื้อในอกมันสั่นแรงขนาดนี้ แค่มันบอกว่าธุระสำคัญคือดานี่ ทำไมกูต้องเดินออกมาด้วยวะเนี่ย โอ้ยยยย
 
 
                เด็กชายได้แต่นั่งคิดในใจ สายลมเย็นๆที่พัดมากระทบกับเส้นผมเบาๆ ทำให้เขารู้สึกตัวเบาหวิว หนังตาของเขาเริ่มปิดลงทีละนิด 
 
                "มานั่งทำอะไรตรงนี้ หืม" 
 
                "อ้าวพี่ปลื้ม....อย่างที่เห็นอะครับ" ว่าเสร็จ ตาของเด็กชายก็ปิดลงเหมือนเดิม
 
                "แล้วเติร์ดล่ะ ไปไหน" 
 
                "จีบสาวอยู่ครับ"
 
                 "งอนเขาหรือ"
 
                    
                 คำพูดของคนที่เขานับถือให้เป็นพี่ชาย ทำให้เขาลืมตาขึ้นมา 
 
                "เปล่าครับ ผมแค่ไม่อยากเป็นก้างขวางคอ"
 
 
                 เออ งอนเว้ย งอน แม่ง ไหนบอกจะไปทำธุระ ที่ไหนได้ นั่งจีบเพื่อนกูอยู่ คอยดูนะ กูจะไม่พูดกับมึงเลย   
 
 
                 "งั้นเดี๋ยวพี่นั่งเป็นเพื่อน"  ว่าเสร็จพี่แกก็นั่งลงเลยครับ คือผมยังไม่อนุญาตเลยนะ
 
                 "เป็นไง เดี๋ยวนี้ไม่เห็นเข้ามาเล่นห้องพี่เลย" 
 
                 "ก็ผมโตแล้วนี่หน่า จะว่าไปเย็นนี้ผมเข้าไปเล่นเกมที่ห้องพี่นะ"
 
                 "ดีเลย พี่มีเกมใหม่มาแนะนำเราอยู่พอดี ชวนเติร์ดมาด้วยดิ ปล่อยเขาอยู่คนเดียว เดี๋ยวเขาก็เหงาหรอก"
 
                  โถ่พี่ ทีมันยังปล่อยให้ผมเหงาเลย มันต้องมีเอาคืนบ้างดิ จะได้รู้ว่าคนรอมันรู้สึกยังไง "ไม่หรอกพี่ มันจีบสาวอยู่ช่วงนี้ มันไม่มาหรอก"
 
                   "อ๋อ งั้นก็ โอเค เดี๋ยวพี่เตรียมเกมไว้เลย"
 
                   "เมิงงงงงงงงงงงงง !! อยู่นี่เอง กูหาตั้งนาน" 
 
                   หนุ่มร่างสูงเรียกไอ้ตัวแสบที่เขาตามหา ตอนที่มันเดินหนีเขาไป อย่างเสียงสั่นเครือด้วยอาการเหนื่อย
 
                    "ไปนะครับพี่ ตอนเย็นเจอกัน"  
 
 
                    เด็กหนุ่มส่งยิ้มหวานพร้อมโบกมือลาพี่ชายของเขา 
 
 
                    "อ้าว มึง เดินหนีกูอีกละ รอกูด้วยดิ"   
 
                   
                    เช๊อะ !! กูไม่คุยกับมึงแล้ว มึงอะปล่อยให้กูเหงา แล้วทำไมถึงมาตามหากูล่ะวะ แม่งเอ้ย บ้าจริงๆ แล้วทำไมกูต้องมางอนมันวะเนี่ย โอ้ยยย ปวดหัว กลับถึงห้องเมื่อไหร่ กูจะรีบไปเล่นเกมที่ห้องพี่ปลื้มเลย 
 
 
                    "เย็นๆ กูไม่อยู่นะ"  
 
                    "ไปไหนอะ"  ร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างเขา ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น เพราะที่ผ่านมา ไอ้ตัวแสบมันก็ไม่เคยไปไหน
 
                    "เออหน่า"  
 
 
                    คำพูดของเด็กชายที่บอกว่าตนจะไม่อยู่ห้องตอนเย็น ทำให้ลภัสอยากรู้ว่าเขาจะไป และมันทำให้เขาอยากจะตามไอ้ตัวแสบไปด้วย 
 
 
                     "กูจะไปกับมึง"
 
                     "ก็ไปดิ"
 
                      ไอเชี่ยยยย !! ไหนบอกจะไม่ให้มันไปด้วยไงวะ ทำไมเป็นแบบนี้ไม่ได้วะเนี่ยกู อีกใจก็อยากจะแก้แค้นมัน ที่มันปล่อยให้กูรอ อีกใจก็อยากให้มันไปด้วย โอ้ยยย ชีวิต 
 
 
---------------------------------------- ครบค่า ---------------------------------------------