My pretty boy ดื้ออย่างนี้...มารักกันดีๆนะครับ

                                         ตอนที่ 2(ต่อจากตอนที่1)
 
         Meen Part
     ผมควรจะเปลี่ยนร้านราดหน้ามั้ย...แบบว่าไปกินร้านอื่นแทนอะไรประมาณเนี้ย หรือว่าย้ายโรงเรียนไปเลย == ก็ดูสิ...ผมมาร้านนี้ทีไรก็เจอแต่เรื่องปวดหัวทุกทีเลย ตั้งแต่เจอพี่ชายแล้ว ก็ยังจะมาเจอคนที่ไม่ค่อยจะอยากเจอซะด้วย...ทำไมน่ะเหรอครับ ก็เพราะว่าจากที่ไม้โทโดนกระชากไปต่อยอย่างแรงโดยผู้ชายร่างสูงคนหนึ่ง และคนนั้นก็คือ...'แฟน'ของผมเองครับ เขามีชื่อว่า'น้ำเหนือ' ลูกชายของผู้มีอิทธิพลสุดเถื่อนแล้วแถมยังรวยแบบไม่มีที่สิ้นสุด มีนิสัยที่ไม่ค่อยจะเป็นมิตรกับใครสักเท่าไร พี่น้ำเหมืออยู่ม.6ครับ เป็นรุ่นพี่ของผม 2 ปีครับ เราคบกันมาประมาณ 5 เดือนกว่าได้เเล้วครับ ว่าแต่...ไปช่วยไม้โทดีกว่า...
     "ไม้โท..เป็นอะไรรึเปล่า" ผมช่วยพยุงไม้โทขึ้น(ผมแอบเหลือบมองพี่น้ำเหนือด้วยนะ สายตาของเขามองมาทางผมกับไม้โทอย่างอาฆาต)
     "ไม่เป็นไร ยังโอเคอยู่" ไม้โทบอกกับผม...ผมเลยรู้สึกโล่งใจ
     "จะไปยุ่งอะไรกับมันนักหนา ห่วงมันมากนักรึไง!" ผมบอกเลยนะว่าไม่ใช่เสียงผมกับไม้โท    (-^-)/
     "ก็ไม้โทเขาเป็นเพื่อนของผมนะ จะไม่ให้ผมเป็นห่วงเขาได้ยังไงล่ะ" ผมสวนกลับ ทำเอาพี่น้ำเหนือโกรธหนักเข้าไปกว่าเดิม พี่น้ำเหนือดึงข้อมือผมเข้าไปใกล้ๆ...พี่เขาจับแรงมากจนข้อมือผมปวดไปหมด
     "พอเถอะครับ อย่าโทษมีน โทษผมเถอะ" ไม้โทออกปาก
     "หึ...ดี ถ้ามึงเสนอ กูก็จะสนอง" พี่น้ำเหนือทำท่าทางว่าจะเข้าไปต่อยไม้โท ผมจึงต้องห้ามไว้
     "หยุดเลยนะ!...ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่พี่จะมาสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นนะ!" ผมตะโกนใส่พี่น้ำเหนือ ทุกคนจึงหันมามอง จากนั้นก็จับกลุ่มนินทา ผมไม่สนอะไรทั้งนั้นแล้วล่ะ
     "ดี ก็ได้" พี่น้ำเหนือทิ้งคำพูดไว้แค่นี้ เดินฟึดฟัดแล้วจากไป ผมจึงไปเอาจานราดหน้า...จ่ายเงินให้ป้าแล้วเดินไปที่โต๊ะ
     "เฮ้ย...พวกมึงนี่เป็นอะไรกับร้านราดหน้าวะ ไปทีแม่งก็นาน...ว่าแต่ กูได้ยินเสียงเอะอะมาจากหน้าร้านราดหน้าอ่ะ มี'ไรกันป่าววะ" พอผมมาถึงยังไม่ได้ทันจะนั่งเลย ไอต้นไม้ก็รัวคำถามซะ
     "พอดีกูเจอพี่น้ำเหนือน่ะ...เราทะเลาะกันนิดหน่อย" ผมบอกไปอย่างเซ็งๆ แล้วไม้โทก็เดินมา พอทุกคนเห็นสภาพหน้าของไม้โทแล้ว ถึงกับเบิกตากว้างเพราะมันมีรอยช้ำจากการโดนต่อย แล้วมันก็ถามไปตามระเบียบ== ไอเพื่อนพวกนี้นี่อยากรู้อยากเห็นไปซะทุกเรื่องเลยจริงๆ
     "พอดีกูโดนต่อยน่ะ" ไม้โทบอกอย่างไม่ใส่ใจ
     "เออ...รู้แล้ว แต่ประเด็นที่จะถามมันไม่ได้อยู่ตรงนั้น คืออยากจะรู้ว่ามึงโดนใครต่อย" อาร์มพูดออกมาบ้าง ไม้โทไม่ตอบและก้มกินราดหน้าอย่างเดียว
     "งั้นก็เหลือมึงคนเดียวแล้วล่ะที่กูพึ่งได้ บอกมา" ต้นไม้หันหน้ามาทางผม
     "เรื่องมันยาวน่ะ เดี๋ยวค่อยเล่าที่หลัง" ผมบอกปัด
     "อะไรของมึงวะ ก็ได้...งั้นถามใหม่ แล้วมึงทะเลาะกับพี่น้ำเหนือเรื่องอะไร" ต้นไม้ก็ยังไม่ลดละความพยายามที่จะถาม ผมกับไม้โทมองหน้ากัน และก็ยังก้มหน้ากินราดหน้ากันต่อ
     "วุ้ย ไอพวกนี้หนิ..เอ๊ะ หรือว่า" ผมมองมองหน้าต้นไม้ที่กำลังทำหน้าสงสัย
     "อ๋อ รู้ละ...พี่น้ำเหนือต่อยไอโท แล้วมึงก็ทะเลาะกับพี่น้ำเหนือใช่ปะ" อาร์มบอกออกมา ทำเอาผมกับไม้โทแทบจะสำลักราดหน้า == ฉลาดเกินไปแล้วนะพวกมึงอ่ะ
     "...." ผม//ไม้โท
     "เงียบแบบนี้ต้องใช่แน่ๆเลย" ต้นไม้บอกด้วยความเจ้าเล่ห์
              กริ๊งงงงงงงงงงงงงงง
    เสียงกริ่งดังขึ้นเหมือนระฆังช่วยชีวิตผมที่จะไม่ต้องตอบคำถามจากไอพวกเพื่อนชอบเจือกพวกนี้...ผมเลยเดินไปเก็บจานตามเคยแล้วขึ้นห้องทันที                                                          อยู่บนห้องก็ไม่มีอะไรมากครับ ก็เรียนตามเคย แต่เรื่องเมื่อตอนกลางวันทำให้ผมครุ่งคิดไม่หาย เฮ้อ...เหนื่อยจริงๆ อ้อ ผมลืมบอกไปครับ บ้านของผมมีผมกับพี่อยู่กัน 2 คนครับ เพราะว่าพ่อกับแม่นั้นไปดูงานที่ต่างประเทศ ท่านก็ส่งเงินมาให้เราทุกเดือนครับ และก็รวมกับการทำงานพิเศษของผมและไอพี่มิว เหลือกินเหลือใช้สบายเลยล่ะครับ^^ นานๆทีพวกท่านถึงจะมาเยี่ยมพวกเราสักที พวกเราก็เหงาๆนะครับ แต่ผมมีพี่มิวอยู่ก็ไม่เหงาเลย
     "มีนๆ...มีน เฮ้ยไอมีน" ใครเรียกกูครับ?? พอผมหันไปก็เห็นต้นไม้กับอาร์มทำท่าทางชี้ไปทางหน้าประตู
     "อะไรของมึง อย่ากวนดิ...ครูวิชานี้แม่งยิ่งโหดๆอยู่ เดี๋ยวก็โดนด่ากันยกกลุ่มหรอก" ผมดุมันเสียงเบาๆ เพราะคุณครูวิชานี้โหดจริงอะไรจริงครับ
     "นั่นอ่ะๆ ดูดิ" อาร์มชี้ไปทางหน้าประตูอีกเช่นเคย ทำไมวะ...หน้าประตูมีอะไร ว่าแล้วผมก็เลยหันไปดู...อะจ่ะอะ 0-o ไม่ต้องงงว่าทำไมตกใจ เพราะสิ่งที่ผมเจออยู่หน้าประตูคือสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า 'พี่น้ำเหนือ'ครับ เอ๊ะ...แล้วพี่เค้ามาทำไม พอพี่เขาเห็นว่าผมเห็นพี่เขาแล้ว(งงไหม)พี่เขาชูโทรศัพท์ขึ้นแล้วกดอะไรสักอย่าง??
      ครืดๆ(เสียงโทรศัพท์สั่น)
     ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู(อย่างแอบๆและแนบเนียนที่สุด) ผมก็เห็นข้อความหนึ่งของพี่น้ำเหนือที่ส่งให้ผม
                  วันนี้มาเจอกันที่บ้านนะ...มีเรื่องจะคุย
                                                  น้ำเหนือ...
      ฮะ...เจอที่บ้านหรอกเหรอ ทำไมอ่ะ 
 
             ณ หน้าบ้านของพี่น้ำเหนือ
     หลังจากข้อความนั้น พี่เขาก็หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้== กว่าผมจะเข้ามาบ้านพี่เขาได้เนี่ยมันลำบากจริงๆ บ้านหลังก็ใหญ่ ทางเดินเข้าบ้านอย่างกับเขาวงกต แล้วแถมยังมีบอร์ดี้การ์ดตามคุมถือปืนไรเฟิลทั่วบ้านอีก ก็ผู้มีอิทธิพลล่ะเนอะ...ก็ต้องโอเว่อร์
     "เชิญครับคุณมีน...นายน้อยรออยู่ข้างบน" บอร์ดี้การ์ดโค้งรับอย่างเป็นกันเอง ความจริงผมก็มาที่นี่เป็นร้อยครั้งแล้วนะตั้งแต่ผมคบกับเขา แต่ผมไม่เคยจำทางเข้าบ้านได้เลยจริงๆ== เอาล่ะ...จะไม่พูดมาก ไปที่ห้องเขาเลยดีกว่า
          ก๊อก ก๊อก ก๊อก
     "เข้ามาได้" เสียงทุ้มดังขึ้น ผมเลยเปิดประตูเข้าไปก็พบกับห้องของเขาที่คุ้นเคย ข้างในตกแต่งด้วยของที่ไม่หรูหรามากนัก ออกแนวโมเดิร์นมากกว่า หันหน้าไปทางซ้ายก็จะพบกับห้องนอน เลยไปอีกก็จะเป็นห้องทำงานส่วนตัว ตรงที่ผมยืนอยู่นี่เป็นห้องนั่งเล่นครับ ไปทางขวาก็จะเป็นห้องเก็บของกับห้องน้ำ อะไรมันจะใหญ่ปานนั้น == ห้องเขาคนเดียวนี่เท่ากับบ้านผมทั้งหลังเลยนะเนี่ย
     "มีอะไรรึเปล่าครับ เรียกผมมา" ผมเปิดประเด็นคำถามก่อนเลย
     "การที่กูเรียกมึงมา มันต้องมีอะไรด้วยเหรอ" ไม่ต้องตกใจครับ เพราะเขาใช่สรรพนามแบบนี้กับผมอยู่แล้ว ซึ่งผมก็ไม่ได้ซีเรียสอะไร
     "เปล่านี่ครับ...ผมไม่ได้บอกแบบนั้นสักหน่อย" ผมบอกเขาไป
     "มานั่งตรงนี้มา" พี่น้ำเหนือเรียกผมมานั่งตัก ผมก็ยอมไปนั่งกับเขาโดยดี
     "มีอะไรก็ว่ามาครับ...เอ๊ะ...พี่เหนือนี่" ผมดุเขาเพราะเขาเริ่มเอาจมูกมาหอมแก้มผมและไซร้คอผม
     "ไม่ชอบ..." พี่น้ำเหนือพูดออกมา??
     "...."
     "ไม่ชอบให้อยู่ใกล้มัน" พี่น้ำเหนือกระซิบข้างหูผม ผมงงๆ
     "ใครเหรอครับ"
     "ไอเชี่ยเมื่อตอนกลางวัน" พี่น้ำเหนือบอกผม...ฮะ ผมคบเชี่ยเป็นเพื่อนตั้งแต่เมื่อไร อ๋อ...พี่เขาหมายถึงไม้โทน่ะเหรอ
     "ไม้โทน่ะเหรอครับ"
     "ฮะ..อะไรนะ ฮิปโปเหรอ ชื่อแปลกๆ" 
     "จะบ้าเหรอ มาฮิปปง ฮิปโปอ่ะไรเล่า เขาชื่อไม้โท" ผมดุเขาอีกรอบ
     "ก็นั่นแหละ จะไม้โท...หรือฮิปโป มันก็เหมือนกันนั่นแหละ" พี่น้ำเหนือบอกผม และเขาก็ยังไซร้คอผมอยู่เหมือนเดิม แต่ว่ามันเหมือนกันตรงไหนวะ ไอไม้โทกับฮิปโปเนี่ย==
     "ผมกับไม้โทเป็นเพื่อนกันนะครับ เราไม่คิดอะไรกันหรอก" ผมบอกออกไป
     "ก็ไม่ชอบ" เสียงงึมงัมๆ ดังจากพี่น้ำเหนือ
     "แล้วจะให้ทำยังไงล่ะ เลิกคบกันเลยมั้ย" ผมเริ่มมีน้ำโหขึ้นมานิดๆแล้ว
     "ไม่ใช่....ก็แค่อยากให้อยู่ห่างๆหน่อยเท่านั้นเอง" พี่น้ำเหนือออกปาก ผมยิ้มน้อยๆกับดารที่เขาหึงในเรื่องไม่เป็นเรื่องเท่านั้นเอง
     "ครับ...จะทำตามเดี๋ยวนี้" ผมบอกออกไป พี่น้ำเหนือพยักหน้าด้วยความพอใจ
     "ดี ไม่ต้องให้มันมาจับตัวนะ เดี๋ยวของเสียหมด" พี่น้ำเหนือบอกออกมา เอ๊ะ....พี่เขาไม่ได้หึงผมหรอกเหรอ?? เขาแค่ไม่ต้องการให้ใครมาถูกตัวผมงั้นเหรอ??
     "งั้นพี่ก็ต้องทบทวนแล้วนะครับ ว่าพี่ไม่ชอบให้ใครมาอยู่ใกล้เพราะหึงผม หรือเพราะว่าไม่ชอบให้ใครมาอยู่ใกล้เพราะร่างกายผม" ผมโกรธพี่เขามาก พี่เขารู้สึกแค่นี้เหรอ
     "ฮะ..."
     "งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ ไม่อยากอยู่ที่นี่นาน" จากนั้นผมก็เดินออกมาโดยไม่หันกลับไปมองหน้าเขาอีกเลย
 
                           The end....
                                to be continue for Chapter 3 
                                                                            ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่าน
                                                                                  ฝากเม้นต์ด้วยนะ -^-