My pretty boy ดื้ออย่างนี้...มารักกันดีๆนะครับ

                                        ตอนที่ 3

         Tonmai Talk

     สวัสดีครับ ผมต้นไม้ ชื่องามนามไพเราะ(หลงตัวเองซะไม่มี)วะฮะฮ่า...ไม่ได้หลงตัวเองนะ แค่ยอมรับความหล่อของตัวเองเฉยๆ ^^ เข้าไปหากลุ่มเพื่อนของผมดีกว่าเนอะ

     "น้องต้นไม้ครับ แหม...ไม่ได้เจอกันนาน คิดถึงพี่รึเปล่า" เอิ่ม...เสียงนี้นี่มันคุ้นๆ

     "เฮ้...น้องต้นไม้ได้ยินพี่รึเปล่าครับ" แน่ะ...มันก็ยังตามตื๊อไม่เลิก...เราก็จะต้องมานั่งเล่าเรื่องกันเลย มันเป็นใครเหรอครับ ว่าไปแล้วก็ต้องย้อนไปตอนผมอยู่ม.2

     Tonmai Part m.2

     "สวัสดีครับ พี่ชื่อว่า'วาโย'นะครับ วันนี้พี่จะมาเป็นผู้ดูแลน้องๆในค่ายวิทยาศาสตร์นะ บลาๆๆ"    ใช่ครับ มันชื่อวาโย มันอายุมากกว่าผม 2 ปี ผมเจอมันครั้งแรกที่วิทยาศาสตร์ และเป็นที่ที่ผมอยากเจอมันเป็นครั้งสุดท้ายด้วย ตอนนั้นผมก็ยังไม่ค่อยจะรู้เรื่องซะเท่าไร ไม่ทันมันอีกต่างหาก==

     "เฮ้ย กูเอาน้องคนนี้นะเว้ย จะคู่กับน้องคนนี้อ่ะ" ในตอนนั้นนักเรียนทุกคนจะต้องจับคู่กับรุ่นพี่เพื่อให้เป็นพี่เลี้ยงและคู่ร่วมทำกิจกรรมน่ะครับ เขาจะคู่กับผม ผมก็เลยยอมคู่ไปเพราะคิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไร ที่ไหนได้...ปัญหาใหญ่เลยล่ะครับ

     "พี่วาโยครับ ตรงนี้ต้องทำยังไงเหรอครับ" ใช่ ผมเป็นถามมันเอง

     "มาครับ เดี๋ยวพี่ทำให้ดูนะครับ" ทุกคนอย่าไปเชื่อในความเป็นคนดีของมันนะครับ สวมหน้ากาก จากนั้นมันก็เริ่มสอนวิธีการทดลอง แต่มันเริ่มจะไม่ใช่แล้วแหละ จากที่มันก็สอนๆอยู่ มือของมันก็เริ่มซน จับนู่นจับนี่ไปเรื่อย//ห้ามคิดลึกนะ มันจับแขนจับมืออะไรงี้ -//- ผมก็พยายามเลี่ยงมันแล้วนะ แต่พอยิ่งหลบยิ่งจับ มันก็ว่ามันเริ่มแปลกๆ ก็เลยผละจากมันออกมา

     "เอ่อ คือ...พี่วาโยครับ ต้นไม้หิวน้ำ" ผมบอกปัดออกไปเป็นการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าไปก่อน

     "ได้ครับ เดี๋ยวพี่ไปเอาให้นะ" มันบอกผมแล้วเดินออกไปจากซุ้ม แต่เวลาที่มันไปเอาน้ำนานมากๆจนผมก็เริ่มแปลกใจ ผมจึงออกไปตามหามัน พอผมเดินไปสักพัก ผมก็ไปเห็นวาโยกำลังยืนคุยอยู่กับกลุ่มเพื่อน

     "เฮ้ย เอาจริงเหรอวะ จะจีบน้องเค้านี่นะ เค้ายังเด็กอยู่เลยนี่หว่า" เพื่อนของมันพูดขึ้น

     "เออ กูเอาจริงนะเว้ย หน้าตานี่แบบแม่งอย่างน่ารักอ่ะ สเปคกูเลย" มันพูดครับ ดูมันๆ...

     "ก็แล้วแต่นะ แล้วคบจริงๆปะเนี่ย"

     "ไม่รู้ดิ ก้ต้องดูก่อน ถ้าไม่ถูกใจก็คบแค่เล่นๆ" อื้อหือ...นะขณะนั้นผมนี่ยืนขึ้นเลย จะมาจีบกูยังไม่พอ ยังจะมาเลือกได้นะว่าจะคบจริงหรือคบเล่น แล้วแถมยังเป็นผู้ชายด้วยกันอีก ตอนนั้นผมนี่เลือดขึ้นหน้า และรวบรวมความกล้าเข้าไปต่อยมัน(มาเป็นกลอน)

              พลั่ก!!!

     "โธ่ ไอเลว...น้ำหน้าอย่างมึงจะมาจีบกูเหรอ ฝันไปเหอะ หน้าตาอย่างมึงเนี่ยนะ" จากนั้นผมก็จะเอาเรื่องมัน จนเพื่อนๆและครูต้องมาห้าม จากนั้นผมจึงต้องเป็นรพี่เลี้ยงใหม่ และแถมมันยังให้คำพูดที่ผมจะไม่มีวันลืม

     "นี่แหละใช่เลย สักวันน้องต้นไม้ต้องมาเป็นเมียพี่นะครับ เตรียมตัวด้วย" แทบอยากจะกระโดดถีบหน้ามันจริงๆ ==

           ตุ้บ!

     "โอ๊ย...ต้นไม้เหยียบเท้าพี่ทำไมอ่ะ" ผมลืมตัวครับ อินกับอดีตไปหน่อย เลยเผลอเหยียบส้นทีนมัน

     "ก็มึงยื่นตีนมาให้กูเหยียบเอง สมน้ำหน้า" ผมบอกแล้วกอดอกเดินหนี

     "เอ...ว่าแต่ น้องต้นไม้จะไปไหนเหรอครับ" เสนอหน้าจริงๆ

     "เรื่องของกูโว้ย ไปไกลๆตีนกูเลย"

     "งื้อ...ต้นไม้ชอบใจร้ายกับพี่อยู่เรื่อยเลย" มันโวยวาย

     "งั้นมึงก็ไปไหนก็ไปเลย กูจะไปหาเพื่อน" ผมเริ่มโกรธละ

     "งั้นพี่ไปด้วย (-^-)//" ยังจะตาม ==

     "ไอบ้า เพื่อนกู ไม่ใช่เพื่อนมึง"

     "นั่นแหละ พี่ตามไปให้เห็นหน้าต้นไม้สัก 1 นาทีก็ยังดี '^' " ดูมันเล่นมุกแป๊ก...ผมเลือกที่จะไม่เถียงกับมันอีก ก็เลยเดินไปที่ร้านไอศกรีมที่เปิดอยู่หน้าโรงเรียน และแน่นอนครับ มันตามมากับผมด้วย...มันเดินตามผมอยู่ข้างหลังโดยไม่พูดอะไร

           กริ๊งๆ เสียงกริ่งที่ประตู

     "อ้าว หวัดดีค่ะน้องต้นไม้ วันนี้มาคนเดียวเหรอคะ" พี่แพรเจ้าของร้านทักทายผม

     "ครับ...วันนี้ผมมาหาเพื่อน" ผมเหลือบไปมองหน้ามันนิดๆแล้วตอบออกไป(แกล้งมันครับ) แล้วผมก็หันกลับไปมองมันอีกที หน้ามันบูดเหมือนคางคกโดนรถสิบล้อทับเลยอ่ะ ฮ่าๆๆๆ

     "งั้นก็ตามสบายเลย..นะคะ" พี่แพรก็ไม่ค่อยจะเชื่อสักเท่าไร เพราะไอวิญญาณที่เกาะเป็นปลิงควายอยู่ข้างหลังผมเนี่ย ยืนอยู่ข้างหลังผมเหมือนมาด้วยกัน สะใจจริงๆเล้ย...

     "เฮ้ๆๆๆๆ...ต้นไม้ ทางนี้" มีนโบกมือให้ผม ผมก็โบกมือตอบ

     "ไอโย พวกกูอยู่นี่" ผมหันไปก็เห็นกลุ่มเพื่อนของมันโบกมือให้มัน และมันก็โบกมือให้กลุ่มเพื่อนของมันราวกับลอกเลียนแบบผมมา! งั้นก็แปลว่า มันมาที่นี่ก็เพราะว่ามันมาหาเพื่อนอ่ะดิ เชอะ...ใครจะไปสนใจ ไปหาเพื่อนตัวเองดีกว่า

     "ฮิ้วๆๆๆๆ มากับรุ่นพี่วาโยด้วยหรอวะ" มีนแซวผม จากนั้นที่เหลือก็เริ่มแซวตาม

     "พ่องง! กูมาคนเดียวโว้ยยย มันตามกูมาเอง" ผมบอกไปด้วยความหงุดหงิด

     "สองคนนี้แปลกๆนะ มีอะไรกันในกอหญ้าหรือเปล่าวะ" ฮะ...กอหญ้า เขามีแต่กอไผ่??

     "อะไรของพวกมึง กอหญ้ากอไผ่อะไร พูดมาก" ผมบอกปัดมัน

     "ทำไมมึงไม่ใจอ่อนบ้างวะ พี่เขาอุตส่าห์ตามมึงมาตั้ง 2 ปีเต็มเลยนะเว้ย" อาร์มบอกผม ใช่ครับ มันตามผมมาตั้งแต่วันนั้น จนถึงวันนี้ก็ 2 ปีได้แล้วนี่นา สับสนจัง//เฮ้ย!..ไอต้นไม้มึงคิดอะไรอยู่วะเนี่ย บ้าๆๆๆๆ-//-

     "แล้วไง มันมีปัญญาตามก็ให้ตามไปสิ ใครสน" ผมบอกอย่างไม่แยแส

     "เฮ้อ กูล่ะสงสารพี่เขาจริงๆ มีความพยายามตามควายอย่างมึง เป็นกูนะเตลิดไปตั้งแต่วันแรกแล้ว" ไอโทพูด นี่มันด่าผมใช่มั้ยเนี่ย==

     "นี่ๆๆๆๆ กูไม่ได้เรียกร้องเลยนะ มันเสือกมาตามกูเอง" ผมบอกออกไป น่าเบื่อไอพวกนี้จริงๆ

     "แล้วมึงก็ยอมให้พี่เขาตาม??" มีนถาม...ก็จริงแฮะ ทุกๆครั้งมันก็ตามผมจนสำเร็จ//แต่มันบังคับกูนี่หว่า แล้วแถมยังหน้าด้านตามเรามาเองอีก ไม่ได้ๆๆๆ

     "ก็มันหน้าด้านนี่นา กูไม่ได้ยอมมันเว้ย...แล้วพวกมึงก็หยุดถามและหยุดคุยเรื่องนี้เลยนะ ไม่ต้องพูดถึงอีก เรื่องอื่นมีไม่คุย ไร้สาระ!" ผมออกปากดักมันมันเพราะรู้แน่ๆว่ามันต้องถามอีก

     "ครับๆ พ่อคนมีสาระ" อาร์มบอกออกมาพร้อมกับทำหน้าตาระอา

     จากนั้นผมก็เลยคุยกับเพื่อนไปเรื่อยเปื่อย พอกินไอติมเสร็จก็พากันกลับบ้าน และระหว่างทางกลับบ้าน ผมก็เจอปลิงควายที่เกาะตัวผมเมื่อกี้นี้พอดี

     "น้องต้นไม้จะไปไหนเหรอครับ" มันบอกพร้อมกับเอาหน้าตากวนตีนๆมายียวนผม

     "กูจะกลับบ้าน แล้วมึงจะทำไม"

     "เดี๋ยวพี่ไปส่งที่บ้านนะ '^' " มันบอกพ้อมกับทำหน้าตาอ้อนวอน

     "ได้ครับ...เอาตัวต้นไม้ไปเลย" นั่นผมไม่ได้พูดนะ ไอเพื่อนเลวๆของผมมันพูดต่างหาก ==จากนั้นพวกมันจึงดันตัวผมด้วยแรงกระทิง ผมก็พยายามดันตัวออก แต่สู้ไม่ไหว ToT ผมเลยต้องอยู่ในอ้อมกอดของไอวาโย

     "ปล่อยกูเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นกูฆ่ามึงแน่ๆ" ผมหันไปทางวาโยด้วยสายตาอาฆาต

     "แล้วทำไมพี่ต้องโง่ปล่อยต้นไม้ด้วยล่ะครับ^^" มึงจะโง่กว่านี้ถ้าไม่ปล่อยกูนะไอวาโย

     "อ๊ากกกกก ปล่อยกูเดี๋ยวนี้!" ผมตะโกนใส่หน้ามัน เหวออออ! ตายละ!...มันอุ้มผมขึ้นไปพาดบนบ่าของมัน 0-o

           เพี๊ยะ!!

     -O- มันตีก้นผมด้วยยย

     "ถ้าไม่หยุดดิ้นและไม่เงียบ พี่จะจับทำเมียจะครับ^^" 

     " -.-..." //เงียบ ผมละกลัวจริงๆกับไอท่ายิ้มพิฆาตเนี่ย(ตั้งชื่อให้มันเอง) เวลาผมเห็นรอยยิ้มที่ดูจริงใจแต่แฝงไปด้วยความเลือดเย็นและชั่วร้ายของมัน น่ากลัวชิบ...

     "งั้นพี่ขอตัวน้องต้นไม้นะครับทุกคน" ผมหันหน้าไปหามัน ทำหน้าตาอ้อนวอน และส่งสายตาไปหา ประมาณว่า'อย่านะเพื่อนรัก'

     "ได้เลยครับ เอามันไปเป็นเมียได้เลยยิ่งดี"//ทุกคน//กูเกลียดพวกมึงงงงงง YoY

     "ขอบคุณนะครับ...เราไปกันดีกว่าเนอะ^^" วาโยบอก                                               แล้วถามจริงๆ ใครอยากไปกับมึงงงงงงงงงงง

            .       .      .      .      .      .      .      .      .

               To be continue for part 2....

                     ยังไม่จบนะ มีต่ออีกเน้อ

                                                                                ขอบคุณค่ะที่เข้ามาอ่าน                                                                                                    ^^