Love Hunter สยบร้าย ขยายรัก

บทที่ 6
What The Hell??

 
            ฉันล่ะอยากจะกรี๊ดๆๆๆๆๆให้โลกลืมไปเลย! ให้ตายเถอะ!! ฉันมาอยู่บนห้องกับเขาได้ยังไงกันแล้วทำไมฉันถึงจำอะไรเลย! ฉันตกใจมากจริงๆนะที่ตื่นขึ้นมาก็เห็นสทอร์มกอดฉันแน่นปานจะกลืนกิน ฉันไม่ได้เป็นหมอนข้างนะ! พระเจ้า! ฉันล่ะเชื่อเลย!!! (T[]T)
 
            หลังจากที่ฉันหลุดออกมาจากสทอร์มเจ้าคนจอมฉวยโอกาสได้เมื่อกี้นี้ฉันก็วิ่งตรงมายังประตูหน้าห้อง และพยายามจะเปิดประตูออก
 
            แกร๊กๆ แกร๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
 
            “เปิดแซ่!!! เปิ๊ดดดดดดด!! เจ้าประตูบ้า! เปิดเดี๊ยวนี้นะ!! =[ ]=**”
 
            ฉันออกแรงกระชากประตูให้เปิดแต่ทำยังไงก็เปิดไม่ได้ซักที อะไรเนี่ย ปกติมันก็ต้องดึงเข้าแบบนี้นี่นา หรือว่าต้องดันออก
 
            ปึกๆๆ ปึกๆๆๆๆๆๆๆ
 
            ทีนี้ฉันกระโดดถีบไม่ยั้ง(ถีบ?) อะไรกัน ทำไมมันเปิดไม่ได้เนี๊ยะ!!!!!  =[+++]=
 
            “อ้าววว เปิดประตูไม่ได้เหรอเด็กน้อย.. (-0-)”
 
            นายสทอร์มเปิดประตูออกมาจากห้องนอนแล้วยืนกอดอกพิงกำแพงมองฉันด้วยสายตายียวยสุดๆ ตอนนี้เขาอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำที่ถูกผูกไว้ลวกๆเลยเผยให้เห็นแผงอกขาวเนียนกับกล้ามเนื้อที่ดูสปอร์ตสุดๆ เฮ่ย! แล้วฉันมองอะไรเนี่ย! >0<!
 
            ปึก!ๆๆๆ
 
            ฉันเลือกที่จะไม่ตอบคำถามแล้วหันกลับกระโดดถีบประตูต่อไป เอาเซ่! ถ้าเปิดไม่ได้อีกทีคราวนี้แม่จะยกถังแก๊สมาทุ่มให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย!!! =^=***
 
            “ถ้าอยากออกก็มาพูดกับพี่ดีๆสิ เดี๊ยวเปิดให้”
 
            “พี่? นายน่ะนะ! เหอะ! =0=*”
 
            “แล้วกันสิ สงสัยฉันต้องเตือนความจำสาวน้อยหน่อยซะล่ะมั้งเนี่ย..”
 
            สทอร์มพูดก่อนจะค่อยๆก้าวเดินมาทางฉัน อ…เอ่อ อ..อะไรเนี่ย ตอนนี้ฉันกำลังอยู่กับคนประเภทไหนกัน! คนลามก คนลามกๆ หรือคนลามกๆๆกันแน่!! (ต่างกันมากมาย -___-:;)
 
            “ถ…ถอยไปนะ!!”
 
            “ริชท์พูดกับใครน่ะ กับพี่เหรอ? หืมม? ^-^?”
 
            “ก…ก็มีอยู่แค่สองคนนี่ สงสัยฉันคงพูดกับจอมปลวกหลังห้องนายอยู่ล่ะมั้ง! =0=:;”
 
            “นาย…เหรอ..”
 
            ฉันพยายามก้าวถอยหลังหนีสทอร์มแต่ก็สุดทางหนีจนได้เมื่อหลังของฉันสัมผัสได้ถึงกำแพงห้องครัวที่อยู่ด้านหลัง พอสทอร์มเห็นอย่างนั้นก็ก้าวฉับๆมาแล้วเอามือกั้นฉันไว้ทั้งสองด้านทั้งซ้ายและขวาเหมือนในการ์ตูนยังไงยังงั้น! แถมยังยื่นหน้าเนียนๆเข้ามาไกล้ฉันอีก เขานี่ทำไมได้ถึงมีความหื่นสูงมากขนาดนี้เนี่ย นี่ถ้าฉันแต่งงานกับเขา คงได้โดนป่ามป๊ามเช้ากลางวันเย็นแน่ๆ!! T__T
 
            “พ..พี่! พี่สทอร์ม ฉันหมายถึงพี่สทอร์มน่ะ!! (T0T::)”
 
            ฉันรีบพูดด้วยความตกใจเมื่อเห็นเขายื่นหน้าเข้ามาเหมือนจะจูบฉันอีกครั้ง นี่ตั้งแต่ฉันเจอเข้ามาแค่สองวันกว่าๆนี่เขาจูบฉันไปกี่ครั้งแล้วเนี่ย!!
 
            “อ้ออออ พูดกับพี่นี่เองงงง”
 
            “ถอยไปได้แล้ว!!”
 
            ฉันดันแผงอกแน่นปึกของเขาออก คราวนี้สทอร์มยอมถอยออกแต่โดยดี แถมยังยื่นคีย์การ์ดของห้องเขามาให้ฉันอีกต่างหาก..อะไรอีกล่ะเนี่ย
 
            “อีกประมาณไม่เกินสองนาทีคุณแม่ของริชท์จะโทรเข้ามานะ ส่วนนี่คีย์การ์ดสำรองห้องพี่จะเข้าออกก็ใช้การ์ดนี้ละกันนะ”
 
            สทอร์มจับมือฉันขึ้นมาก่อนจะยัดคีย์การ์ดสำรองของเขาใส่มือฉัน อะไรเนี่ย =0=? ถามฉันสักนิดนึงได้มั๊ยว่าฉันอยากได้หรือเปล่า ฉันอยากได้ที่หนายยยยยยยย โอ๊วววว ={}=**
 
            “ห๊ะ!! =0=??”
 
            ความงงก่อบังเกิดขึ้นในหัวฉันแล้วค่ะตอนนี้ อะไร หมายความว่าไง งงค่ะ งง ={}=??
 
**หม่ามี๊ๆ หม่ามี๊โทรมา หม่ามี๊ๆ หม่ามี๊โทรมา…**
           
          ไม่น่าเชื่อ สทอร์มพูดถูกว่าแม่ของฉันจะโทรมา เขารู้ได้ไง!? ฉันหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าถือใบเล็กแล้วมองหน้าของสทอร์มสลับกับโทรศัพท์อย่าง งงๆ ฉันงงจริงๆนะเนี่ย!
 
            “สวัสดีค่ะคุณแม่…”
 
            (“ริชท์ ลูกเป็นยังไงบ้าง พี่เขาดูแลดีหรือเปล่า”)
 
            “พี่? พี่ไหนคะแม่ แม่พูดเรื่องอะไรคะ”
 
            (“คืองี้นะลูก ตอนนี้เรากู้หุ้นคืนได้แล้ว 50% พอดีคุณไทม์ แฟร์ไคลน์คุณพ่อของพี่ สทอร์มของลูกเข้ามาช่วยตระกูลเราไว้น่ะ ตอนนี้ได้บ้านกลับคืนแล้ว ส่วนคอนโดเห็นบอกว่าต้องริบไว้ก่อนสองเดือน”)
 
            “งั้นแสดงว่าริชท์ต้องขนของกลับบ้านใช่มั้ยคะแม่ งั้นแม่ให้พี่ไวน์ขับรถมารับริชท์ทีนะ”
 
            (“ลูกต้องขนของจริง แต่ไม่ใช่ขนของกลับบ้าน ลูกต้องขนไปอยู่กับพี่สทอร์มต่างหาก ต้องขอบคุณพี่สทอร์มเขานะลูกที่ช่วยพูดกับคุณพ่อของเขาให้ซื้อหุ้นคืนให้เรา…แหม่ๆๆ แค่แม่ได้ลูกเขยแบบนี้ แม่ก็ตายตาหลับแล้วล่ะ”)
 
            “แต่คุณแม่คะ ริชท์ไม่อยาก..”
 
            (“ไม่ได้ลูก! ห้ามปฏิเสธเชียวนะ! ไม่รู้ล่ะ นี่คำสั่งแม่ เด็ดขาด! ปฏิเสธเมื่อไหร่อย่ามาเรียกแม่มาว่าแม่อีกเลย!”)
 
            “ริชท์เรียกแม่ว่าพ่อได้มั๊ยคะ (T0T)”
 
            (“แม่ไม่ตลกด้วยนะลูก! อย่าให้แม่เห็นเชียวว่าทำอะไรขัดใจพี่เขาแล้วถ้ามีใครมารายงานแม่นะว่าลูกไม่ได้อยู่กับพี่เขาเจอดีแน่ๆ!”)
 
            “โธ่…คุณแม่คะ”
 
            (“ไม่เอาแล้วๆ นี่ถือเป็นคำสั่ง แค่นี้นะริชท์ แม่ไมแกรนจะขึ้นแล้วเพราะลูกเนี่ย!”)
 
            (ติ๊ด)
 
            คุณแม่กดตัดสายไปแล้ว นี่ตระกูลแฟร์ไคลน์อีกแล้วเหรอ =[]=! โอ๊ยๆๆๆ สรุปนี่คือเรื่องจริงใช่มั๊ยที่ฉันต้องหมั้น แต่งงาน แล้วก็อยู่กินกับนายสทอร์มจอมหื่นนี่เนี่ย!! พระเจ้า!!!! ฆ่าฉันเถอะ ฆ่าฉ๊านนนนนนนนนนนนนนนน!!! อ๊ากกกกกกกกกกกกก!! (TTT[+++++++]TTT)
 
            ขวับ!!
 
            “(     *=[++]=)” แง่มมมมมมมมมมมมมมม!
 
            ฉันหันไปมองค้อนนายสทอร์มแบบ ถ้ากินหัวได้นี่ฉันคงกินหัวเขาไปแล้ว! นี่มันเป็นเรื่องตลกของเขาหรือยังไงกัน ไม่เคยถามความสมัครใจอะไรของฉันเลยซักนิด แล้วน้องฮันน่งฮันนี่ของเขาล่ะ! เหอะ! แม่จะยกฉันให้กำผู้ชายเฮงซวยแบบนี้น่ะนะ!
 
            “ว่าไง มองหน้าพี่แบบนี้คงอยากให้พี่ไปช่วยขนของมาใช่มั๊ย เด็กน้อยน่ารักของพี่ ^-^”
 
            “เหอะ!! ก็คงงั้นล่ะมั้ง!”
 
            พูดเสร็จฉันก็เอาคีย์การ์ดสำรองที่เขายัดใส่มือให้ฉันเมื่อกี้แตะเพื่อเปิดประตูออกไป เฮอะ! เยี่ยมมมมม เยี่ยมจริงๆ แม่ก็ทำกับฉันได้ลงเนอะ! ให้ฉันมาอยู่กับเขาก็อย่าคิดเลยว่าฉันจะบริสุทธิผุดผ่องกลับไปบ้านน่ะ เหมือนจับฉันยัดเข้ามาในถ้ำเสือยังไงยังงั้น! เยี่ยมค่ะ! =[++]=*
 
            “นี่ไม่ต้องรีบหรอก มา เอาคีย์การ์ดเธอมานี่สิ เดี๊ยวพี่ให้พนักงานช่วยขนมาก็ได้”
 
            สทอร์มพูแล้วยื่นมือมาขอคีย์การ์ดจากฉัน ดีเหมือนกันนะ ฉันจะได้ไม่ตองขนเองให้เหนื่อยแล้วก็เสียอารมณ์ไปมากกว่านี้ ฉันหยิบคีย์การ์ดออกมาจากกระเป๋าแล้วส่งไปให้เขาจากนั้นฉันก็เดินชนไหล่เข้าไปนั่งบนโซฟาร์ในห้อง(สทอร์ม)ด้วยความหงุดหงิดสุดๆ
 
            นายสทอร์มหันกลับมามองฉันที่ทำท่าทางไม่พอใจเขาอยู่ด้วยท่าทางขำๆจากนั้นก็เดินออกไป เขานี่อะไรๆก็เป็นเรื่องตลกไปหมดเลยสินะ เอาซี๊ๆๆ ถ้าคิดว่าจะได้อยู่อย่างสงบก็ลองดู ฉันจะป่วนให้เละไปเลย! ฮึ๊!! =^=!!
 
            ฉันลุกขึ้นจากโซฟาร์แล้วเดินสำรวจไปรอบๆห้องของสทอร์ม เท่าที่ฉันมองห้องนี้มีขนาดใหญ่กว่าห้องของฉันอยู่พอประมาณ ห้องตกแต่งเรียบง่ายสไตล์ผู้ชายๆ ที่ไม่น่าเชื่อก็คือห้องของเขามีห้องสมุดและมีสระน้ำเล็กๆ ริมกระจกที่เผยให้เห็นวิวที่สวยมากๆทั้งกลางวันและกลางคืน
 
            ฉันเดินเลิกสนใจสระว่ายน้ำเพราะสายตาที่ไปสะดุดอยู่กับสิ่งๆหนึ่ง ชุดชั้นในของผู้หญิง กับถุงยางที่ใช่แล้วที่หล่นอยู่ข้างสระน้ำ เหอะๆ ดูแค่นี้ก็รู้แล้วว่าเขาคงทำเรื่องอย่างนี้เมื่อไม่นานมานี้กับใครซักคน คงเป็นฮันนี่อีกล่ะมั้ง ฉันควรไปผูกพันธมิตรกับเธอดีมั๊ยนะ -0-?
           
           “ริชท์มองอะไรอยู่น่ะ”
 
           "!!"
 
           ฉันตกใจเล็กน้อยเพราะสทอร์มเดินกับเข้ามาแบบไม่ให้ซุ่มให้เสียงแถมยังสวมกอดฉันจากด้านหลังอีก! อะไรเนี่ย แค่นี้เขายังไม่พออีกเหรอไง ไปหายัยฮันน่งฮันนี่ของเขาสิ อย่ามายุ่งกับฉ๊านนนนนนนนน (=[     ]=:;)
 
            “ปล่อยฉัน”
 
            “ไม่อ่ะ ก็พี่ไม่อยากปล่อยนี่”
 
            “ฉันไม่อยากเรียกนายว่าพี่เลิกทำตัวเลี่ยนๆซักทีได้มั๊ยสทอร์ม”
 
            “โธ่ ทีพี่วงพี่ไวน์อะไรนั่นไม่เห็นเธอจะเป็นแบบนี้เลย เห็นมีนั่งตงนั่งตักกันด้วย!”
 
            “นั่นพี่ชายฉัน! เป็นเรื่องปกติของพี่น้องในครอบครัว แต่นายไม่ใช่ไง เขาใจไว้ซะนะ”
 
            “เหรออออ พี่น้องในครอบครัว แค่พี่น้องในครอบครัวยังทำได้ขนาดนั้น งั้นฉันคงทำได้มากกว่านั้นสินะ”
 
            “ก….กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!”
 
ตู้มมมมมมมม!!
 
            “น….หนอยยยย!! นี่นายกล้าโยนฉันลงสระน้ำเลยเหรอ!! ฉันไม่ใช่ปลากระดี่นะ!!”
 
            ฉันชี้หน้าโวยวายใส่นายสทอร์ม นี่เขากล้าโยนฉันลงสระน้ำสุดแรงแบบนั้นได้ยังไง! ฉันเป็นผู้หญิงนะ! โฮ่!! สุดยอด! ลูกผู้ชายสุดๆ!!
 
            “นี่! ก่อนที่เธอจะมาโวยฉันจับเกาะอกของเธอให้ดีๆก่อนเถอะ มันจะหลุดแล้วล่ะ *0*”
 
            ฉันก้มมองสภาพตัวเองที่อยู่ในชุดเกาะอกตั้งแต่เมื่อวานที่พอเจอกับน้ำแล้วดูเหมือนมันจะหนักขึ้นเรื่อยๆแล้วค่อยๆไหลลงไปเผยให้เห็นเนินอก ไม่ใช่สิ! แทบจะเห็นหน้าอกทั้งหมดของฉันเลยต่างหาก!!
 
            “ก…กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!! ไอบ้า!! ออกไปเดี๊ยวนี้เลยนะ!! ออกป๊ายยยยย!!!”
 
            “ไม่เอาน่าๆ โอเคๆ จากนี้ไปเธอไม่ต้องเรียกฉันว่าพี่ก็ได้ ว่าแต่จะเรียกว่าอะไรดีนะ ที่รักดีหรือเปล่าล่ะ >-<”
 
            “ฉันจะเรียกนายว่านายอย่างนี้น่ะแหละ เลิกบ้าซักที!”
 
            “แล้วแต่เธอเลยละกันว่าเธอจะเรียกฉันว่าอะไร แต่ฉันไม่รับประกันเวลาที่เธออยู่ด้วยกันกับฉันนะ บางทีเธออาจจะครางออกมาว่า โอ้ววว ที่รัก อะแบบนี้ก็ได้ ฮะๆๆๆ”
 
            “อ….ออกไปเดี๊ยวนี้เลยนะ!!!”
 
            “จ้าๆ จะออกไปเดี๊ยวนี้ล่ะ ฮะๆๆๆ”
 
            นายสทอร์มพูดแล้วก็เดินหัวเราะร่าออกไปจากสระแล้วกดรีโมทนั่งดูทีวีอยู่ที่ห้องนั่งเล่นอย่างสบายอารมณ์ ไอ้หมอนี่มันโรคจิตชัดๆ!
 
            ฉันพยุ่งร่างตัวเองที่เปียกปอนขึ้นมานั่งริมสระ มือยังคงจับเกาะอกไว้แน่นเพราะมีโอกาสที่มันจะร่วงลงมาสูงมาก ฉันหันไปมองนายสทอร์มอีกทีก็เห็นเขากำลังสั่งพนักงานที่ขนย้ายของๆฉันมาด้วยหน้าตายิ้มแย้ม แต่ที่ฉันเพิ่งรู้ก็คือสระน้ำนี่เป็นสระน้ำเก็บเสียงไม่ว่าใครจะพูดอะไรดังแค่ไหนคนข้างนอกก็ไม่ได้ยินและคนข้างในนี้ก็ไม่ได้ยินคนข้างนอกด้วยเช่นกัน
 
            ฉันหันไปมองชุดชั้นในของผู้หญิงอีกครั้ง เฮอะ! ยิ่งมองก็ยิ่งอารมณ์เสีย!!
 
            “ริชท์ ออกมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าได้แล้ว อยากปอดบวมตายหรือไง”
 
            สทอร์มดันประตูกระจกของห้องสระว่ายน้ำแล้วเดินมายืนค้ำหัวฉันพร้อมสั่งให้ฉันออกไปอาบน้ำอีก ฉันจะบ้าตายจริงๆแล้วนะเนี่ย!! ไม่ต้องปอดบวมตายหรอก! =^=**
 
            “เรื่องของฉัน! นายเลิกยุ่งกับฉันซักทีจะได้มั๊ยสทอร์ม!”
 
            “เธอคงอยากให้ฉันอุ้มเธอไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้มากสินะ ได้ๆ”
 
            ฝึบ!
 
            “ฮ…เฮ้ยยยยยย!! ไม่ๆๆๆ ปล่อยฉันเดี๊ยวนี้นะ!! สท๊อร์มมมมมมมมม!!!”