Love Hunter สยบร้าย ขยายรัก

บทที่ 7.1

Just Say

 

            “กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!! สทอร์มนายเป็นบ้าอะไรของนายน่ะ!! ปล่อยฉันเดี๊ยวนี้นะ! ปล่อยแซ่!!!!!!!”

 

            ตู้ม!!!!!!

 

            “=[   ]=:;” น..นี่เขาปล่อยฉันจริงๆเรอะ! โอ้วว มายย ก๊อต!! แถมปล่อยลงมาแรงๆในอ่างจากุจชี่อีกต่างหาก บ้าที่สุด! ตอนเด็กๆแม่เข้าให้กินอะไรเป็นอาหารน่ะถึงได้ป่าเถื่อนได้ขนาดนี้เนี่ย โอ๊ย เจ็บชะมัด! T^T**

 

            “อาบน้ำซะ เดี๊ยวฉันจะไปจัดข้าวของๆเธอเข้าที่ให้”

 

            “เฮอะ! คนอย่างนายน่ะนะจะมาจัดของให้ฉัน อย่ามาทำโม้ไปหน่อยเลย”

 

            “หรือว่าเธอจะจัดของเอง หืม -_-“

 

            “ไม่ นายก็ทำไปสิ ไปๆๆ ไปได้แล้ว ฉันจะอาบน้ำ”

 

            “=___=”

 

ผ่านไป 50 นาทีไวเหมือนติดไทม์แมชชีน          

 

จ๋อมๆๆ ป๋อมแป๋มๆ บุ๊งๆๆๆ >3<

 

            ฟองงงงง ฟ๊องงงงง ฟองเยอะแยะเบยยย >.< ฉันนั่งเล่นฟองสบู่ในอ่างอย่างสบายใจ แล้วก็ฮัมเพลงไปเรื่อย ฉันได้ยินเสียงนายสทอร์มมาทุบประตูห้องน้ำเรียกอยู่สองสามรอบแต่ฉันก็ทำเป็นร้องเพลงดังๆ ทำไมอ่ะ! ก็ฉันไม่ได้ยินจริงๆนี่นา >3<

 

            “ริชท์!! เฮ้!! ริชชชชท์!!! นี่เธอตกส้วมตายไปแล้วหรือไงอะไรจะอาบน้ำนานขนาดนั้น! ออกมาได้แล้ว!!!”

 

            นั่นไง เรียกอีกละ เรียกอยู่ได้ เป็นคนลากฉันมาอาบน้ำแท้ๆ ทีนี้ล่ะทำเป็นบ่น เฮอะ =3=*

 

            ฉันจำต้องลุกขึ้นจากอ่างแล้วเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาพันรอบตัวแล้วเดินเช็ดผมออกจากห้องน้ำ เบื่อจริงๆ คนกำลังอาบน้ำสบายๆแท้ๆ ชิส์ =^=

 

            “อะไรของนายเนี่ยสทอร์ม เดี้ยวให้อาบเดี๊ยวให้ออก เรื่องมาก =__=*” พอฉันเปิดประตูออกมาปุ๊บฉันก็แขวะนายสทอร์มปั๊บ ก็จริงๆนี่นา ผู้ชายอะไรเรื่องม๊ากกก เรื่องมาก -3-

 

            “อาบน้ำประสาอะไรของเธอเป็นชั่วโมงๆ ไม่กลัวเปื่อยตายหรือไง”

 

            “เรื่องของฉันน่ะ! ไม่ต้องมายุ่งหยุมหยิม! =^=!”

 

            “เฮ้อออ เธอเป็นผู้หญิงประเภทไหนเนี่ยเอาแต่ใจชะมัด =_=”

 

            “ก็เรื่องของฉันอีกอ่ะแหละ นี่ เลิกยุ่งกับฉันซักทีเถอะน่า! ไปๆ หลบๆ ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้า! =0=”

 

            “อ่ะ”

 

            “อะไรอีกล่ะ =3=”

 

            “ชุดนอน”

 

            สทอร์มยื่นชุดนอนมาให้ฉัน แต่ชุดนี้ไม่คุ้นตาเลยแฮะ ไม่ใช่ของฉันนี่นา -__-?

 

            “ไม่ใช่ชุดของฉันนี่ นายไปเอาชุดของใครมาน่ะ”

 

            “ก็ของฉันน่ะสิ ฉันไปดูชุดนอนของเธอแต่ละชุดนะ โฮ่! อย่าเรียกว่าชุดนอนเลยถ้ามันจะโปร่งแสงแล้วก็สั้นขนาดนั้นน่ะ เอาของฉันไปใส่น่ะดีแล้ว ชุดนี้ฟรีไซส์เธอใส่ได้อยู่แล้วล่ะน่ะ”

 

            “แต่ฉันจะใส่ชุดของฉันนี่!!”

 

            “เธออยากให้ฉันเผด็จศึกเธอคืนนี้หรือยังไงกัน ฮึ =_=”

 

            “นายไม่กล้าหรอก! =0=:;” ใช่มั๊ย นายไม่กล้าใช่มั๊ย =[]=::;

 

            “เธอคิดอย่างนั้นเหรอ ก็ดีนะ งั้นเธอก็ไปใส่ชุดของเธอละกัน รีบเปลี่ยนชุดนะ เดี๊ยวฉันจะอาบน้ำแล้วรอเธอที่เตียง^-^”

 

            ขวับ!

 

            “ฉ..ฉัน.. คืนนี้ฉันหนาว! เอาเป็นว่าฉันใส่ชุดของนายก็แล้วกัน! =0=::;”

 

            “เอ้า! ซะงั้นล่ะ เฮ้อออ แบบนี้คืนนี้ก็ไม่มีอะไรทำน่ะสิ”

 

            “นอนไง! นายจะทำอะไรได้ล่ะ กลางคืน ก็ต้องนอน! ={}=:;”

 

            ฉันพูดเสร็จก็รีบเดินปึงปังไปที่ห้องเปลี่ยนชุด บ้าที่สุด ปกติฉันไม่เคยแพ้ใครแท้ๆ แต่ทำไมฉันถึงเถียงแพ้อีตาสทอร์มอยู่เรื่อยเลย! แถมยังต้องมาใส่ชุดนอนยาวลากพื้นแบบนี้อีก อึดอัดชะมัด! T^T

 

            ก๊อกๆๆ

 

            “ริชท์ เสร็จยัง ฉันจะออกไปข้างนอกแปปนะ พอดีเพื่อนฉันเอาของมาให้อยู่ข้างล่าง”

 

            “บอกฉันทำไม”

 

            “ก็เผื่อเธอไม่รู้ว่าฉันออกไปไหนไง ฉันไปนะ เดี๊ยวรีบมา”

 

            “=_=?” อะไรของเขา บอกฉันทำไม จะไปก็ไปสิ เอ้อออ =3=

 

            ฉันเปิดประตูออกมาจากห้องเปลี่ยนชุดก็ไม่เห็นนายสทอร์มแล้ว คงออกไปแล้วล่ะมั้ง ว่าแต่คนอย่างหมอนั่นมีเพื่อนกับเขาด้วยแฮะ ฉันนี่สิ เพื่อนซักคนก็ไม่มีมีแต่เพื่อนที่มาคบด้วยเพราะหวังผลประโยชน์ เฮอะ! พูดถึงเพื่อนแล้วจิตตกชะมัด

 

            ฉันเดินกลับไปที่สระน้ำอีกครั้งแล้วเก็บเสื้อในผู้หญิงที่ตกอยู่ไปทิ้งที่ถังขยะ อย่างน้อยฉันก็มาอาศัยเขาอยู่อ่ะนะ อะไรที่มันเป็นขยะก็ควรขะเก็บทิ้งบ้าง ถูกมั๊ย?

           

ปิ๊งป่องๆ

 

            เอ้า! นี่อย่าบอกนะว่าสทอร์มลืมเอาคีย์การ์ดไป ปัดโถ่เอ้ย! ขี้ลืมจริงๆ =_=

 

            “สทอร์ม ลืมเอาคีย์การ์ดไปเหรอไง..”

 

            “เอ่อ สวัสดีค่ะคุณริชท์”

 

            “คุณฮันนี่” ยัยฮันเน่า มาได้ไง กลับไป๊! ชิ่วๆ =^=

 

            “พี่สทอร์มไม่อยู่ใช่มั๊ยคะ”

 

            “อ่า ค่ะ มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ ^^”

 

            “พอดีฉันลืมของน่ะค่ะ ขอเขาไปเอาของหน่อยนะคะคะ”

 

            ปึก!

 

            ห..หนอยยยย!! ยัยฮันเน่าไร้มารยาท =0=! ไม่เห็นฉันยืนอยู่หรือไง ชนเข้ามาได้ แล้วใครอนุญาติให้หล่อนเข้ามากันยะ!! ด่าในใจมันซะเลย! ฮึ่ย! โมโหๆๆๆ

 

            ฉันมองยัยฮันนี่ที่เดินตรงรี่ไปที่สระน้ำ หึ หล่อยคงมาหาเสื้อในสินะ =_=

 

            “ถ้าคุณฮันนนี่กำลังมองหาชุดชั้นในที่ตกอยู่ริมสระ ฉันเอามันหย่อนลงไปที่ช่องทิ้งขยะแล้วล่ะค่ะ ถ้าอยากได้คืน ต้องลงไปที่ห้องขยะที่ชั้น L นะคะ”

 

            “อย่างนั้นเหรอคะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ จะว่าไปฉันซื้อใหม่น่าจะง่ายกว่า แต่พอดีว่าชั้นในตัวนั้นพี่สทอร์มเป็นคนซื้อให้เลยแอบเสียดายเล็กๆ ขอโทษด้วยนะคะคุณริชท์ที่มารบกวน”

 

            “ไม่เป็นไรค่ะ เดี๊ยวฉันเดินไปส่งที่ประตูนะคะ ^^”

 

            “ค่ะ”

 

            ฉันเดินมาส่งยัยฮันเน่าที่ประตู หล่อนยิ้มหวานให้ฉันน้อยๆ หึ ผู้หญิงอะไรเสแสร้งเก่งจริงๆ นายสทอร์มนี่ก็หลงไหลเข้าไปได้ ทำมาเป็นพูดข่ม คิดว่าฉันจะสะเทือนล่ะมั้ง =__=

 

            “อ้อ คุณฮันนี่คะ ช่วงนี้ฉันคงย้ายมาอยู่กับสทอร์มเลย ยังไงรบกวนช่วยเลิกยุ่งกับว่าที่สามีของฉันด้วยนะคะ คนเก่าอยู่ส่วนคนเก่าน่าจะดีกว่าน่ะค่ะ”

 

            “!!!”

 

            ปึง!

 

            ฉันปิดประตูห้องทันทีที่เห็นยัยฮันเน่าทำท่าเบ่งน้ำตา คนอะไรจะบีบน้ำตาเก่งขนาดนั้น เฮอะ! ฉันไปเล่นไพเรทคิง ถล่มเกาะคนในเฟสดีกว่า จะได้หายอารมณ์เสีย ฮึ่ยๆๆๆ =^=

 

            ฉันเดินกลับเข้ามาในห้องนอนก่อนจะทิ้งตัวขึ้นไปนอนคว่ำหน้าบนเตียง ย๊า!! ใครขโมยเงินในเกาะฉันไปเนี่ย เหรือแสนกว่าบาทเอง ชิชะ!! ไม่รู้ซะแล้วว่าฉันเป็นใคร! =[]=**

 

            ฟิ๊วววว ตู้มม!!

           

    “หึๆๆๆ สมน้ำหน้า บังอาจมาขโมยเงินเกาะฉัน เดี๊ยวแม่จะยิงให้เกาะจมไปเลย กร๊ากกๆๆ”

 

            “เอ่อ..ริชท์ =__=:;”

 

            “เอ้า! กลับมาแล้วเหรอ นายจะนอนก่อนเลยก็ได้นะ”

 

            “จะบ้าเหรอ วันๆนึงเธอทำอะไรมั่งเนี่ย ตื่นมาบ่าย ตื่นเสร็จอาบน้ำ แล้วก็นอนอีกรอบแบบนี้เรอะ =_=”

 

            “เอ้า แล้วนายจะให้ฉันใส่ชุดนอนทำไมล่ะ ใส่ชุดนอนก็ต้องนอนน่ะสิ”

 

            “ไปๆๆ ลุกไปกินข้าวก่อน ฉันแวะซื้อข้าวผัดทะเล กับต้มยำกุ้งมาให้ อยู่ที่โต๊ะกินข้าวแล้ว”

 

            “อ้าว แล้วนายไม่กินเอ่อ -3-“

 

            “เดี๊ยวฉันจะเอาของไปเก็บก่อน เดี๊ยวตามออกมากินละกัน”

 

            “งั้นเดี๊ยวฉันตักใส่จานให้นายก่อนเลยละกันนะ”

 

            “ฮึๆ เธอเริ่มทำตัวเป็นศรีภรรยาที่ดีตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”

 

            “ย๊ะ!! ฉันไปตักให้ละ! ออกมาก็ทำเองละกัน =___=!”

 

            “โอ้ๆๆ ขอโทษคร๊าบบ นะๆตักข้าวให้พี่หน่อย เดี๊ยวพี่ออกมานะๆ”

 

            “ยี้! ไปไกลๆเลย จะเก็บของก็เก็บสิ เดี๊ยวฉันตักให้ก็ได้เลิกหยิกแก้มฉันซักที ((T0T))”

 

            “แหน่ๆ น่ารักจริงๆ”

 

            อ๊ายยยยย ฉันไม่น่านึกใจดีจะไปตักข้าวให้เขาเลย ดูสิ เขาหาว่าฉันทำตัวเป็นศรีภรรยาไปแล้ว โอ๊ยยยยย ทำไมปวดตับ ไม่กินข้าวแล้วได้มั๊ยอ่ะ คนสวยอารมณ์เสียยยย TT^TT

 

            …แต่สุดท้ายฉันก็ต้องทำอยู่ดีสินะ การตักข้าวใส่จานที่ไม่เคยทำให้ใครมาก่อน ไอ้เม็ดข้าวนี่ก็ขยันหล่นออกจากทัพพีจริงๆ อยู่เฉยๆไม่เป็นเรอะ! =0=*

 

            “ริชท์ ทำไมข้าวหกเลอะเต็มโต๊ะงี้ล่ะ”

 

            ฉันหันไปมองนายสทอร์มที่เดินออกมาพร้อมคำบ่น ข้าวเลอะๆ ก็จะให้ทำไงได้ฉันไม่เคยตักข้าวนี่นา ใครจะไปรู้ว่าข้าวมันยังไม่ตาย ดิ้นดุ๊บๆๆอยู่นั่นแหละ T__T

 

            “ข้าวมันดิ้นอ่ะ T^T”

 

            “ข้าวบ้านเธอดิ้นได้ด้วยเรอะ =__=:;”

 

            “ก็ปกติฉันไม่เคยตักข้าวใส่จานเองนี่นา ใครจะไปรู้ว่ามันจะตักยากขนาดนี้เล่า แต่ก่อนก็มีแม่บ้านตักให้ตลอด T^T”

 

            “=__=”

 

            “มองไม T0T”

 

            “มองคนไม่เคยทำงานบ้าน”

 

            “แล้วนายเคยทำรึไงล่ะ T0T”

 

            “เคย =_=”

 

            “T___T” เขาเคยสินะ ฉันไม่เคยสินะ งือออออออ T_T

 

            ฉันนั่งเป็นแมวเน่าอยู่บนพื้นแล้วมองตามนายสทอร์มที่เดินไปหยิบผ้าจากในครัวมาเช็ดโต๊ะแล้วก็เดินไปเดินมาอีกหลายรอบ ง่า เค้าปวดหัวหยุดเดิ๊นนนนนนนน TT^TT

 

            “เอ้า จะกินข้ามั๊ย นั่งเป็นหมาหงอยอยู่นั่นแหละ =_=”

 

            “T^T” ฉันไม่ใช่หมาหงอยนะ!

 

            “ลุกๆๆๆ”

 

            สทอร์มเดินมาแล้วดึงแขนฉันให้ลุกขึ้นไปนั่งที่เก้าอี้ตามเดิม อ๊ากกกกกก ทำไมวันนี้ฉันถึงได้รู้สึกว่าตัวเองง่อยเง่าขนาดนี้เนี้ยยยยย ยัยริชท์คนเดิมแรงเยอะหานไปหนายยยยย T[+++]T

 

            “สทอร์ม นายจะเอาน้ำอะไรมั๊ย เดี๊ยวฉันหยิบให้”

 

            ฉันลุกจากเก้าอี้แล้วทำท่าทางกระตือรือล้นอีกครั้ง โย่ว!! กระฉับกระเฉง กระฉับกระเฉงงง

 

            “เดี๊ยวฉันหยิบเองดีกว่า เธอจะเอาน้ำอะไรล่ะ”

 

            “น้ำสตอร์เบอร์รี่ผสมกีวี่สกัด (-0-)/” กี่วี่สกัดนี่สุดย๊อดดดดดดด >0<

 

            “ฉันไม่มีน้ำไร้สาระอย่างนั้นหรอกนะ =___=:;”

 

            “งั้นน้ำองุ่นละกัน -3-“

 

            “ฉันมีแต่น้ำเปล่ากับน้ำชา”

 

            “โว๊ะ แล้วก็ไม่บอกแต่แรก งั้นเดี๊ยวฉันลงไปซื้อไวน์ข้างล่างแปปนะ วันนี้อยากดื่มไวน์ฝุดๆ >.<”

 

            “หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ ฉันไม่ให้เธอดื่มไวน์อีกแล้ว ดื่มทีไรเมาเละเทะเมาไม่รู้เรื่องทุกที =_=:;”

 

            “นายเคยเห็นฉันเมาด้วยเรอะ! ={}=:;”

           

          ซ..ซวยแล้วววไง ฉันเผลอไปเมาเละเทะตอนไหนเนี่ย อย่าบอกนะว่าที่งานเปิดตัวนั่น ย๊ากกกกกทำไมฉันจำอะไรไม่ได้เลย ฉันไม่ได้ทำอะไรพิลึกๆช่ะ TT[]TT

 

          “ตอนนั้นเธอเมาแล้วก็จูบฉันที่หลังเวทีด้วยล่ะ”

 

          “ห๊ะ!! ={}=:::;”

 

          ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย ฉ…ฉันทำอะไรร้ายแรงขนาดนั้นเลยเร้ออออออออออออออออ (TTT[       ]TTT)

 

          “แถมยังขอให้ฉันจูบเธอีกครั้งด้วย ^-^”

 

          “ป..เป็นไปไม่ได้ น..นายโกหกๆๆๆๆ”

 

          “ไม่เชื่อก็ไม่ต้องเชื่อ แต่ฉันไม่ให้เธอดื่มไวน์ตอนนี้เด็ดขาดเพราะช่วงนี้ฉันยิ่งเหงาๆเรื่องผู้หญิงอยู่ด้วยตั้งแต่มีเธอเนี่ย”

 

          “ง..งั้นฉันไม่ดื่มก็ได้ กินข้าวเถอะ กินข้าวๆ ฉันเอาน้ำเปล่านะ =0=::;”

 

          ฉันทำท่าเลิกลักๆทันทีที่รู้ว่าฉันทำอะไรเขาไปบ้าง โอ้ ไม่นะ อะไรไม่สำคัญเท่าฉันไปขอให้เขาจูบฉันอีกครั้ง บ้าๆๆๆๆ ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ TT{}TT

 

          หลังจากที่ฉันกินข้าวกับนายสทอร์มเสร็จก็ปาเข้าไปสี่โมงเย็น และขอบอกว่านี่เป็นข้าวเช้านะคะ คือตื่นมาบ่าย อาบน้ำ แต่งตัว เถียงกัน กินข้าวเสร็จก็กินเวลาเข้าไปเป็นวันๆ พรุ่งนี้ฉันคงต้องตื่นเช้าๆหน่อยแล้ว ช่วงนี้รู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยได้เห็นเดือนเห็นตะวันยังไงก็ไม่รู้ -_-

 

          ฉันเดินไปนั่งที่โซฟารอนายสทอร์มอาบน้ำเสร็จ รู้สึกว่าวันนี้เขาไม่มีนัดไปไหนแต่ฉันได้ยินเขาพูดลอยๆว่าวันนี้เพื่อนเขาจะมาบ้านสองสามคนดังนั้นฉันจะนอนในห้องก่อนก็ได้หรือจะมานั่งคุยด้วยกันก่อนก็ได้ ก็ถ้าหล่อฉันก็จะมานั่งคุยด้วยอ่ะนะ คึ๊ๆๆๆ >.,<

 

ปิ๊งป่องๆๆ

 

          “ริชท์เธอจะไปนั่งเล่นริมสระก่อนก็ได้นะ เพื่อนฉันมาแล้ว”

 

          “ไม่อ่ะ ฉันจะนั่งตรงนี้นี่แหละ”

 

          “ตามใจ =_=”

 

          สทอร์มเปิดประตูออกมาเขาเปลี่ยนชุดเป็นชุดนอนลายเดียวกับฉันเด๊ะ แล้วพูดกับฉันสั้นๆเพื่อไล่ให้ฉันไปนั่งเล่นริมสระ เรื่องอะไรฉันจะไป ฉันจะนั่งตรงนี้ๆๆๆๆ =^=

 

          “เฮ้ พวก เปิดประตูช้าจังวะวันนี้”

 

          “โทดที พอดีเพิ่งอาบน้ำเสร็จว่ะเลเวล”

 

          “ช่างเถอะ วันนี้ฉันพาไอแม็คมาด้วย กะว่าคืนนี้จะขอนอนด้วยซักคืน”

 

          “ห๊ะ!! =0=:;”